Drzewo Życia

- No i się nasz demonek zdenerwował - powiedziała - Nie bądź taki spięty.- dodała i spojrzała karcąco na dziewczynkę - Jeżeli doprowadzisz go do granicy wytrzymałości to ci nie pomogę, bo sama będziesz sobie winna - mruknęła

Zignorował Ninę.
- Jakbyś była starsza, to zupełnie inaczej bym z tobą rozmawiał - warknął i podniósł się, a jego mina i błysk w oku nie wróżyły niczego dobrego. Usiadł ponownie po turecku.

Przyszedł.
- Witam!
Usiadł pod drzewem.

-Ostatnie pytanie^^ Moge zadać?
spytała demona

- Nie - warknął.

- Może dokończę masaż, co? - mruknęła widząc jego minę i spojrzała na przybyłego wampira - Witaj L - uśmiechnęła się do niego

-Ponurak!

- Ninuś. - uśmiechnął sie szeroko i wyjął butelke, z której coś wypił.

Zawarczał, słysząc dzieciaka, i wstał. Zrobił krok w jej stronę, po czym zatrzymał się.
- Ssh - odwrócił się do upadłej. - Może kiedy indziej - mruknął, siląc się na spokój. Wziął głęboki oddech i usiadł z drugiej strony drzewa, by nie widzieć dziecka.

-No dobra nie będę cię już wkurzać bo jesteś zbyt nerwowy pogadamy jak będę starsza chyba XD może wtedy zmienisz zdanie

- Dawno cię nie widziałam L'u. Gdzie byłeś? - spytała wampira i zerknęła na demona - No dobrze. Myślałam, że to może pomoże ci się uspokoić - wzruszyła ramionami

- Sam się uspokoję - mruknął i odchylił głowę w tył, opierając się o pień.

-Czas się zmywać
po tych słowach znikneła razem z psem

- Skoro tak twierdzisz - powiedziała i oparła brodę o kolana

- Gdzie ja byłem? Oto jest pytanie... szwędałem sie po różnych dziwnych miejscach. - powiedział i zauwarzył, że został sam na sam z Niną i Ancre, więc nie chcąc im przeszkadzać zmył sie.
- Bajj... - pomachał zanim poszedł.

- Taa... - machnęła ręką do L'a zanim wyszedł

- Ta, c'ya - burknął, jednak wyraźnie już spokojniejszy. - Masaż dalej aktualny? - rzucił w przestrzeń.

- Ach, więc teraz jest kiedy indziej? - uniosła lekko brew

- Jakbyś mnie dotknęła, gdy byłem w takim stanie, to nie byłoby dla ciebie miłe - mruknął.

Wstała i podeszła do niego.
- Weź, bo się jeszcze wzruszę, że się o mnie martwisz - mruknęła siadając obok

- Och, jak możesz w to wątpić - spojrzał na nią z wyrzutem i złapał się za serce teatralnym gestem. - Ależ oczywiście, że się martwię.

- To przestań, bo twoje serce, za które się tak łapiesz, może tego nie przetrzymać - wystawiła mu język

- Masz rację, ja jestem taki wrażliwy. Co z masażem?

- Usiądź przede mną to zrobie - mruknęła przewracając oczami

Wstaje bez słowa i siada przed nią.