Spacerowała dość długo, a gdy już prawie straciła nadzieję, że znajdzie swoje miejsce w Kayami, jej oczom ukazał się dom. Mała, drewniana chatka z gankiem. Mikuko zakochała się w niej od kiedy tylko ją zobaczyła. Był to idealny dom dla zwierzołaczki - wilka.
Gdy tylko upewniła się, że jest opuszczony, westchnęła z ulgą. Od teraz ona tu zamieszka, a jeśli tylko znajdzie się okazja, zamieszka w czymś lepszym. Na chwilę obecną to spełniało jej niewygórowane wymagania.
Chatka była mała, ale przytulna. Na niewielkim ganku stał wygodny fotel wiklinowy i mały stoliczek. W środku były dwa pomieszczenia; niewielka łazienka i duży pokój.
Pokoik był średniej wielkości, urządzony skromnie ale z gustem. Był niewielki kominek, a na nim ususzone kwiatki polne w małym dzbaneczku, który chwilowo był wazonikiem. Na środku pokoju był stolik i dwa, duże fotele, dość wygodne. Pod ścianą było ładnie zasłane, obszerne legowisko do spania. Naprzeciwko foteli, zaraz po lewej stronie od wejścia znajdowała się mały piecyk, na którym można było ugotować jakieś pyszne dania. Stała też szafeczka z małymi okienkami w drzwiczkach robiąca za spiżarnie.
W domku unosił się miły, leśny zapach. W oknach niewielkie zasłony. Wszystko zadbane, jednakże już noszące widoczne ślady zużycia i starości. Chatka mimo, że wyglądała licho, miała w sobie pazur.
Mikuko westchnęła z ulgą. Rozejrzała się po pokoiku.
- Jeśli nikt tutaj nie przyjdzie w ciągu kilku dni, zamieszkam tu - powiedziała do siebie po czym rzuciła się na legowisko. Przez chwile wpatrywała się w sufit. Cicha panująca w tym miejscu przyprawiała ją o przyjemne dreszcze. Jej długie poszukiwania nareszcie się opłaciły. Zerwała się z łóżka i podążyła do łazienki. Średniej wielkości wanna stała pod oknem, zaraz obok coś co przypominało toaletę, dalej regał z półkami.
Nie są to pałace, ale da się przeżyć mruknęła do siebie pocieszająco. Po niedługim wpatrywaniu się w wannę, przypomniała sobie, że dawno nie brała kąpieli. Z pewnością pomogłaby ona nie tylko przypomnieć zwierzołaczce co to czystość, ale również rozluźniłaby obolałe po spaniu na sianie plecy. Dumna ze swojego pomysłu skupiła się dłuższą chwilę, zmarszczyła mocno brwi i wyciągając ręce w kierunku wanny magicznie sprawiła, że napełniła się ona do połowy wodą. Niestety, Mikuko nie była zbyt biegła w sztukach magicznych, toteż woda którą wyczarowała była lodowata. Postanowiła chwilę więc jeszcze pomęczyć się i wyczarowała niewielką kulę ognia, ktorą podgrzała wodę. Ponieważ kula była niewielka, zwierzołaczka długo czekała, aż woda nabierze odpowiedniej temperatury. Gdy tylko uzyskała pożądany efekt, w miejscu zrzuciła z siebie ubranie i weszła powoli do wanny. Przyjemnie ciepła woda otoczyła jej ciało. Nagle uzmysłowiła sobie, jak dawno nie czuła się tak dobrze. Przez ostatnie dni jedyne co czuła to ciągły chłód i wilgoć.
Leżała tak rozkoszując się kąpielą a gdy woda powoli robiła się chłodna, Mikuko szybko umyła jeszcze włosy i wyszła z wanny. Otuliła się kocem, który znalazła na łazienkowym regale, a gdy osuszyła się wystarczająco, ubrała się.
Kąpiel nieco ją znużyła toteż położyła się na legowisku, przykrywając grubym pledem, który służył jako narzuta i zasnęła nawet nie wiedząc kiedy.
