Wodospad "Taichuen"

Kradł już dzisiaj, więc nie musi po raz kolejny kraść.
-Skąd wiesz, ze dobry Du?
burknałem, a w moim głosie była nutka... groźby? Nie... to nie to... To był chłód. Zdecydowanie. Nie miałem zupełnie nastroju i jeśli zrobi coś głupiego to zdziele go porządnie.

Amulet działał jak należy. Co do tego obaw zwierzołak nie mógł mieć. Danny spojrzał na swoje łapki ułożone na kolanach. Po chwili po prostu zniknąłem.

-Ponieważ jest już ciepło... Natura się budzi. Robi się przyjemnie. A po za tym, mimo tego co się dzieje w tej krainie, żyjesz. Więc dobry.
Nie zmienił zdania. Stał tylko obok niego. Nic więcej. Wiedział przy kim na co może sobie pozwolić, a lepiej nie narażać się. Po co przysparzać sobie nieprzyjaciół?

-Ale są rzeczy, które mimo wszystko są w stanie pospuć Ci humor. Mimo końca mrozów.
burknąłem. Ewidentnie, nigdy nie miał takiego humoru. Ewentualnie, nikt go w takim humorze nie widział.

-Czy ktoś Ci złamał serce?
Pierwsze co mu przyszło do głowy. Zasłonił usta dłonią ziewając.

Spojrzałem na Du, conajmniej dziwnie.
-Nie.
mruknąłem, po czym oparłem się gwałtownie o ścianę. Wzrok powrócił na poprzednie miejsce.

(to jest wodospad, nie karczma ;P)

-Tak więc według mnie nic się nie stało. Chyba że mi wytłumaczysz.
Skomentował krótko. Czysta woda w której odbijał się księżyc i gwiazdy. Nie trzeba było patrzeć się hem wysoko w niebo. Fakt że tafla wody była zniekształcona, ale to dodawało jeszcze tajemniczości.

(o ścianę skalną. Ten wodospad spada z góry...)
-Właśnie, że się stało Du. A wytłumacze Ci przy następnym spotkaniu. Dozobaczenia Du.
Po chwili już go nei było...

-Dobrze.
Powiedział do powietrza. Sam tutaj stać nie będzie przecież. Tak wiec Ręka w górę, pstryk palcami, efektownie owinęły go płatki śniegu tworząc biały kokon, który po chwili rozdmuchał sie na wszystkie strony, nie pozostawiając śladu po dzieciaku.

Osiadł powoli na ziemi a czerwono-krwiste skrzydła schował pod skórą okazując jednocześnie na twarzy grymas bólu. Przez chwilę spoglądał w ziemię i oddychał przez usta. Milczał chodź ból był niemały. Kiedy się uniósł spojrzał na zburzoną wodę od strony wodospadu. Przez długi czas pozostawał w bez ruchu i zamyśleniu. Nie wiedział jaki ma teraz cel gdzie się podziać i z kim mówić. Zastanawiały go tez postacie z Baru, który odwiedził wcześniej...

Po chwili upadły mógł poczuć nagły powiew wiatru i jak ktoś staje koło niego. Upadła potrząsnęła skrzydłami i złożyła je. Przez chwilę się nad czymś zastanawiała, po czym je schowała czując lekką falę bólu. Nadal była uwrażliwiona na ruchy skrzydeł... Miała nadzieję, że szybko miną. Zadarła głowę do góry i spojrzała na chłopaka wyższego od siebie. Znowu on.
- Cześć.

Spojrzał spokojnie przez bark kiedy dziewczyna lądowała i przyjrzał się jej z uwagą. Nie pasowała do upadłych wyglądała na miłą a to się nie zdarzało często. Powoli się odwrócił i spojrzał dziewczynie w oczy.
Ty znałaś moje imię... Nie pamiętam Cie dobrze...
Powiedział ze spokojem i zaciekawieniem jednocześnie. Dawno nie było go w tej krainie i zauważył dopiero teraz, że jednak coś się zmieniło...

- O jednak mówisz.
Ucieszyła się lekko i rozejrzała dookoła. Znalazła swoją ulubioną półkę zkalną i na niej usiadła.
- Ty mnie nie znasz, nigdy wcześniej się nie widzieliśmy. Chyba.
Uśmiechnęła się pod nosem i znudzona zaczęłą jeździć paznokciem po kamieniu, na którym siedziała.

Uniósł głowę w górę ale nie odrywał od niej wzroku, był lekko zdziwiony zachowaniem i słowami dziewczyny. Powoli mrugnął powiekami i przechylił głowę w bok.
Jak zatem poznałaś moje imię i skąd wiedziałaś, że ty będę?
Powiedział ze spokojem w głosie. Nie dało wyczuć się tym razem ciekawości w tonie głosu.

- Tajemnica. Gdybym ci powiedziała, cała sytuacja byłaby mniej ciekawa.
Dalej się uśmiechała. Chociaż wątpiła, by upadły to zauważył. W końcu była noc i wszędzie ciemno.

Przełknął ślinę i oderwał wzrok od dziewczyny. Twarz jego była spokojna, jak z kamienia. Nie można było wyczytać z niej żadnych odczuć. Westchnął lekko i spojrzał na wodospad odwracając się tym samym do dziewczyny plecami.
Muszę się skontaktować z władcą upadłych aniołów... Problem polega na tym, że nie było mnie długi czas w krainie i nie wiem kim jest...
Powiedział i spojrzał na gwiazdy migocące na niebie.

- Władca upadłych? W takim razie musisz się zgłosić do Kory, Ramza albo Shadow, chcociaż najlepiej do pierwszej dwójki.
Założyła nogę na nogę a głowę oparła na łokciu. Przypatrywała mu się lekko denerwującym wzrokiem.

Nie widział teraz dziewczyny dzięki czemu lekko przymrużył oczy i się uśmiechnął.
Shadow...
Szepnął pod nosem i opuścił głowę. Widać było, że zna te osobę.
Powoli się odwrócił i zobaczył spojrzenie dziewczyny na sobie. Było nie typowe, penetrujące, przeszywające. Uśmiech już nie widniał na jego twarzy a oczy były normalne.
Jestem gdzieś ubrudzony, że się mi tak przyglądasz?
Powiedział ze spokojem w głosie.

- Nie, ale twoja osoba mnie intryguje... Że też moja siostra...
Nie dokończyła myśli tylko zaśmiała się cicho. Wstała i otrzepała swoje cztery litery z pyłu skalnego.

Przymrużył oczy i lekko zmarszczył brwi. Nie wiedział o czym dziewczyna mówi. Widocznie podróże źle na niego wpływają. Ostatnie przeżycia i zadania były bardzo wpływowe na jego życie. Westchnął i spojrzał w oczy dziewczynie.
Siostra? Powiedz mi kim jesteś i skąd znasz mnie.
Powiedział stanowczo i podszedł bliżej dziewczyny.

Lekko przechyliła głowę nie przerywając z nim kontaktu wzrokowego.
- Jesteś pierwszą osobą, której o tym mówię... Jestem małą siostrzyczką Alex- wyszczerzyła ząbki w szerokim uśmiechu. Ciekawe jak zszokuje go to wyznanie?

Otworzył szerzej oczy i spojrzał lekko zdziwiony na dziewczynę.
Alex była Elfem... nie możesz być jej siostrą...
Powiedział z pewnością siebie ale i zdziwieniem z powodu wypowiedzi dziewczyny.

- Byłam elfką... Do niedawna. A potem przeszłam rytuał, zabito mnie i znów ożyłam. I już nie mam niczego w sobie, co elfie.
Przestała się uśmiechać. Cóż to nie były najmilsze wspomnienia. Ale przeszłość to przeszłość.
- Nie widać między nami podobieństwa?-na jej ustach z powrotem zagościł uśmiech.

Powoli usiadł na ziemi i wbił w nią wzrok.
A więc ten rytuał jednak istnieje...
Powiedział sam do siebie i spojrzał na dziewczynę.
Podobieństwa?
Powiedział lekko zdziwiony i zaczął się przyglądać z uwagą.
Usta... nos... policzki...To jedyna podobne elementy, ale oczy masz inne, a zazwyczaj to oczy zdradzają...
Powiedział i westchnął lekko. Przymknął oczy.

- Rozumiem.
Westchnęła cicho i popatrzyła na niego. Fakt oczy miała inne... Rin miała zwykle miodowe bądź szare, a jej siostra naturalnie zielone.
Zamyśliła się. Przydałoby się, żeby w końcu wróciła do domu na noc... Ale oto miała przed sobą osobę, która dobrze znała Alex. Postanowiła, że zostanie i go wypyta o szczegóły. Ale to jutro... póki co zapadła w głęboki sen na skalnej półce. Jeszcze tylko zdąrzyła się okryć skrzydłami, żeby nie marznąć.