Skraj Lasu

Zadarła do góry głowę, by patrzeć mu w twarz. W końcu był wyższy.
-A jakim sposobem mam to zrobić?-spytała uśmiechając się nieznacznie.

Położył paluszek na jej ustach. Posłał jej szarmancki uśmiech.

-Tylko bez całowania, diablico. - Zamruczał, by specjalnie ją pokusić do tego. ^^

Spojrzał w jej oczka z góry, bo był wyższy jak na faceta przystało.

Zagryzła dolną wargę i nie namyślając się długo postanowiła zrobić mu na złość. Stanęła na palcach i pocałowała go namiętnie.

- Mimo wszystko i tak nie wiesz o mnie za dużo, droga Selene. - powiedział tajemniczo, z lekką nutą sarkazmu. - Choć demon, to nie do końca odpowiednie słowo, w końcu kiedyś.. - tutaj zamilkł, by wzbudzić jeszcze większą ciekawość w Selene.

Widząc scenkę rozgrywającą się między Liselle, a nieznajomym mężczyzną powiedział - Demonice z natury są nie przewidywalne.. - brzmiało to jednak dość sarkastycznie.

Jako samotnie wędrująca elfka musiałam nauczyć się bronić. Drobne rozmiary i niewiele siły nadrabiałam zwinnością i szybkością, niestety do obrony miałam na razie tylko nóż... a może aż, bo niedawno nie posiadałam jeszcze nic. A więc stałam oparta o drzewo. Milczałam nie chcąc zwracać na siebie większej uwagi niż była potrzebna.
Skrzywiłam się zniesmaczona. Gierka którą toczył wampir z demonicą była okropna. Westchnęłam zrezygnowana. A już myślałam, że do Kayami powróciła kultura.

Oj, chyba wampirowi się spodobało ? Przez chwile przeciągnął pocałunek, lecz potem. Przerwał tak szybko jak się zaczął. Spojrzał groźnie na nią i rzekł.

-Smaczne usta masz, ale nie rozpędzaj się. Takie jak ty jem na śniadanie. -Wyszczerzył ząbki.

- Specjalnie to robisz... - Stwierdzeniem, nie pytaniem, podtrzymywała tę rozmowę, nadal nachylając się do ucha Shiboo. Nagle wpadł jej do głowy pewien całkiem niezły, w jej opinii, pomysł, który, jak sądziła także i jemu się spodoba.
- Pamiętasz, jak ci proponowałam krótki spacer, który później nie doszedł do skutku? - Mając taką nadzieję, kontynuowała: - Co ty na to, bym na właśnie takim spacerze, w Twoim towarzystwie, dochodziła do dalszych wniosków? Towarzystwo i tak doskonale zajmuje się sobą nawzajem. - Tu zerknęłą dyskretnie na demonicę zwartą z nieznanym jej mężczyzną. Czekała na odpowiedź Shi z zaczepnym uśmiechem.

-Hmh. Ciekawa jestem co możesz zrobić demonicy. Raczej mnie nie zabijesz, w końcu jestem nieśmiertelna.-zaśmiała się cicho patrząc gdzieś w bok. -Może przejdziemy się gdzieś?

- Taka już ma natura.. - powiedział. Cóż, propozycja Selene była niespodziewana, ale intrygująca. - Hm. Skoro chcesz, zgodzę się. - powiedział spoglądając na nią.
Wstał i czekał na Selene. - Więc prowadź. - powiedział. Teraz kierując spojrzenie ku dobrze bawiącej się parze powiedział: - Nie pogrywaj sobie z nią tak, Wampirku. Takie jak ona potrafią nieźle dokopać. - dodał. Zdążył spojrzeć jeszcze na Carmen. - Do zobaczenia, Carmen. Pewnie niedługo znów się spotkamy.

-Mogę zrobić wiele innych rzeczy. Mogę wykorzystać cię fizycznie i psychicznie... Tyle wyborów. Prowadź dokąd tylko chcesz. -Powiedział otwarcie. Nie przejmował się jak to odbierze. Uwielbiał mówić szczerze, może to jego zaleta ?

-Do zobaczenia
Rzuciłam do wychodzącego Shiboo. Nie chcąc zostać w towarzystwie wampira i demonicy dłużej niż to konieczne sama również wyszłam

-Proszę bardzo. Rób co chcesz.-roześmiała się cicho. -Raczej wątpię być mógł jakoś zdziałać. Wzięła go za rękę i wyszli.

Z nieco złośliwym uśmiechem wyciągnęła w górę prawą rękę, sugerując, by pomógł jej wstać. Lewą zebrała z trawy zebrane wcześniej liście.
- Pójdziemy na plażę, tam najlepiej mi się myśli, więc większa będzie szansa, że rozwikłam jeszcze jakieś zagadki o Twojej osobowości. - Oznajmiła tonem uprzejmym,a jednocześnie nieznoszącym sprzeciwu. - Drogę znasz równie dobrze, jak ja, może nawet lepiej. - Uśmiechnęła się, czekając, aż poda jej rękę. Mogła wstać sama, ale ryzykowała utratę szala, albo liści. Wolała obudzić w nim jeszcze więcej z ludzkiej natury.

Widząc wyciągniętą rękę Selene, podał jej swoją, gdyż wiedział, że ona na to liczyła. - To Ty zaproponowałaś spacer, więc prowadź. - powiedział, pomagając jej wstać.

Podziękowała mu uśmiechem, poprawiając szalik na ramionach.
- Proszę bardzo, nie wiń mnie jednak, jeśli się zgubimy. - Uśmiechnęła się do Shiboo. Carmen pomachała przyjaźnie na "do widzenia" i odeszła, usiłując przypomnieć sobie drogę do plaży.

Ruszył zaraz za Selene. Również machnął Carmen na pożegnanie.

Leciała w postaci nietoperza dosyc spory kawałek, by w końcu wylądować na jednej z niższych gałęzi. Wybrała drzewo blisko dróżki prowadzącej do serca lasu. Tym sposobem mogła dostrzec wszystkich, którzy zmierzali w tym kierunku. Musiała coś upolować.
Małe zwierzęce oczka, mimo iż były żółtej barwy, powoli zmieniały kolor bardziej na czerwony.
Była głodna... i to bardzo. Musiała się pozywić krwią z żywej istoty, bo w tym przypadku nawet własnymi zapasami w butelce by się nie najadła.

Pojawił się w pozycji upadłej - "głowa na ziemi tyłek w gorze".
- aua - stwierdził w wstał.

Od razu, gdy zauważyła chłopaka przemieniła się z powrotem w siebie. Siedziała na gałęzi z nogą założoną na nogę.
- Teleportacja ci nie służy.
Zachchotała. Jakoś intuicja jej podpowiadała, że Vall ruszy za nią.

- No cóż... - podskoczył do gałęzi i oparł się leciutko o wampirzyce odsłaniając szyje.
- Czasem boli ale ma tez swoje plusy.

- Pewnie tak...- wymamrotała.
Całą swoją uwagę skupiła na widocznym skrawku jego szyi i wpatrywała się w niego wygłodniałym wzrokiem.
- Ja jednak preferuję latanie. Wygodniejsze, nie męczy i można pooglądać widoczki. No i łatwiej wypatrzyć potencjalną ofiar... to znaczy osobę godną rozmowy.

- Hmmm, więc szukasz ofiary... to znaczy osobę godną rozmowy ? - Przypatrzył się jej wnikliwie, uśmiechnął się.

- Coś w ten deseń.
O dziwo uśmiechnęła się szeroko.
- Wiesz co? Dziwi mnie fakt, że już się mnie nie boisz... chyba, że udajesz- przyjrzała mu się wnikliwie, lecz po chwili jej wzrok powrócił do apetycznie wyglądającej szyi- nie przejmujesz się faktem, że mogłabym się na ciebie rzucić i zagryźć?
Przejechała paznokciem po jego karku.

- hmmm wtedy udawałem... bo wiesz zdradzę tak pięknej wampirzycy jak ty... - Przypatrzył się jej i wtulił się w nią.
- w rzeczywistości nie jestem taki niewinny i bezbronny wiesz bo ja strasznym demonem jestem. - Popatrzył się z małym wytrzeszczem oczu, który momentalnie znikł.
- hihi ;* - wtulił się mocniej.

- Jasne, już umieram ze strachu.
Przewróciła oczyma i wytknęła mu język.
- I nie spoufalaj się tak. Ja chcę tylko twojej krwi.
Przychnęła demonstracyjnie odwracając głowę i odsunęła się od niego.