Śnieżna Łąka

Słysząc trzeszczenie śniegu, wnioskował ze ktoś się zbliża. Chwycił pewniej berło w dłonie, aby w razie, gdyby ta osoba okazała się czymś niebezpiecznym, móc się obronić, lub zaatakować. Przymknął oczy, nie mógł się powstrzymać... Płatki śniegu padające na jego twarz były kojące.

Stała obok niego. Spoglądała na niego z góry.
-Wszystko w porządku?- spytała dość grzecznie, a wilczyca zaczęła wąchać Twoje nogi. Zastanawiała się z jaką to dobrotliwą rasą ma do czynienia.

Otworzył błękitne oczy... taki niepowtarzalny odcień. Niemal najczystrze niebo. Uśmeichnął się delikatnie widząc kobietę.
-Oczywiście..
Uśmiechnął się sympatycznie, wstał, zerkając kątem oka, przyjaźnie, na wilczycę.
-Zwą mnie Fay... Miło mi.
Ukłonił się szarmancko, całując odruchową ją w dłoń. Możliwe że to było dość eleganckie zachowanie. Lecz to była dla niego najzwyczajniejsza codzienność, nie widizał w tym nic dziwnego.

Spojrzała na niego zdumiona i zszokowana.
-Vende- podała również swoje imię, ponieważ tego wymagała grzeczność. Wilczyca stanęła bliżej i powąchała jego dłoń a potem polizała ją przyjaźnie, akceptując tym samym jego obecność.
-Jeszcze nikt w tej krainie nie przywitał mnie w taki sposób- stwierdziła wciąż patrząc na mężczyznę, nie kryjąc swego zdumienia. A Jemu przyszło to z taką codzienną łatwością.

Pogłaskał delikatnie wilczycę po łbie. Obdarowując obie ciepłym uśmeichem.
-Ciekawe imię... Jeszcze nigdy nie znałem żadnej Vende.
Przeniusł ciężar, opierając się o berło, krystzał był w koloże jego oka... Drugie, a własciwie brak takowego, zasłaniała czarna obaska, trochę jak od jakiegoś pirata, kolejna rzecz wprowadzająca w błąd co do jego wyglądu.

-A ja żadnego Fay'a- uśmiechnęła się niepewnie. -Kim więc jesteś nieznajomy o nienagannych manierach?- spytała z czystej ciekawości. -I co robisz sam na Śnieżnej Łące?- dodała podejrzliwie. Jakby chciała odkryć jakiś jego wielki podstęp.

-Jestem praktykującym i uczącym się magiem. W tym miejscu spokojnie moge obmyśleć jakieś nowe zaklęcie.
Spojrzał na chmury. Nie miał zamiaru wspominać o tym że jest wampirem, mogło by to spłoszyć każdą żywą istotę która by go poznała.
-A ty? Czym się zajmujesz, pani?
Nadal sympatycznie uśmiechnięty.

-Czym się zajmuję?- powtórzyła jego pytanie, również spoglądając w niebo. Nienawidziła mówić o sobie, ale mężczyzna był widać szczery. Nie chciała mówić wszystkiego, ani nie chciała mówić prawdy. Wilczyca Aiko skuliła uszy i zaskomlała chowając się za nogami swej pani. Vende uśmiechnęła się niewinnie
-Jestem adeptką nie z własnego wyboru.- podsumowała nagłos swe myśli. Spojrzała na chłopaka i była pewna, że zaraz się odwróci i ją tu zostawi. *Nie pierwszy. Nie ostatni...*- pomyślała wzdychając.

-Jak nie z własnego wyboru? Tylko my decydujemy o swoim życiu.
Stwierdził spoglądając na nią lekko zdziwiony.
-Jeśli będziesz chciała zostać wojowniczką, zostaniesz. Jeśli królową, po cięzkiej pracy, wielu trudach, ale też możesz zostać. trzeba się wysilić. Zycie nie jest jak bajka opisywana w romantycznych księgach.
Powiedział dość poważnie.
-Jednak szanuj życie... Jest tylko jedno.
Po czym ukląknął na ziemi, uchwycił trochę śniegu i zaczął lepić kólę.

-Bo widzisz. Jestem starą duszą. Prawie tak starą jak świat. Ale dziewczyna, którą widzisz, nie miała tyle szczęścia w życiu. Jej ciało i ja mamy nową szansę. Zobaczymy, czy da się obrócić bieg zdarzeń.- powiedziała równie poważnie i przyglądała się mu. Ciągle zdumiona. Nie dość że dobrze wychowany, to jeszcze jej nie zostawił. Jeszcze. Ale zaraz sobie pójdzie zapewne.
-Co ty robisz?- spytała, a wilczyca położyła się za nią.

-Bawię się czarami.
Uśmiechnął się. Przy tym zrobił jakiś szybki ruch berłem. Z najostrzejszego czybka kryształu, pociągnęła się czarna wstęga. Pofrunęła w drzewo rocinając je i znikła. Spojrzał na nią dość radośnie. Dawno nie miał z nikim kontaktu.
-No widzisz... Stara dusza, nowe piękne ciało. Ja nie mam tego szczęścia, stara dusza i stare ciało.
Zaśmiał się. Wyglądał na jakieś 16/17 lat, ale był o wiele starszy.

-Faktycznie. Ciało bardzo stare. Chyba jesteśmy po tych samych pieniądzach- zaśmiała się i zrobiła krok w tył, potykając się o wilczycę i... z impetem spadając na ziemię. Zaskoczona obrotem sprawy spojrzała zaczerwieniona na chłopaka. Wilczyca prawie turlała się ze śmiechu, a anielica chciała jakoś wybrnąć z żenującej sytuacji i ulepiła dwie puchate, śnieżne kulki. Jedną wycelowała w wilczycę, a drugą w chłopaka.

Jak leciała szybko wstał i chwycił ją w objęcia... A tu ciach, dostał z kulki śnieżnej. Zaczął się śmiać stawiajac ją na ziemię.
-Ładnie to tak?
Podżucił kulkę w powietrzu, uśmeichnął się niewinnie, brew delikatnie podniusł. Co tu kryć, miał zamiar w nią żucić śnieżką xD

Była bardzo zaskoczona i jeszcze bardziej zakłopotana obrotem sprawy. Również się śmiała i schyliła po następną porcję puchatej broni.
-Ano nie ładnie. Lecz... życie je bywa idealne, i zawsze można oberwać kulką w łepek- rzuciła kolejne kilka kulek, starając się uciec, przed ewentualnym odwetem ;P

Uchylił się robiąc piruet. Trzymajac jedną, podrzucił ją w powietrze. Mruknął coś pod nosem... Nagle zrobił się taki fajny rządek 26 kulek śnieżnych... Które zaczęły lecieć na dziewczynę. Chłopak zaczął się śmiać... Aż się przewalił na ziemię.

Spojrzała na kuli przerażona. Decyzja była natychmiastowa. Ruszyła szybko na chłopaka, wręcz rzuciła się na niego. Kaptur dawno spadł z jej głowy, a płaszcz podwinął się dziwnie, sprawiając, że dziewczyna zaczęła czuć zimno śniegu. Wpadła na chłopaka i przeturlała się z nim kawałek. Wilczyca próbowała złapać i zjeść spadające śnieżki.

Śnieżki poelciały na drzewa... Po przeturlaniu fragmentu, lezał, a ona na nim... Odruchowo ją przytulił do siebie.
-Dawno się tak nie bawiłem.
Przyznał szczerze.

Zaśmiała się i sturlała obok.
-Ja również.- przyznała. Od zimna poczerwieniały jej uszy i nosek, jak również policzki, lecz powód zaczerwienionych policzków mógł być różny. Oddychała ciężko, zmęczona tymże pościgiem. Znów zaczęła się śmiać i usiadła na śniegu.

Spoglądajac na nią wywnioskował że jej zimno. Więc zdjął płaszcz, jako ze był dośc duży, zarzucił im obojgu na plecy.
-Może pójdziemy w cieplejsze miejsce? Karczma, albo las...
Zaproponował delikatnie się uśmiechajac. Sam minimalnie się zarumienił.

-Chętnie. Trochę zmarzł mi nosek.- przyznała znów i śmiejąc się do siebie, usiłowała wstać.
-Ale teraz Tobie będzie zimno.- powiedziała po tym jak Fay zarzucił na nich płaszcz. Spostrzegła, że chłopak się zarumienił, ale nie miała odwagi pytać. Tylko posłała szczery uśmiech.

Wstał i pomógł jej przy okazji.
-Nie zmarzne... Uwierz mi. Widzisz, nasze ciepło będziemy etraz oddawać sobie na wzajem, przez co będzie taka sama temperatura utrzymywana, a do tego jeszcze nas grzeje ten płaszcz.
Płaszcz w dodatku od środka był wyszysty neizwykle przyjemnym, białym futrem, dość delikatnym w dotyku, ale nie drażniacym skóry.
-No więc dokąd Dama chce się udać?
Zgiął rękę w łokciu, jak to zazwyczaj wystawiali mężczyźni, aby je uchwyciła.

Chwyciła ramię mężczyzny, ściskając je mocno i przytulając się do niego. Spojrzała w dół, ponieważ chciała ukryć rumieńce na twarzy. Mimo wszystko nazwał ją damą, a przecież jest "panią do towarzystwa". Ciekawe, czy będzie traktował ją jak jakiś klient, czy jak normalny człowiek, normalną osobę.
-Gdziekolwiek Paniczu.- ozwała się do niego podnosząc wzrok i zwalniając mocny uścisk. -Cokolwiek po drodze.

-Więc proponuję karczmę nieopodal...
Obdażył ją usmiechem i zaczął prowadzić do tawerny.

Więc poszła za nim ;)

[nie ma nas tu, bo jesteśmy tam xD napisz pierwszy]

Przyszedł, po czym siadł na lekko zaśnieżonym kamieniu... I pogrązył się w rozmyślaniu...