Pomost nad jeziorem

*patrzył na nią martwiąc się czy nie upadnie, sidział spokojnie kątem oka patrząc na wampira który poruszył jego kurtką*

Witam i żegnam...

*szepnął i spojrzął znów na Rin*

Czy ja wiem czy dużo... raczej nie... Tak czy inaczej, wystarczająco to wiele w ziemskim Padole

*zaśmiał się*

- No tak.
Odzyskała równowagę przy samym brzegu pomostu. Jeszcze chwila, a elfka wylądowałaby w lodowatej wodzie. Ale jej to nie obchodziło. Szczerze powiedziawszy chętnie by sobie popływała.

*pogładizł dłonią mokry już podest, krople wody spływały po jego twarzy, były ciepłe i nawilzały wolno jego skóre, nawet nie poczuł braku monety, spojrząl na Elfke, odetchnał gdy stanęła i nie wpadła do wody, przyszło mu na myśl by ją wepchnąć, z taką pożądliwością patrzyła na wode*

-aż sie prosi- pomyślał i zaśmiął się cicho

- Hmm?
Znowu przechyliła głowę i popatrzyła na niego pytająco słysząc jego śmiech. Po chwili znowu zaczęła szaleć... i tańczyć na środku pomostu w deszczu. To był świetny sposób na pozbycie się wszelkich myśli i negatywnych uczuć.

*płynnie wunął nogę na pomost kucając, następnie złapał dziewczyne w pasie unosząc do góry i idąc na sam brzeg pomostu*

Woda po burzy jest ciepła wiesz?

*zapytał ze śmiechem*

Do tego... nie pozwoli Ci myśleć o głupotach...

*powiedział to po czym wolno wychyliłs ię do przodu*

- Co?! Nie chcę!
Zaczęła piszczeć ze smiechem i wierzgać nogami jak mała dziewczynka.

*zaśmiał się patrząc na jej nieudolne próby uwolnienia, nie miał płaszcza, ten leżał na pomoście zastanowił się chwile i skoczył razem z nią do jeziora, gdy zanużyli się okoo 4 metrów w dół, wypchnął ją sam schodząc jeszcze niżej. Dziewczyna wypłyneła a ten bokiem okrążył ją wypływając metr od niej i zanosząc się śmiechem, deszcz ciągle padał na ich twarze*

Aaah... ciepła woda w czasie burzy... marzenie

- Głupi!- warknęła rozbawiona rzucając się w jego stronę i ze śmiechem, radosna jak małe dziecko, zaczęła go podtapiać.

*zasmiał się ochalpując ją lekkim strumieniem wody, zanurkował i przepłynął między jej nogami, następnie powoli kucając między nimi szybko a jednak delaiktnie wyurzył się wyrzucając dziewczyne w powietrze pięnym wyskokiem*


Lecisz!

*zasmiał się*

Zaśmiała się i złapała szybko powietrze wskakując z powrotek skulona do wody. Zanurkowała i postanowiła dopłynąc na samo dno głębokiego jeziora. Jednak po przepłynięciu połowy drogi zrezygnowała. I tak długo nie pojawiała się na powierzchni.

*spoglądał na tafle jeziora, wiedział że dziewczyna jest elfem i że wytrzyma pod wodą dłużej, mimo to zanurkował, poruszał skrzydłami jak i rękoma obierając dość brutalną szybkość, zobaczył dziewczyne, nie panikowała, miała jeszcze tlen, podpłynął do niej zatrzymując się przed nią, trwali tak razem patrząc na siebie z uśmiechem pod wodą*

*ich ubrania szargane były przez wode a u góry widac było tylko światło księżyca*

Pokazała mu tylko język i wypłynęła zwinnie na powierzchnię. Po chwili leniwie wgramoliła się na pomost i zaczęła wyciskać wodę z włosów.

*ten został jeszcze w wodzie, dwoma pociągnięciami skrzydeł znalazl się na dnie, jezioro nie było aż tak głębokie przy brzegu, mimo to tlen kończył się, ujał w dłoń kamyk, ot zwykły trójkątny kamień i wypłynął szybko na powierzchnie*

*słyszeć sie dało kaszel, podpłynął do pomostu i wyszedł na niego, sprostował skrzydła strosząc je gdy ociekły z wody okrył się nimi tak że widac było tyko głowe z białeg kokona, uśichnął się i wysuał ręke z kamieniem*

Kwiat Jeziora...

Podeszła do niego zmarznięta i przemoczona i popatrzyła z zainteresowaniem na kamień o dziwnym kolorze.
- Ma ciekawą barwę, nie sądzisz?



- Uhm muszę iść...- mruknęła ociekając wodą i zniknęła.

*stał tak obserwując kamień*

Żegnaj więc...

*spogladał na jego kształt, kolr, westchnął i rzucił go do moża, kamień zrobł pare podskoków na wodzie i zapadł się w głebine jeziora*

*otrzepał skrzydła do końca z resztek wody, nałożyl płasz i poszdł pozwiedzać pobliski las w poszukiwaniu odpowiedniego krajobrazu dla swych myśli*

Przyszła rozkojarzona nad jezioro. Zerwała źdźbło trawy i zaczęła je nerwowo miąć w palcach idąc w stronę pomostu. I co ona miała zrobić? Nie sądziła, że po tym jak wyrzuciła wampira z domu, ten wróci z powrotem. Dlaczego właśnie ona?
Elfka szybko dotarła do końca pomostu. Usiadła na nim plecami do lądu i spuściła luźno nogi. Zaczęła nucić pod nosem i patrząc na ryby w wodzie.

Pojawiła się obok elfika i spojrzała na niego uważnie.
- A nie, to nie ciebie szukam - stwierdziła po chwili, wykonując zgrabny piruet wokół niej, pochyliła się, musnęła ustami policzek elfki, a jej dłoń zawędrowała gdzieś tam w poły jej stroju, dobywając talara. Dziewczyna uniosła go do góry i przyjrzała mu się.
- Ładny - zawyrokowała, szczerząc się do zielonowłosej (?).

Wzruszyła ramionami i spojrzała obojętnie na nieznajomą. Widać było, że elfka nie jest w najlepszym nastroju. Zwykle szczęśliwa i uśmiechnięta, teraz była jak chmura gradowa.
- Cieszę się, że mogłam cię uszczęśliwić- mruknęła i podkuliła nogi. Objęła je rękami, a brodę oparła na kolanach.

Schowała zdobycz z chytrym uśmieszkiem i opadła lekko na miejsce obok elfki.
- Wyglądasz jak siedem nieszczęść. Coś się stało? - spytała. Na jej twarzy malowała się troska, jednak w jej oczach tańczyły wesołe iskierki nad którymi nie mogła zapanować.

- Cóż... Moje problemy to odwieczne kłopoty wszystkich kobiet- spojrzała pytająco na nieznajomą zdziwiona, że ta w ogóle wykazuje nią zainteresowanie- faceci...- prychnęła przewracając oczami i spojrzała w niebo.

Pojawił się nagle, z cichym pyknięciem, za elfką.
- Ojej, faceci? - wyszczerzył się i objął ją ręką za szyję. - Możesz się pozwierzać, a nuż pomogę.

Spojrzała na Kjella i zebrała z twarzy niesforny kosmyk. Jeden z nielicznych demonów, który się zachowuje jak na jego rasę przystało. Westchnęła, uprzytamniając sobie, że gildia zakazuje kieszonkowcom dwóch kradzieży dziennie. Cóż, będzie musiała go 'zaliczyć' kiedy indziej. Teraz podciągnęła do siebie jedną nogę i oparła rękoma po bokach, odchylając się do tyłu.
- Faceci, faceci - przewróciła oczami. - Czy większość istot płci żeńskiej jest naprawdę aż tak naiwna, by się nimi przejmować?

Nagle na nosie wampirzycy zawisły dwa sople.
- Po to jesteśmy, aby się nami przejmowano. No i by nam dogadzać - dodał, uśmiechając się jeszcze szerzej. Krył tym swoją lekką irytację, że akurat dziś porywać nie może, a tu się dwie sztuki marnują. Ale już niedługo awansuje, to i sobie polata tu i ówdzie, łapiąc kogokolwiek.

Zaśmiała się cicho i spojrzała na demona.
- Raczej nie. To pewnie żadna nowość, że ci nie ufam i zabierz te łapy jeśli łaska- uśmiechnęła się do niego słodko i zwruszyła ramionami- czymś muszę się przejmować.