Karczma "Alabastros"

Machnęła ręką i przewróciła oczyma jakby na krótką chwilę przenosząc się w przyszłość.
-Nie zawiedziesz, jestem tego pewna- uśmiechnęła się.

Usiadł przy tym samym stoliku co Mikuko
- wydaje mi się że czas na drobne zmiany

-To... Dobrze...- odrzekła i zaczęła uciekać gdzieś wzrokiem. Spokojną ostoję znalazła wpatrując się w ubywającą czekoladę. Znalazła jednakże odwagę i spojrzała w oczy chłopaka.
-Nie powiedziałeś mi jednak, kim na prawdę jesteś?- uśmiechnęła się wymijająco i oczekiwała odpowiedzi.

-Jakie dokładniej?- spytała i przykleiła do niego uważne spojrzenie.

- wydaje mi się że lepiej porozmawiać o tym w bardziej ustronnym miejscu
dodał po chwili patrzac na dziewczynę

-Znaczy?
Uśmeichnął się, sprawiał pozory, miłego, szarmanckiego i trochę niepojętnego mężczyzny. Ale dobrze wiedział jaką odpowiedź chciała uzyskać przez to pytanie.

W sumie zwierzołak miał racje i chociaż Mik dobrze się siedziało we fotelu jakoś wolała nie ryzykować.
-Tak, masz racje.- stwierdziła i wstała.
-To gdzie proponujesz iść?- spytała. Być może na to pytanie też miał dobra odpowiedź.

-Nie jesteś zwykłym człowiekiem, prawda? Anielską aurę, chyba bym wybadała. Kim jesteś?- spojrzała głęboko w jego oczy, jakby chciała się w nich zanurzyć i tam znaleźć odpowiedź.
-Ale rozumiem. Jeśli nie chcesz- nie odpowiadaj- uśmiechnęła się ponownie. Sama nie lubiła mówić o sobie i swej historii, więc nie mogła wymagać tego od innych.

-Wampir...
Mruknął cicho, uśmiechajac się miło. Zamknął oczy. Był ciekawy reakcji.

- wydaje mi się że nie ma bardziej bezpiecznego miejsca niż zamek
powiedział i również wstał

Wpadł do karczmy... Widząc Mik rzucił jej się radośnie na szyję... Niczym dziecko.
-Dooobry!

Pojawił się stojąc niedaleko Du, miał opuszczoną głowę i ręce w kieszeni, mruknął coś pod nosem

-Wampir.- szepnęła, a przez jej ciało przeszły dreszcze. Rozejrzała się po karczmie i przełknęła głośno ślinę. Złapała swoje kruczoczarne włosy i pokazała Fay'owi swą szyję, na której były ślady dwóch kłów.
-Aiko. Ta dziewczyna. Właśnie dlatego popełniła samobójstwo. Przez wampira.- wytłumaczyła i szybko zasłoniła szyję. Posłała wymijający uśmiech
-Ale... Ty nie wyglądasz na takiego.

-Nie mam zamiaru... Jeśli nie pozwolisz.
Pogłaskał ją dłonią po policzku lodowatą dłonią, uśmiechając się minimalnie. Jego wzrok padł na tętnicę... Kusiło. Ale nie ma to jak silna wola.

W odpowiedzi skinęła tylko głową.
Spojrzała na Du i przytuliła go lekko. W końcu jakby nie patrzeć był jej synem.
-Elyn, to jest Dulce, książe- powiedziała i uśmiechnęła się delikatnie.

Pojawił się z nietęgą miną.
- Heelołł. - rzucił do władców i wampira.

Spojrzał na zwierzołaka i obdażył go sympatycznym uśmiechem, odklejając się od Mik.
-Miło mi...
Wyciągnął dłoń w jego stronę. Czuł obecność Saia, ale starał się go ignorować.

Odłożyła kubek na stolik. Wstała z podłogi i usiadła mu na kolanach, przytulając się mocno i całując szybko w policzek, czerwieniąc się na buzi.
-Chyba bym pozwoliła... Gdybyś musiał.- powiedziała. I nagle. Speszyła się sama swoim zachowaniem. Wilczyca spoglądała jedynie z zainteresowaniem, lecz nawet nie podniosła łba.
-Przepraszam.- powiedziała, wziąć czerwona na twarzy i przestała się do niego przytulać.

Spojrzał na zwierzołaka i uniósł nieco jedną brew do góry
- Witaj
powiedział w jego stronę zachowując spokój i podał mu dłoń. Zerknąl na L'a i skinął mu lekko głową

Zarumienił się... Już chciał wstać i przywitać króla... Ale ta mu weszła na kolana. Skamieniał. Zamrugał kilak krotnie zdziwiony po czym uśmiechnął się sympatycznie.
-Spokojnie...
Mruknął, chociaż słowa były bardziej skierowane do neigo samego, niż do dziewczyny.

Podniósł wzrok - Dosyć... - Mruknął zażenowany, w mgnieniu oka zmaterializował Tensa Zangetsu i wbił je w serce księcia, wszystko działo się zbyt szybko aby ktokolwiek mógł się zorientować w pierwszej chwili
-Chciałem najpierw usłyszeć czy mnie kochasz ale mam to gdzieś - Wyciągnął ostrze z ciała futrzaka po czym spojrzał na niego ze złowieszczym wyszczerzem
-Żegnaj śmieciu

Spojrzał na niego przerażony. Dopiero co się jakoś pozbierał... A tu znowu. opadł na ziemię. Zamknął oczy...
-Ale... Ja cię kocham...
No i wydusił z siebie ostatnie słowa.
Zgon.

-Taa wiem wiem - Odpowiedział niby normalnie gapiąc się na kałużę krwi

-Nie, nie. Przepraszam, nie powinnam się spoufalać w ten sposób.- dodała i zeszła z jego kolan niechętnie. Wilczyca przewróciła oczyma. Ven znów usiadła na podłodze, obok nóg Fay'a i spoglądała swoim zbłądzonym wzrokiem w ogień.

Spojrzała na demona:
-To takie Twoje widzi mi się?- warknęła i spojrzała na zwierzołaka. Przyklęknęła przy nim i zniknęła razem z ciałem.