Śnieżna Łąka

Na jej twarzy zagościła satysfakcja. Postanowiła wykorzystać to, że aktualnie stracił nieco panowanie nad sytuacją i wymierzyła mu kolejno 2 ciosy w twarz, a potem jeden w nogi, który miał go dosłownie powalić na kolana. Gdyby jednak coś się nie udało, dziewczyna odsunęła się na bezpieczną odległość nie tracąc czujności i nie spuszczając z niego wzroku.

10pd

Powaliła go na ziemię i sprawiła, że jego buźka nie wyglądała zbyt dobrze Oo Upadek tylko ponownie go ogłuszył, co było normalne gdy upadł tak nagle i szybko. Dziwne, że nie stracił przytomności. Teraz tylko mógł się bronić przed następnymi ciosami dziewczyny, ale nie mógł się skupić.

Miała ochotę rzucić się i go przepraszać, ale się opanowała. Cóż, trening to trening. Odsunęła się trochę od niego.
- Nie będę biła leżącego - powiedziała. Posiadała jakieś tam resztki honoru, czy jak to się tam zwało.

- Głupia - tym tylko pokazała jak jest naiwna. Zaraz po tym przedstawieniu wielkiego honoru leżała prawie, że na ziemi. Została podcięta błyskawicznie, a w powietrzu dostała jeszcze z otwartej dłoni w brzuch, co spotęgowało siłę uderzenia o ziemię, która pod siłą tego zadrżała. Wyprostował się i spojrzał z lekką pogardą na Ninę, głupio się zachowała.

20pd, -10hp

- Cholera - zaklęła dysząc ciężko. Już nigdy tego nie zrobi. Podniosła się. Miała małe kłopoty z oddychaniem po tym jak oberwała w brzuch, jednak zbytnio się tym nie przejęła. Cały czas powstrzymywała się przed użyciem magii. Miała być przecież walka wręcz i to ona sama ją zaproponowała. Znikła i w tym samym momencie pojawiła się tuż przed nim uderzając go z całej siły w krok. Wiedziała, że go to zaboli i poniekąd tego właśnie chciała. Zaraz po ciosie, udanym czy też nie, odskoczyła na bezpieczną odległość.

15pd, -5hp. Na zakończenie za ogół dodaje 23pd.

Udanym, chłopak poczuł dość znany ból w wrażliwym miejscu dla facetów. Nie zgiął się, ale ból był okropny. Zdążył chwycić ją za dłoń i ją wykręcić boleśnie.
- Wystarczy - mruknął, bo czuł się dość źle

Syknęła z bólu, kiedy wykręcił jej rękę.
- Uhm.. - mruknęła rozmasowując sobie ją. Wszystko ją bolało. Popatrzyła na niego, jakby przepraszająco.

Puścił rękę i wyprostował się. Zagryzł wargę i udawał, że nic mu nie jest. Z wargi aż mu krew poleciała tak ją przegryzł xD
- Wracajmy do pałacu, ja mam dość - stwierdził nieco rozbawiony... albo zażalony

- Przepraszam - powiedziała i zlizała krew z jego wargi. Zniknęli do komnaty.

/piszesz pierwszy ;p

Postanowiła trochę pozwiedziać. Póki co udało jej się dotrzeć do łąki w górach. Bardzo lubiła takie miejsca, więc tu również postanowiła trochę posiedzieć. Podeszła do strumyka i przyglądała się zamarzniętej wodzie. Jej wzrok przeniusł się na niebo.
- Chmury... - miała nadzieję, że zacznie padać śnieg, a może jeszcze na jakąś ciekawą przygodę...? No nic... Położyła sięna śniegu i tak leżała, nie przeszkadzał jej chłód.

Bogini wyłoniła się z czarnej dziury. Usiadła w powietrzu. Rozglądała się melancholijnym wzrokiem, z jakąś nutką znudzenia. W dłoni, odzianej w białą rękawiczkę, trzymała kosę. Symbol bogini.

Najpierw pojawiło się wielkie krzesło przypominające nieznacznie tron. Dopiero po chwili siedziała na nim jego właścicielka.

-Dobrze cię w końcu zobaczyć. Elys.
Zmierzyła ją wzrokiem. Jak zwykle była neutralna. Nie ważne kim by był jej rozmówca, nie mogła nigdy z nikim związywać się w bliższych kontaktach, nawet do innej bogini nie zmieniała nastawienia.

Dwie tak potężne postacie musiały przyciągnąć czyjąś uwagę. No więc trafiło na Saia.
Pojawił się gdzieś obok w rozpiętej, białej koszuli, czarnymi spodniami i na bosaka.

Elys zachowywała się równie chłodno. Chociaż tylko dzięki opatrunkowi Lisy mogła jeszcze normalnie funkcjonować.
-Nie mamy czasu na niepotrzebną rozmowę. A więc zaczynajmy. Czy bierzesz na siebie odpowiedzialność za to, co się zaraz może stać? Wiedz, że ja jej nie biorę.

-Tak biorę.
Odpowiedziała krótko. Skinęła tylko głową do demona.

-A, więc stań w wygodnej pozycji –Przerwałaby zaczekać aż zrobi to, co powiedziała. Oczywiście sama siedziała wciąż na krześle, trudno powiedzieć czy była za słaba, aby wstać czy też jej się po prostu nie chciało.
-Teraz musisz znaleźć w sobie jakieś najsilniejsze uczucie, najbardziej się nadają zaufanie lub złość.
Kiwnęła do demona głową.

Skinął głową i przyglądał się akcji. Chciał zobaczyć jak sobie z tym poradzi

Wstała i opadła gładko stopami na ziemię. Wygodnie? Wyprostowała się. Nogi w minimalnym rozkroku. W jednej dłoni dzierżyła kose, poniekąd opierając na niej ciężar. Druga ręka bezwładnie "spływała" wzdłuż ciała. Uczucia. Szlag. Coś na co sobie od zawsze nie pozwalała. Co nie znaczy ze jednak ich nie posiadała. Złość odpada. Zaufanie? Tutaj się przyda dusza śmiertelnika który był potrzebny do reinkarnacji. Więc dopuściła go do połowy. Był strasznie ufny. Więc pozwoliła sobie przypomnieć tą emocję. Ufała... Tylko komu. Ufała całemu światu że postara się polepszyć. Nie bez powodu chciała go ratować. Ufała jak ten zwierzołak.

-Teraz sięgnij po tą energię w głąb siebie i postaraj się ją wydobyć jakby była to najważniejsza rzecz na świecie. –Wszystko mówiła w zadziwiającym skrócie, ale przypuszczała, że i tak zostanie zrozumiana.

Czekał na swoją szansę, chciał pokazać Elys do jakiego stopnia już doszedł.
No i miał też nadzieję że otrzyma jakieś nowe wskazówki

Ukształtować emocję... Wyjąć ją z siebie. Skupiała się, sięgała wgłąb siebie. Czekając aż ujdzie. W razie gdyby uchodziła... Starała się jej pomóc. Wydostać jej większą ilość. Nasilić jak się da. Wiedziała że skutki mogą być opłakane, ale ktoś musi uratować to, co bogowie tworzyli tyle czasu. A ona nie miała zamiaru się obijać.

Mignęło jakieś światełko. Niewielkie, ale i tak oznaczało sukces. Elys kiwnęła głową na znak zadowolenia.
-A, więc wystarczy teraz tylko trening- Spojrzała gdzieś w bok i była już jakby nieobecna duchem w tym miejscu.

Wyszczerzył paszczę z wielką pogardą
-Ja za pierwszym razem od razu miałem płomień, a ty nędzne światełko - Och jaki on był boski..

Spojrzała na demona melancholijnie, nie ruszało ją to.
-Nie mów chop póki nie przeskoczysz.
Ukazać komuś swe zmęczenie nie pasowało jej. Pojawiła się pod nią czarna dziura w którą się zapadła. Po czym portal także znikął. W powietrzu pozostał jedynie jakiś niewielki zapach magii.