Pomost nad jeziorem

-Nie, masz to mnie lgnąć - Uśmiechnął się wyjątkowo sztucznie, wreszcie zaczęła łapać o co mu chodzi..
-Jak Ci się podoba moja nowa kicia? - Skierował do upadłej

Wzruszyła ramionami.
- Wątpię, by ci zależało na mojej opini, więc się nie wypowiem- powiedziała krótko, zastanawiając się czy nie odlecieć i nie pozwolić im migdalić się w spokoju.

-Zapytałem więc jednak coś w tym jest - Przewrócił oczami i od znudzenia zaczął miziać swoją kicię za uchem, w końcu była jego mógł zrobić z Nią co chce kiedy, chce i gdzie chce

Uśmiechnęłam się do niego słodko, chciałam się odsunąć, jednak nie było mi to dane, smycz mi to uniemożliwiała.
- A może jednak byś poluźnił troszkę ten sznureczek, hmm?

Ohh tak, nie ma to jak słuchać, kiedy mówią o tobie jak o rzeczy...

Westchnęła cicho.
- A jednak was opuszczę. Papa- pomachała im i zniknęła.

-A co mi dasz jak poluźnię? - Spojrzał na Nią chciwe uśmiechając się łobuzersko. Smycz dziwnym trafem stała się jeszcze bardziej uciążliwa

[Ledwo co wyjde się demon pojawia,teraz z psem od siostry wyszedłem-znowu]
Daelin ledwo panował nad sobą.Miał wielką ochotę uczynić to czego nauczyła go matka.Prawa ręka chłopca już była na rękojeści katany.Już wyciągała ją z sai (pochwa na miecz po japońsku,ale zbieżność nazw...),po czym zatrzymała się.Dae przywołał na swą twarz uśmiech oraz rzekł do nowo przybyłych.
-Ohayo.

- A czy muszę Ci coś dawać w zamian? Ja tylko proszę, byś poluźnił trochę smycz.
Odwróciłam głowę w kierunku upadłego.
- Cześć, jestem Lea, tzn. Yoru - no tak musiałam się pomylić, ale nic dziwnego, w końcu tego imienia używałam przez 19 lat swojego życia.


(ja jak coś jestem kotołaczką, a nie demonem)

Pojawiłam jak zwykle odziana w długi płaszcz pomimo ciepłego popołudnia.
Rozejrzałam się, ściągnęłam płaszcz, torbę pod nim, rozpędziłam się na pomoście i wskoczyłam do jeziora. Po chwili wyłoniłam się i zaczęłam wolno podpływać do brzegu.

-Musisz - Zauważył co chce zrobić chłopiec, na razie nie reagował bo po co. Demon w tej chwili nie miał zamiaru zaprzątywać sobie główki malcem, który powinien się z tego powodu baardzo cieszyć, kolejny dzień życia dla Niego.
-No daaj mi cooś

- Hmmm... jakbyś nie zauważył, to ja nic nie posiadam... - odpowiedziałam z sarkazmem.

-Jestem Daelin,niczyj syn.Ojca swego nie znam.
Rzekł,oraz całkowicie schował ostrze do Sai.Lekko odetchnął.Matka wpoiła mu nienawiść przed upadkiem.Nie musiał jej przecież zachowywać-bo po co?Przecież nie musiał dalej wierzyć w jej ideały,ponieważ go porzuciła.

Wyszłam powoli z jeziora na świeżą trawę, wyciągnęłam z torby hebanową różdżkę o długości 9 cali i wyszeptałam zaklęcie. Efekt był natychmiastowy: wokół mnie powietrze zgęstniało, zawirowało i po chwili byłam sucha.
z powrotem założyłam torbę przez ramię, następnie włożyłam płaszcz i usiadłam na pomoście machając nogami. Przyglądałam się obecnym. Odchrząknęłam.
- Sai, co tam u ciebie? Afro działa? - uśmiechnęłam się lekko.

-Nic? - Zlustrował wzrokiem Jej ciało które tak bardzo kusiło.
-Masz rację, nic nie masz - Popuścił smycz odwracając się od Niej i patrząc gdzieś w dal tak jakby widział tam coś ciekawego

>Ivy ja to pisałem jako mg -,-<

Położyłam się na drewnianym pomoście wpatrując się w niebo. Dmuchnęłam w pasmo włosów na twarzy. Westchnęłam znudzona.

>Tak ale w temacie Dam pracę też mogłeś to zaznaczyć... Więc się nie liczy twoje MG. to było zwykłe zamówienie<

>Pisałem kolorkiem więc było jako mg<

Wzrok Daelina powrócił na toń wody.Lekko załopotał białymi skrzydłami,z czarnymi znakami oczu.Dawno nie spał.Ale demon był blisko.Miał przeraźliwą ochotę odciąć komuś głowę.I wiedział nawet komu.

Nie zwróciłam uwagi na jego słowa. Teraz już mogłam odwrócić się całkowicie w kierunku upadłego. Uśmiechnęłam się do niego. A Sai'a ignorowałam.
- Jakto jest niczyim synem? Przecież masz chyba matke, albo miałeś...

Pff ma szczęście że Sai ma dzisiaj humor. Ignorować go też coś! Nie do pomyślenia! Gdyby nie gapił się tak w tą nudną przestrzeń jakby tam było coś ciekawego to pewnie by się Nią teraz zajął

Usiadłam prosto, spojrzałam na Saia, prychnęłam lekko.
Przeciągnęłam się patrząc w taflę jeziora, po czym klasnęłam w dłonie - płaszcz zamienił się w mleczną mgłę, która powędrowała ponad wodą i rozpłynęła się na wietrzyku.
Skupiłam się i po krótkiej chwili z pleców wyłoniły się moje śnieżnobiałe skrzydła. Kucnęłam i uniosłam się w powietrze, żeby je wyćwiczyć.
Z wyższej wysokości wszystko wydawało się dla mnie dziwne - w końcu rzadko używałam skrzydeł.

No faktycznie, dziewczyna miała szczęście, że Sai ma dobry humor dzisiaj i wpatruje się w coś w oddali... a nie, że zajmuje się uprzykrzaniem jej życia.

-Płeć męska,nazywa się synem swego ojca.Na przykład Syn Tobiasza i tym podobne.A płeć żeńska odwrotnie.Nazywa się córką swojej matki.Na przykład Córka Vervady.

Wyjaśnił Daelin.

- Aha... przepraszam nie wiedziałam, u nas zwierzołaków nie było takiego zwyczaju. Mam nadzieję, że Cię nie uraziłam - uśmiechnęłam się przepraszająco.

Ni stąd ni z owąd zniknęłam pozostawiając po sobie jedno pióro, które unosiło się przez moment w powietrzu. Opadało zataczając delikatne łuki, wylądowało na głowie Saia i zamieniło się w płomień białego ognia. Gdy zniknęło końcówki włosów na czubku głowy demona lekko dymiły, lecz nie stało mu się nic poważnego.

Uniósł lekko brew. Pf jakieś napalone ptaszysko zostawiło swoje piórko na jego głowie. Jeszcze trochę i mu się mózg wyłączy, coś jakoś nie taki ten dzień jest