Świątynia

Świątynia znajduje się pośrodku lasu. Otoczona tak spokojnym towarzystwem drzew pozwala na pełną skupienia modlitwę oraz szczególne oddanie się swoim bóstwom oraz bożkom. Sam budynek jest niewielki, posiada dwa rzędy ławek oraz ołtarz przy którym stoją a wielkich wazonach wiecznie świeże kwiaty.
Za ławą na ołtarzu znajdują się obrazy utożsamiane z wyglądem bóstw.

Mitsu trafiła tu przez przypadek."Jak się tu znalazłam" pomyślała. Było to dziwne, poszła na spacer i znalazła się tu, czyli gdzie? Przed nią stał mały budyneczek. Podeszła do drewnianych drzwi i uchyliła je troszeczkę. W środku panował mrok i chłód. Światło słoneczne wpadało jedynie na tyle żeby nie potknąć się o ławkę. Podeszła do ołtarza. -To chyba jakaś świątynia...Ciekawie tu- powiedziała sama do siebie rozglądając się uważnie. Osiadła się w ławce i znów pogrążyła się w myślach. Jak by to miejsce miało jej w czymkolwiek pomóc.

Przyszłą tutaj, a zaciekawiona małym domkiem weszła w próg. Powietrze było świeże, w końcu leśne. Mimo tego, że zmrok jeszcze nie zapadł, robiło się już ciemniej, gdyż drzewa uniemożliwiały przepływ światła.
Zauważywszy wewnątrz postać, nikle się uśmiechnęła. Pewnie była to jedna z podwładnych tutejszej władczyni, którą byłą Elys. Ech... Mik dawno jej nie widziała, dlatego wspomnienie na nią powodowało nie tylko ciepłe, ale także odrobinę tęskne uczucia.
Z wewnątrz kaplicy emanował nie tylko chłód jednak dziwne uczucie spokoju i kontemplacji. Dawało się odczuć jakąś emanacje wyższych, ukrytych sił. W każdym razie, Mik stałą teraz w drzwiach, oparta o bok, jakby perfidnie mając raczej gdzieś jakieś bóstwa. Co było oczywiście absurdem. Mik może nie wierzyła, ale miała szacunek do tego co czczą inni.
Zwierzołaczka wbiła wzrok z anielicę. Ciekawe co tu robiła. Czyżby przyszła się pomodlić o tej porze?

Coś wyrwało ją z zamyślenia. Czuła się jakby obserwowana. Gdy otwarła oczy, wewnątrz świątyni robiło się coraz ciemniej. Odwróciła się powoli, słysząc jakiś szmer dochodzący że strony wyjścia. Zobaczyła jakąś postać opierającą się o ramę, pomyślała że to jedna z wyznawczyń tegoż bóstwa, ale nie pasowało do niej to bezczelne opieranie się o ramę drzwi. Wstała i stanęła przy ławce wpatrując się w nieznajomą. -Proszę o wybaczenie ja tylko....- zamyśliła się. -Chciałam pomyśleć w spokoju- wolała jednak założyć z góry że to jedna z wierzących.

Słowa anielicy Mik odebrała jako "sorry, chcę się modlić, więc spadaj". Przynajmniej takie odnosiło się wrażenie, więc zwierzołaczka cofnęła się o krok. Nie było sensu się wymądrzać skoro nie była nawet na swoich terenach. Zmieszana wybąkała jedynie coś na podobieństwo "przepraszam" i cofnęła się o krok. Na dworze panowała już całkowita ciemność. Słychać było nocne odgłosy lasy, a delikatny wiatr poruszając liście drzew malował wokół dziwną grozę.

Mitsu stała jak wryta. Nie wiedziała co ma powiedzieć. Po prostu przeprosiła że narusza świątynie, a nieznajoma wyszeptała "Przepraszam" i się ulotniła. szybkim krokiem stanęła w drzwiach. -Chyba źle mnie zrozumiałaś. Nie chodziło mi o to żebyś sobie poszła...myślałam że to ja przeszkadzam- popatrzyła na zwierzołaczkę. Była całkiem ładna i miała królicze uszka w których wyglądała naprawdę uroczo. -Przepraszam jeśli cię to uraziło- Anielica stała zmieszana. Dopiero teraz zauważyła że jest już ciemno. Wyciągnęła z kieszeni świeczkę i zapaliła ją. Teraz mogła uważnie przyjrzeć się nieznajomej.

Anielica zareagowała dość dziwnie, według Mik. A zapalenie świeczki było tym bardziej dziwne, że nieznajoma stała w środku lasu. Lasu który odgrywał dość ważną rolę w życiu mieszkańców królestwa. Dlatego też Mik zrobiła krok do przodu i lekko wychylając się do przodu, zdmuchnęła świeczkę.
- Jesteś w lesie - przypomniała anielicy. Czy był to święty las, zagrożony czy nie wiadomo jak zwykły, rozpalanie jakiekolwiek ognia było dość szczeniackim pomysłem. Gdy mówiła, jakiś dziwny latający robaczek usiadł jej na uchu, dlatego też ręką przejechała wzdłuż niego, by pozbyć się zwierzaczka.
- Mikuko - przedstawiła się krótko. Przez chwilę zastanawiała się, czy wyciągnąć rękę ku anielicy. Ostatecznie jednak zrezygnowała z tego gestu, przypominając sobie dziwne zdarzenia z podróży.

Na te słowa spojrzała się dziwnie na zwierzołaczke. Co z tego że były w lesie? Przecież było ciemno, a nie wiadomo co czai się w ciemnych kniejach tego lasu. Schowała świeczkę do kieszeni. Wyciągnęła przed siebie rękę. Skoncentrowała się chwile i na jej ręce pojawił się mały jaśniejący promyczek. -Jestem Mitsu...- powiedziała nie patrząc na Mikuko, była skoncentrowana na tworzeniu odpowiednio dużego promyczka, aby rozjaśnił trochę las. -Spokojnie to nie spali lasu- Z uśmiechem popatrzyła na reakcję nowo poznanej dziewczyny.

Zawahała się raz jeszcze. Nie miała pojęcia co ma zrobić. Po podróży niektóre maniery uległy załamaniu, niektóre drgały w niepewności. Ostatecznie jednak Mik podała jej rękę. Przeszył ją wówczas dziwny dreszcz. Jak nie oswojone zwierze, czy też lekko zdziczałe, w jakimś początkowym stadium. Poczuła się dziwnie. Gdy chwila "wtargnięcia" minęła, a ręka Mik z powrotem wróciła do zwykłej "wiszącej" pozycji, zwierzołaczka odetchnęła. Tylko - czy z ulgą?
- Wybacz - powiedziała po czym odwróciła się i zniknęła w leśnym gąszczu.

Uścisnęła rękę Mikuko. Jej reakcja była dość dziwna, jakby nigdy z nikim nie witała się w ten sposób, po czym szybko się zmyła. Anielica z początku pomyślała że zrobiła coś nie tak...Nie wzruszyło nią to za bardzo, w końcu dopiero co ją poznała, więc dlaczego ma mieć wyrzuty pod tym względem. Ruszyła ramionami w geście obojętności i sama udała się swoją ścieżka.