Skraj Lasu

-Samotność jest to rzecz, do której bardzo łatwo jest się przyzwyczaić. I znacznie łatwej się żyje, gdy nie jest się zmuszonym do samotności.- Uśmiechnęła się delikatnie jakby do swoich myśli.
Wcześniej przypisywała Shiboo rolę seryjnego mordercy, który chodzi po lasach nie chcąc być złapanym przez strażników. Teraz wydawało się to dziecinne i śmieszne. Sama sobie poprawiła humor. –Może będzie to niezbyt odpowiednie, ale chciałabym się ciebie spytać o zawód lub formę zarobku. Bo przecież musisz jakoś zarabiać, prawda?
Dlaczego o to spytała? Mozę jednak chciała się upewnić czy siedzący niedaleko niej mężczyzna nie jest przypadkiem jakichś człowiekiem wyciągniętym spod prawa. Może...

- Zawód? Hah.. - zaśmiał się cicho. - Naprawdę sądzisz, że ktoś taki jak ja mógłby znaleźć pracę chociażby kilkaset lat temu? - zapytał trochę sarkastycznie i żartobliwie spoglądając na nią. - Uprzedzę Twe domysły i odpowiem. W tamtych czasach, ktoś taki jak ja, a konkretniej ktoś o wyglądzie podobnym do mojego, nie mógł nawet w spokoju pojawić się w mieście by nie zostać zaraz wyszydzanym lub by ktoś się na niego nie rzucił próbując go zabić, a co dopiero myśleć o znalezieniu jakiejkolwiek formy zarobku. - powiedział, przypominając sobie swą przeszłość. Patrzył nadal na Elys czekając na jej odpowiedź.

Selene przybyła samotnie do lasu w Tarlisji, tym razem także w celach czysto powiązanych z pracą. Czekało ją jakieś niby ważne spotkanie z którymś ze stosunkowo nowych klientów, a tu czekała na przybycie wyznaczonej godziny, postanawiając uzupełnić zapasy dość rzadkich tutaj roślinek. Lepsze to, niż siedzenie w domu i wpatrywanie się w ścianę. Kiedy eithne dotarła na skraj lasu, zmieniła zdanie. Tu też może tę chwilę przeczekać, stwierdziła.
- Dobry wieczór. - Przywitała się grzecznie z dwójką znajomych, opierając plecy o masywny pień drzewa. Uśmieszek rozjaśnił jej twarz.

Zmrużyła lekko oczy i była to jedyna jej reakcja na słowa Shiboo.
-A cóż w tym wyglądzie jest takiego, że ktoś mógłby chcieć się zabić? Czemu miałbyś być ofiarą innych? –Zaciekawiła się jego słowami. Dla niej mówienie o przeszłości zawsze było ciekawe. Sama miała tylko przebłyski swojego dzieciństwa i to nie całego. Choć i nawet te przebłyski czasami zdawały się jakby nie być jej. Jedyne, czego była pewna to teraźniejszość, ona musiała być jej.
Powitała przybyłą skinieniem głowy.

- Tamte czasy różnią się od teraźniejszości. Wtedy, hm.. - zamilkł na chwilę. - Ludzie bali się mnie. Niektórzy tylko dlatego, że wyglądam tak jak wyglądam. Niektórzy dlatego, że znali chociaż w małym stopniu mą historię. - zaraz kontynuował, mówiąc w taki sposób, żeby zachęcić Elys do zadawania pytań, jeżeli chce się dowiedzieć czegoś więcej.

Rozmawiając z Elys, zorientował się, że ktoś zawitał do lasu. Obróciwszy głowę zorientował się iż to Selene. - O, witaj ponownie, Sel. - powiedział dość tajemniczym tonem by brzmieć intrygująco, uśmiechając się mimo iż nie można było tego ujrzeć spod jego maski.

Także odpowiedziała czarodziejce skinieniem głowy, a demonowi z kolei posłała uśmiech, tak samo oszczędny, jak poprzedni. Po chwili przysłuchiwania się ich rozmowie, doszła do wniosku, że znów musieli rozmawiać o wzajemnej przeszłości. Niemal zaczęła żałować, że jej historia nie należy do zbyt niezwykłych. Szkoda, bo widocznie od kilku dni był to ulubiony temat do rozmów całego społeczeństwa Kayami. Selene ograniczyła się do skrzyżowania rąk na piersiach i leniwego rozglądania się po ziemi - zawsze była okazaj do poszukania jakichś białych kruków alchemii.

Elys zamilkła na moment, więc Shi postanowił wciągnąć w rozmowę również Selene. - A Ty, Sel, nie opowiedziałaś mi za dużo o sobie i swej przyszłości, a on mnie dużo wiesz. Może czas, aby to zmienić? - powiedział dość miłym tonem, chcąc ją zachęcić do rozmowy.

-Jak bardzo różniły się tamte czasy?- Nie mogła sobie wyobrazić krainy, w której tępiono ludzi za wygląd. Wiadomo, że zawsze społeczeństwo jakoś odpycha istoty mniej urodziwe jednak jeszcze nigdy nie słyszała o zabójstwach z tego powodu. Jej oczy nieco zaiskrzyły jakby ktoś rozpalił w nich ogień. To był znak zaciekawienia lub czegoś bardziej agresywnego.

- Zapewniam Cię, że bardzo. - odparł ponownie kierując wzrok ku Elys. - I nie chodzi wyłącznie o wygląd. - kontynuował, zmieniając jedynie trochę ton na bardziej tajemniczy. Zresztą, lubił mówić w taki sposób. - Chyba nie chcesz mi powiedzieć, że nie zauważyłaś czym jestem? - zapytał teraz nieco zdziwiony.

A jednak także i jej przyjdzie zaraz zdradzić kilka sekretów swojej historii. A zresztą było jej to obojętne, zawsze żyła "tu i teraz", bez baczenia na odległą przeszłość. Chociaż już prawie dwadzieścia lat żyła w Kayami, nadal pamiętała doskonale prawie każdy dzień ze swojego życia w kraju ojczystym.
- No, dobrze, w końcu należy Ci się odrobina prawdy za te wszystkie przesłuchania, których, ostrzegam, jeszcze nie skończyłam. - Posłała mu nieco bardziej wylewny uśmiech, nadal mając na uwadze obecność Elys. - Więc, urodzona w już nieistniejące od lat kilkunastu Terre D'Igny. Na mapach sprzed kilku dekad możnaby ją jednak jeszcze znaleźć. Miałam normalną rodzinę, dobrze nam się żyło z tytułem szlacheckim mojego ojca. - Wzruszyła ramionami. - Jedyne, co niemile wspominam do liczne próby swatania mnie z tamtejszymi chłopcami, matka miała prawdziwą obsesję. - Tu parsknęła prześmiewczo. - Później przyszła zaraz, wojna i wszystko poszło w diabły. - Stojąc niewzruszenie ze zwykłym wyrazem twarzy, przywiązywała większą uwagę do ich wymiany zdań, niż do własnej opowieści.

- Wojna? Musiało to być dla Ciebie straszne.. - odparł współczująco. - Wiem doskonale jak się czujesz. W końcu sam mam za sobą wielką liczbę wojen. I to jednak bezsensowne wybijanie się nawzajem. - dodał. - Dobrze, że przynajmniej masz szczęśliwe wspomnienia.

Tym razem Selene uśmiechnęła się szczerze i szeroko, spoglądając na Shiboo. Znowu źle zrozumiał.
- Nie, nie, to nie tak. Kiedy wybuchła zaraza, miałam jakieś szesnaście lat, a wojnę rzozpętali władcy ościennych państewek kilka miesięcy później. Wszystkie dzieci i kobiety wywieziono do dalekich, w miarę spokojnych krajów. Ale wszystkie te krwawe bitki w rzeczy samej były bezsensowne... - Przyznała mu po części rację, po raz kolejny czując w sobie zalążek współczucia dla demona. Postanowiła więc ożywić nieco rozmowę.
- Szczęśliwe wspomnienia, hm? A spróbowałeś kiedyś znosić zaręczyny? Przygotowania do ślubu? Te wszystkie cholerne dyrdymały, na które nawet nie masz wpływu? Założę się, że nawet w sukience nie wytrzymałbyś dłużej, niż parę minut. - Uśmiechnęła się, kiedy w jej wyobraźni pojawił się taki widok. Co do poprzednich słów, były prawdziwe w każdym calu. Odeszła z ogarniętego wojną kraju na kilka tygodni przed potencjalną datą ślubu.

-Wiem, czym jesteś, ale co to ma do rzeczy? –Czasami zachowywała się jak małe dziecko, które nieświadomie stąpa po cieniutkim lodzie. Tak i teraz rozmawiała jakby nie do końca rozumiała słowa Shiboo. Co jakiś czas zerkała na Selenę jakby szukała u niej odpowiedzi.
-Jak można zabić kogoś z powodu jego rasy, przeszłości lub innych mało ważnych spraw? –Spojrzała teraz na Shiboo, czekała na odpowiedź i oby ona zaspokoiła jej ciekawość.

- Ja w sukience? Hah.. - zaśmiał się. - Nie założyłbym tego. - mówił żartobliwie, niestety wyobrażając sobie tą scenę. - Jak się domyślasz, nie miałem okazji tego spróbować. Rodzice od dzieciństwa wychowywali mnie na wojownik, więc nie miałem na to czasu. mówił, kpiąc lekko ze swych dawnych dziejów.

- W tamtych czasach ludzie nie tolerowali demów i wszystkie osobników tej rasy próbowali wytępić. - powiedział, czując się jakby rozmawiał z dzieckiem. - Ach, te stare czasy.. - powiedział kpiąc.

Ach, czasami Shiboo nie był zbyt dobrym towarzyszem do rozmowy, wszystko brał zbyt poważnie do siebie, zero dystansu. No, trudno, nie miała zamiaru się tym zamartwiać. Od zasady "Tu i teraz" były jednak jakieś odstępstwa, choć rzadko stosowane. Demona, jego dosłowność i małomówność, wbrew nawykom z przeszłości, akceptowała bez większych problemów.
-Nie wiesz, co tracisz, mój drogi. Cudownie byś wyglądał w, dajmy na to, odważnej, kusej spódniczce, nie uważasz? Na pewno niejeden poprosiłby Cię o rękę. - Zawtórowała mu śmiechem. Ta scena samoczynnie stanęła jej przed oczami. Potem jednak opamiętała się, przypominając sobie o obecności czarodziejki. Spojrzała na nią na kilka sekund w miarę wesołym wzrokiem.

- Tak, haha.. - zaczął się śmiać. - Może do tej spódniczki, bluzeczkę, która właściwie nic nie zakrywa, hm? - mówił, nie ukrywając śmiechu. - Ale.. Mężczyźnie nie szczególnie mnie interesują. - powiedział tak jak zwykł, dość intrygująco, patrząc równocześnie na Sel.

- Bez przesady, Shi, nie popadajmy w skrajności. Nie pozwolę Ci się nigdy ubrać, tak jak ja.- Z trudem opanowała kolejny wybuch śmiechu, jakby zachęcając go do spojrzenia na swoją znów niekoniecznie chroniącą przed zimnem, ale bardzo kusząco skrojoną sukienkę, w miarę zresztą przyzwoitą. Pomimo wszystko, nie wyglądała na ladacznicę - wszystko w jej wyglądzie wrzeszcało wręcz na obserwatora: "Jak ja Ci wyciągnę łapsko gdzie nie trzeba, to przez dwa dni się z ziemi nie podniesiesz, kochasiu".
Okzało się, że jednak potrafił ciągnąć tę jednak dość żałosną wymianę zdań. Co robić, jak już dziewczyna na coś wpadnie, najpierw mówi, potem myśli. Kilku niedoszłych narzeczonych tak się właśnie nabawiła. W ramach słabego żartu. Zwruszyła nieznacznie ramionami, posyłając tamte wydarzenia w niepamięć.
- I dobrze, inaczej niestety czułabym się nieco nieswojo, obdarowując Cię wczorajszymi "prezentami". - Znów zastosowała ich "prywatne nazewnictwo" dla pewnych minionych wydarzeń. Jej nie zależało, ale bała się wzbudzić w demonie niezręcznych uczuć.

- Mam nadzieję, choć sam sobie bym nie pozwolił. - odpowiedział, widząc co sugeruje Sel, co spowodowało jedynie, że się uśmiechnął. - Hm.. Czyżby spodobało Ci się obdarowywanie mnie "prezentami", hm? - zaczął znów mówić tym swoim "tajemniczo-intrygującym". Użył również tego słowa, mimo że nie krępował się mówić otwarcie, o tym co między nimi zaszło.

A żebyś wiedział, że tak, ty podstępny... - Nie dokończyła własnej niewypowiedzianej myśli, jakby w obawie, że mógłby ją odczytać. Pewnie wbrew jego przypuszczeniom, nie podeszła i nie obdarowała go następnym podarunkiem. Jedynie nadal stała bez ruchu, patrząc bez zmrużenia oka prosto na Shiboo. Patrząc po pozycji księżyca na niebie, zbliżała się pora jej spotkania z dyskretnym klientem.
- A Ty? Lubisz je przyjmować? - Spytała dość dwuznacznym tonem. - Teraz muszę się pożegnać, jednak za parę godzin możemy znów się spotkać, jeśli masz taką ochotę. Może zdecyduję się na kolejny "upominek" dla Ciebie... - Odeszła, machając jedynie na pożegnanie.

- A co gdybym lubił? - zapytał, mimo że akurat spodobało mu się to. - W takim razie poczekam. - odpowiedział ulubionym tonem. - Do zobaczenia, Sel.

(Wybaczcie) Znika.

Został sam. Usiadł pod drzewem, pod którym siedział przychodząc tutaj i czekał. Ciekaw był czy Sel wróci.

Dzisiaj niestety nie wróciła. No, ale cóż. Czas na mnie.. pomyślał podnosząc się. Gdy wstał otrzepał płaszcz, stał przez chwilę, lecz w końcu ruszył przed siebie i zniknął gdzieś między drzewami.

Ponownie zawitał do lasu. Dziś miał na to ochotę, po prostu. Przyszedł i jak zwykle usiadł pod drzewem obserwując okolice, tym razem dość leniwym wzrokiem.

Przyszedł czas na kolejną wizytę Seleny w lesie Tarlisji. Tym razem cele tej wyprawy były czysto rekreacyjne: eithne nie miała potrzeby, ani ochoty uzupełniania alchemicznych zapasów. Przez chwilę błąkała się między drzewami, aż dotarła na małą polankę. Stała tam w milczeniu, aż znalazłą sobie atrakcyjne i dość mocne drzewo. Po kilku sekundach już siedziała na jego konarze, nie zwracając uwagi na cokolwiek pod nią.