Bar "Lasmiro no Giruga"

Mały nietoprzerz wylądował przed wejściem do pomieszczenia, by po chwili przybrać postać zielonowłosej dziewczyny. Lekko zacisnęła usta i ostrożnie pchnęła drzwi.
Wchodządz do baru mogła mieć tylko nadzieję, że nie ma tutaj właścicielki. Wiedziała, że miała zakaz przebywania w tym miejscu. Jednakże musiała się przeciwstawić, w końcu miała do wypełnienia misję.
Zamknęła za sobą drzwi i rozejrzała się dookoła poszukując białowłosego młodzieńca o szarych oczach i bladej skórze.

Rozpięła dwa guziczki ukazując co nieco ze swego ciała... Mały diabełek ponownie zaczął mącić duszkowi w główce i powolutku bez pośpiechu opanowywał jego malutki ośrodek myśleniowy lecz nie! Dzielny Shi opanował się, otrząsnął się z pod złej klątwy diabełka-przez-siebie-samego-wymyślonego i dobro zatryumfowało raz jeszcze!
-Znamy się? - Zapytał krótko, zawsze mówił mało a jego twarz pozostawała dokładnie taka sama, jedynie usta od czasu do czasu otworzyły się bądź zamknęły.
Nie przypominał sobie aby przedstawiał się tej... Tej co go diabełek kusi aby na Nią spojrzał, no chyba że znów mu pamięć leciutko szwankuje.

Stłumiła parsknięcie.
- Gdy weszłam przedstawiałeś się jakiemuś nieobecnemu bytowi - powiedziała poważnie.
Czyżby duchy wraz z ciałem traciły wszelki rozum? Czyżby były jedynie plazmą poruszającą się w powietrzu i korzystającymi z mowy, której nie rozumieją?
Delikatnie uniosła nogę i założyła ją na drugą. Siedziała prosto, jednak jedna z rąk oparta na ladzie dawała do zrozumienia, że jest rozluźniona.
Gdy do szynku weszła wampirzyca, podmuch powietrza zakołysał kosmykami anielicy. Na jej ustach pojawił się łobuzerski uśmieszek. Pewnie jest tak, jak zakładała od początku - wszyscy Ziemianie są po prostu puści w środku. Ot, poruszają się i żyją, ale nie jest to inne życie, jak egzystencja kukiełki w teatrze. Nie mają żadnego celu, misji, ale starają się by wyglądali, jakby każdego dnia walczyli o wszystkie swoje ideały.
Obróciła w ręce kieliszkiem, przyglądając się złotawej, przejrzystej cieczy. Światło odbijało się w niej i w zdobionym kieliszku, błądząc po okolicznych przedmiotach.
- Mógłbyś się zbliżyć? - spytała ducha. Ciekawa była, czy to prawda, że są absolutnie przenikalne. A jeśli tak, to w jaki sposób zaspokajają głosy cielesnych rozkoszy?

Nogi... Diabełek raz jeszcze pojawił się w jego głowie i zaczął mieszać, tym razem był uzbrojony w mikser i łyżkę... Duszek który miał tylko widelec nie mógł się nawet porządnie obronić więc tym razem pokusa wygrała.
Shi spojrzał na Jej nogę po czym szybko przemknął na Jej twarz, nie było to takie straszne jak się mu wydawało, tu małe spojrzenie, tam mały rzut okiem, nic złego w tym nie było.
-Mogę - Podszedł do Niej jak każdy dobry duszek powinien, posłusznie bez pogardy ani cienia niechęci.
I tak po jego twarzy nic nie było widać ponieważ ta pozostawała ciągle ta sama.
Przez pewien dystans unosił się w powietrzu i był przeźroczysty lecz gdy był bliżej tej-co-go-diabeł-kusi w jakże profesjonalnym skrócie; TCGDK... Stanął twardo na ziemi przybierając na wadze i masie, teraz można było z pewnością powiedzieć że tu BYŁ, bo był.

Obojętnym wzrokiem spojrzała na obecnych. Nie było tutaj osoby, której szukała. Ale jednocześnie nie było właścicielki, więc mogła spokojnie odetchnąć.
Korzystając z okazji, że znalazła się w tym miejscu, usiadła przy barze i zagadała barmana:
- Czy przebywał tutaj jasnowłosy, blady i szarooki mężczyzna?- zapytała na tyle cicho, by nikt oprócz mężczyzny za ladą jej nie usłyszał.
Co jak co, ale akurat to zadanie musiała traktować poważnie. Skrzywiła się na myśl, co się stanie, jeśli obleje tą misję.

Wyciągnęła miękko rękę, dotykając go delikatnie na wysokości piersi. Był lekko chłodnawy, a wokół jej ręki zdawała się zbierać energia. Spróbowała troszeczkę jej wchłonąć, jednak zachłysnęła się. Nie, zdecydowanie brała tutaj górę śmierć, więc dobrze, że jej się nie udało 'pożywić'. Inaczej ani chybi wylądowałaby martwa na podłodze.
Wolną dłonią rozmasowała skroń. Skropiona była delikatnymi, kwiatowymi perfumami o nikłej owocowej nutce nadającej świeżości. Zaledwie się poruszyła, a wokół niej roztaczał się słodki dla zmysłów zapach.
Ponownie zerknęła za okno. Cholerny upadły działał jej dzisiaj na nerwy. Miał być punktualnie, a sie spóźniał. Niewątpliwie gorzko pożałuje igrania z jej wolnym czasem.
Zwróciła nieco przymglone oczy na ducha. Jego energia nieco ją osłabiła. Wyglądała jednak nie jak osoba, która w każdej chwili może stracić przytomność, lecz jak kobieta, która w tej właśnie chwili potrzebuje miłości.
Przy bliższym poznaniu, ba, często nawet za głosem pierwszego wrażenia można było bez trudu stwierdzić dlaczego właśnie ona (a nawet on) została w Niebiosach nazwana patronką miłości.

Przekrzywił delikatnie główkę patrząc wciąż na anielicę, nie rozumiał Jej czynów, nie rozumiał również ekspresji która malowała się na Jej twarzy.
-Um, wszystko w porządku? - Zapytał zbliżając twarz niebezpiecznie blisko Jej, zawsze tak robił i jeszcze nikt nie zwrócił mu uwagi więc nie wiedział że to raczej nie grzeczne.
Mogła poczuć jego równy oddech na swej twarzy, był on bardzo równy jak idealnie nastrojone pianino które grało każdą jedną nutę z dźwięczną perfekcją.
Mrugnął, chyba pierwszy dziś raz bo nie zwykł powtarzać tej czynności

Odchrząknęła cicho dając znać obecnym, że nie są tutaj sami. Jakoś z jej punktu widzenia, nie zachowywali się normalnie. Na początku przyjęła sobie, że to jacyś tam zwykli ludzie i nawet nie przyjrzała się im dokładniej. Dopiero teraz zaciągnęła się tutejszym powietrzem i ze zdziwieniem stwierdziła, że nie czuje zwykłego zapachu krwi.
Zamówiła kieliszek wina z dodatkiem krwi, zapłaciła za niego i podeszła do nieznajomych.
- Ekhm, przepraszam jeśli przeszkadzam- powiedziała delikatnie się kłaniając. Nie w jakiś prostacki sposób, jej ruchy miały w sobie coś dystyngowanego, prawie że szlacheckiego- śmiem twierdzić, że nie jesteście ludźmi... więc czym?- upiła wina i lekko zmrużyła oczy.
Liczyła na satysfakcjonującą odpowiedź, no w końcu dobrze było wiedzieć o tutejszych jak najwięcej.

No i masz. Wystarczył jeden, delikatny bodziec, a mianowicie fakt, że się zbliżył, a ona już czuła wewnątrz siebie przyjemne ciepło. Nie potrafiła nad tym zapanować, tym bardziej, że otaczająca go aura dziwności pociągała ją całą. Zbliżyła swoje usta do jego ust.
- Wszystko w porządku - powiedziała o kilka tonów ciszej.
Bawiła się wyśmienicie. Taką grę mogłaby prowadzić od początku do końca świata i chyba nigdy by jej to nie znudziło. Nie zawsze musiało się kończyć czymś poważniejszym, ot, sama faza 'poznawania' i kuszenia była dla niej pasjonująca.
Delikatnie skierowała swoją wolę na niego, a roztaczany przez nią zapach i aura zdawały mu się być nasłodszymi, jakie kiedyklwiek dane mu było poznać. Ale, czy duchy odczuwają zapachy?
Samo odchrząknięcie nie zrobiło na niej wrażenia. U zarania jej kariery w Niebiosach słyszała je tak często, że przestała już na nie zwracać uwagę. Dopiero pytanie ją zainteresowało.
- Umiłowanym dzieckiem Pana - powiedziała bez wahania. Nigdy nie mówiła o sobie, jako o aniele. Zawsze była czymś więcej.

Liznął Ją w policzek, ten ruch był instynktowny lecz sam dotyk jego jęzorka był delikatny i przyjemny
-Pozory mylą - Mruknął do siebie, czuł od Niej bardzo słodki zapach i kierując się tą myślą, miał nadzieję że smakuje równie dobrze jak pachnie lecz tak nie było...
Niestety, ten duszek był zbyt głupi by się w Niej zauroczyć bądź zakochać, on nie wiedział co te rzeczy oznaczają, czym są, był pospolitym idiotą któremu czasem załączał się mózg. Jeżeli w ogóle takowy posiada...
-Jestem duchem, ale duchy nie istnieją - Przeniósł swój wzrok na Alex, nie wierzył w duchy bo te nie istnieją, tak mówią wszyscy więc taka musi być prawda!
Chciał odsunąć się od anielicy lecz niestety sam sobie nie pozwolił, pachniała zbyt ładnie, więc to polizał Ją raz jeszcze, tym razem przekreślił Jej usta delikatnym, powolnym ruchem po czym spojrzał na Nią tak jak zwykle
-Pozory... - Mruknął ponownie, Jej zapach dosłownie wodził go za nos i sprawiał mu złudne nadzieje w które ciągle wierzył, pewnie za parę minut znów najdzie go ochota 'posmakowania' Jej i znów się rozczaruje.
Ale go winić nie można, po prostu był głupim nieszkodliwym duszkiem

- Ah... więc mamy aniołka i zjawę. Pozwolicie, że się dosiądę? Ostatnio ciężko znaleźć jakieś towarzystwo. Zwłaszcza takie...- zamyśliła się- osobliwe.
Dosiadła się do nich i znowu upiła wina. Jakoś nie przejęła się ich zachowaniem. Najwidoczniej owa kobieta działała jak jakiś afrodyzjak. Założyła nogę na nogę i spokrzała na wejście. W razie, gdyby zjawiła się Kuroi to od razu się ewakuuje.

Tak więc leżał jakimś cudem na kanapie. Nawet nie wiadomo kiedy co i jak. Przeciągnął się leniwie jak to miał w zwyczaju. Usiadł i przetarł oczy piąstkami. Po czym dopiero je otworzył. Koszmar. Jakie to niewygodne... Zaczął rozmasowywać sobie kark, takie uroki że mu ścierpł, podobnie jak ręka. Za dużo tego trochę. Tak czy owak wstał za bardzo nie zorientowany gdzie właśnie jest. Ledwo co przecież się obudził. Zaczął rozglądać dookoła. Znów ten duch. Czy on go prześladuje? Tak czy owak, jest dobrze, jest daleko od niego i tak ma zostać. Coś mu nie pasowało. Nie był w stanie stwierdzić co, ale coś było nie tak. Smolić to... Położył się z powrotem wpatrując bezsensownie w sufit. Spokój, nareszcie upragniony, święty spokój.

Nigdy nie uderzała wszystkimi swoimi siłami w ofiarę. Za bardzo lubiła zaskakiwać. Dopiero teraz, gdyby tylko spróbował jej posmakować, zdawałoby mu się, że kosztuje rajskiego owocu. Taka niespodzianka na pewno, by go zainteresowała.
Spojrzała na wampirzycę.
- Nie mam nic przeciwko - powiedziała, a jej głos nic nie stracił ze swojej miękkości. Poprawiła włosy, które wymykały się spod misternego upięcia. Kątem oka zerknęła na drzwi. Zmartwiła się, gdyż jej sługa zawsze był niezwykle punktualny, a teraz proszę, spóźniał się o całe pół godziny. Czyżby jakiś kontrahent był wyjątkowo upierdliwy? A może drobne problemy z władzami?

Zdziwił się nie co... i odsunął wystraszony. Przecież to... To jest... Ożywiony owoc ze sklepu Pana Franksa! Jego najgorszy koszmar!
Zaczął walczyć ze sobą w sobie by się sobie zebrać po sobie. Czyli miał dylemat, bać się Jej czy zostać Jej własnością bo tak dobrze smakowała, w sumie tak sobie myślał; jeżeli podoba ci się coś w innej osobie zostań jej własnością.
Taka była jego teoria i o.

>gomen nie mam weny ;/<

- Hmm...
Przez chwilę spokojnie popijała wino, póki się nie skończyło. I nagle, jak wybudzona z transu poczuła świeży zapach krwi.
- Wybaczcie, pora na przekąskę...- wymruczała.
Wstała ze swojego miejsca i odłożyła kieliszek na jakiś stolik. Bezszelestnie "podpłynęła" do sofy i pochyliła się nad istotą ze zwierzęcymi uszkami.
- Witaj- powiedziała cichym szepczącym głosem.
Może i ona powinna spróbować bardziej kobiecej techniki, by osiągnąc swoje.

On tu spokojnie leży i odpoczywa, aż tu nagle jakaś kobieta nachyliła się nad nim. Koszmar... Nie można w spokoju po egzystować, tylko ciągle jacyś obcy zaczepiają. Spojrzał jej głęboko w oczy, taki dziwny nawyk. W jego fiołkowych było widać jakiś sadyzm i chęć mordu. Nikła nadzieja, że dzięki temu sobie pójdzie. Ale w sumie... Nie mógł nawet usiąść bo się nad nim nachylała. Coraz dziwniej się robiło. Wczoraj Duch, teraz ona... Ciekawe czym się okaże, zmutowaną kopertą na listy? Znając jego szczęście bardzo prawdopodobne.
-Mogę w czymś pomóc?
Zapytał nad wyraz miłym tonem, a jednak w oczach iskrzyło się jakieś niebezpieczeństwo. To jedyne co mógł właściwie zrobić. Przestraszyć kogoś spojrzeniem, następnie pozostaje nóż za pasem, a jak i to nie poskutkuje to ucieczka w siną dal.

Wygrzebała z kieszeni procę i kamyczka i strzeliła do wampirzycy zajętej zdobywaniem obiadu, trafiając w tył jej głowy.
Przeniosła spowrotem wzrok na ducha.
- Milutki jesteś - powiedziała, a jej głos spływał miodem.
Tymczasem drzwi do szynku otworzyły się i wszedł niezadowolony Zakeriel. Złapał dziewczynę za ramię i przyciągnął ku sobie, brutalnie.
- Mamy problem - mruknął, gdy ona tymczasem uwolniła się z jego uścisku.
- Zauważyłam - odpowiedziała, prostując się i rozcierając bolące miejsce.
Zerknęła na Shirou i posłała mu całuska, co upadły skwitował wymownym spojrzeniem. Nie minęła chwila, a równym krokiem wyszli z szynku.

Poczuła, że coś ją pyknęło w głowę i podrapała się tylko. Te jego oczy wywołały na jej ustach tylko szeroki uśmiech. Uh, z takim wzrokiem mógł się okazać personą o nader ciekawej osobowości... Ona sama również skierowała swoje spojrzenie na niego, bardziej skupiając się na fiołkowych oczętach. Jej własne tęczówki: niebieska i zielona z uwagą wyszukiwały jakiś punktów słabości u obcego.
- Oh to nic wielkiego, pomyślałam tylko, że mógłbyś mi w czymś pomóc.- odpowiedziała wesoło.

Patrzał tak na nią... Z jakiś zaciekawieniem. Twierdził że oczy mogą pokazać całe oblicze duszy. Liznął ją w dolną wargę niespodziewanie. Wzrok nawet nie drgnął.
-Może kiedyś Ci pomogę, ale póki co, do zobaczenia.
Uśmiechnął się sympatycznie i zamienił się w kociaka który bez problemów czmychnął jej między nogami i wyskoczył przez maleńkie, uchylone okno. To nie problem był. Chociaż to zapewne był wielki błąd, pokazał co potrafi, tak zaraz na początku znajomości.

Uśmiechnęła się, gdy została polizana. Na początku zdziwiło ją takie zachowanie, ale po chwili zobaczyła, jak chłopak przemienia się w kociaka. A więc pewnie tamto to był zwykły odruch.
Uśmiechnęła się, ale nie była w stanie powstrzymać cichego warknięcia, bo jej potencjalny posiłek właśnie nawiał.
Westchnęła ciężko i opadła na sofę czekając, aż coś się wydarzy. Coś, co przegoni uciążliwą nudę. Co prawda miała zajęcie ale postanowiła zrobić dłuższą przerwę w poszukiwaniach.

Zaczął znów nawiedzać bar i tak jakoś mu się baardzo podobało przelatywanie Alex. Przeleciał Ją raz, przeleciał drugi i tak w kółko Ją przelatywał bez oporu.

Zamknęła oczy i jakoś... tak dziwnie się poczuła. Dziwny chłód, na który nie powinna normalnie reagować.
Uniosła powieki, by zaraz zauważyć, że to owy duszek najwyraźniej się nudzi.
- Mógłbyś przestać? To nie jest najprzyjemniejsze uczucie...- lekko się skrzywiła i zaczęła się zastanawiać, czy duchy mają krew.

Zatrzymał się tuż przed Nią, obrócił i spojrzał w Jej niebieskie... Zielone... Oczy w każdym razie.
-A Ty jesteś zielona - Wytknął Jej język co wyglądało raczej komicznie bo jego twarz zawsze pozostawała ta sama a tu o złośliwy gest.
Nic sobie nie robiąc z zielonej-do-przelatywania kontynuował swą jakże ważną czynność i... Przelatywał Ją w tę i we wtę, we wszelkie sposoby jakie się dało, robił to szybciej... Mocniej i tym podobne.

Prychnęła cicho.
- No co ty nie powiesz...
Westchnęła cicho dalej patrząc na zjawę, gdy pojawiała się przed jej twarzą. Uh, raczej nie przestanie wykonywać tej durnej czynności, chociażby nie wiadomo co powiedziała.
- Hmm...- zamyśliła się- nawiedzasz tylko ten bar czy inne miejsca również?- uśmiechnęła się drapieżnie.

-Nawiedzam co chcę - Zaczął sobie lewito-krążyć w okół zielonej do przelatywania. Nudziło mu się więc sobie nawiedzał, nikt mu nie zabroni.
Gorzej jak znowu jacyś idioci którzy zwą się egzorcystami czy jakoś tak, przyprawią mu trzecią rękę albo... Coś.