Bar "Lasmiro no Giruga"

Poszedł sobie, może się gdzieś utopi. Miał ochotę na dawkę masochizmu. Wylazł po cichu, zabierając co jego bez żadnego gestu pożegnania.

[zt]

Cóż, Jeanne rzeczywiście nic nie zauważyła. Sęk jednak w tym, że nauczona życia - żyła tu już w końcu ponad 200 lat - lubiła kontrolować swój majątek. Wystarczyło, że coś chciała kupić, to przy płaceniu odruchowo przeliczała swoje pieniądze. Teraz zaś traf chciał, że Serrai przypomniało się, że winna była parę monet Xavierowi. Sięgnęła więc po sakiewkę i rozwiązała ją, wyciągając należne albinosowi monety. I znów, z przyzwyczajenia przeliczyła monety. Zmarszczyła brwi. Wyszło za mało, ale może się pomyliła. Przeliczyła jeszcze raz. Za mało. Co z tego, że nie wiele za mało. Ale jeśli da się takim złodziejom panoszyć po mieście, nigdy niczego się nie nauczą.
Rzuciła coś ostro do albinosów. Ci zerwali się z miejsca. Serrai także wstała, z trzaskiem odstawiając krzesło. Zacisnęła sakiewkę sznurkiem. Złapie złodzieja, cwaniaka cholernego. Jak nie dziś, to jutro.
Jeden z albinosów stanął w drzwiach, skutecznie zamykając wyjście. Wprawdzie nie mieli pewności, że złodziej jeszcze nie wyszedł, ale warto spróbować.
Pozostała dwójka albinosów szybko doprowadziła ludzi do porządku. Nawet nie sięgnęli po broń, lecz prawda i tak wyszła na twarz ludzi. Nikt nie ukradł z nich.
Serrai niespiesznie przespacerowała się wśród przerażonych mieszkańców miasta. Nawet nie żal jej było tych dwóch monet. Ale dla zasady, znajdzie złodzieja. I odzyska swoje pieniądze, a może i coś zarobi?
Chodząc tak po barze, zatrzymała wzrok na dwóch mężczyznach. Mag i kelner. Który z nich? Była pewna, że któryś. Mag raczej nie, więc... Pozostawiając swoim albinosom wprowadzanie postrachu wśród ludzi, sama weszła w Zmrok, wychodząc tuż za kelnerem.
- Oddaj grzecznie pieniądze, chłopczyku - Wysyczała mu tuż nad uchem, stojąc tak blisko pleców, że mógł czuć za sobą jej oddech. Jednocześnie jej dłoń, niby łagodnie, spoczywała na jego ramieniu. Niby, bo gdy będzie trzeba, zatrzyma go w miejscu lekkim tylko ruchem.

>Gomen lecz czemu sądzisz że to ja? masz dowód? twarze ludzi powiedziały Ci prawdę? xD niestety lecz to do mnie nie przemawia ;3 w barze jest około setka ludzi, mógł to być każdy a Ty akurat mnie posądzasz<

-Hmm? Trunek nie smakował? Ale przecież nic nie zamówiłaś - Przymrużył oczy czując że chce go oszukać, przecież nic nie kupiła a ona chciała zwrotu...

>jak chcesz mogem zapytać mg o przebadanie sprawy<

// wiesz, czasem jak ktoś się bardzo boi, to naprawdę widać, czy coś zrobił, czy nie - a ci co witają w tym barze to raczej ludzie, których łatwo przestraszyć, bo albo są wieśniakami, zwykłymi handlarzami itd. Zresztą, ludzi, których tu widać, zakładam, że łatwo przyłapać na kradzieży, a żeby Serrai coś zabrać, trzeba być zdolnym. Żeby nie widzieli tego albinosi. A, poza tym, mam prawo wprowadzać terror i nawet nie wiedząc, czy mnie okradłeś, coś niecoś zabrać, a tak wstawiać kit? ; p

-Daj spokój. - prychnęła. - Oddaj, póki proszę. - To nie były czcze groźby, Serrai mogła zrobić wiele rzeczy, które nie były miłe.
Teraz nie miała pewności, czy to ten chłopak kradł. Skąd miała wiedzieć? Ale nawet jeśli nie on, to może sobie coś od niego wziąć. Oczywiście, kradła nie będzie. Weźmie tylko te dwa sykle, których brakowało.
Stała tak za nim więc, cały czas trzymając rękę na jego ramieniu. Kątem oka zerkała zaś na poczynania albinosów, którzy już zaprowadzali porządek w barze.

// idę, dokończymy jutro ; p

Kuroi weszła do baru z lekkim uśmiechem na ustach. Coś poszło dobrze. Nie rozglądając się zbytnio zdjęła płaszcz i zaniosła do na zaplecze, jak to miała w zwyczaju.
Kiedy wróciła do głównej sali zauważyła ochroniarza – na jego szczęście jest i jakaś kobietę – Gość? Nic jeszcze nie zamówiła? To, po co ona tu w ogóle weszła? Bary mają swoje zasady – jak nie chcesz nic kupować, to nawet nie wchodź.
Usiadła za barem, uderzając palcami w ladę w równym rymie. Przymknęła do połowy oczy z niezadowolonym wyrazem twarzy. Blada cera w ciemnym pomieszczeniu dawała widmowy efekt, chociaż nie chodziło jej o wystraszenie gościa.

Powoli zaczynała się wybudzać z bardzo głębokiego snu. Ile czasu przespała? Pewnie dużo, ale właśnie tego potrzebowała, by odzyskać siły.
Powoli podniosła głowę, przetarła oczy i zaspanym, trochę nieobecnym wzrokiem rozejrzała się dookoła. Uh, musiała sobie wszystko dokładnie poukładać w głowie, bo nawet zapomniała, gdzie teraz się znajduje.

Eto oczywiście był w gildii, nawet pokazał swoją twarz większości magów, którzy byli najważniejsi w całym ośrodku. W dopisującym humorze bez użycia jakiejkolwiek magii doszedł na piechotę do tego miasta. Prawda, zajęło mu to czas od rana, ale przejść się nigdy nie zaszkodzi. Wszedł do środka, a problemy zostawił dziwnemu Panu Cienowi - Sai, oraz nadymanej pani - Serrai. Przecisnął się przez albinosów, bo w gruncie rzeczy nie był taki słaby na jego wyglądał. Był magiem potrafiącym walczyć i to nie byle jak. W każdym razie już wczoraj uwagę jego zwróciła osoba, która zawzięcie chrapała na blacie baru. Tym razem nie miał ochoty tego tak zostawić. Nie jest zdrowo spać w takich miejscach. Przysiadł się obok niej i palcem dźgnął ją między żebra, próbując ją wybudzić. Tak, bo to była ona.
- Hmm, żyjesz? - zagadnął dosyć cicho, zaglądając przez jej ręce, aby zobaczyć czy otworzyła oczy czy dalej olewa cały świat. Przy okazji przywitał się z właścicielką lekkim ruchem dłoni, mizernie uśmiechając się przy tym. Tak, był nieco zmęczony, ale zbierze siły i wszystko wróci do swojej normy.
Jak się okazało po chwili śpiąca kobieta się obudziła, a Eto ze zdziwieniem podniósł jedną brew.
- Jesteś w barze, spałaś tu pewnie od kilku dni. Stało się coś?
Pewnie to kłębiło się w jej głowie, bo miała minę jakby dopiero się urodziła.

>Poprosiłem Elys o werdykt i z tego co z Nią rozmawiałem sprawa jest po mojej stronie więc 2 monety moje x* Możesz je odzyskać sprzedając mi coś x* <

Znów 'spał' w barze, cóż nie trudna była ta robótka. Od razu gdy ktoś wszedł do baru, Sai obudził się i skierował swój czujny wzrok na tę personę.
Nie odzywał się a obserwował Ją jedynie, widząc Jej zachowanie jak i szłysząc co mówi, wnioskował iż to jest jego szefowa, no oczekiwał kogoś innego, nie atrakcyjnej kobiety w podeszłym wieku bądź czegoś gorszego...
No ale obecna sytuacja też nie była za dobra, wyglądała na typ kobiety która wie co robi, która nie da się wyzyskać ani oszukać. Peszek...
-Witam - Mruknął leniwie i rozciągnął się szeroko ziewając równocześnie

Czarnowłosa dziewczyna spojrzała na wcześniej już widzianą wampirzycę i obróciła się na krześle. Prawą ręką sięgnęła po butelkę z czerwonym trunkiem, ustawiła ją przed Alex i z uśmiechem zaprosiła ją do picia.
-Wino z ludzką krwią, na koszt firmy. Tyle tu przespałaś. – Powiedziała i oparła się o ladę rękoma. Machnęła na powitanie Saiuko, była nadzwyczaj wesoła. Chyba dla tego, że niedawno coś „jadła”.
Wyprostowała się gwałtownie zastanawiając się gdzie jest jej druga pracownica. Powinna już przyjść. Chyba na pecha do pracowników.

Serrai zaś po całym zajściu z kelnerem, weszła w Zmrok, po prostu znikając z baru. Albinosi? Nie cackając się, odpychając nachalnych gości baru, dotarli do wyjścia i zabrawszy konie ze stajni, pogalopowali na stepy, do Seyi Daharu, zabierając ze sobą także rumaka Jeanne.
Mogorka błądząc po szary ulicach Zmroku, myślała tylko o jednym. Czas rozkręcić trochę interes i... pokazać pewnemu wojownikowi, gdzie jego miejsce. Już dawno miała to zrobić, lecz dopiero teraz postanowiła wziąć się do rzeczy.
Cały czas pozostając więc w Zmroku i spacerując między kamiennymi budowlami, opuściła bar, z tej szarej, demonicznej krainy wychodząc dopiero poza miastem.
Ach, jedyne, co zrobiła przed opuszczeniem baru, to pozostawienie Saiuko niewielkiej kartki:
Jesteś złodziejem, jak sądzę. Zapraszam do Podziemi.
Oczywiście, nie podała adresu, lecz jeśli będzie chciał tam trafić, to trafi.

Widząc że właścicielka jest szczęśliwa, pomyślał że może to być dobra okazja, najwyżej zryje Jej humor lub coś w tym stylu. Musiał być ostrożny...
Położył głowę na blacie przed sobą i spojrzał na szefową jak leniwy kot, wyraz jego twarzy był teraz dosyć komiczny, zawsze taki był gdy nie spał od dłuższego czasu, jego twarz tworzyła pozór zmęczonego.
-Um... Szefowo - Był już pewien kim była więc chyba mógł się tak do Niej zwracać
-Kiedy kaaasaaaaaa - Mówiąc ostatnie słowo ziewnął przeciągle po czym pomlaskał leniwie

Zamrugała kilkakrotnie oczyma, by dopiero po dłuższej chwili zorientować się, że ktoś koło niej siedzi i coś do niej mówi. Nie zauważyłaby tego osobnika, gdyby nie nagły zapach krwi.
- Co miałoby się stać?- wymamrotała się i przeciągnęła leniwie, by już po chwili wyglądać na całkiem wypoczętą- wszystko jest w jak najlepszym porządku.
Nagle jej zmysly skoncentrowały się na innym zapachu krwi pochodzącym od butelki z winem. Uniosła głowę, by spojrzeć na nieznajomą, którą spotkała już wcześniej.
- Dziękuję, jednak chyba nie powinnam tego przyjmować. Raczej moje spanie tutaj było niezłym utrapieniem... zważając na chrapanie- odwzajemniła jej uśmiech i sięgnęła po butelkę.

-Śpiąca królewno, mogłabyś proszę Ja Ciebie bardzo miło, przekazać... Um... Tayi? - Chyba tak miała na imię prawda?
-Że Ciem pilnowałem - Poprosił miłym, jakby mruczącym tonem, mówiąc przeciągał wszystkie słowa więc wypowiedzenie się zajęło mu trochę.
On po prostu chciał trochę kasy do życia... I do szczęścia..

-Kasa?- Odwróciła głowę w stronę Saiuko. Zamrugała jakby zdziwiona, ale po chwili się znów uśmiechnęła.
-Jak przyjdzie mój kupiec.- Wstała z krzesła, przeciągnęła się nieznacznie i powędrowała do kominka. Usiadła przed nim po japońsku, chociaż było to trochę niewygodne, nie zwracała na to uwagi. Przeczesała dłonią włosy i dopiero teraz odpowiedziała na słowa Alex.
-Bierz, pij i nie marudź.- Głos miała raczej łagodny, ale uśmiech znikł. Wpatrywała się w gorący ogień.

Wampirzca następna, coś dużo ostatnio tej rasy w tych okolicach. Pokręcił lekko głową i westchnął z ulgą, opierając się plecami o blat. Ostatnio kupił sobie tutaj wodę z tego co pamiętał. Oczywiście butelka była już dawno opróżniona, ale za to napełniał ją swoją wodą. Czuł się więc wolny, aby ją wyciągnąć i napić się trochę. Odświeżenie samo nadeszło.
Kątem oka przyglądał się Sai'owi jak i reszcie towarzystwa.
- Kim była ta kobieta? - zapytał dosyć głośno, mając na myśli Serrai. Jej imienia na pewno nie znał.
Albinosi to było chyba większe utrapienie niż ich pani, ale nie skomentował tego głośno. Nie miał siły dzisiaj do takich ciężkich wyczynów jak myślenie. Zerknął na mężczyznę z zaciekawieniem.
- Znasz Tayę? No i widzę, że pieniądze Ci potrzebne. Może jesteś zainteresowany pewną robotą?
Uśmiechnął się kątem ust. Tu i tam miał swoje wtyki, więc mógł pomóc.

Zerknęła na nieznajomego mężczyznę, który ją nazwał śpiącą królewną.
- Sam możesz jej to przekazać, poza tym...- upiła z butelki trochę wina z dodatkiem krwi.
Odłożyła butelkę i kilkakrotnie przejechała językiem do ustach.
- ...sama umiem się upilnować- dokończyła i podparła głowę ja ręce.
Uh, gdy tylko usłyszała słowo "pieniądze" od razu z zainteresowaniem zaczęła się przyglądać przybyszowi, który siedział koło niej i wcześniej próbował ją wybudzić ze snu.

Kwestię o kobiecie przemilczał, sam chciałby wiedzieć choć nie tak bardzo aby głośno o to zapytać
-Ale Ona mnie o to poprosiła, i obiecała wynagrodzenie - Skierował do śpiącej królewny, takową przynajmniej była gdy spała i była cicho, Jej urok jakoś uleciał wraz z momentem gdy się obudziła i otwarła usta
Słysząc że nieznajomy obrał za temat pieniące, Sai natychmiastowo podniósł się i spojrzał na niego
-To zależy, jestem dosyć leniwy więc za siłowe robótki biorę więcej - Nie mógł się jeszcze ekscytować, nie wiedział co miał robić
-Ale powiedzmy że jestem zainteresowany - Rzekł ponownie się rozciągając, ostatnio to było ulubione zajęcie chłopaka

Kuroi gwałtownie podniosła się i rozejrzała się po barze. Usłyszała o pracy Saiuko, ale każdego się da zastąpić. Wyciągnęła z kieszeni nóż i spojrzała na ubrudzone trochę ziemią ostrze. Poszła za ladę i wyciągnęła białą chusteczkę. Zaczęła polerować metalową cześć noża, a kiedy skończyła schowała go do kieszeni. Uśmiechnęła się do wszystkich siadając na ladzie barowej.

Odchrząknął cicho i ułożył się wygodniej, aby plecami dotykać blatu, a wzrokiem świdrować sufit baru. Przymknął oczy i starał się pozbierać myśli na ten temat w jedną całość.
- Oczywiście nic za darmo, chcecie uzyskać wiedzę na temat tego zajęcie to...
Wyciągnął dłoń, tak aby i dziewczyna, i chłopak mogli dać mu zarobić
- Po jednym srebniku, albo nici z interesu
Powiedział ze złośliwą miną i dmuchnął sobie w grzywkę, mierzącą Sai'a jednym okiem

//gome, zapatrzyłem się ; d

Drobna postać w ciemnej sukni prześlizgnęła się między drzwiami. Niestety z wejścia po angielsku nici, bo drzwi skrzypnęły. Pokreciła zawiedzina głową i obdarzyła dziatwę uroczym uśmieszkiem. Prosze jaka zgrabna mieszanka: Pani Śpiąca, Pani Barman, Pan Gbur i Pan Duch.
-Witajcie.-rzekła cicho. W paru krokach znalazła się przy barze i zajęła jeden ze stołków. Badając menu błądziła różą po swoich wargach, wyraźnie zamyślona.

Westchnęła cicho.
- No dobrze, powiem jej- na jej ustach pojawił się nieszczery uśmieszek i upiła znowu płynu z butelki.
Wysłuchiwała uwaznie Sed'a do chwili, kiedy zażądał "zaliczki".
- Mamy zapłacić, żebyś mówił dalej?- prychnęła.
No cóż... jeden srebrnik w tę czy w tamtą nie zaszkodzi. Znowu westchnęła i zaczęła szukać zakiewki pod płaszczem.
Zerknęła na Tayę przerywając szukanie.
- Mam ci przekazać, że on- tutaj wskazała na Sai'a- pilnował mnie- wywróciła lekko oczyma.

- Pff, masz wolny wybór. Płacisz - wiesz, lub nie płacisz - obejdziesz się smakiem.
Wzruszył ramionami i niezbyt się przejął jej tonem głosu. Jego profesja wymagała takiego postępowania jeżeli chciał przeżyć więcej niż jeden dzień. W sumie wziął mało, ale później i tak sobie skorzysta. Czekał z grzecznie wstawioną dłonią.
- Te, Cieniowaty. Do Ciebie też się to tyczy.
Tak, wczoraj widział jakie ma zdolności i prawda. Wzbudził w nim zainteresowanie, ale teraz chodził o interesy. Uśmiechnął się przymilnie do wampirzycy, która próbowała się wślizgnąć po cichu do baru.
- Wejście coś nie wyszło - zwrócił uwagę z lekko uniesionym kącikiem ust.
Rozglądał się po wszystkich znużonym wzrokiem.

-Nie jestem zainteresowany - Nie, nie odda swojej ciężko zarobionej monety. Nigdy... Chociaż mógłby Mu ją dać a potem wykraść z powrotem. To był plan, lecz jeżeli mag straci zainteresowanie, oznaczałoby to że robota nie warta jest tego srebrnika, w końcu najbardziej opłacalnych nie może zrobić byle kto, może mag zauważył pewne zdolności Saiuko i dlatego go o to zapytał.
Rozłożył się na stole i przymknął oczy słuchając uważnie. Tak czy inaczej Sai nie lubił wchodzić w ciemno, co może być troszku ironiczne skoro był cieniem.
A szczególnie nie lubił gdy miał jeszcze za to płacić. Nagle rzucił jedną monetę w stronę Eto
-Lecz jeżeli nie jestem zainteresowany żądam zwrotu - Tak czy inaczej może z powrotem wykraść monetę jeżeli mag się nie zgodzi

Ze skrzywieniem rozwiązała swoją sakiewkę i wyciągnęła z niej srebrną monetę. Wykonując ten gest jakaś taka uważniejsza się zrobiła. Sakiewkę schowała z powrotem, a pieniążek podała mężczyźnie.
- Powiedzmy, że z chęcią posłucham- mruknęła z ubolewaniem.

- Ofiara przyjęta, a teraz do rzeczy. Jak obiecałem, nakieruje Was gdzie możecie zarobić. Słyszeliście zapewne o wiosce niedaleko wschodnio-zachodniej granicy państwa Ulas i problemach z jakimi się tam borykają?
Zaszeleścił dwoma monetami w dłoni, a gdy je otworzył srebników nie było. Mała sztuczka, ale przydatna. No i czekał co odpowiedzą, wolał się upewnić czy ma wyjaśniać wszystko czy też przejść od razu do rzeczy. On był tylko wysłannikiem, a jego pracodawca raczej był wymagający, ale za to dużo można było zyskać.