Największa komnata Króla Saia ;*

Obudził się smutny, nie było Jej przy nim, a może to sen? Miły sen..
Znikł

Wróciła, żeby zobaczyć czy się lepiej czuje, ale jego nie było. No cóż. Najwidoczniej poczuł się lepiej.

Pojawił się w komnacie Saiuko i odłożył Tensę na łóżeczko, przykrywając kołderką
- Co tu robisz? - Spytał spokojnie i uśmiechnął
- Zresztą... Nie dotykaj tej broni, bo zabiję. Pa. - Wytknął jej język i zniknął.

Tensa od razu zniknęła

A całkiem niedawno wspominała, że Urca dawno nie widziała. Cóż, położyła się na łóżku i zwinęła w kłębek. Trochę ją bolał brzuch.

Pojawił się na swoim miejscu w cieplutkim łóżeczku

- Lepiej się już czujesz? - zapytała. Mimo że była do niego tyłem, to i tak wiedziała, że to on.

(avvvv! ;p)

-Na zewnątrz czy wewnątrz? -Podniósł się aby spojrzeć na Nią, widać humor mu się poprawił po ostatniej walce

- Na zewnątrz - mruknęła odwracając się do niego przodem i nawet się lekko uśmiechnęła.

Nagle oplotły go płatki czerwonych róż, w paru chwilach wszystkie zmieniły kolor na czarny i opadły na łóżko a Sai był już w swym nowym ciele
-Tak jak widać - Puścił Jej oczko i wytknął delikatnie język

Westchnęła cicho patrząc na niego. Całkiem nieźle.
- A wewnętrznie? - zapytała podpierając się na łokciach.

-W tej chwili jest ok, lecz daje mi nieźle popalić - Ciężko mu było silić się na uśmiech lecz było to wykonalne

- Wybacz, że gdy czujesz to pierwszy raz, musi tak boleć. - powiedziała patrząc na kołdrę - Czuję się winna..

Podniósł Jej twarz chwytając delikatnie za podbródek
-Nie lubię gdy się obwiniasz, i jeżeli dalej masz zamiar się obwiniać to poczuje się jeszcze gorzej - Spojrzał Jej w oczy i uśmiechnął się nikle

- Co poradzę, że tak czuję? - spytała - Jeśli przez to poczujesz się jeszcze gorzej to znów się będę obwiniać i powstanie błędne koło - wystawiła mu język.

-Dlatego ulegnij mi i przestań się obwiniać -Mruknął szybko i chwycił Jej język ustami uśmiechając się głupio. Dzisiaj jego drapieżna strona przeważała nad emocjami, miał dosyć bycia w ogromnym bólu, co prawda ból nie ustał lecz teraz był on ignorowany.. Do czasu

Raczej nie miała możliwości powiedzenia czegokolwiek, bo gdy tylko próbowała odpowiedzieć wychodził z tego jakiś bełkot z racji tego, że trzymał jej język w ustach, który zresztą poruszał się wtedy, co demon mógł przyjemnie odczuć.

Lecz nagle szybko się cofnął i spojrzał gdzieś w dół
-Przepraszam, nie powinienem - Mruknął cicho ze skruchą, odkąd to się stało Sai był bardziej wrażliwy na Jej punkcie

Tego to już się zupełnie po nim niespodziewała. Wcześniej całował ją, kiedy tylko mu się podobało i jeszcze się głupio cieszył, a teraz? Miała wrażenie, że zepsuła tego demona.
- Niby tak, ale.. - no co miała powiedzieć? Że teraz targają nią sprzeczne uczucia? Że chce, aby to zrobił? A może raczej, że nie wie czego chce? Tak, więc pozostawiła to zdanie urwane.

Odwrócił się szybko i spojrzał na Nią z małą iskierką nadziei w oczach
-Ale co? - Zapytał ciekawsko

Prawie odruchowo odpowiedziała mu na pytanie tak, jak chciałby usłyszeć, ale się opamiętała.
- Głupia jestem - spuściła głowę. Nie chciała znów żałować swojej decyzji. Była w kropce.

>wbrew przeciwnościom, nie jestem normalnym osobnikiem płci męskiej, w dodatku jestem młody i nie myślę o sexie 24/7 -.-<

I powtórka z rozrywki; delikatnie podniósł Jej twarzyczkę za podbródek i spojrzał łagodnie w oczy
-Nie jesteś - Szepnął miło się do tego uśmiechając

- Gdybym nie była to... - i znów urwała w odpowiednim momencie. Zawahała się chwilę jak by tu skończyć - To moje życie wyglądałoby inaczej - wymyśliła na poczekaniu i to całkiem nieźle. - Nie potrafię być z jedną osobą zbyt długo - dodała patrząc gdzieś w bok.

Nagle delikatnie Ją pocałował, nie był to ten sam pocałunek co zawsze, lecz pełen uczuć i czułości. Uznał że to dobry moment

Na początku odruchowo odwzajemniła, lecz chwilę potem odsunęła się nieco.
- Nie potrafię. Słyszysz? - serce waliło jej jak oszalałe. Głupie. Najchętniej by je wyrwała i wywaliła przez okno.