Brzeg Jeziora

Prychnął. Kucnął przy brzegu i zaczął robić ślady na tafli wody palcem. Miał w nosie co się dzieje dookoła niego.

[nasze, nie nasze xd co za różnica.]
Rzucił ciastkiem w króla. Była to pewnego rodzaju forma strzeżenia. Zawrócił się na pięcie i zniknął.

Spojrzała dziwnie na "tego drugiego".
- I się owych kłopotów boisz? - zadrwiła.

( Sai, ja Cię nie będę biła, ja Cię zabiję! Ubiję na śmierć i zjem! )

Chwycił ciastko w zęby i uśmiechnął się drapieżnie. Gdy król znikł, swym wzrokiem obarczył Ill (chora!) Zjadł ciastko, oblizał się i pomlaskał
-A co? Nie mogę się bać?

Przyjrzała mu się.
- Wielkie i złe demony się nie boją, one straszą - oceniła. - Ale cóż, widać jestem straszniejsza od ciebie. - skuliła się i skoczyła lekko w jego kierunku robiąc "Bu!", po czym zaśmiała się.

Zrobił bardzo przestraszoną minę, krew mu z nosa poleciała a on sam upadł na ziemię jak kłoda

Z niejakim zdziwieniem wymalowanym na twarzy patrzyła na zaistniałą przed chwilą scenę. Odsunęła się na bezpieczną odległość od wampirzycy, wiedząc, że nawet jakby chciała to nic jej nie zrobi.
- Koniec świata - przewróciła oczami patrząc na króla2

Pojawił się obok Sil. Pochłaniał teraz wzrokiem drugiego króla. Ileżby dał, aby spędzić z tym kretynem chociaż jedną noc.

- A nie mówiłam? - Stanęła w pozie gwiazdy filmowej na czerwonym dywanie. - Nie bez kozery pracuję jako etatowe straszydło. Skorzystała z uśmiechu numer trzy. - Jak tak dalej pójdzie zdobędę nagrodę Stracha Roku.
Posłała Sai' owi cmoka.
- A pan przestraszony, to kto? - spytała, przypominając sobie, że nie miała okazji się dowiedzieć.

Wstał i przyłożył dłoń do ust. Ziewnął. Powieki przymknięte do połowy, nudził się, był zmęczony, za dużo się działo. Więc sobie poszedł w siną dal.

Krew wyparowała a Sai powstał ignorując wszystkie spojrzenia
-Sai, Król - Otrzepał się po czym spojrzał chłodnawo na poddaną
-Już dosyć czasu jestem tu najsilniejszy, co prawda jestem zbyt piękny aby być strasznym dlatego teraz niech inni będą straszniejsi - Nie miał pojęcia co mówi, widać coś mu się stało w główkę

Już niewiele brakowało by popukać się palcem w głowę z niedowierzania.
- Cyrk na kółkach... - mruknęła.
Odgarnęła włosy z ramion i przycupnęła przy drzewie. Ciągle spoglądała na któreś z nich.

A że Sai go ignorował - było mu na rękę. Rzucił się na króla, szybki numerek i już go nie było.

... Został zgwałcony na oczach innych
-No to teraz muszę Was zabić... - Zmaterializował Zangetsu... Był śmiertelnie poważny

[szybki numerek - okradłem cię z 10 talarów xd ;*]

- Saiuko - powiedziała spokojnie, cholera wie skąd, znając pełne imię demoniego króla. Nie miała zamiaru nic dodawać. Ot, powiedziała, by się nieco uspokoił. A że był silny i był królem? A jakie to miało znaczenie?

[ xDD ]


- Cholera, czy to jest normalne? - spytała w prawdzie pewnie jakąś część kosmosu, ale miała nadzieję, że ktoś prędzej czy później odpowie jej na to pytanie. Choć miała wrażenie, że już ją zna.
Uśmiechnęła się nieznacznie i oparła o drzewo.
- Ja jestem swoja - uniosła ręce w geście bezradności, przewracając oczami.

Pyk. Pojawił się. Otrzepał koszulę z niewidocznego pyłu i uśmiechnął się nieziemsko pięknie.
- Witam - skierował się ku nieznanej demonicy. - Kjell - skłonił się lekko i czekał, aż ta się przedstawi.

(Matko, przez was i ja głupieję :<)

W dniu dzisiejszym nowości nie było końca. Zwróciła się do kolejnego demona, który zaszczycił ich skromne grono swoją obecnością.
- Silyenne - odpowiedziała.
Przez chwilę wertowałą wzrokiem jego postać.

- Miło mi - wyprostował się i poluźnił krawat. Przycupnął na brzegu jeziora, siadając po turecku.

- Nie wątpie - przyznała skromnie po cichu.
- Mnie również - dodała po chwili.
Czuła się zmeczona. Dawno nie widziała zgromadzenia tylu nie do końca normalnych wydarzeń w jednym miejscu, i chyba ją to wszystko stanowczo przerastało.

- Illya - odparła. Jak wszyscy, to wszyscy.
Zdała sobie sprawę, że otaczają ją same demony. Odetchnęła głęboko. Gdyby jednak miała tyle rozumu, żeby się czegokolwiek obawiać, to pomyślałaby sobie "Żadnych gwałtownych ruchów, nie prowokuj ich!". Jednak była sobą, więc drwiła sobie z niebezpieczeństwa. A jak nadchodziło? Cóż, walczyła z nim.

- No, fajnie - podrapał się w tył głowy, patrząc na obecnych. - To lecę - machnął ręką i znikł.

Korzystając z okazji - zarzuciła na Sil łańcuchy. Była Łowcą, mogła wiekami czekać na swoją ofiarę.

- No by Cię szlag! - fuknęła do wampirzycy.
Wierciła się, próbując w jakikolwiek sposób się oswobodzić. Cholernie jej to nie szło, ale próbować warto.
- A już miałam sobie iść - bąknęła ponuro.