Bar "Lasmiro no Giruga"

-Więc się ożeniłaś? - Skoro nie jest niewiastą to musi być żoną bo są tylko dwa rodzaje kobiet/dziewczyn: niewiasta i żona. Duszek wiedział najlepiej, nie wiedział nic po za tym co wiedział więc jak mógł wiedzieć że wie bardzo mało?
-Bułce? Oryginalne imię - Przyznał lecz zastanawiało go dlaczego Bułka nie przedstawiła się jako Bułka lecz jako Bułce? No cóż, miała ogon i... Uszy! Jakie fajne uszy... Uszy też miała, co bardzo spostrzegawczy pan duszek zauważył dopiero teraz.

Właśnie dlatego nienawidziła magii. Chwała bogu trzymała się na tyle, by nie upaść. Co to ma znaczyć, żeby tracić kontrolę nad własnym ciałem? Niby z jakiej racji oni robią jej coś takiego? Znajdując się tuż przy fotelu oparła od niego bokiem i powoli "zjechała" w dół, aż kucając owinęła się ramionami. Przymknęła oczy, wargi jej drżały co i rusz odsłaniając albo zasłaniając kły.
-Jaka owca pójdzie za panem, który proponuje jej tylko kij?-spytała hardo, choć skulona pozycja przeczyła takiej postawie. A trudno, ma pół tysiąca lat, najwyżej ją zabiją. Wreszcie?

Westchnął cicho. Nie podda się. Nie wie jak ale mu to wyjaśni, że nie jest dziewczyną czy kobietą.
-Słuchaj uważnie co mówię... Je-stem chło-pa-kiem.
Powiedział najdokładniej jak mógł. Przy tym nie poruszał uszami, ni ogonem by mógł się jak najbardziej skupić. Nawet zapomniał o tym że siedzi mu na rękach.

I przylazł. Miał talent do wpadania na wampirzycę.
-Hayo- rzucił do ogółu. Usiadł na fotelu w dość dobrym miejscu żeby wszystko słyszeć i obserwować. NAdgarstek miał owinięty bandażem.

-Nie-je-steś - Wytłumaczył Mu w sposób w jaki On sam się porozumiewał. Duszek wiedział lepiej, w końcu widział już jak chłopak wygląda i jak dziewczyna wygląda a Ona była dziewczyną i koniec.
On również zapomniał że ma Ją na rękach i mało co a by Ją puścił lecz nie puścił ale przytulił mocno do siebie... Jakoś...

Naprawdę już tracił siły na takie akcje. Zamknął z wolna oczy i oparł się wygodniej o niego. A co tam. Kiedyś to zrozumie. Zresztą, najlepiej było by coś w końcu zjeść, nie przylazł tu bez powodu. Tak też coś cicho burknęło mu w brzuchu.
-Amcia...
Skomentował krótko. Skoro ten duch taki miły to może zainwestuje w posiłek dla dzieciaka.

Kyou znudzony siedzeniem w samotności, postanowił zawitać do miejscowego baru. Zrażony ostatnimi wydarzeniami, miał nadzieję, że tu nie będzie incydentu, który mógłby go znów uszkodzić. Mogłoby go to wpędzić w całkowita izolacje od dziwnych stworzeń, z którymi przyszło mu egzystować. Jednak bytowanie wśród ludzi nie było tak skomplikowane. Wkroczył zerkając pewnie po kątach. Nie rozglądał się zbytnio, sprawiał więc wrażenie obeznanego z tymi kątami. Zrzucił pelerynę i usiadł przy jednym ze stolików, podpierając głowę ręką.

Trudno coś wykonywać nieprzytomna postacią Oo" No nieprzytomny leżał na brudnej podłodze baru, nie mogąc nic zrobić, powiedzieć. Zero. Zdany na łaskę opatrzności czy innego cholerstwa.

Akurat tak się złożyło że Kyou usiadł przy stoliku który okupywał Naoki
-Nie znam cię- tylko stwierdzenie faktu. Przyglądał się nowoprzybyłemu z zaciekawieniem

Kuroi spojrzała na inkwizytora i uśmiechnęła się lekko. Podobało jej się, iż nie zajmują się nią. Kiedy spostrzegła nowych klientów od razu nie spodobał się jej jeden. Przybliżyła się do głównego inkwizytora i przybliżyła twarz do jego ucha szepcząc.
-Wydaje mi się, iż tamten osobnik- spojrzała kątem oka na Naokiego – jest grzesznikiem. Widać, że zna tą dziewkę.- Zakończyła cichy monolog prostując się z niewinnym wyrazem twarz. Położyła dłonie na biodrach wsuwając palce w miękki materiał kimona i powoli, bezgłośnie powędrowała do Dulce oraz Shirou.
-Czy państwo chcieli być coś zamówić?- Spytała przejeżdżając sobie dłonią po włosach, dając kociakowi do zrozumienia, że ma ukryć uszy. Czekając na zamówienie cały czas się uśmiechała miło, ale jednak z odrobiną słodkości. Jeżeli w ogóle się tak da. Poprawiła sobie rękawy tak, aby wystawały jej dłonie i znów stała praktycznie nieruchomo, tylko raz spojrzała na salę, ale z taką szybkością, że można by tego nawet nie zauważyć.

Najchętniej rozerwałaby w strzępy wszystkich tu obecnych. Typowa ludzka obojętność. Mogliby się przynajmniej nad nią zlitować i w łeb dać, mogłaby stracić przytomność, a nie tylko panowanie nad sobą. Siedziała więc sobie przy tym fotelu i powarkiwała. Przynajmniej jednego się nauczyła: nie zaczepiać inkwizytorów. A raczej unikać miejsc z nimi związanymi... Swoją drogą nie dziwiła ją taka a nie inna reakcja otoczenia: sama też nie ryzykowałaby karku dla kogoś obcego, zwłaszcza, że tak może się jeszcze da obłowić, zapłacą za współpracę? Mimo wszystko wątpiła, by po bliższym zbadaniu życiorysów ktokolwiek tutaj mógł się nadawać na "owieczkę pana".

Kyou został wyrwany z myślenia o niebieskich migdałach, co tak bardzo lubił. Przeniósł rozmarzone spojrzenie z sufitu na nieznajomego. Zmierzył go taksującym wzrokiem milcząc przez moment.
- Grzeczność nakazuje witać się ze znajomymi, a tych których znać nie mamy ochoty, zwyczajnie ignorować. - Wyrecytował z domyślnym uśmiechem. - Zająłem to miejsce bo przypadło mi do gustu, jeśli nie odpowiada ci moje towarzystwo, możesz się przesiąść. Nie widziałem tu rezerwacji. - Powrócił do poprzedniej czynności.

-Czy ja powiedziałem, że mi nie odpowiada? Jak ja kocham nadinterpretację- ciężkie westchenienie.
-Poza tym zdaje się że ty musiałbyś się przesiąść jeśli by już do tego doszło, zresztą nie ważne. Nazywam się Naoki. Zastanawiam się tylko z kim siedzę przy stoliku.- wzruszam riamionami.

- Nie musiałbym się przesiadać, bo nie mam na to ochoty. Siedzę tu i już. - Poprawił się, zdając sobie sprawę z tego, że za bardzo rozłożył się na stoliku, a na sypialnie pomieszczenie nie wyglądało. - Kyou. - Skinął głową, uśmiechając się uprzejmie. Kodeks dobrych manier miał w małym paluszku, jednak nie przeszkadzało mu to zręcznie go unikać. - I mam nadzieję, ze ta znajomość przyniesie mi jakieś korzyści. - Rzekł unosząc brwi.

-Korzyści? Oby obustronne.- rozwalił się na fotelu. Cóż komfort przede wszystkim. Popatrzył na wampirzycę. Może i by ją dobił, taka szansa, ale cóż nie chciało mu się ruszać z fotela jak w końcu znalazł wygodną pozycję.

-Najświętszemu panu? Bluźnić nie bluźnię- to że wcale go te aspekty życia nie interesują już nie wspomniał. Coś słyszał o inkwizytorach i o ich zapale do prostowania ścieżek zbłąkanych owieczek. Raczej bardziej problematyczne było to, że dla nich Nao był istotą "przyzwaną" z piekieł czy innego miejsca. Cóż jako demon nie był ani dobry ani zły w teorii. Nawet się nie skrzywił na "drogie dziecko". Oczywiście do swojego pochodzenia też się nie przyznawał.

Głowa go bolała jakby dostał kamieniem kilkukilogramowym po niej. Ciche mamrotanie i niezręczne podnoszenie się do pozycji siedzącej. Zero orientacji w terenie jaki i w czasie. Dostał nawet lekkie zaćmienia pamięci, więc bezmyślnie wpatrywał się w sylwetkę jak dobrze mu znanej kobiety (a jakże, tylko że nie pamiętał teraz nieprzytomnie. Oczy miał blade jakby płomień zawsze w nich płonący zagasł i nie miał siły się znów zapalić całym swoim potencjałem. Był blady i wyglądał niewyraźnie jednym słowem.
"Kurczę czy ja aby nie śnię, to..."
Jak odskoczył, tak władował się na jednego z inkwizytorów przewracając się z nim na jeden ze stolików. Drzazgi i roztrzaskane szkliwo wprowadziło krótki, niespodziewany zamęty. Coś cicho jęknął pod nosem i wstał na równe nogi. Dostanie mu się, albo może i nie. Liczył na to drugie, ale to tylko krucha nadzieja. Został wyratowany, ale i tak poniesie konsekwencje, a może i nie. Będzie musiał wypytać o tych panów. Wielcy pasterze. Zrobił minę dosyć pokorną i schylił się z podobnie. Wyprostował się i szybko znalazł się za Elys, chowając się prawie za nią. Nieśmiało, wręcz ze strachem cicho zapytał.
- Czy mogłabyś mistrzyni również uwolnić moją służkę? Ma cięty język i jest pyskata, niewychowana, ale dobrze wykonuje swoje obowiązki i byłoby mi ciężej bez jej pomocy.
Tu skończył swoją przemowę, prawie że czepiając się jej płaszcza. Co najzabawniejsze był od niej wyższy. Nadawało to lekkiej komiczności sytuacji, ale szanował ją więc i respekt czuł. Kwestia sporna.

Cóż poszli sobie i dobrze. Nao tylko prychnął po nosem. Zawsze miał szczęście. Poza tym heretykiem nie był, bo czy może nim być osoba nieochrzczona? Nie bardzo, raczej jest innowiercą.
-Aby ciężki los demona i innych istot piekielnych?

Kichnął. Mała bitwa, która rozegrała się tuż przed nim nie zwróciła jego najmniejszej uwagi. Bujał w obłokach, kiedy to kurz unoszący się w górze dotarł do jego nosa i ściągnął go siłą na ziemie. Rozejrzał się lekko zamroczonym wzrokiem.
- Pozbierają się do kupy, posprzątają lokaj... - Rzekł sam do siebie machnąwszy dłonią w stronę całego zamieszania, które w ogóle go nie interesowało. Wstał i wyszedł. Za dużo kurzu.

Niewiasta na jego rękach zasnęła więc położył Ją na kanapę i znowu zaczął nawiedzać bar. Latał sobie w tę i we wtę mrucząc jak kot aż w końcu stanął przed dziwną postacią i zaczął się gapić na Nią (Kyou)
-Hmm - Zaczął się zastanawiać patrząc na Kyou swą niezmiennie-tępą twarzą.
-Skoro ostatnia niewiasta wmawiała mi że jest chłopakiem a jest niewiastą to Ty wyglądający jak chłopak pewnie będziesz chciał mi wmówić że jesteś niewiastą... - Zastanawiał się na głos. Po długiej chwili zastanowienia ukłonił się przed Kyou, pochwycił Jego rączkę i pocałował delikatnie
-Witaj niewiasto, me imię to Shirou - Uczył się! Teraz to on się pierwszy przedstawił i był bardzo grzeczny choć nawet przedstawiając się jego twarz zostawała ta sama.

Słyszała o atakach inkwizycji, więc wybrała pieszą drogę do obleganego baru Lasmiro. Otworzyła drzwi dokładnie w momencie wywodu ducha i zatrzymała się na moment.
- Kolejny idiota - przewróciła oczami i udała się w kierunku baru. Usiadła na wysokim krześle i zamówiła białe wino. Za nic miała spojrzenia ludzi, którzy taki trunek o takiej porze uważali za pijaństwo. Ona miała ochotę, więc będzie piła!
Rozejrzała się po barze. Bywała tutaj kilka razy, jednak głównie przed zamknięciem, gdy Zakeriel zostawiał ją 'w bezpiecznym miejscu', a sam załatwiał interesy firmy.

Gdy zauważył że jego niewiasta sobie poszła zdziwił się lekko. Czy znowu coś zrobił nie tak? Znowu źle postąpił? Ten świat jest zbyt mądry i skomplikowany jak na tego biednego duszka...
Nagle usłyszał jak ktoś wchodzi, powoli skierował wzrok na tę osobę, jego męski instynkt podpowiadał mu by patrzeć na okolice Jej... Walorów, lecz duszek zdominował i zamknął w piwnicy tego diabełka co mu stał na ramieniu i szeptał do uszka i...
Zaczął gapić się na Jej twarz.

Było ciepło, nawet jak dla niej, więc rozpięła dwa pierwsze guziki jasnej koszuli. Rozkoszowała się chwilę winem, które według karczmarza było sprowadzane zza morza.
- Nie sądziłam, że wino na ziemi może być tak dobre - stwierdziła sucho, dopijając jego resztkę. Barman machinalnie dolał jej napoju, podczas gdy ona wodziła wzrokiem po otaczającym ją pomieszczniu.
Jej oczy ślizgały się po przedmiotach, twarzach. Nie było tutaj nic z niebiańskiego piękna. Ba, tak mogłoby wyglądać piekło.
- Trochę brudno tutaj macie - zwróciła się ponownie do karczmarza, a ten drgnął i skinął na dwie pulchne kelnereczki, które z zapałem zabrały się do czyszczenia wnętrza. - I powietrze takie stęchłe. Czyżby drewno próchniało? - spytała.
Niemal natychmiast zostały otworzone okna. Skinęła głową z aprobatą. Ciut lepiej. Właściciel musiał być paskudnym typem. Ba, Rosier nie wyobrażał sobie, by władać tym przybytkiem mogła kobieta. W umyśle żadnej niewiasty nie mogłaby się odbić bez echa taka deprawacja zasad estetyki.
Przymknęła oczy, a gdy następnym razem je otworzyła, patrzyła na ducha. W Niebie owiane były niemal legendami. Nikt ich tam w końcu nie widział, a ludzie, którzy trafiali tam po śmierci wielokrotnie zadawali pytanie, jak takim zostać. Ot, by tylko choć na chwilę wrócić do życia, które wcześniej dawało im w kość.
Złociste oczy zalśniły. Nierozwiązana zagadka Boga. Ten, który miłował wszystko i wszystkich mógł skazywać kogoś na wieczną tułaczkę? To z całą pewnością sprawka tego okropnego Lucyfera! Tylko on mógł wpaść na taki pomysł.
On...
- Więc jesteś Shirou, tak? - spytała, a w jej melodynym głosie pobrzmiewała miękkość. Zdawało się, że można się w nim było zanurzyć, jak w puchu. - Ja noszę miano Rosiel.
Mimochodem zerknęła w okno. A nuż pokaże się jej Zakeriel?