Drzewo Życia

- Nie, bardzo lubię takie jak Ty. To doskonałe zabawki i te ich uszy... zabawnie wyglądacie gdy się je obcina. - Wstał i podszedł do niej. Nawet stojąc był niewiele wyższy, gdy ta siedziała. Zastanowił się nad czymś, siedzenie tutaj było bardzo nudne.

-No to już twój problem . phi a moje uszy i ogon to moja sprawa.
Machnęła mu ogonem zahaczając o nos tak że go połaskotała.
-I na pewno nie jestem zabawką
Przymrużyła oczy patrząc na niego gniewnie.

- Oczywiście, że nie. - Udał oburzenie - Nie każdy zasługuje na takie wyróżnienie, futrzaku. - Dodał i uśmiechnął się drwiąco. Widocznie ta zwierzołaczka niczego nie wiedziała o życiu, choć było w niej 'coś' co skłaniało go do dalszej rozmowy.

-Hm.. jeszcze mam coś takiego jak samo ocena .. i wiesz mało mnie obchodzi co kto o mnie myśli więc spasuj bo i tak mnie nie obchodzi jak o mnie myślisz..
Mruknęła i wbiła mu ogonek między oczy i znów połaskotała.

Chwycił jej ogon tak by nie miała szans go wyrwać, jednak nie ściskał go by zadać ból
- Mało wiesz o życiu tutaj, kotku. Mało wiesz też o demonach. - Puścił jej ogon i jak na dziecko przystało, albo i nie przystało przejechał palcem po jej policzku, wcześniej zmieniając go w szpon, tak by zadrapać ją lekko.

Nawet nie próbowała wyrywać ogona.
-Może i mało wiem, demoniku..
Jak na złe przycisnęła twarz do szpona tak aby mocniej sie wbił. Spojrzała na krew i lekko sie uśmiechnęła cynicznie.

Uśmiechnął się, a w oczach coś mu zabłysło, jednak futrzak mógł być czymś ciekawym do zabawy. Gdy już zostawił piękną kreskę na jej policzku, zlizał krew ze szpona
- Nie mów do mnie demoniku. - Mruknął tylko, zamyślił się i na moment oderwał od tego świata.

Ręka przejechała po ranie i z palca zlizała krew,
-Hm.. nawet słodka
Mruknęła i spojrzała na niego.. a dlaczego mam nie mówić demoniku..przecież jesteś dzieckiem to jak mam inaczej Cię nazwać
Powiedziała wyraźnie się z nim drocząc.

- Ach, wiem. Jestem słodki, piękny i uroczy, że to pasuje najlepiej ale po prostu nie mów. Inaczej Cię zabije. - Spoważniał na chwilę, mówił to na serio. Po sekundzie znów uśmiechnął się wesoło, jak każde dziecko - Poza tym mam 924 lata, smarkulo.

-Mało mnie obchodzi ile masz lat demoniku..
Zamachała ogonem i uśmiechnęła cynicznie tym samym zeskakując z drzewa. więc sobie leciiiiii ^.^

Wiatr zawiał tak, że gdy spadała, cisnął nią o drzewo, a następnie o ziemię
- To nic, pobawimy się kiedy indziej. - Rozwiał się i zostawił po sobie żarzący się popiół.

Zanim ten wiatr nia cisnął o drzewo dziewczyna znikła xP.

Na kolanach przyczołgał się pod drzewo życia.
- O ja biedny. - Położył się przy jego korzeniach. Był wyczerpany. Nie przyzwyczajony z natury do wiekszego wysiłu złodziejaszek.

- Ty chyba z innej bajki. - Podrapał się po głowie. Nie mial pojęcia o czym mówi ta cudaczna osoba.

Przyszedł... Spojrzał na drzewo. Z powodu nawracających wspomnień chciał odpocząć. Położył się na trawie. Wprawdzie trochę zimno mu było w krótkim rękawku, ale to teraz nie miało znaczenia.
-Coś z nim jest chyba nie tak...
Mruknął sam do siebie, kuląc się. Ogon przykrył go na wysokości biodra, a chłopak objął go tylko.
-Ale dlaczego... Może lepiej by było jak bym żył całe życie pod kluczem.
Uśmiechnął się minimalnie sam do siebie.
Ziewnął. Był zmęczony. Jakoś się pozbierał i wstał. Ruszył przed siebie trochę przygnębiony.

Przytaszczył się powoli, siadając pod drzewem. Po chwili się połozył i zaczął wpatrywać w gwiazdy.

wyszedł

Pojawiłam się wraz z Ramzesem i Hadesem tuż obok drzewa.

Pojawił się na gałęzi nieśmiertelnego drzewa razem z Gracją
- No kochana, zaczynaj. Jestem otwarty na twoje 'argumenty' - zachichotał cicho i przeciągnął się leniwie.

Stanęłam pewnie na gałęzi. Uśmiechnęłam nieznacznie i wyciągnęłam ręce przed siebie, trzymając laskę dokładnie po środku. Nagle zaczęłam nią obracać bardzo szybko. Dwa szybkie kroki do przodu i nagle uderzenie laską w bok upadłego, i zaraz po tym dokładnie w przeciwległy bok. Szybkimi krokami wycofałam się, nadal obracając laską, tworzą swego rodzaju tarczę ochronną.

Zablokował oba ciosy swoją katana z dziecinną łatwością, jednak nie miał zamiaru tak łatwo odpuszczać dziewczynie. Kilka szybkich kroków i był już za nią, celując prosto w kręgosłup. Cięcie było celne i szybkie, miała niewiele czasu, aby uniknąć paraliżu na pewien czas. Upadły uśmiechnął się tylko złośliwie pod nosem, próbując to wykonać. Jeżeli to się nie uda to szybko przykuca i próbuje ściąć wampirzycę z nóg. Jeżeli ona go zaatakuje będzie parował ciosy kataną dzięki swojej wrodzonej zwinności.

Nie miałam ochoty być sparaliżowana. Odbiłam uderzenie na plecy obracając laską za plecami z równą szybkością. Nagle zatrzymałam laskę w jednej ręce, skoczyłam do przodu, lądując na wolnej ręce, odbijając się od gałęzi i lądując wdzięcznie poza zasięgiem jego broni. Natychmiast też odbiłam się i zaatakowałam Ramzesa, wymierzając uderzenie w jego brzuch.

Odskoczył w tył, tak że wyglądało to wszystko jakby go goniła. W powietrzu ich bronie się starły, wydając charakterystyczny szczęk walki między dwoma osobami. Wreszcie napotkał za swoimi plecami pień. Odbił mocniej broń wampirzycy, robiąc obrót w powietrzu, zgiął nogi w kolanach i odbił się od pnia bardzo mocno. Zaczął robić istny taniec swoim ostrzem, ciosy i uderzenie były o wiele silniejsze niż normalnie, a co za tym idzie trudniejsze do odparcia. Cios za ciosem, każdy w inne miejsce. Wampirzyca miała teraz wielki dylemat.