Jezioro w górach

-Że niby jacy Isis są bracia?
Spojrzałem na nią z ciekawością...

Spojrzała na niego z góry
- No tak jak cię nie przypilnuję to głupoty robisz.
Powiedziała i pokiwała mu palcem przed oczyma

- Yyy... no zapominalscy i... i zarozumiali - dodałam po chwili wahania.

-Zdaje Ci sie... Chociaż może... Nie. Nie miałem ostatnio głupich pomysłów... Ile sobie życzysz za obraz siostrzyczko?
Zmieniłem temat. Przynajmniej chwilowo...
-Zapominalscy? Wątpie w to. zarozumiali? już prędzej.

Spojrzała na niego
-A jak myślisz jaka jest stawka wśród ludzi sztuki..
Spojrzała na Isis z uśmiechem
- I to jest dobra postawa odpowiedzialnej dziewczyny..
Zaśmiała się lekko

- No tak, zapominalscy, przecież to nie ja zapomniałam, że moja siostra jest rysownikiem - powiedziałam i pokazałam mu język. Co z tego, że on jest królem? Nic, nie był moim, więc szacunku mu okazywać wcale nie musiałam.

-Nie znam sie na cenie sztuki... To nei moja działka przecież..
Odpowiedziałem, wzruszajac ramionami, po czym zarzuciłem błyskawicznie na Isis łańcuchy.
-Chyba odwiedzisz inne królestwo szybciej niż bys tego chciała.
Uśmiechnąłem się słodko, co chyba nie pasowało do sytuacji...

- Ejj.. ściągnij ze mnie ten łańcuch - powiedziałam odrobinę zaskoczona tym co zrobił, nie miałam nawet szansy umknąć, przed tym metalowym obrzydlistwem.

Podeszła do Shirome i złapała go pazurkami za barki.
- Cena do ustalenia po robocie.. Szczegóły prześlij mi listem ( na PW)..
Spojrzała na łańcuchy
- Wiesz, że mam nie miłe wspomnienia z łańcuchami.. Schowaj je..

-Ty masz niemiłe? A co ja mam powiedzieć? Non stop gdzie wyjde to Saiuko się pojawiał...
wzruszyłem ramionami na tamtą przeszłość

Drapnęła go po policzku
- Ja ciągle jestem łapana przez Reno i resztę demonów.. więc zważaj na to co mówisz i robisz..
Tu się uśmiechnęła przebiegle
- Z resztą jak dobrze pamiętam to złapano cię wtedy gdy próbowałeś ubezwłasnowolnić Kamasa.. elfa

Spojrzałam na Morię, a za chwilę wzrok przeniosłam na Shirome. - Ale nie będziesz mnie torturował? - zapytałam z obawą.

-Zobaczy się.
Odpowiedziałem z uśmiechem, po czym Isis Znikła.
-Moria... Idziesz ze mną? Przecież nie będe jej trzymał w lochach... a przez jakiś czas towarzystwa można jej dotrzymać.

-Pójdę ale do celi to nie wchodzę..
Powiedziała po czym poszła z nimi

Znikł.

Nie mając zbytnio co robić. Postanowił się przejść, trafł na jezioro.
Postanowił więc zostać. Usiadł na jakimś kamieniu, obserwując co nie co.

Pojawiłam się nad przejrzyście czystym jeziorem. Skoro miałam dzisiaj dzień wolny to postanowiłam go wykorzystać. Zmieniłam się w kotkę i podbiegłam do brzegu jeziora.

Zanurzyłam łapkę. Woda była ciepła, a nawet bardzo. Musiało to być, więc źródło termalne. Rozejrzałam się czy nikogo nie ma, a że nikogo nie spostrzegłam zmieniłam się w swoją postać. Ściągnęłam ubranie i złożyłam w kostkę, zostawiając je na brzegu. W samej bieliźnie weszłam do wody. Było to całkiem przyjemne. Na zewnątrz chłodno, a w wodzie ciepło, rozmarzyłam się.

Nad jeziorko przydreptał czarny kociak z dużymi zielonymi oczami. Mimo uroku jaki roztaczały te zwierzątka, ten był po prostu smutny. Przycupnąłem przy brzegu z oklapniętymi uszkami, a ogonek podkulił pod siebie.

Puff, pojawiła się w kłębie ciemno-zielonawego dymu. Wyszła z niego cicho kaszląc. Nie ywglądała jak elfka... Cóż, pewnie to była wina jej złego nastroju. Mogła wydawać się wyższa przez czarne futro, którym się szczelnie owinęła. Jej włosy rozwiewał wiatr, ale Rin się tym nie przejmowała. Bez żadnego słowa podeszła do pułapu skalnego i usiadła na nim. Luźno spuściła nogi i spojrzała w dal mrużąc oczy.

Wychodząc z wody u brzegu zobaczyłam czarnego kociaka. Kiedy już byłam przy samym brzegu zmieniłam się jasnobrązową kotkę i podeszłam do niego.

Uniosłem łebek i zamruczałem widząc nową postać. Poruszałem noskiem starając się wyczuć zapach kocicy. Miauknąłem cicho na przywitanie i skuliłem się jeszcze bardziej, mrugając kilka razy.

Pojawił się niedaleko nich.
-Cześć Du.

Obdarzyła szybkim spojrzeniem upadłego. Potem odwróciła wzrok patrząc w to samo miejsce co wcześniej. Przez ostatnie dwa dni trochę błądziła... Zniknęła od Sylpha i nie wróciła do domu. W końcu miała czas na przemyślenia... i wiedziała, że musi się zmienić. Westchnęła cicho i szczelniej opatuliła się ciepłym materiałem.

Podeszłam bliżej kociaka chcąc się bawić, dotknęłam go łapką.