Bar "Lasmiro no Giruga"

Czarnowłosa właścicielka baru równym krokiem weszła do wnętrza budynku. Rozejrzała się wokół usatysfakcjonowana wystrojem i zdejmując płaszcz podeszła do lady. Zanuciła cicho znaną jej melodię, chowała swoje okrycie na zapleczu i wróciła do głównego pomieszania. Przeczesała palcami włosy i stanęła za barem wyciągając jakaś szklankę oraz biała szmatkę. Westchnęła ni to smutno ni wesoło i zaczęła czyścić szkło. Spojrzała na chwilę na ogień w kominku, a następnie przerzuciła wzrok na masywne drzwi wejściowe.

Sam nie wiedząc jak trafił do miasta Tarlisja w dziwny sposób, ale tym się nie przejmował. Ważne, że znał drogę powrotną do gildii, inaczej mogłoby mu się oberwać od jego mistrzyni porządnie. Aż się wzdrygnął przechadzają się po jednej z wielu ulic.
Wkroczył na ulice handlową, był tu większy zgiełk niż na placu w gildii. Szybko wzrokiem przeleciał po szyldach i wszedł do jednego z barów prawdopodobnie z nazwą w szyldzie: Lasmiro no Giruga.
Pchnął drzwi bez zastanowienia, a wchodząc zamknął je i poprawił swój płaszcz, aby zając miejsce zaraz przy ścianie niedaleko wejście. Nie ściągał płaszcza, bo raczej nie był specjalnie grubo ubrany. Nosił rzeczy lekkie i niezbyt ciepłe. Zamiast zaś złożyć jakieś zamówienie rzucił spojrzenie spod byka na całą zebraną w środku społeczność (tak, wszystkie istoty z miasta różnorakiego pokroju) i położył na swoim stole księgę, którą pożyczył z jednej z bibliotek. Nie było to najlepsze miejsce do czytania, ale jakoś to przeżyje. Oparł podbródek o otwartą dłoń i czytał powoli, nie chcąc zwracać na siebie większej uwagi.

Kuroi spojrzała na przybyłego spod przymrużonych powiek. Nie podobało jej się, że przyszedł sobie tu tylko coś poczytać, nawet największe zbiry zawsze coś zamawiają. Przygryzła dolną wargę, odłożyła szklankę na ladę i powoli powędrowała do Etolepsed’a. Kiedy przed nim stanęła, przejechała mu ręką po włosach powiadamiając w ten sposób o swojej obecności i czekając na jego reakcję. Czarne włosy zafalowały pod wpływem wpuszczonego przez nowego przybysza powietrza. Jedną dłoń miała położoną na biodrze, a druga nadal leżała na głowie maga.

Wzrokiem wędrował po zdaniach w jakimś starym języku, który potrafił odczytywać na szczęście w miarę. Robił często pauzy, aby przeliterować w myślach wyraz. Strasznie skomplikowane zdania złożone występowały tutaj, ale sobie radził w miarę póki ktoś mu dłoni nie położył na głowie. Zdezorientowany stracił miejsce czytania i się zgubił.
Westchnął ciężko podnosząc oczy wyżej niż książka. Biodro, ręka. Kobieta. Ciekawe co znowu nabroił? No nic, jakoś sobie radę da. Odsunął jej dłoń od siebie, chwytając ja rękę za nadgarstek. Przez ten cały czas trzymania na głowie mogła poczuć różnicę w temperaturze ciała. Raczej zwykła osoba taka ciepła nie była.
- Coś się stało właścicielko?
Zagadnął zamykając po cichu swoją księgę, dzięki niej i tak dzisiaj nie skończy, bo się zgubił. Pech go prześladuje. Pierw mistrzyni, a teraz ona. Nie wyrażał otwarcie emocji, zachowywał spokój i jako taką obojętność.

Kiedy chwycił ją za rękę przymrużyła niezadowolona oczy, na jego szczęście puścił.
-Drogi Panie, wchodząc do tutejszego baru powinno się coś zamówić.- Oświadczyła wskazując dłonią bar. Znów jej place zetknęły się z biodrami, a na twarzy pojawił się zachęcający, lecz leciutki uśmiech.
-Naprawdę wypadałoby coś kupić.- Zrobiła mały krok do tłu nie obracając się. Zrobiła się głodna, ale się powstrzymała i tyko ukradkiem zacisnęła mocno żeby.

Wzruszył bezradnie ramionami, na pech dziewczyny nie zabrał ze sobą żadnych srebrników, bo nie przewidywał, że coś będzie kupował.
- Przykro mi, ale nie mam jak zamawiać, bo pieniędzy nie mam przy sobie. Spragniony również nie jestem.
Odpowiedział obdarzając ją tymczasowym spojrzeniem, bo dopóty będzie się kręciła obok niego to nie ma wyboru, raczej wypada obserwować osobę, z którą się wymienia słowa i rozmawia. Zaciśnięcia zębów było dla niego niezauważalne, więc nic więcej nie zrobił. Kątem oka tylko obserwował księgę i gładził jej grzbiet ze skóry opuszkami palców.

Westchnęła głośno zaznaczając jego głupotę, że przyszedł do baru bez pieniędzy i powoli wycofała się z pola jego widzenia. Nadal czuła niesamowity głód, więc palcami, które miała na biodrze wbiła się w ranę, prawie przecinając zszycia. Przez chwilkę straciła równowagę i się zachwiała, ale iż była blisko baru złapała się lady. Wiedziała, że jeżeli czegoś nie zje będzie miała niemałe kłopoty. Wzięła głęboki oddech i powoli wypuściła powietrze. Usiadła sobie na krzesełku za barem opierając się o niego plecami.
Czuła jak coś rwie ją w całym ciele, ale próbowała myśleć o czymś innym, mniej bolącym.

Obstawiał, że mają tutaj tylko alkohol, którego nie lubił pijać. Bardzo łatwo było upić i nie była to kwestia słabej głowy. Burknął coś cicho pod nosem, widząc jak tej coś dolega. Nie była to jego sprawa, a ciekawość musiał utopić w ciszy. W każdym razie wstał, biorąc pod rękę swoją księgę. Otrzepał się i ominął wolnym krokiem wszystkie stoliki i krzesła na swojej drodze. Usiadł na jednym z krzeseł przy barze i rzucił dwa srebniki na ladę, a te wydawały charakterystyczny dźwięk podczas lądowania. Ułożył się jak do spania na księdze, ponieważ położył ją na ladzie. Była w miarę wygodna. Policzek oparł o oprawę.
- Czystą wodę
Poprosił tylko o to, więcej nie potrzebował. Przymknął oczy, zastanawiając się gdzie pójdzie po wypiciu swojego zamówienia.

Słysząc zamówienie Kuroi wyciągnęła rękę w stronę pieniędzy i schowała je do kieszeni spodni. Wstała, obróciła się i wzięła z szafy przezroczystą butelkę. Stawiając ją na ladzie przyjrzała się chłopakowi.
-Jesteś magiem prawda?- Spytała, prawie twierdzącym głosem. Znów usiadła na krzesełku na chwilę zapominając o swoim głodzie. Już prawie się uspokoiła. Przeczesała włosy kościstymi palcami, jak to miała w zwyczaju.

Czarne włosy poruszyły się, kiedy wstawała, odgarnęła je z ramion i weszła na zaplecze. Zabrała stamtąd swój płaszcz i wychodząc przelotnie spojrzała na wszystkich w głównym pomieszczeniu. Zakładając płaszcz rozmyślała nad czymś i opuściła swój bar.

Odprowadził właścicielkę wzrokiem, a co za tym idzie zamknęła bar. Wziął swoją butelkę z czystą wodą i wpakował do torby. Podobnie jak i jego księgę. Skrzywił się lekko i okrył szczelniej płaszczem, masując się po ramionach. Odczuwał bardzo każdy powiem wiatru, postanowił więc ruszyć powoli w stronę gildii, aby skryć się w swoim mieszkaniu. Może po drodze gdzieś zahaczy, ale wątpił. Pogoda nie była taką, podczas której powinnien przesiadywać na świeżym powietrzu. Mogło się to dla niego źle skończyć, a w najlepszym wypadku byłby poważnie chory.
Dziwny uśmiech do samego siebie i nałożył na swoją głowę kaptur, aby okryć się. Poprawił przy tym swoje rude włosy, odsłaniając spod nich oczy. Ruszył przed siebie, znikając powoli z pola widzenia w jednej z uliczek.

[zt]

Przyprowadziła drugą wampirzycę tutaj. Kawał drogi, ale jakoś dały radę. Bliżej podobnego lokalu nie znała.
-O i nie widać właścicielki.-pokręciła głową. Cóż, głupio tak, ale przynajmniej ciepło. Rozgościła się więc, zasiadając przy barze. Najwyżej się czymś poczęstuje, a zapłatę zostawi na barze.

//wybacz przerwę...

Kawał drogi, a ja akurat rozbolały stopy. Niby była podróżniczką, ale przeważnie korzystała ze skrzydeł. Tak było praktyczniej i szybciej. No i jej buty niespecjalnie nadawały się do pieszych pielgrzymek.
Od razu gdy weszła, zajęła miejsce obok Tayi.
- Kto jest tutaj właścicielem?- spytała z czystej ciekawości. Dobrze byłoby mieć dużo informacji o tej krainie, nawet tych najmniej istotnych.

-Nie wiem. Zazwyczaj przychodzę, zamawiam trunek i wychodzę. O ile w ogóle tu bywam.-uśmiechnęła się. Zbytnio dobrą informatorką nie będzie, nie lubi się dzielić tym co wie. Przynajmniej nie zawsze.
-Wybacz tak długą drogę, nie znam innego lokalu.-wyjaśniła.

- Ah tak.
Szkoda, że nie wiedziała. Z wielką chęcią zrobilaby malutkie zamieszanie związane z jej osobą... No, ten plan odłoży na inny raz.
- I nic nie szkodzi- pokręciła głową- ważne, że tutaj trafiłyśmy.
Założyła nogę na nogę, a łokcie oparła na blacie baru.

-Przynajmniej nie jesteśmy wystawione na atak rysiów i nocny hulaszczy wiatr.-oparła łokcie o blat i podparła na nich brodę.
-Napić się czy nie napić oto jest pytanie...-zaśmiała się lekko. Z chęcią napiłaby się świeżej krwi, zwłaszcza po takim spacerze. Ale do krwi wampirów jej nie ciągnęło, a nikogo innego tu nie widziała.

Uśmiechnęła się pod nosem.
- Dobrze jest nosić zapas przy sobie.
Odsunęła brzeg płaszcza ukazując pasek, do którego zostały przymocnowane dwie butelki z krwistoczerwonym płynem.
- Nie to samo co świeża i wyssysana z człowieka- skrzywiła się- ale ujdzie...

Zachichotała. Pomysłowa dziewczyna.
-Mój skromny zapas trzymam w domu. Tak to wytrzymam. Może jeszcze będzie okazja.-zastanowiła się.
-Nadzieja umiera ostatnia...-potarła brodę w zamyśleniu.
-Więc mówisz, że podróżujesz po miastach. Z czego się utrzymujesz?

- Jak wolisz- wzruszyła ramionami i odkorkowała jedną z butelek, a w jej twarz natychmiastowo buchnął zapach krwi.
Usmiechnęła się lekko zwilżając usta czubkiem języki i upiła trochę cieczy.
- Zajmuję się pracami dorywczymi. Zwykle to, co na nich zarobię wystarczy, by przetrwać. Właściwie to pieniądze potrzebne są tylko na nocleg.

Przesunęła językiem po odsłoniętych kłach. Z chęcią by się napiła, ale cóż... Poczeka. Apetyt apetytem, przeżyć jeszcze się da.
-Czyli żywisz się samą krwią? Aj, nie wiesz co tracisz. Niektóre zwykłe potrawy też są całkiem całkiem.-zaserowowała Alex łobuzerski uśmiech.

Zaśmiała się.
- Wiem, byłam człowiekiem- odpowiedziała jakgdyby nigdy nic.
Właściwie wspomnienia z przeszłości nic dla niej nie znaczyły. No i bardziej podobało się jej bycie wampirem niż normalnym człowiekiemm.
- Wolę zaoszczędzać póki co jak tylko mogę.

Wampirzyca szerzej otworzyła oczy. Więc ma do czynienia z przemienioną dziewczyną, a nie wampirem czystej krwi.
-Rozumiem.-odpowiedź zarówno na pierwsze jak i drugie zdanie. Podróżujący wampir, mimo wzbudzania mniejszych podejrzeniem pewnie ma większe kłopoty ze zdobywaniem pokarmu.

Zachichotała widząc jej zdziwienie.
- Zgaduję, że ty jesteś czystokrwistą wampirzycą?
Znowu pociągnęła łyk z butelki i z powrotem ją zakorkowała. Tyle jej na razie wystarczy, a musi oszczędzać zapasy, póki nie znajdzie jakiejś ofiary.