Komnata Królowej

Zmaterializował się przy łóżku Elys, aby sprawdzić jak ta się miewa. Pstryknął palcami, a ślady jakiekolwiek krwi czy też nieprzyjemny zapach zniknął. Wiedział, że ta nie przepada za tym. Poprawił na niej pierzynę i rozsiadł się w fotelu przy oknie, odetchnął cicho myśląc nad czymś intensywnie.

Powoli przetarła oczy, spało jej się tak dobrze, że zapomniała o tym, co robiła zawsze zaraz po przebudzeniu. Czyli sprawdzania otaczającego ją terenu. Jej energia była jeszcze uśpiona. Ziewnęła jak to robią małe dzieci. Wstała z łóżka i z przymrużonymi powiekami, w piżamce poczłapała do łazienki. Co jakiś czas przecierała oczy zaciśniętymi piąstkami, aby powieki całkiem jej nie opadły. Nawet nie zauważyła gościa. Już po chwili można było usłyszeć szelest spuszczanej wody. Elys oczywiście budziła się całkowicie dopiero po wzięciu zimnego prysznicu. Jak zwykle wróciła do pokoju w mokrych włosach, które w artystycznym nieładzie opadały jej tam gdzie popadnie. W takiej chwili wyglądała jak gdyby miała czarne a nie ciemno brązowe włosy i wróciła właśnie z jakiejś zbyt dobrej zabawy. Tym razem nie posłużyła się mocą by wybrać sobie sukienkę, podeszła do szafy i zaczęła ją przeszukiwać. Po kilkukrotnej zmianie zdania wybrała w końcu tą, którą miała zamiar założyć. Oczywiście suknia była ciemna i długa, lecz ta miała rozporek. Za to okrywała całe ramiona. Przebrała się i spaliła piżamę. Tuż koło szafy miała lustro, więc i nim się przejrzała, przejechała dłonią po mokrych włosach i skrzywiła się lekko.
-Wyglądam się jak potwór-mruknęła do siebie, po czym cicho się zaśmiała. Włosy natychmiast wyschły i ułożyły się w ulubione fale bogini. Dopiero wtedy odwróciła się mniej więcej w stronę gdzie siedział Ramzes. Jej twarz przybrała lekko zaskoczony wyraz.
-Ooo, Ramzes –po chwili nieznacznie się uśmiechnęła. –A właśnie będę musiała nauczyć tego zaklęcia reszty bogów –powiedziała raczej do siebie.

- Tak, potwór z bagien - dodał od siebie, chodź nie wiadomo czy była to tylko złośliwa uwaga, czy też uważał tak naprawdę. Trzeba byłoby się nieźle na główkować, aby odgadnąć co mu łazi po jego pustej łepetynie. Zanim oczywiście w ogóle zdała sobie fakt, że on tutaj jest i wszystko widzi, śledził jej poczynania w ciszy, uważając że ingerencja w czynności dziewczyny byłaby niemiła z jego strony, a wręcz nie pożądana przy obecnym stylu życia bogini. Jako sługa miał tu najmniej do powiedzenia.
Słysząc o nauce bogów tego czaru nie wyraził nic przez swoje gesty czy też mimikę twarzy. Sam już coraz lepiej rozumiał ten czar, jego sens i z czego czerpie swoją siłę. Jednak nauczył się go tylko z powodu tego, aby chronić innych. Tak by tego najpewniej nie przyjął, a tym bardziej, że co użycie tego czaru musiał robić coś nieprzyjemnego samemu sobie. Zmrużył oczy i przyglądnął się bogince jak najzwyklejszej kobiecie na świecie.
- Ucz, byleby to wszystko miało jakiś sens... - mruknął cicho i rozłożył się w fotelu, nawet nie zauważając takowego uśmiechu z jej strony.

Ułożyła kwiaty w wazonie, widocznie ten ich układ już jej się znudził. Gdy usłyszała słowa Ramzesa obróciła się napięcie żeby na niego spojrzeć, tak, że nawet jej lekkie loki wzbiły się w powietrze. Uśmiechnęła się, jakoś inaczej, tak szczerze jak małe dziecko, które cieszy się z własnej rodziny.
-Wszystko ma jakiś sens, nawet, jeśli ich nie pokonamy to, chociaż trochę im przeszkodzimy. –Pierwszy raz od dnia, gdy zadano jej ranę była tak optymistycznie nastawiona.

Patrzył dalej otępiały przez okno niezbyt pozytywnie nastawiony do świata. Teraz role się zamieniły. Elys ogrywa jego rolę, a on jej, taaa... wymiana taka. Chodź Ramzes zawsze starał się być sobą na tyle ile tylko potrafił. Dawał z siebie wszystko, ale czy to nie za mało...
- Możliwe, ale jakoś nikt nam za to nie dziękuje. Jesteśmy dla nich tylko pysznymi istotami, ten świat dąży do samozagłady. Prędzej czy później, nieważne przez kogo. Wszystko zniknie, a wraz z tym nasze czyny - wstał, opierając się rękoma o fotel, która go wspomógł podczas wstawania do pionu. Wyprostował się i wsunął dłonie do kieszeni płaszcza.
- Sądzisz dalej, że ten świat ma jakaś przyszłość? - zadał prost pytania, a może tylko jemu się takie wydawało. Chciał znać jej zdanie, ale i tak dalej wpatrywał się w nocne niebo za oknem komnaty.

Umilkła. Wyszła powoli na taras i oparła się o kamienną barierkę, spoglądała na cały rozciągający się widok.
-Ten świat już kiedyś nie miał przyszłości. To nie [pierwszy raz, gdy Balor chce się przebudzić. Pewnego razu był tak bliski przebudzenia, że nikt nie miał już nadziei o wygranej z tym koszmarem. –Przerwała swoją mowę by lepiej przyjrzeć się gwieździstemu niebu – A jednak Balor przegrał, chociaż wielu oddało za tą bitwę życie. Niektórzy przeżyli i odbudowali ten świat. To jak historia wciąż zataczająca koło, koło które w końcu może wypasać ze swego toru. –Opuściła nieco głowę, jej ciemne włosy zsunęły się z ramion i zawisnęły w powietrzu. Przymknęła lekko oczy delektując się zapachem kwiatów kwitnących nocą. –Ja zawsze była uważana za zimną. I może tak powinno być. Tak samo jest z tym, że nam nie dziękują. Może wcale nie muszą.

Pokręcił głową zniesmaczony
- Co ma być to będzie, jednak nie zgadzam się z Tobą w jednym. Nie jesteśmy z góry od razu bogami. Przede wszystkim jesteśmy żywymi istotami, posiadającymi normalne uczucia. Tylko Ci najsłabsi z nas dzielą się między osobowość boską, a swoją dawną. Zrozum, jesteś kobietą, a dopiero później boginką. Przemyśl za kogo siebie uważasz, życie to ciąg doświadczeń... od Ciebie zależy czy będzie on taki, a nie inny. Teraz Cię opuszczę, nie będę Ci przeszkadzał - odparł i skierował się ku drzwiom, chciał się przejść.

Odwróciła się, aby odprowadzić wzrokiem Ramzesa. Lecz w ostatniej chwili postanowiła coś powiedzieć.
-To ty się mylisz, nie jestem już kobieta. Już nie. To, co widzisz to jedynie powłoka, tam w środku jest tylko to, co można określić mianem „bogini”. Możliwe, że kiedyś byłam kobietą, lecz teraz już tak się nie czuję. Nie odczuwam tego, co kobieta jakbym była pusta. –Przerwała, niepotrzebnie czasami tyle gadała. –Nie musisz do mnie przychodzić, czuję się na razie dobrze. Więc się nie zmuszaj. Jak będę cię potrzebować to się o tym dowiesz.

- Zamknij się, zatraciłaś się... tak jak reszta z resztą. Mów co chcesz... dla mnie będzie kobietą i mam prawo się martwić o swoją panią. Będę Cie odwiedzał codziennie z własnej woli, nigdy się do niczego nie zmuszałem. Żegnaj - wyszedł i zamknął po cichu drzwi za sobą. Po chwili jego kroki umilkły, co świadczyło tylko o tym, że Ramzes już tu nie ma.

Przymknęła oczy z uśmiechem na twarzy. „Głupek” -pomyślała i pokiwała głową. Weszła do swojego pokoju, wzięła jakaś grubą i starą księgę z półki i zaczęła wertować jej strony. Gdy znalazła to, czego szukała, zaczęła to czytać.
Po kilku godzinach przyglądaniu się literkom oczy same jej się zamykały. To wina rany, że tak szybko się męczyła. Odłożyła księgę i powtarzając codzienne czynności przed snem, zasnęła w swym dużym i ciepłym łożu.

Wstała. Zrobiła to, co zwykle rano, po czym znikła opuszczając swoją komnatę.

Przyszłam do królowej, chciałam z nią porozmawiać, bo nie wiedziałam co mam robić. Zapukałam do drzwi jej komnaty i czekałam na pozwolenie do wejścia.

Pojawiła się w swojej komnacie. Gdy usłyszała pukanie, drzwi się otwarły.

Weszłam do komnaty.
- Mea Królowo. Czy mogę z Tobą porozmawiać?

Elys przyjrzała się dokładnie elfce. Była ciekawa, w jakiej sprawie ta do niej przybyła.
-Oczywiście. Usiądź proszę.-Wskazała na kanapę. Sama usiadła na fotelu naprzeciw kanapy.

Usiadłam we wskazanym miejscu.
- Królowo, chodzi o to, że wczoraj spotkałam boga śmierci, on chcę, żebym stała się jego wyznawcą, a jeśli nie to stanę się jedną z tych nieszczęsnych dusz błąkających się po świecie. A ja nie mogę się na to zgodzić, zdradziłabym wtedy Królestwo. A nie chcę się również błąkać po świecie, już bym chyba wolała być niewolnicą. Królowo proszę Cię o radę, co mam zrobić, bo ja na prawdę nie wiem.

Przymknęła na chwilę.
-Wyznawcą hmm. Ten bóg widocznie jest zbyt zuchwały chcąc za swego wyznawcę brać moją podwładną. Nikt nie będzie zmuszał mojej poddanej by go wyznawała. Następnym razem przekaż temu bogu, że jedynie ja jestem osobą, którą wyznajesz. –Jej słowa były wyjątkowo chłodne. Nie trudno było można zauważyć, że bogini nie spodobała się taka sytuacja.

- Dobrze Pani. Dziękuję za rozmowę. - powiedziałam i opuściłam komnatę.

Znikła.

Pojawiła się w swojej komnacie. Obojętnym spojrzeniem powiodła po wszystkich znajdujących się tutaj przedmiotach. Szukała jakiegoś punktu zaczepienia, aby mogła skazać jedną ze służących, lecz nawet po kilkunastu minutach było to daremne zajęcie. Służące świetnie się spisały nie pozwalając nawet najmniejszemu brudowi przebywać w tym pokoju.
Poprawiła swoje ciemne włosy jakby coś mogło zaszkodzić jej włosom, po czym usiadła na jednym z foteli. Podciągnęła nogi na siedzenie i wygładziła suknię eliminując niepotrzebne fałdki materiału.
Zerknęła na otwarty balkon, chociaż Zapadał już wieczór ptaki nie kończyły swojej arii dźwięków. Przyozdobiły drzewa swoimi barwnymi piórami jakby nie był to zwykły dzień a wybory najbardziej kolorowego stworzenia.

Ptaki oczywiście musiał ktoś wystraszyć, a nasz drogi król bardzo się tym radował. Odleciały w popłochu i gwarze dźwięków o różnej gammie. Sam upadły wlazł na balkon i ruszył wolnymi krokami do środka, ale zatrzymał się przy wejściu i oparł o cokolwiek, a jak nie to stał i przyglądał się skomplikowanej królowej, którą była Elys, a jednocześnie oględziny pokoju zrobił. Czysty, mogłoby się wydawać że aż za czysty. Prychnął cicho pod nosem i zmrużył oczy. Nie jego klimaty w tym królestwie. Ciemne, mroczne lochy były jego domem. Milczał jak na razie.

Uniosła nieznacznie brwi jakby wcale nie wyczuła podchodzącego Ramzesa. Z nieodgadnionym wyrazem twarzy przyglądała się upadłemu, badała go wzrokiem jakby był kimś nowym w jej otoczeniu. W końcu na jej twarzy zawitał nieznaczny uśmiech.
-Będziesz tak stał i zasłaniał widok czy wejdziesz i usiądziesz? –Wstała zgrabnym ruchem i wskazała na fotel przed nią. Podeszła do drzwi i powiedziała kilka zdań do służącej. Prawdopodobnie kazała coś przynieść.
-Tak poza tym,…Witaj Ramzesie –Tajemniczy błysk przemknął przez jej oczy. Ponownie usiadła na swoim fotelu.

Westchnął cicho, nie przejmując się tym błyskiem. Później się wyjaśni czy go otruje, a może go zje żywcem. Było mu to całkowicie obojętne. Zrobił kilka kroków do środka ku fotelowi na niego opadł. w locie zmienił jeszcze tylko ciało na oryginalne, która dostał wraz z urodzeniem od rodziców jako 'pojemnik' na duszę. Mówiąc prościej, tak wyglądał oryginalnie.
- Ta, witaj Elys, królowo ponurości
Powiedział to spokojnie, taką ją najczęściej pamiętał. Chodź bardziej pasowało to do niego w każdym razie. Uśmiechnął się kącikiem ust, trzymając jedną rękę na czole i przysłaniając jedno z oczu.

Położyła zgrabnie nogę na nogę, gdy do jej komnaty wkroczyła służąca. Niosła na tacy dwa kieliszki i butelkę z nazwą wypisaną w staroelfickim. Położyła na stole pomiędzy fotelami, ukłoniła się nieznacznie i dopiero, gdy usłyszała kilka słów od Elys wyszła z pomieszczenia.
Elys nalała do obu kieliszków po trochę trunku. Owy napój miał ciemno purpurową barwę, daleko było mu do czerni jak i do czerwieni. Jednocześnie nie był to kolor krzepnącej krwi.
Królowa spojrzała znad podnoszonego kieliszka na Ramzesa.
-Królowo ponurości? –Powtórzyła raczej do siebie, z nieukrywanym rozbawieniem w głosie.
-Może jest w tym ziarenko prawdy, lecz nie sądzę, że jest tak do końca. –Podała Ramzesowi jego kieliszek a sama zanurzyła usta w trunku.
-Ponurość jest raczej twoją stroną. –Uśmiechnęła się beztrosko. –Czyż nie ty tworzysz wokół siebie tą melancholijną barierę? –Beztroski uśmiech przeszedł w figlarny cynizm. Była w dobrym humorze, bez dwóch zdań.

Wstał i skłonił się nisko
- Wybacz na moment, wkrótce wrócę królowo
Posłał zawadiacki uśmiech i rozpłynął się ja powietrze.

Powrócił z takim samym wyrazem twarzy zajął poprzednie miejsce.
- To tylko maska, potrafię być inny
Wzruszył ramionami, niezbyt się śpiesząc w popijaniu trunku. Zmierzył Elys badawczym wzrokiem jak to facet. Uśmiechnął się nieco i przerzucił wzrok na okno.