Drzewo Życia

-I całe szczęście.-roześmiałam się jeszcze głośniej. Zdecydowanie zabawne stworzonka z tych demonów ^^ Podleciałam i zajęłam miejsce Rin, wciąż uśmiechając się. No, prosze jak to syn piekieł może poprawić Aniołowi humor. Chyba częściej będę na nich wpadać.

Zgrzytnął zębami, bo porywać nie mógł tutaj. Wstał i poszedł sobie, bo i tak nic ciekawego te anioły nie robią, to po co będzie siedział, skoro cyrk marny.

Cyrk, gdzie tylko jeden klaun, to czego się spodziewać? Zerknęłam na Sylfa i Rin z dziwnym uśmiechem.
-Nie będę Wam przeszkadzać.-ulotniłam się, nim zdążyli zaprotestować. Jak coś to mnie znajdą.

Westchnęła cicho i spojrzała na upadłego. Po chwili wstała z poozycji kucającej, podeszła do niego i usiadła obok. Oparła głowę na jego ramieniu i lekko ziewnęła.

-Spałaś wogóle? I gdzie?
Ciche pytanie. a raczej pytania. Objąłem ją delikatnie.

- Nie spałam.
Delikatnie się usmiechnęła i przytuliła do niego. Jak zwykle ciało upadłego emitowało mnóstwo ciepła.
- Chodźmy do domu- wstała- goń mnie- pocałowała go w policzek i zniknęła.

Poszedł za nią leniwym krokiem. Co się będzie przemęczać.

Przyleciała na drzewo i wylądowała na jednej z niższych, mocniejszych gałęzi. Ułożyła się wygodnie w pozycji pół leżącej i oparła sie plecami o pień. Przymknęła oczy czując przyjemny powiew wiatru na twarzy.

Przyszedł tu ze swoją kicią na smyczy którą od czasu do czasu pociągnął bez skrupułów.
-O, panna elfia - Wyszczerzył się wiedząc że to powinno Ją zdenerwować. Swoją kicię zaś powalił na ziemię tak aby była na czworakach a zrobił to amuletem wiatru co mogło być dosyć brutalne

Uniosła głowę, chociaż nawet nie patrząc, kto przyszedł, poznała osobnika po głosie.
- O, demoniasty króliczek.
Zerknęła na Sai'a w dół i przeniosła wzrok na kotkę. Współczuła jej.
- Już nie elfia- wyszczerzyła ząbki w szerokim uśmiechu.

-Taa. Z rasowej, dobrusiej elfki zrobiłaś z siebie podróbkę anioła - Uśmiechnął się szyderczo 'niechcący' gestykulując ręką w której był łańcuch czego rezultatem było pociągnięcie kici za smycz czyli; ból.

Na twarzy pojawiał się raz po raz grymas bólu. Gdy nagle upadłam, czułam się na prawdę upokorzona, jak to musiała wyglądać, młoda zwierzołaczka na smyczy, będąca na czworakach. Zmieniłam się w kotkę, wiedziałam, że ukryć i tak się nie dam rady, ponieważ obroża, która była magiczna, wraz z moją zmianą dopasowywała się do obwodu szyi.

- Można to tak określić.
Uniosła się lekko inaczej siadając na gałęzi i oparła łokcie na kolanach. Też odwzajemniła uśmiech, w którym kryło się więcej rozbawienia.
Co jakiś czas zerkała na zwierzołaczkę. Zdobyłaby się na jakiś komentarz, gdyby nadal była elfką. Ale cóż... sprawy Valtamier i wszystkich koto-podobnych jej nie dotyczyły.

O nie, nie pozwoli Jej na to. Sprawił amuletem że znów była w formie tej bardziej lubianej przez Saia. Spojrzał na Nią chłodno co miało zwiastunować co się z Nią stanie jeżeli jeszcze raz się zmieni

Przeklęty amulet, przeklęłam go w myśli. Miałam ochotę jeszcze raz zmienić się w kocicę, jednak widząc spojrzenie demona, zdałam sobie sprawę, że nie warto. Dziś chyba zamierzał mi pokazać co znaczy być jego niewolnicą.

Westchnęła cicho.
- Może wolicie zostać sami?
W dłoni upadłej pojawił się kieliszek białego wina. Ot, coś dla odmiany.

-Sami? Przecież jesteśmy tu tylko my. Ty ja, i moja kicia, ale Ona jest porównywalna do ścierwa - Wskazał obojętnie na swoją kicię

Znów poczułam jak wbija mi się kolec. A słysząc obelgę zagryzłam usta, wiedziałam, że nie wolno mi na to reagować, nie jak byłam tylko czyjąś własnością. Starałam się nie patrzeć na Rin.

- Rozumiem- wymruczała zerkając na kotołaczkę- w ogóle skąd ją masz?
Upiła trochę swojego trunku.

-Ze sklepu, czy to nie oczywiste? - Przewrócił oczami, pociągnął obrożę w ten sposób aby zmusić kicię do wstania
-A co, chcesz Ją wynająć? Rozumiem że Sylph jest prawdopodobnie kiepski w te klocki ale żeby od razu przerzucać się na kobiety?

Posłusznie wstałam, przynajmniej obroża się tak we mnie nie wbijała.

- Nie mówiłam nic o wynajmowaniu- zaśmiała się i przeciągnęła leniwie na gałęzi- nie mówiłam, że Sylph jest kiepski i nie, nie przerzucam się na kobiety. Wolę mężczyzn- puściła mu oczko i zeskoczyła z gałęzi.

Uśmiechnął się łobuzersko popuszczając trochę łańcucha
-Mężczyzn? Ty na pewno dobrze wybrałaś? Sylph ma w sobie coś z kobiety albo jakiegoś innego dziadostwa

- Niby od której strony?
Podeszła do Sai'a i usiadła obok niego dalej zerkając na zwierzołaczkę.
- Wiesz, to brzmi jakbyś był o niego zazdrosny- uśmiechnęła się figlarnie.

Poczułam ulgę, gdy demon przestał napinać łańcuch, teraz kolece już mi się tak nie wżynały.