Las Cienia

Las w którym zawsze panuje ciemność i tajemnicza atmosfera, nad ziemią unosi się chłodna mgła a w powietrzu można wyczuć tajemniczą aurę. W tym miejscu wiele może się stać i dużo może się skończyć...

Pojawiłam sie z Nidorem i rozejrzałam się krótko po miejscu po czym usiadłam pod najbliższym drzewem.

Nidor, przez chwile rozjerzał się po miejscu w, którym się znajdował. Ściągnał miecz, po czym usiadł obok Roksany. Miecz miał położony na barku.
-Może powiedz coś o sobie Roksano? Wiem iż jesteś upadłą jak ja, oraz że jesteś Szamanką. Lecz jeżeli nie chcesz o tym mówić to wporządku.

-Jak chcesz coś wiedzieć o mnie to zadaj pytanie. Nie lubię mówić sama z siebie. Jeśli pytanie nie będą mnie obrażać to odpowiem na nie.
Powiedziałam i spojrzałam na jego miecz

Nidor, przez chwile był lekko zszokowany. Nie wiedział co powiedzieć.
-Dlaczego miałbym obrażać tak piękną osobe jak ty?...No nie wiem naprzykład czy miałaś jakąś rodzine, kogoś ci bliskiego...I czemu spoglądasz na mój miecz?
Najemnik przez chwile rozglądał się po miejscu, w którym się znajdował. Strasznie mu się podobało, gdyż był tu spokój i cisza.

Uśmiechnęłam się lekko, a już po chwili przeniosłam się w wygodniejsze miejsce. Tym miejscem były uda chłopaka. Usiadłam na nich okrakiem i patrzyłam na niego.
-Moją jedyna rodziną jaką miałam to byli rodzice, którzy i tak w wieku 2 lat mnie opuścili. A spoglądam na Twój miecz bo mnie ciekawi
Odpowiedziałam

Nidor, zszokowany spojrzał na Roksane. Przez chwile nic nie mówił, tylko rozglądał się dookoła, sytuacja w której się znajdował była dla niego lekko krępująca. Lecz nie dawał po sobie tego poznać.
-A co jest tak właściwie interesującego w moim mieczu. Zwykły naostrzony kawał stali...
Po czym uśmiechnął się, i spojrzał na miecz.

-Nie wiem. Tak po prostu mnie interesuje i już
Powiedziałam i skierowałam lewą dłoń w stronę miecza. Uniosłam lekko dłoń a i miecz się uniósł. Pokierowałam go tak by był pomiędzy mną a chłopakiem.
-Być może zastanawiam sie ile już osób zginęło z tego miecza. A może jedynie zachwycam się jego wyglądem
Powiedziałam patrząc jak miecz lewituje pomiędzy nami.

Nidor szybko chwycił miecz, zaś na jego twarzy pojawił się smutek. Po czym spojrzał prosto w oczy Roksany.
-Zbyt wiele osób zginęło od tego miecza, zbyt wiele cierpiało przez niego....Nawet moi przyjaciele zginęli od niego...
Po tych słowach, spuścił głowe zaś z oczu zaczęły spadać łzy. Cienka granica wytrzymałości na której balansował Nidor pękła. Smutek oraz cierpienie jakie trzymał w sobie przez długi okres czasu, zaczął płynąć razem z łzami.

Wzięłam miecz z jego dłoni i położyłam obok po czym rzekłam ocierając jego łzy
-Pierwszy raz widzę by chłopak płakał. Czy twa przeszłość jest tego warta??

[z/w na chwilkę ]

Nidor szybko powrócił do siebie. Otarł łzy, które leciały mu z oczy, przez chwile nic nie mówił.
-Ból, cierpienie, śmierć w mojej przeszłości było tego za dużo, aż nadto. Zresztą w końcu i tak nadszedł by ten dzień, w którym bym się wypłakał. Chyba każdy ma w sobie coś takiego, co chciałby wypłakać. A co jest złego w płaczu?

[Spar klanowy w CoD4, będe za jakąś godzinkę]

-Prawda nie ma nic w tym złego. Ja też kiedyś płakałam. Nadal pamiętam dzień kiedy mój ojciec wrócił i nie pamiętała mnie po czym znów odszedł. To było dla mnie okropne.
Powiedziałam i przymknęłam na chwile powieki wspominając ów dzień
[ok]

Nidor nic nie mówił tylko uśmiechał się, dalej spoglądając w oczy Roksany. Chciał, aby ta chwila trwała wiecznie. Starał poskładać swoje myśli.
-Ja nie miałem rodziców, od kiedy pamiętam byłem aniołem. Lecz zawsze chciałem wiedzieć jak to jest mieć rodzinę, czy osobę która jest mi bliska...Może za niedługo będe mieć taką osobe...Rozpłakałem się jak małe dziecko ehh..

-Czy jak małe dziecko, tego nie wiem. Nigdy nie wiedziałam plączącego dziecka, ale wiem że każdy ma prawo płakać, śmiać sie smucić itp.
Powiedziałam i sama sie uśmiechnęłam wesoło, po czym odchyliłam lekko głowę do tyłu i spojrzałam w górę. Na niebo widoczne jedynie przez liście drzew.

Na twarzy Nidora, dalej był widzoczny uśmiech. Chwycił swój miecz przez chwile mu się przyglądał. Po czym pomachał głową, i schował miecz do pochwy. I odłożył go na bok...
-Miałaś kiedyś, albo masz osobe która jest ci bliska? Dla której byłaśby wstanie zrobić wszystko?
Po czym, spojrzał w prawo przyglądając się pobliskiej roślinności...

Spojrzałam na niego wyciągając ręce do tyłu i opierając dłonie o jego nogi.
-Osobę bliską może i miałam w zależności Ci mogę powiedzieć tak o rodzicach którzy i tak mnie zostawili. Po za nimi nikogo nie miałam, ale wiadomo, wszystko może sie zmienić.
Odpowiedziałam.
-No a teraz ja zadam pytanko
Powiedziałam z uśmiechem
-Gdzie kiedyś mieszkałeś?? Skąd jesteś??

Nidor, przez chwile się zastanawiał po czym, jego palec wskazał ku niebu.
-Tam mieszkałem, i bardzo dawno temu byłem zwykłym aniołem, no ale z paru przyczyn stałem się upadłym, i teraz jest jak jest. Może tak chciało przeznaczenie, a może ktoś inny...
Nidor założył ręce za głowe, i przyglądał się Roksanie.

Przesunęłam się nieco na jego udach. Byłam teraz bliżej jego twarzy. Spojrzałam na niebo przebłyskujące przez liście i znów na chłopaka.
-Teraz gdy to powiedziałeś zastanowiłam sie nad swoją przeszłością. Zrodzona z dwóch Upadłych, mieszkająca wciąż na ziemi. Kim wiec ja jestem, skoro Upadła być nie mogę??
Spojrzałam mu w oczy zadając pytanie.

Nidor, przez chwile zastanawiał się nad odpowiedzią. Po czym z kieszeni, wyciągnął swoje czarne pióro.
-Hmmm...Ty jesteś upadłą, wyczuwam to w tobie. Ciężko mi wytłumaczyć jak, ale czuje to iż jesteś jedną z nas. Może to dltego iż ciągle jesteś w swoim materialnym ciele? Wystarczy zrzucić tą powłoke...
Po czym uśmiechnął się do Roksany.

[Spar CoD4]

Nie pytając sie nawet wzięłam od niego czarne pióro
-Twoje??
Zapytałam i nawet nie czekając a odpowiedź zakręciłam pióro wokół jego własne osi. Przypomniało mi sie dawne zdarzenie z dzieciństwa. Na myśl tego uśmiechnęłam sie.
-Kiedyś jak byłam mniejsza będąc ze swym znajomym pierwszy raz ukazały sie moje skrzydła. On widząc je zemdlał. A gdy zapytałam sie co się stało odpowiedział że zdziwił sie gdyż myślał że moje pióra będą różowe.
Powiedziałam wciąż obracając pióro w palcach.


[ ok ale co to jest właściwie dokładnie?? ]

Nidor, przez chwile nic nie mówił tylko wpatrywał się w swoje pióro.
-Tak dokładnie, to jest moje pióro. A cóż upadli w odróżnieniu od zwykłych aniołów które mają białe pióra my mamy je czarne.
Po tych słowach, nic nie mówił jakby się nad czymś skupiał, po chwili z jego pleców wyrosła para czarnych skrzydeł, były ogromne oraz piękne.
-No i tak właśnie wyglądają moje skrzydła....

[Spar inaczej PCW=private clan wars, 2 klany spotykają sie na pustym serwerze zabezpieczonym hasłem, po to aby właśnie stoczyć ze sobą pojedynek. I pokazać kto jest silniejszy. Gra się na rundy w CoD4 jest ich 20, kto ma przewage wygrywa...I tak właściwie to wszystko. Głupie nieprawdaż ^^, ale mnie to kręci od 5 lat.]

-Czyli chyba jednak jestem upadłą
Powiedziałam cicho i zamknęłam oczy. Po chwili i z mych pleców wyrosły skrzydła. Były raczej średnie, no ale po co mi duże skoro ja sama wielka nie jestem. Ich pióra koloru czarnego połyskiwały delikatnie, nawet pomimo iż nie było tu zbyt dużo światła. Otworzyłam oczy i spojrzałam znów na niego.


[nie powiem ze głupie ale nie powiem też że fajne. A oto dlaczego: nie ocieniam tego co nie znam ;) ]

Skrzydła Nidora po chwili zniknęły, zaś na jego ustach wciąż był uśmiech.
-A czy to źle iż jesteś upadłym aniołem? Brakuje ci czegoś, albo czy jest coś co chciałabyś zrobić a nie możesz?
Upadły tylko wpatrywał się to w Roksane, i w jej skrzydła.

-Myślę że bycie Upadłą nic mi nie szkodzi a właściwie to ciesze sie z tego.
Powiedziałam a po chwili i moje skrzydła zniknęły.
-Nie wiem czy mi coś brakuje w byciu Upadłą. Wiem jedynie że brakuje mi czegoś w ogólnym życiu, ale czego to nie powiem
Uśmiechnęłam sie i znów sie przesunęłam na jego udach
-A tak nawiasem nie jest Ci ciężko, bądź niewygodnie??

Nidor, spojrzał na swoje uda, były całkowicie zesztywniałe, oraz obolałe. Na jego twarzy pojawił się grymas bólu, lecz po chwili znikł.
-Ależ skądżę, a tobie jest wygodnie?...No Roksana nie bądź okrutna, i powiedz czego ci brakuje jak to ujełaś w swoim "ogólnym rzyciu".
Po czym skrzyżował ręce na klatce piersiowej.