Cmentarz "Koniec"

Uśmiechnął się lekko i uważnie przyglądał się obcemu kotołakowi, który był z Du.
- Shin- przedstawił się krótko.

Przymrużyłem oczy , gdyż zrobiło mi się tak...przyjemnie. Powstrzymałem się od pomruku, ale za to wplotłem paluszki we włosy Dulce'a. Ponownie spojrzałem na przybyłego.
-Danny-odparłem od razu z lekkim uśmiechem.

Pojawił się na cmentarzu, tuż za upadłym. Jakąś miał słabość do nich, może przez to, że byli, jeśli można tak powiedzieć, niejako "spokrewnieni"? Oparł ręce na głowie chłopaka i podparł głowę na dłoni, stukając palcem w brodę i gapiąc się w niebo.
- Ciekawe co by tatuś powiedział, jakbym porwał jego synka - zastanawiał się głośno.

Przymknął oczka. Pieszczoty... Zaczął bez wahania cichutko mruczeć, na brzuszku pojawił się jeszcze półmisek z roztopioną czekoladą i talerz z czereśniami. Zamoczył owoc w czekoladzie.. Trzymajac jeszcze nad ustami wysunał język i zgrabnie oblizal, możliwe że nawet nie zdawał sobie sprawy z tego w jaki sposób jadł te owoce, ale mu smakowały. Znów się oblizał zadowolony... Przeciągnął się ziewając cicho. Slysząc Kjella odparł cicho.
-Przy odrobinie szczęścia nic więcej niż nawrzeszczał i zmasakrował cię.
Miauknął zadowolony z siebie... A raczej z tego jak jest traktowany.

*Ogromny, czarny lecz piękny smok wylądował na cmentarzu rujnując masę nagrobków. Spojrzał jedynie łobuzersko na Kleja który był mniej więcej rozmiarów smoczego oka*

- Myślę, że zachwycony by nie był.
Uśmiechnął się lekko splatając ręce na piersi. Też popatrzył w niebo. Jednak nic ciekawego w nim nie widział tym bardziej, że było ciemne.
- Tak w ogóle to hej, Kjell.

- Hmmm... - mruknął w zamyśleniu i przeniósł wzrok na jakiegoś nieznanego futrzaka. - Ten też by się nadał, ale zapchli nam lochy - burknął cicho, po czym westchnął lekko, bo nikogo w sumie nie ma do złapania. Co w sumie mu na rękę, bo nie bardzo mu się chciało wykonywać aż tyle czynności. Jego oczy rozjarzyły się lekko, gdy zobaczył smoka. - Ach, śliczny! - zeskoczył z posągu i podbiegł do zwierzaka. Poklepał go po pysku, raczej ostrożnie, no bo nie wiadomo, czy go bestia nie zeżre, ale z oczu mu źle nie patrzyło. Demon na twarzy miał dość głupkowaty uśmiech, bo lubił takie gady, a naprawdę rzadko je spotykał.

Przez chwile obserwowałem Dulce'a, a potem przeniosłem wzrok na Shin'a, nieznajomego i smoka.. Zacząłem się nad czymś zastanawiać. Uczucie przyjemności jakie jeszcze przed chwila mi towarzyszyło ulotniło się tak szybko jak się pojawiło.

Zachichotał patrząc na demona i smoka. Dobrze, że ten gad się pojawił. Skinął mu głową wyrażając tym samym wdzięczność i wygodnie rozłożył się na ławce w pozycji półleżącej.

Usiadł i spojrzał na Danny'ego. Obwinął mu łańcuchem rękę, najdelikatniej jak mógl. Nie miał zamiaru go porywać, ale to tak na wszelki wypadek gdyby demon zmienił zachciankę. Formalnie, zwierzołak był właśnie porywany, lecz niekoniecznie w praktyce również to się zgadzało.
-Jestes miły.
Uśmiechnal się, po czym zamoczył kolejną czeresnie w czekoladzie i przybliżył ją do ust szesnastolatka, podtykając dłoń pod owocem w razie gdyby czekolada chciala kapnąć.

- Ach, że też nie mam żadnego smakołyku dla ciebie - mruknął pod nosem, przeszukując kieszenie, puste niestety. - O, patrz, psikus! - powiedział do smoka i za pomocą amuletu każdemu obecnemu, oprócz sobie i smokowi, przyprawił po dwa sopelki zwisające z dziurek w nosie. Zaśmiał się, bo chyba nigdy nie przestanie bawić go ta sztuczka.

Przewrócił oczami patrząc z rozbawieniem na Kjella i jednym szybkim pstryczkiem palcami odłamał sopelki lodu.

- Och, fe - zamachał ręką przed twarzą, marszcząc nos. - Wiesz, to mogłeś sobie zachować dla swoich kolegów - spojrzał krzywo na smoka. - Albo mogłeś zostawić pchlarza w żołądku - dodał po chwili, siadając na jakimś ocalałym nagrobku.

Nie potrzebna była nawet chwila by demon dostał z śnieżki w twarz. Du siedział i splótł dłonie na klatce piersiowej. Smok go zdenerwował swoim zachowaniem i spojrzał na niego wzrokiem "ala'Nie dobry Burek!".

Zerknąłem na łańcuch, a zaraz na Dulce'a i zadrżałem lekko, niepewnie. Widząc owoc w czekoladzie podawany mi przez zwierzołaka, po prostu wziąłem go do ust i przymknęłam oczy delektując się nim. Oblizałem usta, a zielone ślepia już patrzyły na chłopaka. Niepewnie. Trochę się bałem. Ta cała sytuacja ... no a potem...stało co się stało.

A on uniknął zręcznie śnieżki ;<

Zdezorientowany, podniosłem się chwiejnie i zerknąłem na każdego po kolei. Wiedziałem jedno...że nie chcę tu być. Wycofałem się szybko, by zaraz się odwrócić i zniknąć z pola widzenia.

[Ucieczka podczas porwania = automatyczne wylądowanie w lochach xd]

Mimo to, bez problemów puścił łańcuch. Spojrzał na demona. Uniknął śnieżki, więc po chwili w jego stronę lecialo 20 innych, jedna za drugą, gęsto, robią jak by ścianę zbliżającą się w jego stronę, zresztą calkiem szybko. Dzieciak tylko czekał na efekt by móc zniknąć.

Odleciał.

A że jemu się specjalnie ze smarkaczem bawić nie chciało, to zniknął, nim śnieżki zdążyły go dosięgnąć. A żeby tak smutno nie było, to na pchlarzu zostawił milion sopelków, tak że ten wyglądał jak jeż.

Mruknął coś lekko zirytowany. Po czym zniknął, pozostawiając same sople, które upały rozbijając się jak szkło.

Nikły szelest i na chodniku stał mężczyzna, a lepszym ujęciem byłoby chłopak. Młodego wieku, pełen energii do kłopotów. Nie złożył skrzydeł, ruszył nimi nieznacznie aby się rozgrzały, ponieważ podczas lotu nieco mu zmarzły. Swoje zaś rozmiary miały przez jego dziwactwo.
- Pamiętać nie warto
Rzekł sobie w czasie chodu po cmentarzu, jakiś ludzi wymijając strwożonych pewnym krokiem. Miał teraz swoje przemyślenia, ale czemu nie porwał zwierzołaka? Coś tam go gryzło jakby on się poczuł, ale to ostatni raz. Wreszcie dotarł do dobrze znanego mu pomnika, przynajmniej 5 razy większego od samego upadłego. Wzniósł się i wylądował na ramieniu posągu. Podciągnął kolano do siebie, a na nim podparł podbródek. Skrzydłami okrył swoją postać i siedział jak ta papuga, mógł równie dobrze z tego miejsce wypatrywać ofiary. Zażył jednak lekarstwo, więc było to zbędne, aby kogoś zabijać. Przymknął powieki, aby na spokojnie i bez nerwów przemyśleć kilka spraw. W tym trening poddanych oraz jakaś wyprawa po łupy, gdzieś się nawet zawieruszyła sprawa zaginionego dowódcy z jego wojska. Martwiło to go, więc będzie musiał to rozwiązać w najbliższym czasie.

Po skończonych przemyśleniach i nie wstawieniu się kogoś, kogo miał przetestować odleciał.