Wodospad "Taichuen"

-Nie, nic - odpowiedział i uśmiechnął się po swojemu, kierując wzrok na Kuroi. Wyjął jedną rękę z wody i pchnął kaptur wampirzycy, tak by pokazała swoją twarz. Kilka kropel wody z palców Alrada poleciało na jej twarz. Przekrzywił lekko głowę, z tym niby miłym uśmieszkiem.

Wytarła sobie dłonią twarz, a drugą rękom zasłoniła słońce. Było za jasno.
-Dawno cię nie widziała, gdzie byłeś?- Spytała jakby przejętym głosem. Dotknęła palcem taflę wody rysując coś na niej.

-A ty? Gdzie Ty byłaś? - Spytał, tym samym unikając odpowiedzi na jej pytanie. Nie odrywał od niej wzroku. Nie znikał mu z twarzy uśmiech.

Spojrzała teraz na Alrada.
-Spytała pierwsza.- Powiedziała. Jej wzrok była jakby lodowaty, nie lubiła jak ktoś unikał jej pytań. Wolała wszystko wiedzieć. Przymrużyła lekko oczy.

-Ale ja nie umiem Ci odpowiedzieć - odparł beztrosko, uśmiechając się do Kuroi. Mówił prawdę - jak zawsze.

Westchnęła cicho zawiedziona.
-Była w okolicy.- Odpowiedziała na wcześniejsze pytanie Alrada. Uderzyła dłonią w taflę wody spoglądając nadal na elfa. Woda uniosła się w powietrze i znów opadała w dół.

Powoli uniósł rękę i położył na głowie Kuroi. Po czym sprawnym ruchem, wytargał ją z zadowoleniem.
-Moja mała Kuroi - powiedział tylko, uśmiechając się do wampirzycy niby radośnie.

-Mała?- Spytała, ale jednak z wesołym uśmiechem. Zawsze ją tak dręczył, więc się przyzwyczaiła. Już tak nie świeciło, opuściła dłoń i położyła ją na ziemi. Po chwili się przeciągnęła i spojrzała na niebo.

Stwierdził że na niego już czas. Ruszył więc swoje cztery litery stąd, ale razem z 10t więcej w swojej sakwie. Talary należały do Alrada. Przywitałem sie również z nimi, keidy okradałęm go. Po czym poleciałem powoli szybując gdzieś. W końcu wylądował gdzieś na drzewie nieopodal nich.

Zauważała znajomą jej osobę, więc natychmiastowo wstała. Machając do Sylphido ręką zawołała.
-Hej! Chodź tu do nas! Nie siedź tam sam.- Uśmiechnęła się radośnie.

A on siedział. W tej odległości i przy tym wietrze który był tu u góry nie słyszał jej. Odmachał jej tylko lekko i tak bez życia.

Odpięła płaszcz i rzuciła go na ziemię.
-Zaraz wracam- Powiedziała do Alrada. Przygryzła dolną wargę, odwiązała wstążkę, którą miała przy szyi i zawiązała nią włosy. W jednej chwili była przy złodziejaszku, zamachnęła się ręką żeby uderzyć do w twarz. Jeżeli ją powstrzyma to i tak mu coś zrobi.

Zablokował jej cios jedynie.
-Za co?
cichę mruknięcie

-Za to, że zachowujesz się jak trup.- Stwierdziła z wyrzutem, chociaż sama jest martwa to się tak nie zachowuje. Przysiadła na gałęzi obok chłopaka.
-Co się stało? – Spytała krzyżują ręce na biuście.

-N...
Już chciałem powiedzieć nic, no ale...
-Rodzinka wygarnęła mi, że niepotrzebnie wróciłem. I ze mnie tutaj nie powinno być.
Szepnąłem cicho, podkulajac nogi.

Opuściła głowę, ciekawe, kto się to pierwszy załamie. Dłonią rozczochrała mu włosy.
-Obchodzi cię ich zdanie? Jeżeli tak to jeszcze wiele razy cię skrzywdzą.- Powiedziała zakładając włosy za ucho.
-Nie dbaj, co o tobie mówią, po prostu wierz w siebie.- Uśmiechnęła się radośnie.

-Może i masz rację, ale jakbyś ty sie czuła, gdyby matka Ci powiedziała, że masz się wynosić, że powinnaś nie istnieć. Że Cię nie kocha?
spytałem.

-Mnie matka porzuciła, zostawiła w głupiej szkole. Nikt mi o niej nie powiedział, nie szukała mnie.- Powiedziała poważnie spoglądając mu prosto w oczy. Niech wie, że takie rzeczy się często zdarzają, że nie tylko on nie miał prawdziwego życia.

-Może i masz racje...
urwał w pół zdania zdania i zamyślił się przez chwilę.
-Czemu się na mnie rzuciłaś wtedy w barze?
automatyczna zmiana tematu.

Zaśmiała się, kiedy przypomniał o tym zdarzeniu.
-A tak.- Powiedziała uśmiechając się wesoło. Chyba Alrad nie usłyszał, nie? Rozwiązała wstążkę, a wiatr rozwiał jej krótkie włosy.

-Odpowiesz?
spytałem, a moje nogi zwisły z drzewa. Wrócił humor.

-A, czemu nie?- Spojrzała na upadłego nadal się uśmiechając. Zawiązała znów wstążkę na szyi. Poprawiła spódniczkę, właściwie ugładziła ją na udach.

-A niewiem. Ale zazwyczaj rzucając sie na kogoś ma sie jakiś powód.
Przytuliłem ja do siebie, trzymając ją w nadgarstkach. Prawa ręka trzyma lewą, a lewa prawą. Niezbyt mocno. Jakby zaczęła sie szarpać to puszczam.

Siedziała bez ruchu, nie trzymał jej za mocno, ale po coś ją trzymał. Zamknęła oczy czując na pliczkach zimny powiew wiatru. Nie zastanawiała się, co chce zrobić.

A on ją tak trzymał delikatnie, tuląc leciutko do siebie. Jak nie będzie chciała to powie przecież czy cos...