Pomost nad jeziorem

- Zagrasz mi coś? - poprosiłam - Tak dawno nie słuchałam muzyki... - uśmiechnęłam się delikatnie.

-Ah tak... Nie ma sprawy.
Zmaterializowal w swojej dłoni lirę. No i zaczął ciągnąc za struny wydobywając dźwięki z instrumentu.

Siedziałam w milczeniu, przysłuchując się kojącym dźwiękom liry i uśmiechając się delikatnie. Przypomniały mi się stare czasy, kiedy to jeszcze byłam człowiekiem i swoją grą oraz śpiewem umilałam czas towarzystwu. Westchnęłam cicho, miłe wspomnienia ciągnęły za sobą te mniej przyjemne. Opuściłam głowę pozwalając włosom zakryć moją twarz, która teraz przybrała smutny, melancholijny wyraz.

No a Du wiedzial że gdy Gracja zaslania twarz włosami jest coś nie tak więc zaprzestał rzępolenia.
-Co się stało?

- Nic. Na prawdę nic się nie stało. - uśmiechnęłam się lekko - Melodia po prostu wróciła mi wspomnienia dawnych lat... Czasów mojej tak zwanej człowieczej młodości... Graj dalej... Jest piękna... - dodałam po chwili, głowy jednak nie poniosłam.

-Dziękuję...
Nie miał zamiaru się pogłębiać w jej nastrój. Wg jej życzenia zaczął kontynuować melodię.

Uśmiechając się lekko wsłuchiwałam się w dźwięki liry, w moim umyśle pojawiały sie obrazy z przeszłości, dobre i złe wspomnienia, ludzie których kochałam i o których wolałabym zapomnieć. Radość mieszała się ze smutkiem. Westchnęłam cicho, nie chciałam jednak przerywać grającemu Dulce, milczałam, zasłuchana w melodię.

Skrócił o niemal polowę melodi i skończył. Wszak Gracja nie miała prawa znać tej melodi, więc nie wiedziała ile trwa. Zaslonił usta dłonią ukrywając ziewnięcie.
-Wybacz... Ja już idę, do zobaczenia!
Cmoknał ją w policzek i odszedł śpiacy.

- Dziękuję... - szepnęłam i uśmiechnęłam się lekko - Bywaj... - sama jeszcze długo siedziałam na pomoście, wsłuchana w szum wiatru i fal, wspominając kilka ważnych wydarzeń z mojego życia. Jakiś czas po odejściu Dulce na pomost wszedł Hades. Wstałam, wzięłam swoją laskę i oddaliłam się wraz z tygrysem.

Śnieg zawirował tworząc pewnego rodzaju kopułę, gdy ta się rozwiała Du siedział sobie na balustradzie jeziorka i wpatrywał się w tafle wody.

Pojawił się kucając za plecami. Oparł łokcie na ramionach zwierzołaka i zaczął delikatnie dmuchać ciepłym powietrzem w jego kark.

Przeszły go ciarki, lecz już był przyzwyczajony to nagłych prób zdziwienia go, lub podobne. Odwrócił głowe do profilu, aby móc zerknąc na napastnika.
-Hę?
Przymknął jedno oko czując podmuch wiatru. Zasłonił usta dłonią - ziewnął.
-To ja przepraszam, warto było by odpocząć.
Cmoknął go w policzek i zniknął.

Westchnął cicho i zniknął.

Przyszła na pomost i siadła opuszczając nogi w wodę..

Spojrzała na wodę cisza i spokój..
Wstała i wyszła szukając inspiracji..

Pojawiła się na pomoście nucąc jakąś melodię. Usiadła na poręczy, wymachując nogami wiszącymi w powietrzu. Oparła się dłońmi po bokach, by przypadkiem nie wpaść do jeziora. Jej oczy utkwiły w wodzie jeziora, zagłębiły się w jej toni i barwie. Odchyliła nieznacznie głowę do tyłu pozwalając im na swobodne poruszanie się wraz z podmuchami wiatru. Takiego spokoju i ciszy potrzebowała, choćby przez chwilę. W końcu przymknęła powieki pozwalając odpocząć także swojemu wzrokowi. Inne zmysły pracowały nad jej czujnością.

Chwila ta trwała dosłownie chwile, bo Ramzes nie chciał pozwolić, aby tylko ona miała dobrze. Niespodziewanie zrzucił ją do wody, co się będzie. Dawno nie miał okazji nikogo tam wepchać, wiec ta była cudnym celem jego ukrytych marzeń.
- Ciepła woda? Nie wiem czy mam do Ciebie dołączyć - skrzywił się nieco i pogładził po podbródku, czekając na reakcję królowej elfów, byłej bogini. Najwyżej mu się oberwie, nie takie rzeczy przeżywał, a to pewnie będzie pikuś.
- Hehe

Było tak spokojnie póki nie wpadła do wody. Na samym początku nie wiedziała, co się stało. Raz była w powietrzu a już sekundę potem w wodzie. Wynurzyła się dość szybko raczej niezbyt zadowolona zmianą miejsca. No tak, któż inny mógł popełnić tak haniebny czyn jak nie Ramzes. Jej oczy zwęziły się w małe szparki. Cała mokra i z miną raczej daleko odbiegającą od spokojnej wyglądała jak drapieżnik gotowy do skoku na swoją ofiarę. I właściwie takie były jej zamiary póki nie wzięła głębokiego wdechu. Przejechała dłonią po włosach udając, że nic się nie stało. Chociaż właśnie teraz najbardziej na świecie pragnęłaby zemsty nie dała tego po sobie poznać. Jej twarz przybrała zadziwiająco spokojny wyraz. Uśmiechnęła się przymilnie.
-Ach, żałuj. Woda jest cudowna –rzekła przesłodzonym głosem. –A właściwie, co ci będę mówić. –W mgnieniu oka na jej twarz wpełzł szatański uśmiech. Pojawiła się z nikąd tuż za upadłym, i pchnęła go lekko do przodu. Barierka dokładnie w tej chwili znikła, tak by Ramzes nie miał, czego się złapać. Z satysfakcją spoglądała na wpadającego do wody króla.
-I jak? Wspaniała, nieprawdaż?

Patrzył z wielkim uśmiechem na twarzy i ogromną satysfakcją jak posyła kamienna kobietę do wody w znany mu sposób. Zwykłym, prostym, nieszkodliwym pchnięciem w plecy dłońmi. Długo się tym nie nacieszył, bo złośliwa Elys wpakował go do wody bez ceregieli. Wpakował się do wody z głośnym pluskiem i wynurzył. Stanął o własnych nogach i wzleciał, mocno ruszając przy tym mokrymi skrzydłami. Wszystko to spowodowało, że Elys została zbombardowana dosłownie wodą i była jeszcze bardziej morka. Uśmiechnął się szatańsko, będąc w powietrzu i susząc się przy wietrze
- Oj przepraszam, nie zauważyłem Ciebie - stwierdził niewinnym tonem, ale na jego twarzy panował spokój jak zawsze w takich sytuacjach.
- Woda zimna, może ty taka gorąca. Nie wiem - prychnął, otrzepując włosy z wody.

Uniosła nieznacznie brwi.
-No, cóż nie wiedziałam, że masz coś ze wzrokiem. – Jej diaboliczny uśmiech tylko się pogłębił, a zdawałoby się, że to niemożliwe. Nie przejęła się zbytnio tym, iż chłopak ją ochlapał. Wzmocniła swoje własne naturalne ciepło, przyśpieszając proces ogrzewania ubrania i suszenia włosów. Gdy już prawie skończyła uniosła nieznacznie dłoń, a słup wody wystrzelił w powietrze i całkiem przypadkiem trafił upadłego.
-Ramzesie, ty musisz naprawdę ochłonąć.

Woda nie tknęła go, a wróciła na swoje miejsce. Władza na lewitacją robiła swoje. Uśmiechnął się spokojnie, suchy lądując już przy królowej. Dotknął jej ubrania, ale ta już były sucha. Było mu to obojętne, ale nie chciał aby się rozchorowała przez niego. Mimo to była jego panią w dalszym ciągu. Sam już dawno osuszył się na swój sposób.
- No mam, od kiedy zaczęłaś mnie bić. Już nie pamiętasz? - zapytał, chcąc całą winę zrzucić oczywiście na kobietę. Na kogoś trzeba było.
- Nie trzeba w taki sposób, są inne i bardziej przyjemne sposób - powiedział już opanowany, ale nieznaczny uśmiech królował. Zmieniła się i dobrze, nie przepadał za jej kamiennym charakterem.

-Bić? Sądzisz, że gdybym chciała cię ukarać…-przysunęła do niego swoją twarzy spojrzeć mu w oczy. -…Byłabym tak delikatna? –Ponownie uśmiechnęła się szatańsko, po czym napięcie odwróciła się wokół własnej osi, podskoczyła zwinnie i usiada na poręczy. Zerknęła uważnie na Ramzesa, starając się pochwycić jego tok myślenia i tworzenia głupich pomysłów.
-Nawet się niw waż-rzekła ostrzegawczo i położyła nogę na nogę. Westchnęła ciężko, po czym uśmiechnęła się nieznacznie.
-Długo jeszcze siedziałeś na balu po tym jak wyszłam?

- Jeden wygłup na dziś starczy, innym razem jeszcze wykręcę Ci złośliwy numer zła kobieto - stwierdził dość poważnie i usiadł obok niej, kładąc dłonie na kolanach. Zamyślił się nad zadanym pytaniem, miał mały mętlik w głowie.
- Przecież mówiłem, że wczoraj przyszedłem aby zatańczyć z Tobą. Pomęczyłem jeszcze chwile społeczeństwo i opuściłem sale - powiedział zgodnie z tym jak było, bo nie siedział tam dłużej niż powinien.
- Taa, ty byś na mnie reki nie podniosła. Znam Cię trochu, chodź pewnie nie do końca, każdy ma swoje tajemnice i sekrety - rzekł, słysząc o delikatności i tylko pokręcił głową. Kobiety, potrafiły być skomplikowane czasami.

Pokiwała głową. –Pewnie masz rację, chociaż i nie do końca. –Spojrzała na swoje zwisające swobodnie stopy. –Sekrety…jest ich czasami aż za dużo.
Woda mała purpurowy odcień dzięki zachodzącemu słońcu, chowającemu się już za horyzontem.
-A jak dajesz sobie ponownie radę jako król? Łatwo jest wrócić na to stanowisko? –Zerknęła na niego z zaciekawionym wyrazem twarzy. Albo udawała albo naprawdę ją to ciekawiło.

wchodzi i wilczej fornie maskując zapach wilkołaka.
podchodzi do krawędzi i kładzie się zamaczając jedną łape w wodzie

- Jak widać jakoś sobie radę daje, jedynie trzymam z kobietami na odległość. Muszę się przyzwyczaić, że lepiej być samemu - stwierdził, bo tak to mu utrudniało pracę, więc wolał nie mieszać w swojej pracy. Zerknął na nią, myśląc nad czymś.
- Czemu zapytałaś na balu o to ze sługą... zmieniałaś się ostatnimi czasy, albo mnie tak długo nie było i coś mnie ominęło pani - stwierdził cicho, walka na froncie nie była niczym przyjemny, A zwłaszcza dla niego, ciągle jakieś zajęcie, wszędzie ten niemiły fetor wojny. Otrzepał głową, aby wyrzucić te myśli.