Wyprawa Shadow

Rozejrzałam się jeszcze raz, upewniając się czy niczego nie przeoczyłam i wyszłam, zakładając kapelusz. Tym razem skierowałam się do banku, sklep z bronią zostawiając na tak zwany deser.
Dosyć szybko, zważając na tłum, pokonałam drogę do budynku i weszłam zgrabnie po schodkach, zatrzymując się przed drzwiami. Zdjęłam kapelusz i wkroczyłam pewnie do środka.

Rozejrzałam się uważnie, a mój wzrok zatrzymał się na okienku zabitym deskami. Ruszyłam w tamtym kierunku dosyć wolno i jakby od niechcenia. Zwilżyłem usta językiem, unosząc dumnie głowę. Można było wziąć mnie za zarozumiałą, czy rozpieszczoną, ale poniekąd o to mi w tym momencie chodziło.

Niezauważona podeszłam do nieczynnego okienka i przyjrzałam się mu, jakby oczekiwała, że zobaczę coś między deskami, którymi było zabite. Ciekawiło mnie wielce, jaką funkcje niegdyś pełniło.

Uśmiechnęłam się pod nosem odczytując tabliczkę. Mimo wszystko zastanawiałam się, czemu to okienko było zabite deskami. Może wybito je całkiem niedawno? Dotknęłam palcami jednej z desek, zastanawiając się kogo o to zapytać.

Stwierdziłam, że skoro wszyscy zajęci, wpadnę później, a tymczasem wyszłam z banku i skierowałam się wolnym krokiem w stronę sklepu z bronią. Kapelusz w czasie marszu tkwił na mojej głowie, a spojrzenie badało uważnie okolicę.

Weszłam do sklepu wolnym krokiem i rozejrzałam się uważnie. Najpierw po towarze, a później po obecnych w sklepie osobach. W poprzednich miejscach było dość spokojnie. Jedynie zabite deskami okienko w banku było ciekawe.

Westchnęłam i podeszłam do jednego z pracowników.
-Widzę, że interes nie idzie najlepiej. Czyżby towar był zły?-spytałam w zastanowieniu ważnie się pracownikowi przyglądając.

-A kiedy był ostatni napad?-spytałam przyglądając się młodzieńcowi. Wyglądał na przybitego co mogło oznaczać, że owe napady zachodzą im za skórę... i nic dziwnego. Ponownie się rozejrzałam.

-Często się zdarzają?-przejechałam palcem po ladzie, po chwili stwierdzając, że zbyt często tu kurzów nie ścierają. Pewnie im się nie opłaca...
Byłam już trochę znudzona swoimi 'poszukiwaniami'. Znalazłam wprawdzie kilka dowodów na rabunki. Rzeczowych jak i słownych, lecz można powiedzieć, że cały czas nic konkretnego.

Pokiwałam głową marszcząc brwi. Słysząc, że ktoś wpada, odwróciłam się i obejrzałam przybyłych od stóp do głowy. Po ich okrzyku zagryzłam wargę, ale w końcu parsknęłam śmiechem i zasłoniłam usta dłonią, by w razie czego pomyśleli...jeżeli myśleli, że to oznaka paniki.
-To oni was...atakują?-spytałam szeptem młodzieńca za ladą.

Pokiwałam głową całkiem spokojnie, zerkając to na rolnika, to na gospodynię.
-Doprawdy dziwny ubiór jak na wypad na miasto-mruknęłam w zastanowieniu nieco nagannym tonem. Szybko i zwinnie wyswobodziłam się z ich uchwytów. W moje dłonie wpadły shurikeny znajdujące się jeszcze przed chwila na jednej z półek. Gwiazdki w mgnieniu oka poszybowały w stronę pary. Ja tym czasem rozejrzałam się w poszukiwaniu lepszej broni.

Zmarszczyłam brwi zerkając na parę w momencie gdy uniknęli shurikenów. Widząc co robi rolnik w porę odskoczyłam, lądując na ziemi, podparta na dłoniach. Przemieściłam się za ladę, po drodze chwytając katanę i jakieś sztylety. Ich dwoje, a ja jedna. Cóż ja biedna pocznę. Kątem oka zerknęłam na pracowników...a właściwie w ich poszukiwaniu.

Przewróciłam oczami. Co za tchórze. Westchnęłam, a słysząc dwójkę, pokręciłam głową, wyjmując drzazgę z dłoni.
-Nie umiecie gadać pojedynczo?-mruknęłam i wychyliłam się zza lady, ustalając ich położenie. Na nic im pozwolić nie miałam zamiaru. Bezczelni. Za ladą znajdowały się ciekawe rzeczy. W mig chwyciłam butelkę z jakimś alkoholem. Co za ludzie, żeby pic w pracy...
Przynajmniej się przyda. Wepchałam do niej jakiś łatwopalny materiał, podpaliłam i rzuciłam w ich stronę. Cela miałam dobrego, a mały pożar nie zaszkodzi.