Stara biblioteka

Biblioteka jak to biblioteka, zapełniona zakurzonymi starymi księgami. Nawet te nowsze okazy zostały nieco przykryte kurzem. Stara bibliotekarka nie należała do osób, które cenią sobie czystość, i póki nikt jej nie dopłaci do wypłaty nie ruszy nawet palcem w stronę ścierki. Wszędzie znajdują się wielkie regały sięgające starego sufitu. Co jakiś czas można znaleźć także drabinkę, która na pewno ułatwi przeglądanie książek wyżej położonych.
Jedyne, co różni tą bibliotekę od tych spotykanych w zwykłych dzielnicach, to to, że w tej znajdują się jedynie księgi zakazane. Inkwizytorzy chętnie posłaliby cię na stos za samo wejście do tegoż sklepu. Więc jeśli się tu wybierasz najpierw sprawdź czy cię nikt nie widzi.

Dziewczyna stanęła na środku ulicy i z kieszeni płaszcza wyciągnęła kamień z Melredu. Nie miała pojęcia, gdzie szukać srebrnowłosego mężczyzny, więc postanowiła tutaj poczytać o krysztale znajdującym sie w jej dłoni. Intuicja jej podpowiadała, że informacji na jego temat nie znajdzie w normalnej bibliotece. Sabin z pewnością nie zamierzał ułatwiać jej pracy.
Jak cień przemknęła przez zaciemnioną uliczkę, by stanąć przed bocznym wejściem do budynku. Cicho wślizgnęła się do środka i tylko skinęła bibliotekarce głową. Nie była nawet pewna, czy ta ją dostrzegła. Wiedziała, że w takim miejscu jak to, trzeba zachowywać szczególną czujność, więc nie dość, że wykorzystywała swoje wampirze wyczulone zmysły to jeszcze niewielkie szpiegowskie doświadczenie.

W pierwszej chwili sama zaczęła przeglądać książki na regałach. Szukała jakiejś, która byłaby w stanie wyjaśnić jej, czym dokładniej jest owy kamień, bo na taki całkiem zwyczajny nie wyglądał.
Już z daleka usłyszała odgłosy stóp kierujących się w jej stronę, ale początkowo nie zwróciła na nie uwagi. W tym miejscu nie tylko ona miała prawo do przebywania.
Odruchowo odwróciła głowę w stronę mężczyzny, który koło niej przechodził. A wszystko dlatego, że poczuła dziwnie znajomy zapach. Sabin chyba nie posiadał krwi, nie wiedziała, czym był, a jednak ten osobnik tutaj pachniał podobnie do niego.
Wzrokiem przemknęła po jego sylwetce. Jasna skóra zauważalna po odkrytych dłoniach i srebrne włosy. Oczu nie dojrzała, bo została wyminięta przez tego przybysza.
Postanowiła darować sobie przeglądanie ksiąg i bezszelestnie ruszyła w ślad za albinosem.

Stanęła za regałem, tak by jej nie widział. To , czy był w stanie ją poczuć nie obchodziło jej. Jeśli miał zdolności podobne do Sabina z pewnością wiedział, jakiej była rasy i wyczuwał jej obecność. Tak na wszelki wypadek wampirzyca kilka razy zmieniała miejsce, by nie można było wyczuć, gdzie stoi.
Lekko zmrużyła oczy by dojrzeć za pomocą wyostrzonych zmysłów tytuł książki. Miała go tylko obserwować, tak więc nie naruszała przestrzeni osobistej owego mężczyzny.