Las Cienia

-Ładniej ująć nie mogłam i jak mówiłam już, na razie nie powiem.
Uśmiechnęłam sie szerzej i zeszłam mu z nóg i przybliżyłam sie do jego twarzy.
-Kłamać nie musisz
Szepnęłam mu na ucho i usiadłam obok.

Kiedy Roksana zeszła z niego, ból jego ud zwiększył się 5 krotnie. Przewrócił się jak posoąg w drugą stroną, trzymając się za uda. Przez chwile, leżał tka nieruchomy, po czym zabrał się za rozmasowanie obolałych ud.
-To było okrutne....A czy nadejdzie kiedyś ten dzień i powiesz mi czego ci brakuje zyciu.
Aaałaa, Roksana to była niezwykle bolesne co mi zrobiłaś.
Widać było iż powiedział to sarkastycznie, zaś pomimo ogromnego bólu ud, na jego ustach wciąż był uśmiech.

-Wstań i pochodź kilka razy wokół drzewa to przejdzie. A okrutna to nie chciałam być, może jakoś to wynagrodzić??
Zapytałam wciąż sie uśmiechając
-A czy owy dzień nadejdzie to ja nie wiem. A może po prostu już nie bezie mi niczego brakowało.

Wstał po czym zrobił pare kółek wokół drzewa. Po chwili spojrzał na Roksane, i zamyślił się.
-Aj no nie wiem, nie wiem czy da się ten ból jakoś wynagrodzić. A może masz jakiś pomysł co?
Po czym usiadł obok Roksany, i spogądał na ledwo widoczne niebo.

-Niestety nie mam. Musze Cię chyba uświadomić że nigdy nie mam pomysłów.
Spojrzałam na jego uda po czym znów na jego twarz i oczy
-A po za tym chciałam mocniej

Na twarzy Nidora, pojawił się szerszy uśmiech.
-Chciałaś mocniej tak...ty niedobra, zła, oraz okrutna.
Po tych słowach przez chwile nic nie mówił, lecz po chwili znienacka zaczął łaskotać Roksane.

-Hej
Powiedziałam z oburzeniem i zaczęłam się śmiać. Niestety ale trafił na mój słaby punkt. Prawie w każdym miejscu an ciele miałam łaskotki, ale czy to ode mnie zależne. Nie mogłam przestać sie śmiać. Byłam jak dziecko które dostało nową zabawkę.

Nidor, nie przestawał łaskotać Roksany, robił to dalej nie przerywając.
-Haha więc znalazłem twój słaby punkt co...Teraz zagilam cię na śmierć!
Widać był,o że ta zabawa spodobała się Nidorowi.

Wierciłam sie jak głupia pod tym drzewem i śmiałam sie
-NIIID!!! Przestań
Mówiłam coś przez śmiech. Moja twarz już robiła sie czerwona przez śmiech a moje oczy były zamknięte. Przeturlałam sie przez śmiech tak ze teraz leżałam cała na ziemi.

Nidor przez chwile dalej łaskotał Roksane, lecz zaraz skończył. Położył się obok upadłej, po czym spojrzał na nią oraz na niebo.
-Troche męczące to łaskotanie, a tobie podobała się zabawa?
Ręce założył za kark, po czym zaczął spoglądać w ledwo widoczne niebo, zaś na twarzy widniał mu uśmiech.

Cała czerwona na twarzy dyszałam. Zmęczył mnie tym łaskotaniem, może i śmiech jest zdrowy ale w nadmiarze chyba raczej nie.
-Zmęczyłeś mnie.
Powiedziałam jedynie i podniosłam się do siadu. Przeniosłam sie znów na niego. Tym razem usiadłam mu na podbrzuszu. Skrzyżowałam ręce na jego klatce i ułożyłam na tym swoja głowę. Patrzyłam na niego
-Może i ja mam cię zmęczyć??


[ja muszę już iść do jutra Oyasumi XD ]

Nidor, przez chwile nic nie mówił, tylko głęboko oddychał. Po chwili podrapał się po policzku.
-Jak chcesz...Lecz raczej, ja nie posiadam łaskotek więc próby łaskotania pójdą na marne. No to dobrze, że cię zmęczyłem troche ruchu i śmiechu nie zaszkodzi...
Po czym zaczął spoglądać w liście drzew, które były nad nimi.

Zrobiłam smutna minkę schodząc z niego i kładąc sie na ziemi obok
-To nie fer. Dlaczego ty niby nie masz łaskotek a ja mam??
Zapytałam rozkładając ramiona i oddychając głęboko. Wciąż czułam to zmęczenie.

Nidor, wyciągnął ze swojej kieszeni pióro i chwile mu się przyglądał.
-Tak to jest na tym świecie jedni mają łaskotki inni nie. Dlatego, każdy z nas jest inny, tym się różnimy, iż każdy ma inne cechy.
Po czym, zaczął łaskotać Roksane piórkiem po szyji. Zaś ja jego twarzy widniał uśmiecg.
-Każdy z nas jest inny.

Zaśmiałam sie cicho skręcając lekko głowa tak jakbym chciała zatrzymać piórko. Lecz szybko wyciągnęłam dłoń w stronę jego piórka, jednak nic nie zrobiłam.
-Wiesz ze to łaskocze...
I rzeczywiście łaskotało mnie, jednak to było przyjemniejsze uczucie niż to wcześniej.
-Nikt nie jest taki sam
Dodałam na koniec.

Nidor lekko się uśmiechnał, po czym spojrzał na Roksane. Lecz nie przerywał łaskotania jej po szyi.
-Wiem, że to łaskocze, ale czy przypadkiem nie jest to przyjemniejsze uczucie od zwykłego łaskotania...Zobacz jak niekiedy pióra mogą nadać się do innych rzeczy, niż tylko do latania.
Przez chwile nic nie mówił, tylko się wpatrywał w upadłą.
-Ale ty jesteś piękna....

-Jest i t o wiele bardziej
Odpowiedziałam a dłoń która wcześniej nieco wyciągnęłam powędrowała do polika chłopaka delikatnie gładząc to miejsce.
-Dziękuję, ale to i tak chyba nie ode mnie zależne. Taka sie po prostu uradziłam.
Powiedziałam patrząc na niego,a właściwie w jego oczy.

Nidor przez chwile nic nie robił, tylko wpatrywał się w Roksane. Po chwili cicho się zaśmiał.
-To też lekko łaskocze. A tak właściwie Roksana skąd zansz to miejsce, bo szczerze jeszcze nigdy wcześniej tu nie byłem...Bardzo cię lubie, lecz nie tylko dlatego że jesteś piękną, ale dlatego że...
Po czym położył ręke na klatce piersiowej Roksnay, gdzie znajdowało się serce.
-jesteś miłą, sympatyczną, inteligentną oraz dobrą osobą.
Po czym spojrzał w oczy Roksany.
-A ty, co o mnie sądzisz?

-A jednak masz łaskotki
Powiedziałam a moje usta jeszcze bardziej wygięły sie w uśmiechu. Jednak nie przestawałam gładzić jego twarzy. Jedynie nieco przesunęłam dłoń.
-Znam to miejsce i wiele innych bo urodziłam sie w tym królestwie. Jako małe dziecko sama chodziłam w różne zakątki królestwa.
Odpowiedziałam i zamknęłam na chwilkę oczy by przypomnieć sobie owe chwile po czym znów spojrzałam mu w oczy.
-Mimo iż nie znam Cię zbyt długo wiem, ze jestem wyjątkową osobą.

Nidor uśmiechnął się, lecz tylko wpatrywał się w Roksane.
-Heh, jednak posiadam łaskotki nawet sam o tym nie wiedziałem, przyznam szczerze. Jestem wyjątkową osobą?....A co sądzisz o innych rasach, elfach, demonach itd. Bo jak zdążyłem zauważyć, nie przepadasz za nimi, czy coś ci zrobili?
Dalej łaskotał Roksane po szyji, robił to bardzo delikatnie i powoli.

Zamknęłam oczy oddając się miłemu łaskotaniu pióra Nidora.
-Najbardziej nie przepadam za Zwierzołakami. Wątpię by mi kiedyś coś zrobili. Jednak myślę że mam po prostu taka odrazę co do ich odmienności powiązanej z dziwnymi uszami oraz ogonem.
Odpowiedziałam i otworzyłam oczy znów patrząc na Upadłego.
-A Ty?? Masz jakieś uprzedzenia co do innych ras??

Nidor przez chwile był zamyślony, lecz dalej łaskotał Roksane.
-Cóż jestem osobą tolerancyjną, i nie mam uprzedźeń co do innych ras. Jakoś taki mam charakter, zawyczaj jestem miłą i pogodną osobą. Chociaż niekiedy zdarza mi się stronić od ludzi, a tak właściwie dlaczego nie odpowiedziałaś mi na poprzednie pytanie, jakie zadałem.

-Ponieważ nie ma co tutaj dużo mówić. Nigdy nie spotkałam człowieka, który miałby w sobie tak wiele dobrych cech na raz. Jak sam mówiłeś jesteś miły, pogodny, sympatyczny i inny w dobrym znaczeniu tego słowa niż osoba jakie poznałam do tej pory. A twa inność polega min. na zachowaniu wobec innych ras.
Odpowiedziałam wciąż patrząc na niego z uśmiechem.

Nidor, kiedy usłyszał to co powiedziała mu Roksana, przez chwile nic nie mówił. Położył drugą ręke na oczach.
-I właśnie to mi się niepodoba w tym świecie, że nie każdy potrafi być tolerancyjny wobec innych. Osoby potrafią zabić, z takiej błachej przyczyny, jaką jest rasa. Chciałbym aby to kiedyś się zmieniło. Mimo iż sam zabijam to nie z przyczyn rasistowskich, to tylko sposób na życie...
Po czym jego ręka powędrowała na policzek Roksany, i tam się zatrzymała.
-Takie moje jedno marzenie....
Po czym uśmiechnął się do niej.

Zastanawiałam sie chwilkę nad jego słowami.
-Być może twe marzenie sie kiedyś spełni. Ja postaram sie być pierwszą która sie do tego przyczyni
Powiedziałam czując jego ciepłą dłoń na swoim policzku. Zamknęłam na chwilkę oczy po czym znów otworzyłam patrząc na Nidor`a, który się uśmiechał tak samo jak ja.