Bar "Lasmiro no Giruga"

Musiała się na chwilkę zdrzemnąć, bo znowu nie ogarniała, co się działo dookoła. Przetarła lekko oczy i jak zwykle zaspanym wzrokiem rozejrzała się dookoła. Tak na prawdę nie potrzebowała dużo snu, ale lubiła odpływać w objęcia Morfeusza. Powiedzmy, że to było jej ulubione zajęcie.
- Co się dzieje?- spytała odruchowo, by wiedzieć, czy coś jej nie ominęło.

Selene znów zebrało się na odwiedziny w barze w Tarlisji. Ruch i tak był niewielki o tej porze roku, każdy podrzędny truciciel mógł sporządzić trucizny o podobnym działaniu, co te z jej apteki, ale niekoniecznie z takim samym skutkiem. A, niech sobie wykorzystają te swoje pięć minut. Oni znikną z rynku za parę miesięcy, a ona wtedy wróci do pracy na pełnych obrotach. Niewielu trucicieli w Kayami działało według takiego planu, ale mniejsza z tym. Pod koniec lata Selene zawsze mogłą sobie pozwolić na większą, niż zwykle swobodę. Stąd i ponowna samotna wizyta w Tarlisji.
Dziewczyna rozejrzała się po barze bez większego zainteresowania. Dwie nieznajome kobiety i ten dziwaczny magik. No, nieźle, podsumowała sobie w myślach, podchodząc do lady barmana i siadając na jednym z krzeseł, poprzedzając to krótkim powitaniem.

Chłopak poczuł podirytowanie dziewczyny w głosie, no tak. Zapomniał o kulturze. Nie wypadało się plecami odwracać do damy. Westchnął ciężko i tylko pomaszerował obok niej do ściany i oparł się plecami, kładąc dłonie niechlujnie na czerwieniących się częściach twarzy. Policzkach.
- Przepraszam, tak jakoś te temat działają na mnie w taki sposób, a nie inny. Niewinny? Popełniłem jakieś przestępstwo?
Odsunął dłonie, ukazując całą prawdę. Nawet na ciemnej cerze było widać, że to niewinny chłopczęcie. Tak się zawstydzać słowami. Straszne. Obrócił głowę do śpiącej i machnął rozbawiony
- Śpiąca królewna
Wyszczerzył ładnie ząbki na chwilę zapominając o wstydliwym naznaczeniu. No i przywitał się z Selene markotnie, jakoś za nią nie przepadał. Głównie przez jej niechęć do niego i dziwne snucia na jego temat.

- Jaka tam ze mnie królewna...
Zmarszczyła nos i rozbudziła się szybko. Spojrzała na nieznajomą, która weszła do środka i delikatnie się zaciągnęła. Natychmiastowo poczuła kilka różnych krwi. No tak, przebywało tutaj wiele różnych ras... a o istnieniu kilku z nich nie miała nawet pojęcia.

Jeanne nie czekała długo. Jej towarzysz, znany z lubości do alkoholu, szybko wypił całą szklankę. Serrai uśmiechnęła się, wstając od stołu. Zadanie wykonane. Rozejrzała się. Sporo ludzi... Będzie z jakieś 150. Wątpliwe, by ktokolwiek cokolwiek zauważył, może aż do godziny zamknięcia baru, gdy mężczyzna go nie opuści. A jeśli nawet zauważy... Cóż, albo stanie się jej klientem, albo Serrai najzwyczajniej w świecie tak zręcznie podda w wątpliwość danej osobie to, co widział, że ona sama uwierzy, że wcale nic takiego nie miało miejsca.
Dziewczyna przeciągnęła się, niepostrzeżenie wycierając pustą fiolkę o materiał w kieszeni i wyrzucając za okno. Nikt nie będzie w stanie dojść, że to ona zrobiła.
Przeciągnęła się rozkosznie. Poprawił jej się humor, zdecydowanie. I to bez alkoholu! Serrai nie przepadała za nim. Nie to, że jej ciało go nie tolerowało, po prostu nie pasował jej. A mogłaby wypić go dużo, jako demon miała silną głowę. No, ale nie chce i już.
Usiadła na stołku przy barze, mrużąc oczy. Z braku lepszego zajęcia, wyciągnęła nóż zza cholewki buta i zaczęła go czyścić, nie zwracając już uwagi na swego byłego towarzysza, który zamarł nagle, nie blednąc jednak. Po prostu zgasł. Wyłączył się, choć nie wyglądał jak martwy, którym jednak był.

Obserwowała go. Zaraz będzie ciemno, jej pora. A tu same smakowite kąski, nie licząc tej jednej paskudnie pachnącej krwi oraz wampirki. Wampirza krew była obojętna, bez smaku.
-Takie określenie.-wzruszyła ramionami. Odwróciła się, by opierać się bokiem o ścianę i stać przodem do chłopaka. Przejechała palcami po jego policzkach. Gorąc. Uśmiechnęła się. Ona zawsze miała lodowate palce, nie mówiąc już o reszcie ciała.
-Jakiej jesteś rasy?-spytała ciekawie, jakby porzucając na razie tematy związane z erotyką. Jedyny ratunek chłopaka to odpowiedziec na jej pytania. Wszyściutkie najlepiej.
-Nic, Alex, nic...-przelotnie zastanowiła się, czy wampirzyca też odczuwa paskudny zapach tej krwi, czy to może działa tylko na wampiry urodzone.

Selene nie zdążyła nawet się przywitać, ani dokładniej się rozejrzeć, kiedy znowu zobowiązania zawodowe dały o sobie znać w najmniej przewidywanym momencie. Otóż, zapomniała o spotkaniu z jakimś wyjątkowo wymagającym klientem, mającym ekstrawaganckie wymagania, który upodobał sobie korzystanie z jej zwykle dość kosztownych usług. No, trudno, skoro sam chciał płacić, nie miała zamiaru go odwodzić od tego zamiaru. Wyszła, nie zdążywszy się pożegnać.

- Normalna, wyglądem mogłabyś bez trudu podać się jako jedna z nich.
Puścił oko nieznajomej wampirzycy z lekkim śmiechem, tak. Komplemenciarz mały czasem z niego był, ale jeszcze pomachał Selene na 'bye, bye'. Oparł się wygodniej o ścianę, zeszła z tych tematów co go tak załatwiały. Dziękował w duszy, ale z drugiej strony pytała znowu. Westchnął ciężko i przymknął oczy.
- Feniksem zaklętym w ludzkim ciele, inaczej też człowiek feniks
Powiedział półgłosem, próbując jakoś opanować krew, aby nie szła do głowy. No, udało się. Powoli wracał do normy.

Wyszedł z zaplecza mając jakiś patyk w buzi i szklankę oraz szmatkę w ręku, pucował sobie szklaneczkę od tak sobie o.
Spojrzał na Nieznajomą ofiarę, zauważył brak trunku i szklankę przed Nią, no cóż musiałby być głupi aby nie domyślić się co się stało
-To będzie... 2 srebrniki - Powiedział po chwili namysłu, cennik już znał na pamięć, wszędzie gdzie są pieniądze jest i on a ceny to cyferki które najłatwiej wchodziły mu do głowi i jakoś nie chciały mu ztamtąd wyjść

-Dlatego jesteś taki ciepły?-zaśmiała się lekko.
-A! Już wszystko rozumiem. Przecież feniksy to są w jajkach, jak umierają to odradzają się z popiołów, więc nie muszą się rozmnażać. Stąd te braki w wykształceniu.-zbliżyła się. Teraz oddzielały ich tylko centymetry. Czuła jego krew. przymknęła oczy, powoli zbliżając głowę. Jak chce to ją powstrzyma, nie stawi oporu. Jeśli nie, to przyłoży wargi do tętnicy szyjnej poczuć puls na wargach. Lekko zwliżyła jego skórę językiem. Nagle poczuła głód. Zamruczała...

Zamrugała kilkakrotnie, bo znowu się wyłączyła. Dopiero po chwili zorientowała się, że nie zdążyła poznać imion tych dwóch nieznajomych, z którymi wcześniej tutaj siedziała.
- Tak właściwie, jak macie na imię?- zapytała i poczuła, jak znowu burczy jej w brzuchu.
Najwidoczniej wino rozrobione z krwią nie zaspokoiło jej głodu.

Przeciągnęła się raz jeszcze. Nie chciało jej się spać, jednakże to, że załatwiła już chociaż jedną ze spraw bardzo ją odprężyło. Obróciła się na stołku barowym, siadając przodem do całej ludzkiej trzody w knajpie. Zmrużyła oczy. Ciekawe, naprawdę ciekawe, który z nich użera się z wrogiem. Który potrzebuje pomocy... Nie, oczywiście, nie zacznie teraz machać transparentem: "Podziemia zapraszają" z podanym adresem, gdzie się znajdują. Nie musi naganiać sobie klientów. Złodzieje, zabójcy, "ci źli" - wiedzą jak do niej trafić, a ona nie musi też zarabiać tylko z trucizn. Ba, jej głównym zarobkiem jest jej hodowla koni.

Nagle zerwał się z miejsca, podszedł bezgłośnym krokiem do Tayi i Eto, szybko lecz jakże zwinnie pochwycił dłoń wampirzycy i przyciągnął Ją do siebie jak gdyby chciał spontanicznie zaprosić Ją do tańca, lecz gdy już miała wylądować w jego ramionach, przeniknęła przez niego po prostu.
Sai natomiast po usunięciu przeszkody (xP) nachylił się ponownie nad Eto lecz tym razem usiadł Mu również na kolankach, niebezpiecznie dociskając swe ciało do Jego.
Rączki zarzucił Mu za szyję a jego usta już szybciutko wędrowały sobie po płateczku Jego uszka miziając je delikatnie
-Ona gryzie - Mruknął spoglądając kątem oka na Tayę która najwidoczniej znów jest głodna
-Ja też - Zamruczał subtelnie przygryzając delikatnie Jego uszko by po chwili przeciągnąć po nim języczkiem w miarę przeprosin.
Mag miał szczęście że mył uszy inaczej Sai by w tej chwili go zabił -,-

Pojawił się w barze.
- Witam tutaj zgromaczonych. - Powiedzial lettko pijany.

Co tu się do cholery dzieje! Tak pomyślał, robią z niego roślinkę. Niewinna istota i ogóle grzeczny chłopiec, a teraz jeszcze ten dziwny chłopak. Najlepsze jest to, że jego ciału to było obojętne, nie miał wyrobionego zdania, a raczej orientacji. Reakcja więc była podobna. Zaczął wymachiwać dłońmi i jąkać się co słowo
- Co... co wy w ro... robicie!
Czerwony jak piwonia lub bardziej przymknął oczy. Co ten facet odwalał, przecież to nie tak miało być. W sensie chłopak nawet nie wiedział o co chodzi, wiec. Siedział na czymś (?) mając na kolanach demona i otwierając jedno oko patrząc na Tayę z niemą prośbą o ratunek? No, za szybko dla niego. Stanowczo. Ciało zdrętwiało wszędzie... głownie dłonie.

I wylądowała na podłodze. Przynajmniej mógłby ją pocałować, a tak... Aww. Błysnęły kły. Podparła się rękami o podłogę i jęknęła cicho. Narobił jej apetytu ten dziewiczy mag. Powoli podniosła się i otrzepała.
-Sai, jestem głodna. I tym razem nie zapłacę.-ostrzegła cichym głosem. Nie żartowała o czym świadczyły oczy drapieznika czychającego na ofiarę. Zbytnio się uzalezniła od krwi, zdecydowanie. A może by tak... Zerknęła na Valla i oblizała wargi.

Pokręciła głową z niedowierzaniem zerkając na poczynania Sai'a. Uh, no jej pytanie zostało zignorowane, ale to nic. Z rozbawieniem przyglądała się przez chwilę tej scence, by po paru sekundach jej wzrok padł na pijanego Valla.
- Ja odpadam, za tłoczno dla mnie- wyszczerzyła się w szerokim uśmiechu, po czym z cichym puknięciem zamieniła się w nietoperza i odleciała.

Popatrzył na znikająca wampirzyce.
- ehhh - Wyrznął na podłogę i znikł.

Ziewnęła, przeciągając się. Niebawem dobrze by było urządzić kolejne Targi Konne, chociaż... Czy kogokolwiek będzie na nie stać? Jeanne nie zamierzała spuszczać cen, bo tak cenne właśnie były jej rumaki - już szkolone, pod siodło. Ostatnio jednak wszyscy zadowalali się jakimiś pół-dzikimi narwanymi rumakami, wolnymi i mało wytrwałymi. Co się działo?
Odrzuciła grzywkę, rozprostowując dłonie i strzykając stawami palców. A może zamiast Targów, zorganizować polowanie? W sumie może też jakoś dałoby się zarobić. Cóż, trzeba pomyśleć.

Zamruczał drapieżnie patrząc na Tayę kątem oka w taki... Zachęcający sposób...
Odchylił głowę na bok ukazując swą gładką i smukłą szyję, ach jaki on teraz był odsłonięty i bezbronny, można było go zaatakować i przyssać się do tej delikatnej skóry
-Jak masz na imię magu? - Spojrzał na Niego równie drapieżnie, jego wyraz twarzy mógł się przez chwilę wydać kobiecy, co jak co lecz ładny był ten chłopak i gdyby spojrzeć na niego pod pewnym kątem, można było pomylić jego twarz z kobietą

Nie wytrzymał i użył magii, znikając. Zbyt zawstydzające. Po nim zaś został rozwiany popiół.

[zt]

W końcu zeskoczyła ze stolika, znudzona. Choć nadal była w dobrym humorze. Mimo to czas się gdzieś przejść.
Przeczesała włosy palcami, po czym manewrując między stolikami, niespiesznie opuściła bar.

-I uciekła mi karma.-prychnęła zawiedzona, oskarżająco tykają Sai'a w pierść. Czysta furia w jej oczach. A to była taka dobra krew, czysta i wyjątkowo ciepła. Oblizała wargi. Przymknęła oczy nakazując sobie, by wziąć się w garść. Da sobie radę. Oparła się o ścianę, wzięła głęboki wdech. Już ciemno, a świeże powietrze wypełniło jej płuca.
-Następnym razem gróź komuś bardziej doświadczonemu.

Wyciągnął swój nóż, że niby chce go zobaczyć, niby pooglądać lecz nagle nóż 'wyskoczył' z jego ręki i dziwnym trafem przeleciał mu przez ramię po drodze nacinając je wystarczająco by te zaczęło krwawić
-Ups, ale ze mnie niezdara - Jego 'przepraszający' wyraz twarzy był tak fałszywy iż wyglądał raczej jak zaproszenie dla wampirzycy. Lubił kusić i wykorzystywać obce słabości
-Uch, skoro nie chcesz to trudno - Chwycił zwinnie nuż i schował do kieszeni a ramie wciąż krwawiło, nic sobie jednak z tego nie robił.
Więc wstał i ruszył w stronę baru, krew powoli ciurkiem kapała z niego znacząc drogę jaką szedł, był obrócony tyłem do Tayi więc nie mogła zobaczyć jego dyskretnego wyszczerzu który gościł teraz na twarzy chłopaka

Warknęła cicho. Zamknęła oczy. Na nic to, czuła zapach krwi.
-Niezdara?-powtórzyła tylko. Musiała się uspokoić. No już, spokój, spokój! Jednak organizm za nic miał rozum, nadal rwał się do ataku. Ale... Spodziewała się, że zniknie, przleci przez niego prędzej niż gdyby się napiła.
-Czego chcesz?-spytała. Albo uzyska sensowną propozycję nie narażającą jej na stratę srebrników albo się stąd ulotni. W tempie natychmiastowym.