Brzeg Jeziora

- Było, a nie ma, taki mały cosik. - Podpłynął do niej i pocałował szybko w usta. Zaczął odpływać - Berek. - Rzucił jeszcze i ochlapał ją mocniej.

-Głupi-zaśmiała się cicho i zanurkowała by go złapać i żeby nie mógł jej ochlapać. Wynurzyła się po chwili, próbując znaleźć go wzrokiem w mroku.

Zatrzymał się gdzieś nieopodal Arc i zanurzył po nos. Cofał się w wodzie, nie widząc nic aż po chwili natrafił w całkowitym mroku na coś miękkiego.
- Eee... Arc? - Spytał niepewnie, bojąc się odwrócić.

-Bu-syknęła mu na ucho i zaśmiała się cicho, obejmując go w pasie. Pocałowała go w kark.

- Ah, to Ty. Nikt inny nie ma tak mięciusiowych piersi jak moja ukochana upadła. - Rozmarzył się nieco i zaśmiał, kładąc dłonie na jej dłoniach - Wiesz, jest już późno, nikt nas nie zobaczy.

Uśmiechnęła się i położyła głowę na jego ramieniu.
-Co masz na myśli słodki, hm?

- Seeeeee.....n - Dokończył i uśmiechnął krzywo. Nagle omdlał.

Idiota. Przytrzymała go za ramiona, by nie utonął i zniknęła z nim.

przychodzę, siadam na brzegu i patrzę się w jakiś punkt na jeziorze...

Pojawił się za demonem.
- Witam Cię, piękny nieznajomy. - Na jego twarzy pojawił się szyderczy uśmieszek, który prawie w ogóle nie znikał. Zabrał szamanowi talara.

Tik nerwowy, którego Reno nie widział, po chwili ustał...
- Jak się nazywasz?

- A kto pyta? - Założył dlonie za głowę. Demona widział po raz pierwszy i nie specjalnie interesował się jego osobą, ale wolał nie zdradzać swego imienia jako pierwszy Ciągnęło go bardziej do sakiewki, którą miał.

-Daisuke. I oid mojej sakiewki mozesz się juz odczepić co?
Czuł, że w jego portfelu ubyło kilka monet, ale nie przejmował się tym zbytnio... Na razie...

Ciemny płaszcz ciągnął się ku ziemi i zakrywał jej drobną osóbkę. Jedynie bystre, zielone oczka bacznie rozejrzały się po okolicy.
*KuFFa! Wszędzie ktoś! Ani odrobiny samotności...* przeklęła w myśli i spojrzała na wilczycę Aiko, która szła przed nią do wodopoju.
Dziewczyna szła za wilkiem, póki nie doszła do tafli wody. Dopiero tam zdjęła kaptur i przejrzała się w lustrze... Dopiero po chwili rozejrzała się, by bliżej skontrolować sytuację.

- Na dzisiaj masz spokój. - Nadymał policzki. Był zły na ograniczenia co do ilości kradzieży. Krępowało to jego dalszy rozwój. Wypuścił głośno powietrze. - Reno. - Zerknął na demona. - Od dawna tu jesteś?

Nawet nie zwrócił uwagi na nowo przybyła...
- Nie... Jestem od niedawna... Wiesz może, gdzie tu można Dostać jakas broń? I przy okazji... Czemu niektórzy nie cierpią Saiuko? Wiesz może coś o nim?

Vende stała z założonymi rękoma i nie zauważyła nawet, że stoi i perfidnie przygląda się mężczyzną, podsłuchując najwyraźniej. Zatrzepotała rzęsami i spojrzała chwilowo na wilka. Potem znów na mężczyzn z niekrytym zainteresowaniem.

Vende popatrzyła jeszcze chwile. Jej wzrok powodził również po okolicy... Udała się spokojnie w stronę z której przed chwilą przyszła, a za nią wilczyca, która wciąż przyglądała się meżczyznom.

Pojawił się na brzegu jeziora, kopiąc jakiś kamień i trzymając dłonie w kieszeniach. Przeleciał wzrokiem po obecnych, zatrzymując go na obecnych.
- Ma ktoś z was ochotę na darmowy nocleg? - zapytał bezbarwnym tonem, wyglądał jakby był czymś styrany. Oczy miał podkrążone od niewyspania i zmęczenia.

Nawet nie zauważył obecności upadłej. Tak szybko przyszła jak i odeszła.
- Nie mam pojęcia co do broni. - Zamyślił się przez moment. - Sai? A co mnie obchodzą inni, ważne, że sam osobiście bardzo go lubie. - Uśmiechnął się mimowolnie. - Nawet bardzo. - Zaśmiał się na widok Ramzesa. Wcisnął dłonie w kieszenie, pomachał i odszedł, wiedząc co może się za moment stać.
[killer.]

Zatrzymała się, by obejrzeć jeszcze raz za siebie. Usiadła, opierając się o jakieś drzewo...
*Odpocznę jeszcze chwilę*- powiedziała sama do siebie
-Aiko. Wracaj.- powiedziała do wilka, który ruszył już gdzieś dalej.

Odwrócił się w stronę Ramzesa...
- A tobie co? Chyba nie tak wyglądasz na co dzien?
Mimowolnie wstał...

Spojrzał na Daisuke, która się nie mógł teraz ruszyć. Ciało odmówiło mu posłuszeństwa.
- Nie twój interes demonie, trzymaj nos przy swoich sprawach - mruknął, a demon wskoczył z niewłasnej woli do wody, mocząc się. Wróciła mu przy okazji możność ruchu, która odebrał mu anioł. Obrócił się na pięcie, patrząc na dziewczyna i białego wilka. Przez chwilę źrenice mu się rozszerzyły i przestał kontaktować. Tak jakby dusza sobie wyszła na spacer...

Pojawił się za drzewem.
- Naćpany? - Wyjrzał zza pnia zerając na upadłego.

- Maaatkie... ale bajzel... najpierw sie o coś pyta, a potem dostaje humorków ni stąd ni zowąd... ech....
westchnienie i znikam...