Brzeg jeziorka

-Nie mam rasy. - odpowiedział patrząc na nia uwaznie ciekaw jej reakcji. - Moje zdolności są porównywalne do mocy bóstw, przez co jestesmy z nimi myleni. jednakże nimi nie jesteśmy. I większość nas nie ma formy. Po prostu byliśmy, jesteśmy i będziemy żywiołem. Jakieś następne pytanie?

Nie zmieniła pozy, tylko jej wyraz twarzy trochę zelżał.
-Wy?-odchrząknęła,
-Jaki jest twój żywioł? I co ma do tego ten róg?
Wskazała ręką na czubek jego głowy.

-Róg? Nic takiego. Po prostu jest. A żywioł... powiedzmy że będzie Ci towarzyszył do końca życia. - opowiedział i wyciągnął ku niej jedną ręke drugą wskazując, że chciałby się z nią przejść po jeziorze.

Niepewnie złapała jego rękę, rozluźniła mięśnie.
-Co chcesz zrobić? Utopić mnie tak dla pewności, że nikt się nie dowie o tym co tu zaszło?
Zapytała czując jak jej serce podchodzi do gardła. To zdecydowanie nie była odpowiednia chwila na żarty ale tylko tak mogła w miarę precyzyjnie określić jego intencje w tej chwili.

-Utopić? Nie, czemu? Jakbym chciał cię zabić, nie odpowiadałbym Ci na pytania, prawda? - Zrobił krok w strone wody i ponownie stanął na niej. Nieiwielka tafla powietrza utrzymywała go w powietrzu tak, że stopy stykały sie z wodą. I czekał spokojnie az i on zrobi krok i stanie na tafli wody

A więc jak to robią wariaci, którzy myślą, że mogą coś niezwykłego zrobić, zamknęła oczy i zrobiła duży krok w stronę Nokturna. Miała nadzieje, że mu nie zrobi krzywdy, gdyż cały czas ściskała jego rękę tak mocno jak się tylko dało. „Tonący brzytwy się chwyta”, powiedziała sobie i czekała na efekt, spadnie czy nie?

Nie spadnie. I O to już Nocturn zadbał. Staneła zupełnie tak jak on, na niewielkiej warstwie zbitego powietrza, po którym dało sie chodzić
-Utopiłaś się? - zapytał cicho, po czym zrobił kolejne kilka kroków, trzymając jej ręke. Wyglądali jak para zakochanych, ale co tam.

PO kilku zrobionych krokach, Moria najpierw otworzyła jedno oko, potem drugie. Zamrugała z niedowierzaniem ale nadal ściskała z całych sił ręce Nokturna w obawie, że jednak coś pójdzie nie tak.
-Cóż jeszcze jestem sucha, to chyba nadal jestem jakoś na zie... to znaczy na nogach.

Szli razem powoli, stawiając kroczek za kroczkiem.
-Ale mogłabyś puścić troche moją reke? To zaczyna boleć. - spytał jej cicho, usmiechając sie cicho
-I co chciałabyś jeszcze wiedziec?

Zaczerwieniła się i rozluźniła uścisk.
-Wybacz, cóż może gdzie twoja rodzina? I czy znasz podobnych sobie?
Zapytała niepewnie patrząc pod nogi, zupełnie jakby bała się potknąć.

-Nie wiem. I znam podobnych sobie. Na przykład Ciebie. - odpowiedział uśmiechając się lekko. Oczywiście nie chodziło tutaj o rase, jednakże oboje nie wiedzieli gdie jest ich rodzina, czy żyje i byi troche do siebie podobni. Przynajmniej tak wydawało się Nocturnowi.
-A jesli chodzi o to czy znam wiecej zywiołaków... To nie. Nie spotkałem się z żadnym.

Spojrzała na niego trocho smutnym wzrokiem.
-Cóż coś o tym wiem, ale to nie jest przecież nie warto czasem roztrząsać starych spraw. Tych bolesnych szczególnie..
Złapała się na jakimś nieodpartym uczuciu, że gdzieś w tych krainach jest klucz do historii jej życia.

-Kiedyś z pewnością znajdziesz rozwiązanie. - odpowiedział wesoło, co miało być delikatnym pokrzepieniem jej serduszka, po czym doszli na jakiś większy kamyk, na którym stanęli. Mogła go puścić, gdyby chciała, bez obawy już o nic...

Siadła na kamieniu, dając odpocząć swoim stopkom. Spojrzała w stronę wodospadu.
-Nie martwi Cię czasami taki bieg historii? Brak tożsamości? Sekret ukryty za zasłoną niepamięci? A potem tylko..- jej ręce lekko się zatrzęsły.
-Wybacz coś dziś ze mną nie jest tak jak powinno. Może to depresja sezonowa?- zaśmiała się głośno, po czym zanurzyła rękę w przyjemnie zimnej wodzie. Na jej twarzy ponownie zagościł uśmiech.

Popatrzał na nia i pokręcił głową
-Nie martwi mnie to. Chcąc być obieżyświatem i tak nie mogę mieć przeszłości. A przynajmniej nie za wiele osób może o niej wiedzieć. Tak więc łatwiej sie od tego odciąć nie znając jej, nie uwazasz? - odpowiedział jej cicho, kucając przed nia i lekko się pochylajac.

Kilka kosmyków spadło na jej zamyśloną twarz.
-Może... masz racje, w końcu to nowy początek podróży dla każdego z nas. Taka druga szansa, żeby zacząć od początku.-
Uśmiechnęła się do niego, brodząc ręką w wodzie. Czas płynął powoli, bez pośpiech, zupełnie jakby miał ciągnąć to spotkanie wiecznie. I nie było w tym nic dziwnego, w końcu nie zawsze spotyka się tak różne osoby w jednym miejscu.

-Nad tym, czy jest to nowa podróż, jeszcze bym się zastanowił. Bo czy nie pragniesz wrócić do tego co było wcześniej? Czy... nie pragniesz odnaleźć tej samej drogi którą kiedyś podążałaś? - mówiąc te słowa, przykucnął za nią i wpatrywał się gdzieś w linie horyzontu

-Życie to okrutny kat, czasem lepiej zapomnieć o przeszłości, o jej zmazach.. można dowiedzieć się wielu rzeczy, które powinny zostać zapomniane..-
Oparła się o jego plecy, wiatr przyjemnie chłodził skórę, a ptaki powoli zlatywały do swych gniazd. Słońce chyliło się ku zachodowi.

Tak, słońce chyliło się ku zachodowi, a po zachodzie niebezpiecznie jest wracać samemu do domu, prawda? A żadnemu chyba nie śpieszyło się do rozstania, tak więc któreś z nich będzie narażone na chłód nocy i inne różne nieprzyjemności. I prawdopodobnie będzie to on, bo ona ma bliżej. I nie wpada mu jej zostawić przecież
-Tak. masz racje. Czasami lepiej zostawić przeszłość za sobą. - szepnął cicho, by następnie westchnąć i rozciągnął ręce, wyciągając je ku górze.

-Hej, przestań się tak wiercić bo wpadnę do wody.-
Uszczypnęła go w wyciągniętą rękę. Wyjęła z torby szkicownik by zacząć znów coś rysować. Tym razem na warsztat trafił jej się duży, piękny i dumny jeleń, stojący na szczycie wodospadu. Wyglądał zupełnie jakby czegoś szukał.

Zabrał ręce do siebie, kiedy go uszczypneła. Juz miał się odezwać, że najchętniej wrzuciłby ją do wody, za to uszczypnięcie, ale usłyszał jak się porusza, jak wyciąga ołówek i kartki, oraz jak rysuje, więc ugryzł sie w język i nic nie powiedział. Nie było sensu sie kłócic.
-Co rysujesz?

Odwróciła głowę do Niego.
-Widzisz tamtego jelenia na skale?- zapytała cicho wskazując wodospad.
-To mój dzisiejszy obiekt badań, chyba że ty chcesz nim być?- zaśmiała się cicho wracając do rysunku. Linia po linii, cienie, faktura futra, poroża, tło delikatną kreską zaznaczone, by pokazać centrum kompozycji, sylwetka poważnego myśliciela.

Odwrócił sie i ujrzał jelenia, o którym mówiła.
-Bardzo ładny obiekt badań... - chciał coś jeszcze dopowiedzieć, jednak słysząc jej słowa, uśmiechnął się - Z miłą chęcią zostanę obiektem badań. Jakie badania będziesz wykonywać na mnie, pani doktor?
Mówiąc to, zaśmiał się cicho

Spojrzała na niego z szelmowskim uśmieszkiem.
-Proponuję podział na części pierwsze, akt.
Odwróciła się szybko, gdyż już robiła się czerwona ze śmiechu. Moria starała się powstrzymać śmiech, co wywołało u niej drganie całego ciała, łzy leciały jej z oczu, ręką zaś przytrzymywała usta by nie dobiegł z nich żaden dźwięk.

Nocturn zaś zachowal pełną powagę, mimo iż dusza, widząc, jak Moria krztusi się prawie ze śmiechu tańczyła z radości
-Akt powiadasz? Ale chyba nie tutaj, prawda? I Myślisz, ze dałabyś radę siebie dołączyć do tego obrazu? - Drugie pytanie było nie tylko trochę bardziej na poważnie, ale może i było jakieś lekko nieprzyzwoite, no bo jak to, że malarz ma malować siebie? I to nago? No ale z drugiej strony... czemu by nie, prawda?