Jezioro w górach

-Nie ma za co-stwierdziła obejmując go dość niedbale. Przeniosła wzrok na pobliskie góry, lśniące bielą.

- Nie musisz pokazywać jak bardzo masz mnie teraz gdzieś. - Puścił ją i wstał. Nie pragnął by pokazywała cokolwiek na siłę.

Wstała i spojrzała w jego oczy.
-Nie rań mnie takimi słowami-przylgnęła mocno do niego i zacisnęła dłonie na jego ubraniu.
-Zawsze ciężko mi się pogodzić z Twoim zniknięciem. Boję się, że znów znikniesz na tak długo-szepnęła.

- Nie, nie tym razem. Będę jutro. - Zapewnił i pocałował ją czule
- Pa, słodka. - Uśmiechnął się smutno i zniknął.

Uśmiechnęła się nieznacznie. Wcale nie wesoło. Skąd mógł wiedzieć, że jej nie będzie? Miała tylko nadzieję, że niedługo go zobaczy. Zniknęła.

Pojawił się nad jeziorem. Westchnął cicho. Rozejrzał się i gdy zobaczył, że jezioro jest mocno zamarznięte, wszedł na nie, sprawdzając lód. Mocny był. Skierował się ku środkowi i położył, podkładając ręce pod głowę i zamknął oczy.

Pojawiła się siedząc na nim okrakiem i przysunęła swoją twarz tak blisko jego, że prawie stykali się nosami.
- Okej, już przyjęłam, że ty też potrafisz się obrazić - mruknęła cicho.

- Uroczo - mruknął. I ani drgnął.

- Przestań - jęknęła rozpaczliwie - Przepraszam? - mruknęła i cmoknęła go w nos.

- No dooobra. Jak ci tak zależy, to wybaczam - otworzył jedno oko. - Pasuje?

- Taaaaaak - ucieszyła się i oddała mu kapelusz - Co ja ci poradzę, że on mnie tak pociąga? - uniosła kącik ust do góry i przytuliła się do niego.

- Bardziej niż ja? - zrobił smutną minę patrząc na nią. Kapelusz położył obok i objął upadłą. Przynajmniej mu ciepło było.

Dziewczyna uśmiechnęła się tylko tajemniczo. Nie zamierzała odpowiadać. To chyba było oczywiste.
- Nie jest ci zimno? - spytała. W końcu leżał na lodzie.

- No to rozumiem, że jestem - sam sobie dopowiedział, skoro nie zamierzała udzielić mu odpowiedzi. - Może trochę. A co, chcesz mnie rozgrzać? - uśmiechnął się zadziornie.

- Och, tak. Marzę o tym - wystawiła mu język - Ale ty będziesz musiał też rozgrzać mnie, bo mi jest bardzo zimno - powiedziała i zadrżała.

- Zabaw... Khem, popracujemy nad tym razem - przytulił ją mocniej. - To gdzie idziemy? Dzisiaj ty wybieraj miejsce.

- Co chciałeś powiedzieć na początku? - uniosła brew. - Możemy iść do ciebie. Tam jest ciepło. - mruknęła - I ten artystyczny nieład - zaśmiała się.

- Ja? Ależ nic - pokręcił głową. - No dobrze, to znowu do mnie.
I znikli.

Pojawiła się przy brzegu jeziora. Dziś trening dla Igni i Kory. Dość ostry trening. Na razie jeszcze popracujemy nad samym żywiołakiem. Później nad inną magią.

Pojawiłam się obok Arc. Rozejrzałam się dookoła i usmiechnęlam lekko
- Faktycznie zimno. Ok. Zaczynamy.

-Przywołaj swojego żywiołaka. Ma on znajdować się na jeziorze. Ma być na tyle gorący, by topić ten gruby lód. Wzmocniłam lód magią, więc trochę zajmie Ci to. Później, będzie musiał przemieszczać się na tyle szybko, by się nie zatopić, gdy już go rozpuści. Na koniec treningu, czyli za dość długi czas, sama każesz mu się zatopić w lodowatej wodzie.
Będziemy ćwiczyć, jak zrobic ogień odporny na wodę. Oszukamy przyrodę.
Będzie ciężko-stwierdziła beztrosko.

Uśmiechnęłam się nieznacznie. Złozyłam dłoń w znak Ignii i wskazałam na jezioro. Igni rozpalił się w pośrodku lodu. Płonął mocno i był trudny do zgaszenia. Opuściłam dłoń, by drobnym gestem dłoni wyczarować sobie ciepły koc i krzesło dwuosobowe.
- To mentalny trening więc mogę sobie posiedzieć w cieple. - powiedziałam uśmiechając się lekko - Przyłączysz się?
Igni tym czasem powoli zaczął roztapiac lud na którym stał.

Dziewczyna zaśmiała się cicho. Machnęła dłonią i Kora siedziała w głębokim i czarnym fotelu. Arc usiadła na takim samym obok. Oh żeby dziewczyna nie miała za łatwo, upadła przeniosła wzrok na Igniego. Woda, pojawiająca się przy topnieniu, zalewała go lekkimi falami. Kora musiała odbić tę magię pierścieniem na odległość.

+ 7 pd

Roześmiałam się cicho, wciskając się w ciepły koc i fotel. Potarłam palcem pierścień odbicia magii i zmrużyłam oczy koncentrując się na Ignim. Fale wody odbijały się od niego. Co jakiś czas można było usłyszeć syki parującej wody, która czasami jednak dotykała jego powierzchni. Igni roztapiał coraz więcej i co raz to szybciej, przełamując barierę Arc.
- Dzięki, przynajmniej nie zmarzniemy. - powiedziałam po chwili okrywając się szczelniej kocem.

No i biedny Igni miał mieć taką temperaturę, że za każdym razem, kiedy zmieni miejsce, ma niemal natychmiast roztopić lód, przez co będzie musiał bardzo szybko się przemieszczać. Jak na razie dziewczyna leniwie bawiła się wodą, by ochrona Kory się poprawiała.
-Zobacz, zaraz się utopi-zauważyła spokojnie.

+ 9 pd