Błotniste bagna

(UWAŻAJ NA ORZESZKI!!!!)

Jego brew lekko się uniosła, lecz nie tracił przeciwnika z oczu. Starał się przez dłuższy czas utrzymać z nim kontakt wzrokowy, który miał na celu skupienie uwagi przeciwnika na sobie.
Byli na bagnach, w miejscu, gdzie posiadał jeszcze kilka as'ów w rękawie. Trwał w tej pozie cały czas, lecz siłą woli wydawał rozkazy pnączom, które oplotły szczura w mgnieniu oka, uniemożliwiając mu jakiekolwiek ruchy, nie wspominając już o różdżce. Z pnączy zaczęły wyłaniać się kolce, przypominające ciernie. Sięgnął szybko Mugen'a i natarł na przeciwnika, stosując kilka szybkich manewrów, aby osłonić się przed możliwymi atakami ze strony szczura, jeżeli takowe by nastąpiły.

Z jego ust posypały się przekleństwa, wbijając mugen'a w sam środek głowy. Szarpnął szybkim ruchem miecz, pozbawiając się tym samym zbędnego balastu jakim była owa elficka głowa. Utrzymując wewnętrzny spokój, czujnie rozglądał się po terenie. Zaciskał mocno dłoń na katanie, starając się, aby w razie czego nie być zaskoczonym przez potencjalnego przeciwnika. Nie posiadając wroga w zasięgu wzroku, skupił się na taktyce ofensywnej.

Trzymając mugen'a w jednej ręce, zamachnął się i ciął kataną przez sam środek przeklętej głowy. Szybko strzepując drugą część ze swojego ramienia, obrócił w dłoni rękojeść i wbił ostrzę w krwawiącą połówkę.
Zwinnie wyjął katanę, odskakując od głowy, a raczej od tego co z niej zostało o kilka metrów. Stał na dobrej pozycji do ataku jak i do obrony, jakby w razie powstała 'z martwych' i znowu próbowała zaatakować. Operowanie ostrzem jakim był mugen, przychodziła mu z łatwością. Można by rzec, iż 'bawił' się nią. Każde cięcie nim wyprowadzane było precyzyjne. Wampir już od kilkuset lat dąży do perfekcji w posługiwaniu się mugen'em.

Jego powieki lekko się zwęziły, kiedy dostrzegł ową postać. Przyglądał jej się cały czas, śledził ruchy, gesty. Jego czujność nie malała, a nawet z każdą chwilą się zwiększała, kiedy to na jego drodze pojawiał się nowy przeciwnik. Pozę jaką przybrał poprzednio utrzymywał cały czas, skupiając się głównie na ofensywie. Na razie nie atakował, chciał poznać taktykę, którą obrał sobie wróg, aby chwile później mieć już wybrany plan korzystnego dla wampira działania.
Jego dłonie cały czas mocno stykały się z gardą, w razie czego był zdolny do wyprowadzenia szybkiego cięcia.

Zastosował serię kontr, aby osłonić się przed szybkimi atakami przeciwnika. W pewnej chwili schylił się gwałtownie podcinając przeciwnikowi nogi. Taka taktyka, była bardzo korzystna w chwili, kiedy walka była prowadzona w zwarciu, a nie na odległość. Tym razem on zaczął wyprowadzać szereg głębokich cięć, lecz nie w to samo miejsce, a w różne. Kilka pierwszych miało na celu zmylić przeciwnika, aby ostatnie ciągi ataków nie miały problemu z dotarciem do celu jakim było zatopienie się w ciele Lorda. Każdy atak wyprowadzał precyzyjnie co do milimetra, chcąc odwzorować całkowicie obrana przez siebie taktykę. Wszelki zadany atak równał się z szybkim odskokiem w bok, który zapewniał swoistą ochronę.

Całkowicie nad sobą panował, gdyż wyprowadzenie z równowagi mogłoby tylko pogorszyć sprawę. Nie chciał się rozpraszać zbędnymi sprawami.
Kiedy ponownie poczuł ból w lewej noce, momentalnie zareagował, tnąc szybkimi ruchami bumerang na kilka małych części. Upewniając się, że żadne z niego części nie została jeszcze zatopiona w jego nodze, zaatakował Lord'a. Miał już dość jego fatalnych gierek, oraz beznadziejnego poczucia humoru. Jego ostrze ponownie zaczęło jarzyć się srebrem, odbijając blask księżyca. Wampir, brnął na przód. Z początku skupił całą uwagę Voldemort'a na sobie, aby ponownie zastosować taktykę podobną jak u szczura. Pnącze zacisnęły się na kostkach, szybko wspinając się po ciele wroga. Nie potrzebne im było nawet 10s, aby opleść się wokół jego szyi. Zaczęły go ściągać w dół, niczym ruchome piaski, uniemożliwiając, ucieczkę. Wampir wykorzystując nadarzającą się okazję, odskoczył nagle, całkowicie ginąc w cieniu. Przeciwnik nie zobaczył go już, aż do ostatniego ataku jakim było głębokie cięcie prosto w serce, od tyłu. Przeszły ostrzem przeciwnika, po czym odskoczył gwałtownie.. i ustawił mugen'a poziomo, przyjmując pozę jak do obrony. Być może to nie był jeszcze koniec.

Lord padł, a jego ciało zniknęło.

+ 40 pt. dośw.

KONIEC PRYWATNEJ WYPRAWY


edit//: Ups, zapomniałem:
+ 500 t.

Był całkowicie wyczerpany. Znikł w czarnym dymie.

Pojawił się na jednym z drzew. Oparł się plecami o wilgotną korę i westchnął ciężko. Zwiesił nogi w dół, by dać im odpocząć. Było zimno, jednak bagna nie zamarzły. Nigdy nie zamarzają. Żyją swoim własnym życiem, z daleka od wszystkiego. Otulił się szczelnie marynarką i spoglądał w górę.
Znikł po krótkiej chwili.

Przyszła jak zwykle siadając na pieńku..

Pojawił się na jednym z martwych drzew, mają rozłożone skrzydła. Nie miał zamiaru się upaprać w wodach bagiennych, która i tak wystarczająco drażniły jego delikatne zmysły. Rozglądnął się, czekając na dwa gołąbki. Panią czekoladkę i panią białą, rozkładając się na gałęzi drzewa jak pan.

Pojawiła się stojąc na leżącym pniu starego drzewa. Zapewne gdyby ważyła więcej i nie miała zdolności by stać się lekką jak piórko, drzewo już by się złamało. Czekała znudzona na demonicę. I lepiej, żeby ta czegoś się nauczyła jak ją wyciągnęła w takie zimno.

Pojawiłam się na gałęzi tuż obok Arc - Ty mnie naucz. - Spojrzałam na nią z zapałem małego dziecka w oczach.

Spojrzała na nią jakby zbierała w sobie cierpliwość.
-Chyba powinnaś nauczyć się robić lepsze mikstury zapomienia. Jak to opanujesz to może i ja wtedy poproszę o jedną-na jej usteczkach zagościł pogardliwy wyraz. Niekoniecznie w stosunku do demonicy. Raczej do wspomnień.
Nim demonica zdążyła coś zrobić, gałąź złamała się pod wpływem czaru królowej. Nie będzie jej oszczędzać. W końcu demonica miała się czegoś nauczyć. Jednak jak na razie dziewczyna katany używać nie będzie. Posłuży się wyłącznie długim sztyletem sai, przydającym się bardziej w obronie niż w ataku, jednak to wystarczyło jak na razie, by pobawić się z Akumu. Tak więc, gdy gałąź się złamała, upadła już stała za nią i bezczelnie wyprowadziła cięcie na jej łopatki. I tak wiadomym było, że demonica jej nawet nie dotknie ostrzem. Ale mogła się chociaż starać.
-Magii też możesz używać-stwierdziła dziewczyna, stojąc już w bezpiecznej odległości.

- Mikstury działają w zależności od osoby. Nina najwyraźniej miała silniejszą psychikę, niż Urcan. - Zdobiłam unik do dołu, jednocześnie wyrzucając noge do tyłu, by podchaczyć upadłą. Wiadome było, że jej nie dotkne, ale to dawało mi moment na podniesienie się. Z bagna wyłonił sie huragan, niewiele więkrzy od nas i natarł od tyłu na anielice.

Machnięciem dłoni dodała do huraganu piasek i skierowała go na demonicę. W sumie to ta jej tylko pomagała, bo jak na razie Arc będzie jej ataki wykorzystywała przeciw demonicy. No ale ta się nauczy przy okazji uników i poćwiczy nad magią.
-Widać Urc jednak był prawdziwym demonem, nie przejmującym się upadłymi-stwierdziła zadowolona. Co jak co, ale takiego go poznała i takiego pokochała.
Zwinnie doskoczyła do Akumu i cięła sztyletem na wysokości jej brzucha, by obrócić się zgrabnie i ciąć na wysokość jej ramion. Po tym odskoczyła i dała pole popisu jej własnej wichurze.

+7 pd

Robiłam uniki przed ciosami jej sztyletu. W wichurze nadal był mój huragan, więc nakazałam mu wbić sie w podłoże. Tam bagna wciągnęły piasek, a huragan sie rozłorzył. Wskoczyłam na wyższe gałęzie drzew. Wolałam przenieść tam walkę, by mieć większe pole do uników. Miliony czerwonych, australijskich mrówek wyłoniły się z ciemności i przemieszczajac się po gałązkach i drzewach dotarły do Arc. Ich bolesne ukąszenia wywołują reakcje alergiczne i skurcze mięśni. Jeśli udałoby im się pokąsać upadłą, zwolniłoby to jej reakcje na moje ataki.

Zanim uporała się z milionami mrówek, faktycznie kilka ją ukąsiło. Jednak już po chwili wszystkie gałązki i drzewa, a także i podłoże pokryły się lodem. Ponieważ był to czar upadłej, ona doskonale się po nim poruszała. Niestety demonica będzie miała nieco gorzej. Upadła zdematerializowała się w dym i z niego właśnie wyłowiła za demonką. Stanęła na palcach na oblodzonej gałęzi i spokojnie pchnęła sztylet w jej gardło. Zapewne zrobi unik, gdyż królowa zrobiła to powoli i spokojnie, by dać jej czas. Jednak na tyle szybko by ta ćwiczyła swój refleks. Gdy Aki zrobi unik, ta zgrabnie przemieści się po gałęzi i pchnie sztylet pomiędzy jej żebra.

+ 11 pd