Cmentarz "Koniec"

Gdy malec zjadł cukierka, przez chwilę mógł czuć się dziwnie... Tak jakby zjadł duszę silnego maga... On zjadł duszę silnego maga, demona Urcana (decyduj co się stanie, czy też Urc się objawi, czy też zdobędziesz jego moce, co tam chcesz)
-Nie ma za co - Wstał, i wrócił na swe miejsce. Głową skinął Korze na przywitanie

(bo tatuś to tak te królowe... xD)

Zachowywał się już normalnie, tak jak zawsze w obecności syna. Taki nawyk.
- Matko to Losario, mój syn i książę. Synu to Kora, królowa i Twoje babcia - przedstawił ich sobie i spojrzał na cukierek oraz Sai'a krytycznie. Co znów on daje dziecku jego, znów potruć chce.
- Co to było? - zapytał wprost, nie wierzył że Sai daje cukierki na lewo i prawo. On i miły... może.

Malec nie poczuł nic dziwnego. Ot zwyczajny cukierek. Z początku. Już po chwili minęła mu senność. I to było wszystko, jak na razie żadnych innych, fizycznych oznak wchłonięcia kogokolwiek nie miał
- Co to jest Zangetsu? - Spytał, oderwany od objęć Morfeusza. Uśmiechnął się do swojej babci, ale nic do niej nie powiedział. Bo po co?

Wyszczerzył się odchylając do tyłu z rękoma założonymi za głowę
-Cukier, barwnik, roztwór smakowy, dusza demona - Wymieniał jak zwykły skład lub receptę, zresztą Losar już wszystko wydał

Pojawiła się na jednym z nagrobków.
- Witaj Koro. - powiedziała i spojrzała na tego obok. No proszę, wrócił - Witaj Ramzesie. - uśmiechnęła się lekko i spojrzała dalej. Saiuko. Zmierzyła go lodowatym spojrzeniem, zmróżyła oczy i nic nie powiedziała.

Uśmiechnęłam się do Sai'a i również skinęłam głową. Podejrzliwie przyglądałam się cukierkowi, jaki dał malcowi. Lecz wiedziałam, że Sai nie skrzywdził by chłopca w obecności mojej i Ramzesa. Ale trzeba było przyznać Ramzesowi, że dobrze wychował chłopca.
- Ah. Syn... Miło Cię poznać, Losario. - uśmiechnęlam się delikatnie po czym spiorunowałam wzrokiem Sai'a - Dusza demona? Urcana? - spytałam tylko dla pewności. Uśmiechnęłam się do Niny
- Witaj.

/Sai zwariował i zrobił się dobrą wróżką.... rozdaje prezenty jak wróżki ze śpiącej królewny oO /

Uśmiechnął się niewinnie do Niny, w końcu był taki niewinny
-No co, nie wiedziałem że mnie posłucha i Cię zgwałci - Zachciało mu się śmiać ale dusił to w sobie zasłaniając twarz kłopotliwym uśmieszkiem

- Nagle coś dużo Was tutaj - podrapał się po skroni, nie bardzo się orientując skąd nagle tutaj tyle osób . Wzruszył ramionami spokojnie, patrząc po obecnych i wzrokiem pilnując syna. Na razie nie było po nim nic szczególnego widać, ale wiedział kogo duszę dał mu Sai. Skrzywił się tylko, niech będzie. Przeżyje jakoś.
- Ah, witajcie wszyscy - wyszczerzył się sztucznie, bo do śmiechu mu nie było. Sai truł mu syna dusza demona. Cóż poradzić, raczej nic się nie stanie. Nie zareagował na słowa Sai'a do Niny, nie jego sprawa. Tylko rozglądał się w dalszym ciągu nieco speszony.

Prychnęła słysząc jego słowa. Nie wiedział, jasne. No bo to takie niesamowite, że poddani spełniają rozkazy króla, pfff.
- Co słychać Koro? - spytała upadłej uśmiechając się do niej i przeniosła wzrok na chłopca. - Czyj syn? - zapytała zaciekawiona, chociaż odpowiedziała sobie na to pytanie sama. - Wszyscy przyszli cię przywitać - wyszczerzyła się. Sztucznie czy nie, jej sprawa.

Widać, ktoś postanowił zabawić się bez jego wiedzy i teraz miał w sobie jakiegoś demona. trudno. W zasadzie nawet mu się to spodobało. Słowo "mag" kojarzyło mu się z kulami ognia jak i różnymi zabawami, ponad to ciekawe obrazy, których części i tak nie rozumiał. Nowe doznania kłębiły się wraz ze starymi, zwyczajnymi myślami, tworząc w głowie malca dziwną mieszankę
- Tato, zabierzesz mnie kiedyś na pustynię? Albo by oglądać ogrody w królestwie, rzekę magmy. Brzmi to jak dobra zabawa. - Spytał z szerokim uśmiechem, ciągnąc ojca za ubranie delikatnie
- I pójdziemy z babcią Korą. Dobrze? - Stał się nagle miły. Zazwyczaj nie był taki przy nikim innym niż Ramzesie. Też efekt duszy demona?

>Ciekawe jakie to obrazy i z jaką upadłą w roli głównej xd <

-Ja już lecę zanim Ramziu się na mnie wkurzy - Puścił oczko Królowa i Ninie przepraszający uśmiech i puf, nie było go

Usiadłam obok Ramzesa uśmiechając się lekko
- U mnie w porządku, a eraz to nawet znacznie lepiej - odpowiedziałam spokojnie Ninie - A Ty jak się trzymasz? - spojrzałam na chłopca czule - Na pewno kiedyś zwiedzimy królestwo razem. I wiele innych miejsc. Cierpliwości. - przeniosłam wzrok na syna - Trzeba go będzie teraz obserwować. Nie wiadomo jakie skutki bedzie miał czyn Sai'a... - powiedziałam cicho.

- Ma ciągle swoją dusze, więc dużo mu nie zrobił. Jedynie zmieszał ich myśl, nic więcej na szczęście... - pogłaskał małego po włosach i dał go do jego babci.
- Masz, potrzymaj tego małego diabełka - uśmiechnął się, spoglądając na Korę. Dawno nie wiedział swojej matki, a tym bardziej w takim humorze.

Słuchał uważnie słów babci, po chwili tuląc babcię. Skutki? To było jak błogosławieństwo. Z każdą chwilą umysł małego dziecka dostawał miliony informacji, kilkaset lat życia pewnej osoby. W dodatku mógł tym zarządzać, jak chciał. Tak jak gdyby dostał księgę i mógł niej wyrwać to co mu nie pasowało. Dlatego też szybko pozbył się takich rzeczy jak uczucia dawnej osoby, oraz mniej istotne wspomnienia.
- Babciu, popracujemy razem? Muszę zrobić kilka rzeczy jak będzie rano. I nie martwcie się o mnie. Ten demon to jak taki nauczyciel, pokazał mi świat. Wiecie, że są oceany? Tata nigdy nie pokazał mi oceanów. - Niczym w gwiazdkę. Dostał to czego pragnął od kiedy ojciec zabrał go ze sobą. Moc i wiedzę, jak można ją wykorzystywać.

[oho oho x> kogo ja tu widzę. Żeby nie boski Reno, durny Ramz nie wiedziałby ile ma pd ;< Lasario, zginiesz. Pozdro zią.]

- Ja? Hmm. Prowadzę całkiem urozmaicone życie. Gwałty i te sprawy - powiedziała beztrosko, ale widać było, że jest nieco roztrzęsiona jeśli o to chodzi. Spojrzała na młodego upadłego. - Czyny tego demona raczej nie mają dobrych skutków - mruknęła oschłym głosem. Do Ramzesa już nic nie mówiła. Skoro nie wyrażał jakiejkolwiek chęci rozmowy z nią to ona się narzucać nie będzie.

Dawno nie miałam powodu do uśmiechu. Wzięłam malca na kolana i przytuliłam do siebie.
- Mam taką nadzieję. - powiedziałam spokojnie i pogładziłam wnuka po głowie i uśmiechnęłam się pogodnie - Oczywiscie Losario. Pokażę Ci kilka miejsc w zamku. - westchnęlam cicho - Nauczyciel... Mimo wszystko będę Cię mieć na oku mały gentlemanie. - oparłam się o ramię syna, tuląc do siebie wnuka. Ja? Babcią? Dziwnie to brzmiało, ale podobalo mi się. Spojrzałam na Ninę.
- Gwałty? I nic mi nie mówisz? Kto Ci to zrobił?

< Może zginać. Mało mnie to obchodzi, gram bo Ramzes mnie prosił >

No i skoro już nikt go o nic nie pytał, mógł zamknąć swe książęce powieki i cieszyć się ciepłem rodziny. Uczepił się swoimi małymi paluszkami ubrania babci i tak sobie trwał, zamykając oczy. Wiedza po pewnym czasie zaczynała przyprawiać o ból głowy, a ponad to przynosiła zmęczenie. Ziewnął więc cichutko i powoli zaczął przysypiać.

- Eeee tam.. - machnęła lekceważąco ręką. - To była kara za to, że zrobiłam komnatę króla demonów różową - wyjaśniła. - No, ale i tak już nic nie zrobisz - mruknęła nieco speszona. - Nina - przedstawiła się młodemu widząc, że nikt inny nie zamierza tego zrobić.

[to był dżołk. witam ponownie ;D]

// bojowe nastroje Oo wy nie potraficie inaczej? ;s eh

No tak, trochę rzeczy tutaj pozostawił, ale to już była przeszłość. Jakoś nikt się nie przejął jego zniknięciem, a on sobie hulał jak chciał. A syn był czymś czego zawsze chciał, ale zawsze coś mu w tym przeszkadzało. Odetchnął cicho i oparł głowę na dłoniach trochę zamyślony. Zastanawiał się czy zdziwaczały demon Reno jeszcze żyje oraz takie tam. Miał mętlik w głowie, niezbyt dobrze się z tym czuł. Arc sobie zniknęła, a matka jego syna nie żyje. No cóż, nic lepszego go spotkać nie mogło... ironia. Nie chciał, aby syn się męczył
- Losario - odparł za malca, który widocznie przysypiał. Należało mu się po tym wszystkim.

- Tato, będę mógł zabijać? Jak Ty. - Spytał, półprzytomny i zdawać by się mogło nieświadomy swoich słów. Od tak, jak gdyby lunatykował czy też powiedział coś, co ktoś wbił mu do głowy.
- I jeszcze... napiłbym się mleka. - Podsumował wszystko, niemalże rozpływając się na kolanach Kory. Było wygodniej, niż u kościstego Ramzesa ;x

Tuliłam malca do siebie czule, a widząc że przysypia uśmiechnęlam się delikatnie. Byłam szczęśliwa z powrotu syna, jak i posiadania wnuka. Przeniosłam wzrok na Ninę.
- Takich kar się nie wymierza za tak błahą rzecz. Powiedz. Może jednak coś sie uda zrobić.
Spojrzałam na wnuka lekko rozbawiona. - Może lepiej przenieśmy się do jakiegoś cieplejszego miejsca.

- Jeżeli możesz zaopiekuj się przez chwilę małym, ja sobie pogadam przez chwilą oto z tą upadłą - wzrokiem wskazał na Ninę, musiał kilka spraw rozwiązać, aby później nie miał problemów. W ogóle nie chciał później mieć kogoś na sumieniu, więc jego sprawa aby tak się nie stało.
- Dobrze? - uśmiechnął się do matki i odwrócił się do Niny.
- Siadaj - poklepał miejsca niedaleko siebie, ale nie będzie zmuszał.