Jezioro w górach

Chciała sprawdzić moją sprawność z jednym ostrzem? Proszę bardzo. Nie puściłam jej jednak, lecz zwyczajnie sprawiłam by zniknęła. Tych mieczy nie pozwolę nikomu innemu trzymać. Jeśli zajdzie konieczność będę się broniła gołymi rękoma, lecz nie pozwolę nawet Arc posługiwać się nimi. Bron zmiennokształtna była swobodnie uczepiona mojego paska mając w tym momencie kształt wachlarza. I jak dotąd z niej nie korzystałam. Innym razem.
Ja natomiast nadal spokojnie odbijałam ciosy upadłej. Unik, obrót, cios, zwód i cięcie. Do Sekwencja ruchów była taka sama, lecz nie była ani regularna ani tak przewidywalna jakby się mogło zdawać. Byłam spokojna do czasu. Czując własną krew zirytowałam się lekko, a moje oczy pociemniały. Dawno nie piłam. Przyspieszyłam zadawanie ciosów. Teraz to ja skakałam wokół królowej, zmuszając ją niemalże do nieustannego parowania ciosów. Zapach krwi działał na mnie dość mocno pobudzająco. W najmniej oczekiwanym momencie zniknęłam, by pojawić się tuż za jej plecami i wykonać cięcie w poprzek jej pleców i odskoczyć w tył.

Uśmiechnęła się nieco drwiąco, widząc jej reakcję na krew.
Plusem i dość dużym punktem dla Kory było to, iż nie daje walczyć swoją bronią.
Przeciwnik znający się na takowej, od razu by ją zgłębił i wykorzystał przeciwko niej, gdyby mu ją zostawiła w dłoni na chwilę.
Jednak pechowo dla Kory, upadła była zdecydowanie lepsza. Tak więc chwilę odbijała ataki, nieco nadwyrężając nadgarstek, by jednak z dość złośliwym wyrazem twarzy samej zacząć nieznacznie atakować. Gdy zniknęła i pojawiła się za nią, sparwowała cios obracając się nieznacznie. Szczęście anielicy, że się wycofała, bo w miejscu, gdzie przed chwilą był jej brzuch, teraz widniało ostrze szczyletu, wysuniętego w tył.
Jednak nim upadła pewnie stanęła po wycofaniu, Arc stała za nią i nacięła jej kark sztyletem, by silniejszym pchnięciem pociągnąć go wzdłuż kręgosłupa. Była jednak pewna, że czując choć przez chwilę ostrze na karku, Kora natychmiast uniknie dalszego ataku.

+ 20 pd

I było tak jak Arc przewidziała. Czując stal na karku rozpłynęłam się w powietrzu nim ta zdążyła sparaliżować mnie do końca życia. Pojawiłam się kilka metrów przed upadłą i przerzuciłam miecz w drugą rękę, po czym ponownie ruszyłam na Arc, wymierzając cios na wysokości jej głowy. Zniknęłam w pewnym momencie, by pojawić się bliżej niej jednak z drugiej strony. Ponownie zniknęłam, pojawiając się dalej niż poprzednio, by po chwili znów być przy Arc. Wszystko to trwało ledwo kilka sekund i miało na celu nie tyle jej rozproszenie, bo przy umiejętnościach upadłej było nie zbyt realne, lecz poirytowanie jej. Uśmiechałam się przy tym katem ust i obserwując królową. W każdym momencie bylam gotowa odeprzeć jej atak, zachowywałam czujność. Gdy pojawiłam się znów przy niej na ułamek sekundy, zadałam cięcie w ramię, a przy następnym pojawieniu się zamachnęłam się nogą, próbując wytrącić jej sztylet z ręki. Po każdej takiej akcji znikałam i pojawiałam się w nieznacznej odległości od Arc.

Zniknęła

(wrócę i dokończę)

Westchnęłam cicho. Przeniosłam się na brzeg, gdzie sprowadziłam sobie fotel, koce i ciepłą herbate. Opatulona szczelnie przyglądałam się krajobrazowi. Obok mnie po chwili pojawił się Igni, by mi towarzyszyć i ogrzewać. Czekałam na powrót królowej.

Obudziłam się i rozejrzałam. Igni nadal stał obok mnie nie pozwalając mi zamarznąć. Musiałam przysnąć na dość długi czas, ponieważ jezioro było już mocno zamarznięte i przykryte grubą warstwą śniegu. Westchnęłam i rozpłynęłam się w powietrzu razem ze swoim fotelem i Ignim.

Przyszłam nad jezioro. Cieszyłam się, że mogę już swobodnie spacerować. Fakt od czasu do czasu moja noga jeszcze mnie bolała, jednak na tyle słabo, że mogłam pozwalać sobie na pieszo wędrówki. Teraz postanowiłam sobie zrobić przerwę. Usiadłam na przewalonym drzewie, wcześniej zsuwając z niego śnieg.

Pojawiła się obok dziewczyny ..
-Witaj Isis, jak dobrze pamiętam..
Uśmiechnęła się

Zrobiło mi się głupio, całkowicie nie pamiętałam jej imienia.
- Cześć ... , przepraszam ale nie pamiętam Twojego imienia - powiedziałam posyłając jej przepraszający uśmiech.

Zaśmiała się lekko
- Tak jak myślałam.. Moria jestem. Co tu robisz sama??
Zapytała chwilę się zastanawiając..

- Ohh... spaceruję., no i nie do końca jestem sama - wskazałam jej na ptaszka siedzącego mi na ramieniu, O ile się nie mylę była to sikorka. - No a Ty?

Popatrzyła na zwierzaczka
- Ach.. Ja szukam natchnienia. Ostatnio nie mam co malować, a trenować muszę by kiedyś zostać szanowanym i poważanym człowiekiem wśród ludzi.
Powiedziała patrząc z uśmiechem na słońce kryjące się za górami..

- Sądzę, że w tej otaczającej nasz pięknej przyrodzie, z pewnością znajdziesz natchnienie. - Powiedziałam upadłej to co było oczywiste dla każdego elfa, który kochał naturę. Uśmiechnęłam się do niej. Po chwili swój wzrok skierowałam w stronę, w którą ona patrzyła. Ujrzałam tam piękny widok. Zachodzące słońce, które właśnie kryło się za szczytami gór. Niebo przybierało różne barwy od niebieskiego poprzez fiolet do czerwonego. Westchnęłam.

(Sorki, ale idę na film ;] ale wrócę niedługo)

Moria stała tak chwilę po czym zamknęła oczy by lepiej zapamiętać ten moment.. Wyjęła swoje przybory do malowania i siadła koło elfki.. Wzięła ołówek po czym zrobiła pierwszą kreskę na kartce by zacząć malować..

(spoko)

- Możesz wykonywać już portrety dla królów? - spytałam przypominając sobie, co kiedyś chciał ode mnie Shirome, nie mogłam mu załatwić spotkania z elfim szkicownikiem, ponieważ takiego nie znałam, ale może Moria będzie mogła wykonać mu ten portret.

Oderwała się od kartki
-Nie jestem pewna.. a dla kogo on miał by być??
Zapytała ciekawa

- Dla Shirome. Chciał spotkać się co prawda z elfim szkicownikiem wzamian za puszczenie mnie wolno. Ale ja takiego nie spotkałam, więc pomyślałam, że może Ty? - wytłumaczyłam upadłej całą sytuację.

-Nie no czyżby mój kochany braciszek zakochał się w sobie??
Zaczęła się śmiać po czym dokończyła
- A tak Shirome to mój brat. Aż dziwne że chce portret..

- To Twój brat? - zapytałam zdziwiona. Cóż nie musiałam przecież znać wszystkich krewnych każdej postaci. - No pewnie musi powiesić portret w galerii królewskiej.

Pojawił sie obok Mori
-Chce bo musi, a nie chce bo chce. I cześć wszystkim.
pomachal lekko ręką...

- Witaj - ciągle mi kogoś przypominał, dopiero po pewnym czasie udało mi się odnaleźć go w swojej pamięci. To on chciał mnie porwać kiedyś na polanie. No ale teraz chyba, już porywać mnie nie chce... przynajmniej takie sprawia wrażenie. Już dwa razy mnie spotkał i nie próbował mnie złapać. No cóż czas pokaże.

-Tak, jest młodszy ale bardziej zarozumiały niż powinien..
Tu zrobiła naburmuszoną minę..
-No tak ale do siostry to się nie pofatygujesz co?? Tylko szantaże strzelasz
Poczochrała go po czuprynie..

-Jakie szantaże znowu co?
Przeciągnął się, po czym ziewnął sennie. W końcu dopiero co wstał...

Spojrzała na braciszka
- I powiedz mi że nie chciałeś jej porwać a w zamian za nią miałeś dostać obraz co??

Zrobiłem niepewną minę. Szukałem czegoś w pamieci. pstryknąłem palcami w pewnym momencie.
- A tak! Nie. Nie miałem jej porwać. Nawet tego w planach nie było. Po prostu miałem zły dzień na zaczynanie nudnej rozmowy i prośby...
Nie przyznam sie sie dodatkowo, że zapomniałem, że siostra jest Rysownikiem... Obciach jak nic... ^.^''

- Tacy już są chyba bracia - stwierdziłam, chociaż sama nie miałam żadnego rodzeństwa.