Mała Plaża

Siedząc tak nieruchomo, wyczułeś czyjąś obecność. Niedługo po tym ujrzałeś jedynie posturę istoty poruszającej się w oddali. Domyśliłeś się tylko, że jest kobieta, jednak znajdowała się zbyt daleko by móc dostrzec cokolwiek więcej. Mimo to nie okazałeś jakiejkolwiek reakcji, czekając i obserwując tą dziwną istotę..

Woda obmywająca stopy młodej eithne miała przyjemnie chłodną temperaturę, aż zachęcała do chwili relaksu kąpieli. Niewiele myśląc, Selene wstała i zostawiając buty przysypane suchym piaskiem buty na brzegu. Mokra skóra, brr, aż strach pomyśleć. W kompletnej odzieży, na którą składała się krótka, lekka sukienka z taniego, ale praktycznego materiału, Selene zrobiła kilka kroków przed siebie. Kiedy fale krążyły powoli wokół jej bioder, eithne zanurkowała. Przez chwilę pływała spokojnym tempem, nikt nie miał szans jej ujrzeć na tej głębokości.
Kiedy przemoczona eithne wróciła na piasek, zorientowała się, iż oddaliła się nieco od swojego poprzedniego miejsca. Tu było pusto, butów ani śladu. Selene dopiero po kilku sekundach zauważyła skuloną na piasku postać odległą od niej o kilka metrów. Dziewczyna nadal stała, przez chwilę obserwując.
- Dobry wieczór. - Odezwała się bezbarwnym tonem, nie przejmując się własnym wyglądem. Mokra sukienka do kolan przywierała do ciała, tak samo, jak jej włosy do twarzy. Eithne przyklękła na piasku plaży.

Usłyszawszy kobiecy głos, wstając kierowałeś głowę w kierunku z którego dobiegał.
Ku Twym oczom ukazała się kobieta, w przemoczonym ubraniu. Nie mogąc już uniknąć konfrontacji odpowiedziałeś:
- Witaj.. - mówiąc to niezwykle tajemniczo.
- Cóż Cię sprowadza? - dodałeś, przyglądając się teraz dokładnie osobie z którą dane było Ci rozpocząć rozmowę.

Zaiste, jest w niej coś intrygującego.. - pomyślałeś, czekając na dalszy rozwój konwersacji.

Selene przypatrywała się nieznajomemu, który okazał się mężczyzną z odrobiną ciekawości, a w pewnym momencie nawet dając się pochłonąć tej czynności. Tajemniczy głos nieznajomego brzmiał intrygująco, dziewczyna wyczuła w nim jednak nutkę niechęci. No, teraz to już nie ma zmiłuj, będzie pogawędka, postanowiła eithne.
- A kogo nie skusiłaby malutka plaża i czysta, chłodna woda po godzinach dwojenia i trojenia się podczas pracy? Nie ma to jak nocna kąpiel w morzu... - Dzisiejszy dzień naprawdę wyczerpał Selene, nie miała sił, ani ochoty na uszczypliwości. O bogowie, czyżby była miła? Chyba tak...

Zdziwiony nastawieniem nieznajomej, mimo wszystko postanowiłeś kontynuować rozmowę. Barwa jej głosu przywodziła dziwne wspomnienia z ludzkich czasów. Jego uwagę również przykuły jej oczy..
- Istot takich jak ma osoba. Uczucie o którym mówisz jest mi obce. - tutaj zatrzymał wypowiedź, by nie opowiedzieć za dużo o sobie.
Zamilkł na moment. Jednak po chwili ku własnemu zdziwieniu zapytał:
- Jak Cię zwą, droga nieznajoma?

Nie do wiary, uśmiechnęła się! A nie miała po temu żadnego rozsądnego powodu. Ot, pod wpływem napadu wesołości na jej ustach wykwitł miły uśmiech. Zanim odpowiedziała, zgięła nogi w kolanach i objęła je ciasno własnymi ramionami. W zachowaniu i słowach jej towarzysza rozmowy było coś nieludzkiego. W wyglądzie zresztą też. Selene nie widziała dokładnie twarzy tego mężczyzny, ale na pewno nie wyglądała ona zwyczajnie. Wszystko to eithne postanowiła zlekceważyć, odnajdując cudowny środek na odprężenie w spokojnej, niezobowiązującej rozmowie.
- Nazywam się Selene. - Lakoniczna odpowiedź zawierała jednak w tonie głosu zachętę dla nieznajomego do dokończenia wzajemnej prezentacji.

Uśmiech wywołał w nim zdumienie. Od wieków nie widział takiej reakcji na jego obecność.. Po chwili jednak usiadł znów na piasku, wpatrując się w morze. Znów pogrążył się we wspomnieniach jednak podzielność jego uwagi pozwalała na swobodną rozmowę.
- Selene? Hm.. Zechcesz opowiedzieć coś o sobie?.. - brzmiało to jednak niechętnie, gdyż nie przywykł do takiej rozmowy.

Spokojny, lecz zmieszany czekał na rozwój wydarzeń.

Co jest, czyżby jej rozmówca pierwszy raz otwierał do kogoś usta? Cóż, jego wygląd sugerował nieco brak kontaktów z innymi. Może to przez nieśmiałość? Mniejsza z tym... Selene patrzyła i słuchała, nie odrywając wzroku od zapatrzonego w morze mężczyzny.
- Cóż, nie mam nic przeciwko krótkiej opowieści o mnie samej, ale usłyszysz ją pod jednym warunkiem: odwdzięczysz mi się tym samym. A, no i zdradzisz mi swoje imię. - Prawdziwe, nieprawdziwe, nieważne. Też chciała go poznać, chociażby żeby nie kłapać paszczą cały czas, kiedy on siedzi i słucha jednym uchem. Nienawidziła dużo gadać.

Czuł skupiony na sobie wzrok Selene, lecz nie utrudniało mi to rozmowy.
Wręcz przeciwnie, dzięki temu intrygowała go jeszcze bardziej.
Zmieszany jednak coraz bardziej tą rozmową, gdyż była to pierwsza taka od niepamiętnego czasu, kontynuował:
- Me imię?.. Ludzie zwykli zwać mnie Death Harbinger, lecz me imię brzmi Shiboo.. - pierwszy raz ktoś poznał jego imię i nie skonał w agonii..

No, imię też ma egzotyczne, pomyślała eithne. Shiboo widocznie nie był skrępowany jej spojrzeniem, nie było przecież natarczywe. Po prostu, Selene patrzyła na niego, uznając, że jest bardziej interesujący od nocnego nieba i tafli wody. Nieświadoma wątpliwego zaszczytu dalszego życia po usłyszeniu jego imienia, z westchnieniem przystąpiła do opowiadania swojej historii.
- Tak... Nie urodziłam się tutaj, a kraju, z którego pochodzę pewnie nie ma już na mapie. Trudno się mówi. Nie mam rodziny, ale całkiem nieźle mi się z tym żyje. Mam swego rodzaju aptekę w Melred, gdzie mieszkam już niezły kawał czasu. No, to tyle, jakby podsumować te interesujące szczególy. - W kilku zdaniach, w ciągu kilku minut opowiedziała to, co uznała za odpowiednie dla uszu Shiboo. Może później zasłuży, by usłyszeć więcej... Teraz jednak czekała tylko na jego odpowiedź, ciekawa, czy to, co jej zdradzi wyjaśni jego zachowania.

Siedział, wciąż wpatrując się w morze. Wyczuł nieco drwiące nastawienie, jednak mimo to zaczął mówić:
- Moja historia.. Me rodzinne państwo zniknęło z map kilka wieków temu, a ma rodzina wraz z nim. W swym życiu doświadczyłem zmian tak wielu, że nie potrafię ich zliczyć. - powiedział.
- Teraz.. Wędruję po krainie, rzadko zbliżając się do miast..

Nadzieje dowiedzenia się czegokolwiek o Shiboo spełzły na niczym. Mogła to przecież przewidzieć, nigdy w życiu nie spotkała jeszcze większego milczka. Coś z nim było nie tak... Nie była w stanie głowić się nad jego zagadkową naturą dłużej, niż kilka chwil. Przyjęła swobodniejszą pozycję: zamykając oczy, położyła się na piasku, zapewne sprawiając, że jego drobne ziarnka przylepiły się do wilgotnych jeszcze pleców Selene. Ręce skrzyżowała pod głową, nadal mając przymknięte oczy.
- Zawsze jesteś taki małomówny? - Dziwne... Jeszcze parę sekund temu zastanawiała się, co jest z nim nie tak, teraz traktowała Shiboo swobodnie, była nawet uprzejma. Czemu więc,do diabła, ciągle zdawał się zbywać ją krótkimi półsłówkami?

- Całej swej historii nie opowiadam podczas pierwszego spotkania, moja droga. - powiedział to nad wyraz życzliwie.
- Kiedyś.. Jako człowiek.. Byłem inny.. - wymruczał pod nosem.
- Ale.. Czyżbyś przez ciekawość chciała mnie poznać?..

Mimo ciągłych pozorów odizolowanego od świata samotnika, rozmowa stawała się dla niego coraz to bardziej swobodna.
Sam, również położył się na piasku, skrzyżował ręce na klatce piersiowej i zaczął wpatrywać się ciemne niebo.
- Wiele drobiazgów, przywodzi najróżniejsze wspomnienia, których nie potrafię się pozbyć.. - po tym zamilkł.

No proszę, stać go było także na ludzkie odruchy. Selene ze zdumieniem odkryła, że rozmowa z ekstrawaganckim samotnikiem jest wcale przyjemna. Shiboo nie miał tego zobaczyć, ale eithne uśmiechnęła się mimowolnie.
- A jeśli chcę, pozwolisz mi? - Mógł to różnie zinterpretować, ale postawiła na przekorny ton. Nie miała w planach odgrywania końskich zalotów. - Czasami wspomnienia to niezła rzecz, przydają się, kiedy nie ma nic innego do roboty... Może niektórych nie powinieneś się pozbywać? - Nie do wiary, rozmowa z samotnikiem nieznanego pochodzenia zaczęła ją szczerze interesować.

Czując zainteresowania, w końcu poczuł się dość swobodnie, sam również był całkiem zaintrygowany jej osobą.
Teraz łatwiej było mu kontynuować rozmowę.
- Na wszystko przyjdzie czas. Pozwolę.. Jeżeli zasłużysz - odpowiedział z podobnym tonem.
- I co jeśli wspomnienia to jedyna rzecz, która dręczy przez całe życie?

Z każdą chwilą pozornie zamknięty w sobie Shiboo coraz bardziej ją zaskakiwał. Okazywał emocje, uciekał się nawet do szczątkowego sarkazmu. Selene nie miała już żadnych wątpliwości - nie ma potrzeby złośliwości.
- Takie wspomnienia należy zachować choćby po to, by nie powtarzać błędów, które przyczyniły się do ich powstania. Tak sądzę... Właśnie po to są wspomnienia. Żeby na ich podstawie móc się zmienić. - Samą siebie dziwiąc, Selene wyraziła dosłownie swoje myśli.

- Może.. Może masz rację. - odparł zmieszany.

Selene coraz bardziej zadziwiała Shi, a rozmowa stawała się coraz ciekawsza.
Jednak nie wszystkie istoty są bezwartościowe, wręcz.. Przeciewnie. - pomyślał, gdyż nie spodziewał się natrafić na taką osobę.
Mimo iż nie okazał żadnych emocji, wydawało się, że Selene mogła się tego domyślić. I tak już zabrnąłem daleko.

Nie mogła się powstrzymać. Parsknęła śmiechem, obracając się, by także i wilgotny brzuch oblepić piaskiem. Oparła podbródek na dłoni i spojrzała na twarz rozmówcy. Tak, zdecydowanie okazała się dziwaczna. Przyglądając się, dbała, by jej zaskoczenie nie biło go po oczach. Najbardziej ludzkim elementem jego twarzy były chyba czarne włosy.
- Zaskoczony, co? - Jeszcze raz parsknęła, tym razem ciszej. - Też się nie spodziewałam, że się do mnie w ogóle odezwiesz, Shiboo. - Odwróciła wzrok od jego twarzy, by spojrzeć na rozciągający się przed nią za dnia złoty piasek, teraz jaśniał szarością w świetle księżyca.

Reakcja była dla Shi, trochę zaskakująca, lecz go nie zniechęciła, a znów wręcz przeciwnie.
Widząc zdziwienie w oczach Selene spoglądającej na niego rzekł:
- Nie spodziewałaś się takiego widoku, prawda? - zabrzmiało to sarkastycznie.

Shi ponownie usiadł twarzą skierowaną ku morzu.

Wygodniej było na plecach, o tak. Selene wróciła do poprzedniej pozycji. Nie miała powodów, dla których nie miałaby być szczera.
- Przyznaję, zdziwiłam się nieco. Ale co to za różnica? W jakiś sposób przypominasz człowieka, i założę się, że sam masz tę świadomość. No, nieważne. W każdym razie, potrzeba więcej, żeby mnie przepłoszyć. - Selene uniosła się nieco dumą, która zgasła już po chwili. Zamknęła oczy i oddychała głęboko. Niestety, drażnił ją piasek przylegający do ubrania i skóry. Wstała, by energicznymi ruchami strzepać go na dół. Skończywszy, usiadła ze skrzyżowanymi nogami.

- Cóż, zapamiętam na przyszłość. - powiedział ironicznie.
Shi wstał i otrzepał się z piasku, który strąciła na niego Selene.
Zapanowała cisza. Po chwili rzekł:
- Nadszedł czas na mnie. Być może dane nam będzie jeszcze się spotkać. Któż to wie?..
Wypowiedziawszy te słowa spojrzał na siedzące Selene, po czym odwrócił się i zaczął odchodzić wolnym krokiem. Rozpiął płaszcz, machnął ręką i dodał:
- Żegnaj, Selene.. - po czym powoli zaczął się oddalać.

- Słusznie. - Jej odpowiedź nie straciła na ironii.
Tia, przyszedł czas pożegnania. W sumie to dobrze, bo Selene konała już ze zmęczenia. Pomimo tego, bilans z odbytej rozmowy uważała za uczciwie dodatni.
- Mam taką nadzieję, Shiboo. Do widzenia. - Pożegnała się z nim krótko i tak samo powolnym krokiem odeszła w tę samą stronę. Na ścieżce się rozdzielili.

Pojawił się na brzegu patrząc w głębie morza.

Jej stopy znowu skierowały ją nad morze, ściślej mówiąc na plażę. Polubiła to miejsce odkąd wczoraj spotkała tą dziwną dziewczynę. Kim też mogła ona być?
Zastanawiając się nad tym szła piaskiem brodząc nim bosymi stopami.

Coś zakłóciło jego spokój szmerami, podniósł głowę i ujrzał dziewczynę. Trochę zdezorientowany i przestraszony wygrzebał mały dołek w piasku i zakopał się chowając przed wzrokiem nieznajomej.