Bar "Lasmiro no Giruga"

Nie usłyszała? Ależ skąd, dosłyszała, ale olała. Nie to nie. Nie będzie się nasłuchiwać czy mag aby coś tam mamrocze czy nie. Olała go, przynajmniej dopóki płomienie tuż koło jej palców nie zaczeły urządzać dzikich harcy. To trudno było zignorować. Zerknęła badawczo na maga i wstała z kucek. Podeszła do drugiego fotela, zwijając się na nim w kłębek. Zajęła się rozażenim czy chciał ją usmażyć umyślnie czy nieumyślnie.

Poprawił swą pozycję na meblu, zauważając jak ta wystraszona jego zabawami ogniem szybko zajęła pobliski fotel, tuż obok niego i przyjęła pozycję embrionalną. Oczywiście było to dla niego troszku dziwne, czemu tak się zachowuje. Uważał ją raczej za kobietę władczą. Lubiącą podkreślać swoją pozycję nad resztą i jak najbardziej szanująca swoje szlacheckie jak i wampirze korzenie. Świerzbiło go, aby zapytać co się stało. Pewnie by odpowiedziała, że sobie poradzi.
Przeczesał włosy dłonią w zamyśleniu, ale wreszcie poprawił tylko niesforną grzywkę i powstał, aby zaraz z gracją wylądować na oparciu jej fotela. Dmuchnął w swoje czerwone kosmyki, które latały mu przed twarzą jak na złość.
- Przestraszył Cię kominek?
Zapytał spokojnie, bez większej kpiny. Nie powiedział 'Czy Cie przestraszyłem?'. Wolał zachować w tajemnicy to co umiał. Tak na wszelki wypadek. Po co wszyscy mają wiedzieć o tym kim jest? Właśnie.

No i przywlókł tutaj swe zwłoki Nao. Aktualnie wyglądał jak cień człowieka... eee błąd demona. O tóż pracy dużo warunki złe, a do swojego domu to on się boi wrócić czy mu służba wszystkiego nie rozkradła
-Hayo...- rzucił siadając ciężko na najbliższym krześle

Nawet kobieta władcza może mieć chyba moment słabości i rozważania nad kruchością oraz bezsensownością swego nieśmiertelnego żywota. Innymi słowy wpadła w lekko depresyjny nastrój. Wydawała się bardziej blada (o ile to możliwe) i krucha, gdy tak obejmowała własnymi ramionami kościste kolanka, odsłaniając przy tym pokaźną część ud. Przymknęła oczy, toteż nikt nie mógł zauważyć jak gwałtownie wybladł ich fioletowy kolor.
Zignorowała ciężkie kroki i to jak przysiadł na jej fotelu. Zignorowała również, a przynajmniej się starała ciepło płynące od maga.
-Nie.-odparła krótko. Przecież wampiry o takich korzeniach jak ona się nie boją, więc nie mogą się przestraszyć, nawet jeśliby chciała. Nie chciała. Dobra, nie oszukujmy się: leciutko ją nastraszył. Nie lubiła magii, mimo wszystko. Bez niej wszystko byłoby prostsze.
Wchodzącego Naoki'ego zignorowała. Raz, że siedziałą tyłem do niego, dwa: nie zwrócił się bezpośrednio do niej, trzy: nadal nie wybaczyła mu tego kieliszka.

Naoś wreszcie się rozajrzał po barze. Poznał sylwetkę wampirzycy.
-Witaj, panno Mentiri, mam nadzieję że dziś nie bedziesz mnie dręczyć za ten kryształ?- Tak nadzieja matką głupich

Przez kilka sekund obserwował nowo przybyłego, które widział drugi raz. Jeżeli dobrze pamiętał to wpuszczał go do budynku tejże pani obok której teraz siedział na fotelu. Nawet udało mu się zrozumieć co mówił do niej. Przekrzywił głowę, przerzucając tak wzrok między ich osobami ze średnim zainteresowaniem. Nic lepszego teraz do zajęcia znaleźć nie mógł, więc cóż mógł poradzić. Zanudzić się na śmierć nie miał zamiaru, więc jakąś rozmowę czy też akcje musiał podtrzymywać dla swojego własnego dobra. Trochę uspołecznienia mu nie zaszkodzi.
Odpowiedź wampirzycy wreszcie do niego dotarła. W sumie wątpił, aby kłamała.
- W takim razie czemu nagle tak oddaliłaś się z tamtego miejsca?
Było to może złośliwe pytanie, ale on nie miał zamiaru w takim kontekście go zadawać. Po prostu próbował podtrzymać wymianę zdań między wszystkim osobami w barze 'przy życiu'. Nucił coś cicho niewyraźnie. Taktownie i melodyjnie.

Dziw nad dziwy. Zdecydowanie musi uzupełnić swoją wiedzę o demonach, nie miała pojęcia, że potrafią widzieć przez fotele! I to w dodatku skuloną, drobną wampirzycę, widzianą po raz drugi w życiu. Ale nie ma tak dobrze, panna Mentiri nie będzie przekrzykiwać przez cały bar by odpowiedzieć temu "szlachcicowi". Łaskawie podniosła do góry jedną dłoń, machnęła na odczep się i opuściła, wracając do poprzedniej pozycji.
-Wolałam uniknąć spopielenia.-wzruszyła ramionami. Szybkim ruchem dłoni uwolniła swoje włosy z misternego koka. Zasłoniły większość twarzy, w tym przgryzione ząbkami wargi. Przydałoby się jej trochę więcej snu i ciepła, ale nie miała ochoty wracać do domu nawiedzanego przez nowego służącego.
-Skąd to nagłe zainteresowanie?

Naoś z ciekawością przysłuchiwał się rozmowie. No i nie widział przez meble to tylko mój chory umysł dał się we znaki, ale jeden piernik.
Rozsiadł się nieco wygodniej na fotelu
-Hmmm te fotele nie są tak wygodne jak u ciebie w domu...- taka luźna refleksja

Oparł się jako tako o fotel ramieniem, patrząc gdzieś w przestrzeń przed sobą bez większego celu. Wydmuchał powietrze przez nos myśląc nad wszystkim co go ostatnio spotkało oraz nad obowiązkami. Miał tego trochę, wiec musiał uporządkować myśli.
"Jeżeliby mistrz nie zauważył mojego zniknięcie, mogę również dobrze powiedzieć, że wyruszyłem na poszukiwania jakiś składników. Kłamstwo przejedzone, ale działa poprawnie. Jakoś trzeba się wykaraskać od tego starego człowieka. Potrafi być denerwujący"
Skwitował sobie w myślach, kiedy to został oderwany od nich przez następną wypowiedź wampirzycy.
- Spopielenia? To tylko mały płomyczek był, nawet by Ci krzywdy nie zrobił... Zainteresowania? Hmm, sądzę iż każda z istot w pewnym momencie zaczyna się czymś interesować. W tym wypadku na Twoje nieszczęście moje zainteresowanie padło na Ciebie, nie kryje tego, bo też nie miałbym w tym celu.
Wzruszył ramionami lekko, czego również nie widziała przez odwróconą głowę. Źrenice się pomniejszyły, a ten zaczął wpatrywać się w kosmyki włosów tuż przy jego twarzy. Wydawało się, że chciał je wzrokiem przesunąć.

Puściła kolejną uwagę demona mimo uszu. Skoro usiadł na pierwszym lepszym siedzisku to gdzieś przy wejściu, kawałek od kominka. Nawet jeśli go słyszy swoimi wyostrzonymi zmysłami to zbytnio dobre wychowanie (dobry argument) jak i złość wywołana tak banalną zniewagą odwodziły ją od chęci odpowiedzenia panu Asano.
-No to moze oparzenie, wszystko jedno. Nie zwykłam igrać z takim żywiołem.-przynajmniej nie teraz, gdy energii dorównywała co starszym pomnikom.
-Przez to w salonie?-zapytała spokojnie. Nawet łypnęła na niego jedynm okiem chcąc zobaczyć rekację. Na razie wszystrzymała sie z jakimiś złośliwymi uwagami pt "aż tak bardzo to wspominasz?" czy czegoś w ten deseń.

Chciał już głośno parsknąć śmiechem na jej uwagę co do jego zainteresowania jej osobą. Przypomniał sobie nawet to zdarzenie, kąciki ust mu drgnęły i zaczął się chwile kręcić. Uspokoił się i spojrzał na nią z podniesioną brwią, nie rozumiejąc jej toku rozumowania.
- Nie powiem, że nie. Częściowo pewnie i przez to, ale choćby ogólnie Twoją osobą. Fizyczność to nie koniec świata, a dodatek do całości. Choć można przyznać, że używka przyjemna i pozwala się odstresować. Nie tylko w sumie.
Stwierdził w miarę głośno, nie wtykając nosa w rozmową wampirzyca-demon. Jeszcze by oberwał, a zbyt silny to on nie był. Strzał i leży.

Obserwowała, wię zauważyłą jego reakcję. Podniosła lekko głowę, ale tylko po to by wygodniej ją oprzeć o kolana i przymknąć oczy. Tak świat jest łatwiejszy.
-Moją osobę? Przecież mnie nie znasz.-przewróciła oczami. Cóż mogło być takiego fascynującego w świżo poznanej dziewczynie? A może właśnie owa tajemniczość?
-Nie koniec, częściej początek. Czyjegoś świata, życia.-przechyliłą się z boku na bok, kołysząc się niespokojnie. Pocierała dłońmi, rozgrzewając w ten sposób zmarźnięte ciało.
-Cieszę się, że sprawiłam przyjemność, ale nie licz na szybką powtórkę.-przedstawiła sytuację prosto z mostu, korzystając z tego, że podsłuchujący ich demon (Naoki) zasnął.

- Nie chce szybkiej powtórki, nie widzę w tym nic interesującego gdy nie mam szansy nawet się wtedy odwdzięczyć. Uziemiłaś mnie wtedy i miałem być niegrzeczny, ale obyło się bez.
Zakaszlał lekko i przeprosił cicho, mrużąc oczy. Zauważył, że demonisko zasnęło (on nie wiedział jakiej rasy jest).
- Odkrywanie również należy do ciekawszych kwestii. Czym że byłby znajomość bez tego.
Wyrecytował prawie, że i odchrząknął. Głupie gardło dawało się we znaki i trochę rozmazywał mu się widok, ale nie było tego po nim widać. Nie potrzebował pomocy, da sobie radę. Duży chłopczyk z niego przecież był.

-Nie wyglądałeś na pozbawionego zainteresowania.-zaśmiała się lekko.
-Niegrzeczny? Jesteś uke, totalen.-stwierdziła z pobłażaniem. Tacy najszybciej nudzili się rozrywkowej wampirzycy. Ale póki co jeszcze był "świeżym" towarem, więc miał szanse na zaintrygowanie jej. Tylkjo wpierw przydałoby się, żeby wyleczył swoje drogi oddechowe.
-Tym samym. Niektórym nie zależy na zaspokojeniu ciekawości, tylko chuci.-odparla martwym głosem. Nie zmieniała pozycji, nadal siedziała tak samo, nieruchomo, jak posąg.

Widać było, że Kuroi nie uważa, co się do niej mówi, nie odpowiedziała na wcześniejsze pytanie tylko spojrzała pustym wzrokiem na wszystkich i powoli wróciła na swoje krzesło za ladą. Przetarła dłońmi zmęczone oczy i prawie przysnęła nad blatem. Wyciągnęła sobie butelkę lodowatej wody i położyła poziomo na ladzie, a po chwili już sama leżała na niej. Dłoń jej nadal spoczywała na butelce. Kuroi nie spała, tylko chciała zasnąć.

- Nie jestem uke, a prawiczek. Nie myl tych dwóch pojęć wampirzyco. Nigdy z tym styczności nie miałem i już jakieś uke. A pff
Prychnął cicho poddenerwowany faktem, że uważa go za takiego. Przecież nie jego wina, że przez tyle wieków nie miał styczności z kobietą. Choć może i jego, kto tam wie. Powinien on, ale jest jak jest.
- Zainteresowanie może się objawiać w różne sposób, nie tylko w taki.
Mruknął ciszej i zerknął kątem oka na kominek, a raczej ogień na drewnie. Potrafiła go przyciszyć, ale z tym też się nie godził. Wredna i złośliwa no.

Pokręciła głową. Znów trafiła na takiego co to jako uke rozumiał uleglejszego chłopaczka pod drugim mężczyzną? No nie...
-Uke to sposób zachowania przy pieszczotach. Ulegasz, dajesz się zdominować.-wyjaśniła pokrótce niezbyt przykładając się do szerszego omówienia tego zagadnienia. Zachowywała się jak ospała, może zbyt dużo zjadła lub szykowała się do snu zimowego?
-Wiem. Ale jaki sposób Ty preferujesz?-nie uściśliła czy chodzi o bycie podmiotem zainteresowania czy też o okazującym. Niech się sam domyśli. Potarła opuszkami palców skroń.

Wywrócił oczami i pstryknął wampirzycę w nos, zwinnie zeskakując z oparcia fotela i lądując na własnych nogach. Przeciągnął się jak struna i odetchnął z ulgą, splatając dłonie na klatce piersiowej i przychylając głowę lekko w bok, aby nadać w ten sposób sobie dziwny charakter spojrzenia na jej osobę.
- Wiem co to znaczy, jestem uke bo prawiczek. Nie oceniaj książki po okładce, bo zawartość może zaskoczyć.
Kąciki ust powędrowały do góry w złośliwym, wręcz fikuśnym uśmiechu. Pasowało mu to, nawet do jego dziwnie dziecinnej twarzy. Przyglądał się ruchowi jej warg, oczy. Powoli i bez większego pośpiechu. Wyglądała na zmęczoną, przynajmniej dawała wrażenie takiej.
- Zmęczona pani? Ja? Preferuje sposób, taki który podoba się nie tylko mi.
Rzucił bez ukierunkowania jak ona, bo przecież czemu on musi uściślać.

Pokręciła nosem i znów wcisnęła go miedzy swoje podwinięte kolana. Po chwili zdecydowała się, postawiła stopy na ziemi i wygładziła spódnicę. Powoli podniosła się do pionu, zdecydowanie bez energii.
-Tak, tak.-machnęła ręką na te wytarte frazesy. Ziewnęła prezentując białe kiełki, wyraźnie sugerując, że nudzi ją takie podejście.
-Znałam paru prawiczków, co bynajmniej nie byli uke.-stwierdziła oblizując spierzchnięte wargi.
-Taaak. Chyba tak.-zmęczona. Poszłaby spać? Nie, sama nie wiedziała czego chce.
-Ale też na przykład mordercom? Zaiste, tolerancja godna pozazdroszczenia.-zakpiła raczej z przyzwyczajenia, niż z ochoty. Oparła się o fotel. Nie dość, że czuła się staro to jeszcze słabo. Nawet apetytu brakowało.

Naoś się obudził. Tak konkretnie to obudził go powiew zimnego powietrza. Ot minus spania w fotelu najbliższym drzwi. Wziął ruszył swoje cielsko i przeniósł się na jeden z foteli przy kominku.
-Ktoś tu coś mówił o mordercach?- zauważył z niejakim opóźnieniem, no i z całej wcześniejszej wypowiedzi wampirzycy wyłowił tylko to słowo. Zainteresował go temat, tak na wszelki wielki. Widząc stan w jakim jest Taya nie mógł się powstrzymać od złoścliwej uwagi
-Zamierzam otworzyć dom spokojnej starości, wpisać cię na listę osób do przyjęcia?

Nie mógł się powstrzymać od cichego prychnięcia rozbawienia pod względem podsumowania nieznanego mu osobniak. Uwaga skierowana do Tayi była trafna, może nawet bardzo.
- Szkoda, że tylko to pozory.
Wytknął jęzor i przeszedł obok niej, może całkiem przypadkowo zahaczając palcem dziwnym trafem z krwi (chyba logiczne, że jego) o nią, a dokładniej to o dłoń.
- Nie obchodzą mnie inni. Ja to ja, co mi do tego jacy byli inni.
Rzucił przez ramię i zaczął krążyć po całym barze niespokojnie z miejsca na miejsce. W przeciwieństwie do niej był wypoczęty i nie miał jak spożytkować energii. Myślał właśnie nad tym.

Wyblakłe oczy ledwo przypominały barwą fiolet, ale błyskawicznie spoczeły na Naoki'm.
-Aż tak bardzo nie kochasz swoich dziadków?-spytała spokojnie i wyszczerzyła kły. Podobno krew jak wino, im starsza tym lepsza. Tej teorii jeszcze nie sprawdziła, wolała młodszych, byli sprawniejsi i dostarczali rozkoszy w dwónajsposób. Nie drgnęła czując na sobie krew, choć ledwo się powstrzymała. Ospałośc nie minęła jak ręką odjął.
-Panie Asano, proszę się nie bać, nie stanowi pan jakiegokolwiek zagrożenia, więc i jasnym jest, że pana nie zamordujemy.-obdarzyła demona promiennym uśmiechem.
-Egoista Etolepsed. Wstydź się. Przeczysz sam sobie. Nie podoba Ci się rola uke, a przecież taki nic nie robi...-obróciła się zaskakująco lekko. Teraz była prodzem do Eto.
-Nie igraj sobie ze mną.-powoli uniosła dłoń i oblizała palce, wywołując jednoznaczne skojarzenia.

-Nie stanowię? Możę na razie? A może tylko pozór- cichy śmiech. Dość niepokojący.
-Moi dziadkowie trzymają się znacznie lepiej od ciebie staruszko, że też się jeszcze ze starości nie rozpadłaś? czym się konserwujesz? Codzienne kąpiele w formalinie tak działają?- otwarcie dworował sobie z niej.

Uśmiech szeroki zagościł na jego twarzy.
- Sądzę iż uprawia dużo aktywności fizycznej, sprawna i młoda ciałem.
Pokiwał lekko głową prowokująco, chciał się podroczyć i cóż mógł na to poradzić. Jedno z ulubionych zajęć w jej towarzystwie.
Przyglądał się jej z ciekawością i nie mógł zaprzeczyć, że tym niespodziewanym ruchem jakoś pobudziła jego wyobraźnię. Zwłaszcza, że jeszcze w pamięci miał tamto wydarzenie. Cios poniżej pasa jeżeli chodzi o Eto. Przygryzł wargę i zmarszczył czoło. Odetchnął głęboko i popatrzył na nią spokojnie.
- Bo? Jestem egoistą i dobrze mi z tym...
Popatrzył na nią z wyrzutem, bo doskonale wiedział, że jest w pewnych sytuacjach cholernie uległy. Głupie ciało. Jeszcze kiedyś siebie ukarać za to.
- Ostatnie spotkanie naszemu towarzyszyła wilgotna atmosfera i głębsze myśli
Uśmiechnął się słodko, gestykulując dłońmi niewinnie.

-Pozór? Pf. Jesteś na tyle głośny, że przygłuchego maga byś nie podszedł, nie mówiąc już o wampirzych istotach.-przewróciła oczami. Nie, Naoki jej nie irytował, raczej nudził. Kolejny młodociany nadęty bubek co nie wie z kim się zadaje. Przecież mogłaby w błyskawicznym ruchu znaleźć się obok niego i wbić w szyję. Tylko po co? Żadnej z tego korzyści.
-Formalina to wymysł dla mas. Nie chciałabym by moje organy wewnętrzne pokurczyły się z tak błahego powodu. Widzisz, wystarcza mi odrobina krwi...-z cichym mruknięciem zbliżyła się do Eto, oplątując ramionami jego szyję i muskając wargami. Tak, mówiła do demona, podczas gdy prowokowała maga. Pyszna zabawa. Dalej jednak zwróciła się do ciepłokrwistego, szepcząc słowa mając wargi tuż przy jego skórze:
-Nie wydawałeś się panie szczególnie skupiony na myslach, raczej co innego zajmowało Twoją uwagę. Zauważam tylko, że przeczysz sam sobie z tym egoizmem i chęcią odwdzięczenia się za kilka ruchów głową.-bezpośrednie nawiązanie. Stanęła na paluszkach i cichuteńko jęknęła do ucha Eto, tak by tylko on to słyszał.