Drzewo Życia

Opuścił na chwilę wzrok kiedy Elys zniknęła ale po chwili spojrzał na dziewczynę, która została i podszedł bliżej niej.
A więc to twoje królowa? A z jakiego królestwa jesteście?
Zapytał patrząc na dziewczynę z zaciekawieniem.

- Do zobaczenia Elys.
Spojrzałam na Astesisa
- Tak, to moja królowa. A jesteśmy z królestwa Valtamier. Kiedyś było to królestwo elfów, którymi jesteśmy, ale od niedawna połączyliśmy się ze zwierzołakami.

hmm Jednoczycie siły przeciw innym? Czy tylko takie wsparcie?
Powiedział i spojrzał lekko zadziornie na dziewczynę. Chyba pierwszy raz w życiu rozmawiał z elfką w celach zapoznawczych, zazwyczaj to były zadania, czy zlecenia.

- Chyba wsparcie. Elfów i zwierzołaków było mało w porównaniu do innych ras i to chyba dlatego się połączyliśmy. Nie wiem, ponieważ akurat wtedy kiedy to się działo opuściłam na trochę krainę. A czemu pytasz? - spytałam podejrzliwie.

Między królestwami trwają wojny więc wolałem być pewny. W sumie to nie powinienem z tobą rozmawiać ale chyba nikt nie widzi...
Powiedział i rozejrzał się lekko dookoła siebie.

- Spokojnie nic Ci się nie stanie. Przynajmniej z mojej strony - powiedziałam znowu się uśmiechając.

Wylądowała po cichu na jednej z wyższych gałęzi, aby liście zasłaniały jej ciało. Oparła łokcie na nogach i wpatrywała się w obecnych jednocześnie przysłuchując się ich rozmowie.

Usiadł powoli na ziemię i spojrzał przed siebie. Wziął głęboki wdech.
Jak myślisz ile będzie trwała ta wojna?
Zapytał dziewczyny chodź wiedział, że nie zna ona odpowiedzi.

- Nie mam pojęcia i sądzę, że nie wiele osób zna na nie odpowiedź o ile w ogóle ktoś ją zna. A ty od dawna tutaj jesteś? - spytałam zaciekawiona.

Przeciągnęła się leniwie przypadniem trącając nogą mniejszą gałąż, z której zaczęły spadać liście. Nie przejęła się tym, najwyżej ją zobaczą.

Pojawił się na drzewie, na którym siedziała Rin i wlazł na "jej" gałąź. Zaczął skakać po niej, wywołując niemałe wstrząsy.
- Lalala! - wydarł się. Pijany ni naćpany nie był, ale i tak miał dziwne schizy. Cóż, bywa w życiu i tak!

- Kjell!- pisnęła czując, jak cała gałąź się trzęsie.
Energicznym ruchem nogi zepchnęła go z niej. Niech spadnie, nie będzie jej go szkoda.

Od bardzo dawna... Szczerze mówiąc chyba jestem tu najdłużej... jedynie moje podróże sprawiają, że mało kto mnie zna w królestwie. Ciągłe misje, wyprawy... sama wiesz chyba o czym mówię
Powiedział i usłyszał szelest liści. Odwrócił się i uśmiechnął.
Masz sentyment do drzew Rin?
Zapytał z uśmiechem na ustach. Ale kiedy zobaczył demona wytrzeszczył oczy i nie wiedział co powiedzieć.

Spojrzałam do góry słysząc jakiś hałas.
- O cześć Rin - zawołałam wesoło.
Jednak kiedy ujrzałam demona już się tak nie uśmiechałam jak wcześniej. Postanowiłam jednak go zignorować.

Pisnął jak dziewczynka i spadł. Ale nie do końca, bo się złapał rękoma gałęzi. Rozhuśtał się i wskoczył z powrotem na gałąź.
- Zaraz ja cię zepchnę - zagroził, sadowiąc się w miarę wygodnie i opierając plecami o pień drzewa. Nogi zwisały mu swobodnie po obu stronach konaru, więc sobie dyndał nimi z lekka. Spojrzał w dół, a tam ujrzał swoją częstą ofiarę. Pomachał jej ręką, uśmiechając się z drwiną.

Uśmiechnął się widząc co odwala Rin z Kjell'em Westchnął i widząc, że demon macha do elfki spojrzał na nią i zapytał.
Wy się znacie?

Usmiechnęła się bezczelnie i nagle znalazła się na kolanach demona. Ostatnimi czasy upodobała sobie to miejsce.
- Teraz jak mnie zepchniesz, to też spadniesz- pokazała mu język wiedząc, jak Kjell tego nie lubi. SPojrzała na pozostałych. Dlaczego tak się przejęli jego pojawieniem?

- Tak niestety go znam.
Skoro już mi pomachał, to nie mogłam go dużej ignorować.
- O witaj mój "ukochany" demonku, wybacz, że nie przywitałam cię od razu, cóż za nietakt z mojej strony.

Wstał z ziemi i wyciągnął się.
Na mnie już czas, miłej zabawy 3majcie się.
Rzucił i rozłożył czerwone skrzydła. Po chwili zbił się w powietrze i zniknął w chmurach.

z/t

Nim elf... upadła siadła mu na kolana, Kjell położył nogi wzdłuż gałęzi, że faktycznie dziewczyna siedziała mu na kolanach. Westchnął i przewrócił oczami.
- Znowu mi będziesz uda gnieść? I chowaj język, bo ci go ukradnę. Albo pogryzę - wyszczerzył się, a jego wzrok mówił, że faktycznie takie coś zrobi. Spojrzał na elfkę.
- Cześć, dawnośmy się nie widzieli! Już ci chyba tatuażyk zanika, trzeba by odnowić - uśmiechnął się niebezpiecznie. Co prawda dzisiaj jej nic nie zrobi, bo zakaz jest, ale ma na to całą przyszłość.

Westchnęła cicho i usadziła się wygodniej lekko się przy tym wiercąc. Na razie się nie odzywała, tylko postanowiła się przysłuchiwać rozmowie demona i elfki. Schowała język jak jej "radził". Nie zamierzała ryzykować odgryzieniem go.

Odruchowo dotknęłam policzka.
- Ohh na prawdę nie trzeba. Ten co mam w zupełności mi wystarczy - mówiąc to spojrzałam mu prosto w oczy.

- Ale mi nie - uciął krótko i rzucił ułamanym patyczkiem w czoło elfki, po czym powrócił spojrzeniem do upadłej. Uniósł nieco brew, rozbawiony jej milczeniem. Chyba sobie zbyt do serca wzięła jego słowa. - Ale mówić możesz - poklepał ją dobrotliwie po głowie.

- Nie jestem twoim zwierzakiem- prychnęła pokazując mu język. Jednak po chwili go schowała. Był zbyt cenny, żeby go tracić w taki sposób. Popatrzyła na demona naburmuszona.

Uchyliłam się, tak, że patyczek mnie nie trafił. Szkoda, ze Astesis już odleciał, przynajmniej miałam z kim wtedy rozmawiać. Postanowiłam już sobie pójść
- Do zobaczenia Rin - zawołałam do byłej elfki i pomachałam jej. - A ciebie mam nadzieję, nie zobaczyć zbyt szybko - powiedziałam Kjell'owi i opuściłam to miejsce.