Karczma "Alabastros"

-To może chodźmy do Ciebie-wymruczałem do Rin podchodząc do Aisaki i kucając przy niej. Gdzie spokój jak nie w domu. Oparłem policzek na kolanie Ai, słuchając jak gra. Podobała mi się ta melodia. Uśmiechnąłem się lekko.

[Ja tak tylko ogolnie piszę >3]
Uśmiechnła się delikatnie. Miała okropną ochotę przerwać grę i podrapać zwierzołaka za uchem, ale powstrzymała się i grała dalej.

- W żadnym wypadku.
Uśmiechnęła się przepraszająco i spojrzała na Tay,ę porozumiewawczo.
- Mój model będzie się peszył, więc żadnych gapiów.
Ciągle się uśmiechała. Coś jej chodziło po głowie, ale jak na razie tylko jedna upadła wiedziała, o co chodzi Rin.
- Do mnie nie. Sylph w domu- wzruszyła ramionami. Zapewne nie byłby zachwycony jej pomysłem.

Zmarszczyłem lekko brwi, wyłapując coś z wypowiedzi Rin
-Czemu peszył?-spytałem i machnąłem ogonkiem. Po chwili się domyśliłem.
-Ale...-nie dokończyłem, tylko przytuliłem się kurczowo do nóg Aisaki.

[aj, Syplh idzie]

Jednak po chwili wróciłam. Zapomniałam o broni, którą zostawiłam na podłodze wraz ze zdjęciem ubrania.
-A wy wciąż tu? Idźcie do Cechu, tam będzie najbezpieczniej.-uśmiechnęłam się porumiewawczo do Rin. Po chwili miecze oraz sztylet zostały przytroczone do mego paska.
-Albo do Kiwatu Wiśni. Mogę nawet zapłacić xd

- Nie, do domu wisni nie.
Zasmiała się.
- Tutaj będzie dobrze.

[wiem, widzę^^"]

Wstała i schowała lirę.
-Idę...-uśmiechnła się i przeskoczyła nad Danny'm.

Popatrzyłem za Aisaki zdesperowany. Teraz już nic nie mogłem zrobić. W końcu się zgodziłem. Westchnąłem i spojrzałem na Rin jak zbity...kotek.

-To ja nie będę Wam przeszkadzać.-łobuzerski uśmiech jak na złość nie chciał zniknąć. Podeszłam do Danny'ego i podrapałam go za uchem.
-Nie bój się, to nie jest takie straszne.-wystawiłam język. Pomachałam Rin i ulotniłam się z karczmy.

- Przecież cię nie zjem.
Uśmiechnęła się głaszcząc wystraszonego kotołaka.
- Nie chcesz mi pozować? Jesli nie to powiedz, dam spokój.
Zrobiła się poważna. Wcześniej żartowała, ale dziewczyna miała na tyle przyzwoitości w sobie, żeby go do niczego nie zmuszać. Tylko dlaczego nikt nie chciał jej pozować?

Westchnąłem i tyknąłem noskiem dłoń Rin.
-W porządku. Po prostu nie jestem zbyt...śmiały.-uśmiechnąłem się niepewnie. Skoro już się zgodziłem, to wycofywać się zamiaru nie miałem. W końcu się trzeba było przemóc... nic, że nigdy wcześniej nago nie pozowałem. Z resztą nago nikt mnie jeszcze nie widział...no oprócz matki, ale to było lata temu.

Dalej delikatnie się uśmiechała, żeby się nie bał.
- Więc rozbierz się.
Nagle na zapleczu pojawiła się jej sztaluga z płótnem gotowym do rysunku w czarno-bieli. Stanęła przy nim tak, aby światło dobrze oświetlało Danny'ego. Wyciągnęła swój sztylet i zaczęła ostrzyć kawałek węgla.

Westchnąłem oczywiście przybierając kolorki. Rumieniec był nieunikniony. Mimo wszystko przemogłem się i zdjąłem koszulkę, a następnie spodnie i bieliznę. Ubrania ułożyłem po boku i nadal skrępowany stałem, czekając na dalsze instrukcje.

Nie mogła się powstrzymać, żeby go nie zilustrować wzrokiem. Skinęła głową. Po chwili obok zwierzołaka pojawiło się kilka poduszek.
- Ułóż się na nich tak, żeby było ci wygodnie.
Starała się ułożyć poduszki tak, żeby po położeniu się zwierzołak nie czuł zimna od podłogi.

Skinąłem głową i położyłem się na poduszkach w wygodniej, ale nie odsłaniającej zbyt dużo pozie. Podparłem głowę na ręku i przekrzywiłem ją lekko, tak, że część włosów opadła mi na polik. Odetchnąłem głęboko nadal trochę skrępowany. Jednak najgorsze miałem już za sobą.

- Teraz postaraj się nie ruszać. A jeśli coś będzie nie tak, to mów.
Skończyła ostrzyć czarny kamień i, nie tracąc ani chwili, zaczęła kreślić delikatnie pierwsze linie mające ukazywać kontury ciała Danny'ego. Odruchowo, jak zawsze podczas pracy, odgarnęła niesforne kosmyki włosów, ktre wpadały jej do oczu, za ucho.

Nie poruszyłem, się ani nie odezwałem spełniając obydwa polecenia Artystki. Trwałem dzielnie w tej samej pozie i z tą sama miną. Nie było mi łatwo, zważając na to, że z natury lubiłem się ruszać.

Szybko wykonała delikatny szkic jego ciała. Następnie wzięła się za włosy. Twarz postanowiła zostawić na koniec. Nigdy nie wychodziły jej one najlepiej, ale będzie miała większą motywację, jesli reszta rysunku dobrze wyjdzie. Zaczęła robić małe pociągnięcia surowcem, dokładnie zaznaczając każdy kosmyk jego włosów.

Cóż...moje ciało nie było takim, którym można by się chwalić. Chudy, niski chłopaczek. Nic wielkiego. Duże zielone oczy starałem się zawiesić na jednym punkcie, a minę mieć jak najbardziej rozluźnioną. Czasami coś mnie zaswędziało, ale dzielnie to wytrzymywałem.

- Co chciałbyś w zamian za pozowanie?
Uśmiech nie schodził jej z ust. Starała się tak operować węglem, aby pozostawić jaśniejsze miejsca mające stanowić odbicie światła. Potem wzięła się za uszka. Szybko je narysowała. Były w miarę łatwe do wykonania. Akurat na nie najlepiej padało światło, więc cieniowanie także nie zajmowało dużo czasu.

Zamruczałem cicho, starając się nie uśmiechać za bardzo. Zdążyłem się już trochę rozluźnić.
-Nie mam pomysłu...chyba nic-powiedziałem cicho i powróciłem do poprzedniej miny. Cały czas wpatrywałem się w jeden punkt.

- Jak ci coś przyjdzie do głowy to mów, to jedno życzenie z twojej strony będzie czekało.
Nie chciała, żeby to też wyglądało tak, że tylko ona coś z tego ma. Tym bardziej, że zawstydzała Danny'ego.
Teraz powoli szkicowała poduszki.

-Dobrze-zgodziłem się, a w moich oczach można było dojrzeć przyjazną iskierkę. Poduszki były miękkie, więc było mi całkiem wygodnie. Nie czułem także zimna ciągnącego od podłogi. Może troszkę zawiewało mnie od góry, ale to nic w porównaniu nocy na dworze i to w ubraniu.

- Za niedługo skończę.
Tła postanowiła nie robić. Lepiej przedstawiał się sam Danny na poduszkach. Uważała, że wnętrze zaplecza nie byłoby najlepszym "podkładem" rysunku. Ponieważ ogólny zarys sylwetki już miała, teraz wzięła się za wszystkie szczegóły. Ułożenie dłoni, cienie na ciele i całą resztę.

Co chwila mrugałem i zwilżyłem usteczka językiem. Ogonek ułożyłem z tyłu i starałem się nimi nie machać. W głowie dla zabicia czasu zacząłem nucić ułożoną przez siebie melodię, co zaraz przypomniało mi o kimś, kto ułożył do niej słowa. Westchnąłem głęboko i powoli wypuściłem powietrze nosem.