Komnata Apo

Z pewnością nie dorównująca wielkością największej komnacie króla Saia, ani nie jest też tak mroczna. Brakuje co najmniej kilkudziesięciu luster, by taki narcyz jak Reno się w niej dobrze poczuł, a poza tym... Trzyma ogólny klimat panujący w zamku.

Pojawił się na środku łoża, czekając na jakąś pokojówkę, która przyniosłaby mu coś do jedzenia. Taki był naturalny porządek - kiedy Apo coś chciał, musiał to dostać. Kiedy jednak nie udało mu się odnaleźć żadnego kryształowego dzwoneczka, czy czegokolwiek, czym można by wezwać służbę, dotarła do niego smutna i straszliwa prawda - tutaj nie ma jego pokojówek. Nie ma tu też jego kucharzy, jego korepetytorów... No, można by to ciągnąć w nieskończoność.
W każdym razie, aby coś zjeść, musi znaleźć kuchnię. A, że w kuchni mógł być owy "król Sai", o którym wspominał Reno, Apo wolał nie ryzykować.
Usiadł więc na łóżku, zaczynając odczuwać nudę.

Przyszedł zwiedzić nową komnatę, chodził i się rozglądał badając każdy nowy kąt. No cóż, jego styl to na pewno nie był lecz na pewno mu się nie nie podobało. Zwiedzał tak sobie aż natrafił na sypialnię i łóżka na którym był mały szkrab, uroczy...
Przyglądał mu się tak przez parę chwil obmyślając parę różnych dziwnych scenariuszy w głowie, ale jednego był pewien. Ten mały książę był godny swej posady a stwierdził to już na Niego patrząc więc On musi mieć coś w sobie

Ach, Apo jest istnym cudotwórcą. Tylko pomyślał o służącym, a ten już do niego pognał. I, trzeba przyznać, w zamku nie zatrudniają byle kogo.
- Właściwie, chciałem tylko coś do jedzenia - oznajmił swoim dostojnym, dziecięcym głosem. - Ale możesz zostać - dodał łaskawiej.

-Jedzenie? A po co komu jedzenie.. Może mam Cię o kąpać, przewinąć i przypudrować pupcie? - A co mu tam, może być służącym, może będzie przy tym jakiś ubaw
-Tylko trzeba uważać na Boskiego Króla Saia, on naprawdę lubi podglądać małych chłopców - Rozejrzał się jakby w obawie przed pojawieniem Saia

Chwilę przyglądał mu się z niedowierzaniem, unosząc wysoko brwi. To było co najmniej niecodzienne zachowanie. Chłopiec był ciekaw, czy przypadkiem ów mężczyzna kiedyś nie zajmował się pilnowaniem haremów. A z resztą, są różne upodobania.
- Ty jesteś Boskim Królem Sai'em, mam rację? - zaryzykował tym stwierdzeniem, czując, jak żołądek zamienia mu się w rozpaloną grudę. Wcale nie z głodu... ani z pożądania, tym bardziej.

-Tak - Przeciągnął nachylając się nad Nim ze złowieszczym wyszczerzem na swej boskiej twarzy. Jego wzrok nie wróżył niczego dobrego..
-A Ty mała księżniczko jesteś zdany na moją łaskę - Wyszczerz powiększył się

Wzrok Króla Sai'a nie wróżył nic dobrego. Chłopiec odsunął się do niego profilaktycznie, myśląc przy tym o tej bajce... O dziewczynce w czerwonej pelerynce i wielkim, złym wilku. Po co ci takie wielkie zęby, Królu Sai'u?
- Chcesz mi zrefundować traumatyczne przeżycia, Wasza wysokość? - zapytał od niechcenia, zachowując obojętny wyraz twarzy. W rzeczywistości nie chciał się żegnać ze swoją cnotą, bo na to się właśnie zanosiło.

>Wykupuję pokój w kwiecie wiśni x3 <

-Traumatyczne? Och wybacz lecz ja serwuję tylko te boskie odczucia, ja gwałcić nie potrafię - Wyprostował się i zadarł nos do góry wręcz obrażony, pff co sobie mały myślał mówiąc tak straaszne rzeczy!?
-Ale pomyśl o tym, mieszkasz w moim zamku, karmię Cię moim jedzeniem i zapewniam opiekę... A Ty? co TY mi dajesz?

>Nie wykupujesz ;x <

Oblizał nerwowo wargi, zastanawiając się, co mógłby zapewnić demonowi... wyłączając te sprawy, w których chłopiec nie miał w ogóle doświadczenia. No tak, w takich chwilach dowiadywał się o własnej bezradności.
- Nie masz do tego prywatnego haremu? - zapytał po chwili, zrezygnowany.

-Mam, lecz wolę świeży materiał - Uklęknął na łóżku zbliżając się do Niego powoli, był taki słodki gdy nie mógł nic robić, w dodatku sposób w jaki się wykręcał... Sai na pewno go polubił. W końcu położył się obok wpatrując beztrosko w sufit
-Trenuj - Mruknął tylko

- Począwszy od teraz? - burknął, niezbyt zadowolony z zaistniałej sytuacji. Z drugiej strony, to chyba lepsze niż gnicie w ubóstwie? Położył się na boku, patrząc na króla z mieszanymi uczuciami. W każdym bądź razie, nie wyglądał na kogoś, kto miałby ochotę na zaliczenie wszystkiego, co się rusza. W przeciwieństwie do Reno, którego wygląd uosabiał jego charakter.

-Tak - Mruknął cicho przymykając oczy, chyba mu nie zabroni tutaj odpoczywać? Zresztą nie ma takiego prawa..
-Masz być silny jak Twoi królowie inaczej spotka Cię kara z mojej strony - Tu wpełzł mu na twarz tajemniczy uśmieszek

- Ach, o to chodziło... - odwrócił wzrok, zastanawiając się, kiedy Sai właściwie zmienił temat. Jeśli dalej będzie to robił tak znienacka, dojdzie do wielu nieporozumień. Z resztą, czemu chłopiec miałby się tym przejmować?
- Jakiego rodzaju kara? - dodał po chwili, z czystej ciekawości. Zawsze lepiej wiedzieć takie rzeczy.

-Jakiego pytasz... A jak może Cię 'ukarać' napalony demon który nie ma żadnych oporów co do wieku lub płci? - Otworzył Jedno oko by spojrzeć na Niego, od tak spodobała mu się twarz nowego księżniczki

- Domyślam się - odparł, wzdychając ciężko. Gdziekolwiek by się nie pojawił, czyhały na niego niespodzianki w postaci narcystycznych czy napalonych królów, przypadkowych nimfomanek czy innych ludzi - czy nie ludzi - tego typu. Prawdę mówiąc, po raz pierwszy chciał wrócić do domu. Nie dlatego, że tęsknił za służba, czy tym bardziej ojcem. Po prostu w domu był najważniejszy.

Pogłaskał Go po główce i puffnął

zt

Przejechał dłonią po twarzy, czując narastającą w nim złość i irytację. Prawdopodobnie wyrzuciłby przez okno pierwszą osobę, która mu się tu nawinie - postanowił więc ochłonąć.
Zniknął.

Pojawił się. Widocznie jego niedoszła zabaweczka ma gdzieś dobrego przyjaciela - skoro został wykupiony, nim Apocryphus zdążył się nim odpowiednio zająć. Szkoda.

Zniknął.