Mała Plaża

Zanim jeszcze Sel powróciła w jego objęcia, Shi okrył ją swym płaszczem, tym razem zapinając gdzieś do połowy długości. - I jak teraz? - zapytał dość życzliwym tonem. - Będziemy tak stać? - powtórzył pytanie, które zadał wcześniej, teraz jednak nie miał na myśli kolejnych "zabaw". - Może usiądziemy?

Spodobał jej się sposób, jaki demon znalazł na zapobieganie niskiej temperaturze. Chętnie przytuliła się do niego, niemal odruchowo opierając policzek o jego wilgotny bark. Oddychając spokojnie, wdychała słony zapach morskiej wody zmieszany chyba z łagodnym, nieco ostrym zapachem skóry demona.
- Chyba nie ma po co... Tylko okleimy się piaskiem. - Nagle pewien pomysł powrócił do jej myśli. - Pamiętasz, jak jeszcze kilka godzin zapraszałam Cię do domu? Jak Ci się podoba pomysł wyschnięcia przy ogniu, hm? - Pytanie wystrzeliło jej z ust, zanim zdążyła się powstrzymać. Teraz jednak nie mogła nic na to poradzić. Pozostawało jej czekanie na odpowiedź demona.

Przyznać musiał, że była to dla niego dość ciekawa propozycja. Zastanawiał się, a właściwie był ciekaw jak wygląda jej dom, dlatego właściwie od razu przystał na jej propozycję. - Skoro dzięki temu nie będzie Ci zimno, to możemy wyruszyć właściwie od razu. - mimo przeważającej ciekawości, naprawdę nie chciał by było jej zimno. Mogła przecież zachorować. Spojrzał teraz tylko na nią czekając aż będą mogli ruszyć. W końcu nie miał zielonego pojęcia, gdzie znajduję się jej dom.

- Mam nadzieję, że nie boisz się wizyt w Melred, hm? - Eithne najpierw chwyciła demona za rękę i zaczęła prowadzić go wydeptaną już ścieżką. Później puściła jego dłoń i w milczeniu szła u jego boku, pilnując, by nie zbaczał z traktu. Czekała ich dość niedaleka droga, ale mimo to Selene uważała, by sama nie zgubiła drogi w ciemnościach.

Starał się dotrzymywać jej kroku, by któreś z nich się nie zgubiło. Gdy Sel puściła jego ręką, ten chwycił ją, by się przypadkiem nie rozłączyli. - Więc prowadź. Idę za Tobą. - powiedział spoglądając na Sel i idąc tam gdzie go prowadziła.

Przechadzając się po krainie, trafiła na plażę. Hmm, ciekawe. Szum morza na pewno ją uspokoi. Musi się przecież wyciszyć po ostatniej awanturze, w której brała udział, bo inaczej znowu coś rozwali. Usiadła na piasku i zaczęła się nim bawić, czyli brała piasek do ręki i pozwalała, aby powoli wydostawał się z tej uwięzi. Obserwowała każde ziarenko, które dość szybko znikało wśród swoich 'braci'. Po dłuższym czasie nabrała garść piachu, cisnęła nią o ziemię i położyła się na piasku, żeby popatrzeć w niebo.

Pojawił się. Zrobił górkę z piasku, zdjął koszulę i położył ją na niej po to by kładąc się mieć ją pod głową. Patrzył na zachodzące słońce.

Wyczuła, że coś się pojawiło na jej piasku. Jej, bo to ona była tu pierwsza, a szlachecka krew w takich momentach ukazywała swą obecność. Niechętnie odwróciła wzrok od pięknego zachodzącego słońca, aby móc się przyjrzeć istocie. Po uważnej obserwacji sypnęła w niego piaskiem, niby to przypadkiem, ale trzeba wiedzieć, że Sachi niczego nie robiła przypadkiem.

Nawet nie zwrócił uwagi na piasek a tym bardziej na dziewczynę. Vallorth wpatrywał się jak zaczarowany w Zachód.

Popatrzyła zniesmaczona na tego bezczelnego faceta, który ośmielił się ją ignorować. Och, jeszcze tego gorzko pożałuje. Prychnęła dość głośno i wróciła do oglądania zachodu słońca. Był na pewno piękniejszy niż ten intruz.

Słońce zaszło. Chłopak nie wstawał, przewrócił głowę w stronę dziewczyny.
- aha... to ty... czego rzucasz we mnie piaskiem ? - Powiedział obojętnie.

No proszę, jednak się odezwał.
- Bo lubię. - odpowiedziała obojętnym tonem. - Nie wolno mi? - spytała i przekręciła w jego stronę głowę z bezczelnym wyrazem twarzy. Jeśli on może być gburem to i ona nie musi go szanować. Nikt go chyba nie nauczył etykiety. Pokręciła głową zrezygnowana.

Wstał i powiedział cicho.
- Nie mam więc czym się przejmować. - Stwierdził sucho po czym ściągnął spodnie by następnie wskoczyć do wody, była ciepła.

Wzruszyła tylko ramionami. O nie, ona nie będzie się ubiegała o względy faceta. Jego strata. Obserwowała go jednak w tej wodzie z powodu maksymalnego znudzenia. Co jakiś czas znowu bawiła się piachem.
- Tylko się nie utop! - powiedziała z przekąsem na tyle głośno, aby usłyszał.

Popatrzył na dziewczynę z lekkim zażenowaniem. Podpłynął do brzegu i podszedł do dziewczyny po to by szybkimi ruchami porwać ją do wody.
- Teraz to ty się nie utop. - Powiedział podobnie do niej.

No to już był szczyt bezczelności. Na szczęście dziewczyna umiała dobrze pływać. W końcu nie raz musiała wydostać się z plastikowego worka wrzuconego do wody. Ach, ta ludzka wyrozumiałość.
- Tutaj jest przecież płytko - stwierdziła po chwili, gdyż woda sięgała jej tuż pod piersi. - I woda nawet ciepła. Na twoje szczęście - rzuciła, a przez jej twarz przemknął niewielki uśmiech. - Może byś się przedstawił, skoro już wciągasz mnie do wody - uniosła brew patrząc na niego.

- Płytko ? - Popłynął na bardzo głębokie wody i krzyknął.
- Proszę bardzo tutaj a się przedstawię...

Podpłynęła do niego nieco rozbawiona tym zachowaniem. Jeśli liczył na to, że ją utopi to mógłby się zdziwić, a nawet przejechać.
- Więc? - uśmiechnęła się lekko i położyła się na plecach, aby móc popatrzeć na rozgwieżdżone niebo.

Spojrzał na nią.
- Ehhh... w zasadzie nie mam zwyczaju przedstawiania się pierwszemu więc... - Zanurkował i nabrał wody w usta.

- Czy ty masz chociaż odrobinę kultury? - zapytała pokazując palcami odległość około 3mm. - Ale dobrze, niech Ci będzie. Sachi-desu - westchnęła ciężko. Bądź co bądź dzięki niemu zapomniała o tym, co ją tak wkurzyło.

Wypuścił z siebie wodę.
- No cóż coś tam jest ale witam Vallorth de Villione - Przedstawił się i zaimprowizował w wodze coś jak my skłon.

Skłonił się? No to chyba można mu wybaczyć poprzedni nietakt. Jednak jego imię było niesamowicie długie i trudne, a ona miała kiepską pamięć co do imion.
- A można jakoś krócej? - spytała i ochlapała go wodą. Właśnie zdała sobie sprawę z tego, że jest w wodzie i w ciuchach o.O Kij z tym, przeicież kiedyś wyschnie.

- Krócej... hmmm - Udawł myślącego nad czymś bardzo.
- W zasadzie możesz mnie nazywać Valluś. - Uśmiechnął się i delikatnie podtopił a następnie uciekł dziewczynę.

Przez to co powiedział, zakrztusiła się wodą, ale zaraz dała sobie radę i cała i zdrowa leżała ponownie na tafli wody.
- Valluś, powiadasz? - mruknęła powoli. - Wolę Vall. Nie preferuję takiego spoufalania się. Na Vallusia musisz sobie zasłużyć - wytknęła mu język. - Będę ci mówiła Vall - stwierdziła w końcu. - Patrz jakie ładne niebo. - wskazała palcem na rozgwieżdżone niebo nad nami.

- Pfff- Pffnał jak by obrażony. "Spoufalania się...co ona sobie myśli?". Spojrzał w niebo było bezchmurnie a gwiazdy wydawały się tak blisko...