Komnata Króla

- Z takim klucznikiem mogę 'być' gdziekolwiek i jakkolwiek. - Uśmiechnęła się, zasypiając. Cokolwiek by do niego nie czuła, to i tak słowa się nie liczyły. Byleby być blisko, kiedy tylko się zechce. Zabicie go odebrałoby jej tę możliwość - wolała, jak było tak, jak jest.

- Głodny jestem. - Ziewnął przeciągając się. - Mam ochotę na mleko i wyjście z tego miejsca. - Fuknął. Nic nie mogło równać się z jego wieżą. Nawet królewskie komnaty.

Przetarła oczy. Przyglądała mu się przez chwilę. Obawiała się, że jeśli stąd wyjdzie, to nie będzie miała okazji towarzyszyć mu w śnie. Z drugiej strony, wypadałoby wrócić do królestwa. Przygryzła wargę. Za nic nie mogła się zdecydować.

A, że cham z niego to wstał i znikł.

Pełna podziwu dla nienaganności jego stroju w takiej sytuacji (co i również do jej cnót należało), uśmiechnęła się i ponownie zamknęła oczy.

Pojawił się za wampirzycą, wziął Ją za fraki, wywalił przez okno, zamknął szczelnie komnatę, kazał straży się Nią zająć i znikł

Cóż począć? Nim dotknęła ziemi - zniknęła, starając się trafić gdziekolwiek, byleby tu nie pozostać.

Pojawił się z Shinnem w łańcuchach. Zaraz się z nim rozprawi, a trofeum zawiesi nad kominkiem.
- Czuj się jak u siebie. - Wprowadził chłopca do swego ulubionego pomieszczenia jakim była sypialnia. Łańcuchy znikły. - Możesz uciec, albo zostać. Proponowałbym jednak zostać... - Usmiechnął się nieznacznie.

Rozejrzał się po sypialni.
- Ładna - docenił wystrój - Jeśli nie ucieknę teraz to nie będę mógł uciec wcale? - zapytał siadając na łóżku.

- Oczywiście, że nie. Gdybyś uciekł, nie mógłbys już tu wrócić, nigdy. - Wzruszył ramionami. Niebardzo wiedział jak postepuje się z dziećmi. Szczególnie tymi dziwnymi. To co pomyśli sobie Sai najmniej go obchodziło. Wczołgał się na łoże, z drugiej strony. Podsunął się do niego tak, że znajdował się tuż za jego plecami. - Na co masz ochotę? - Szepnął mu do ucha, wodząc delikatnie palcami po jego karku.

Po jego ciele przeszły dreszcze. Czy naprawdę aż tak pociągał tego demona? Aż trudno mu było w to uwierzyć.
- A na co masz ty? - odwrócił głowę w jego stronę i przejechał językiem po jego policzku. Młody umiał wiele rzeczy, których nikt by się po nim nie spodziewał.

Nie potrzebował zbyt wielu ewolucji gimnastycznych. Naparł lekko na upadłego tak, by ten znalazł się pod nim. Przygwoździł jego ręce do łóżka i spojrzał uważnie na jego twarz. - Na ciebie - odparł spokojnie, bez emocji. Nie znosił marnotrawienia czasu.

Uśmiechnął się łobuzersko.
- Ciekawe czym zasłóżyłem sobie na ten zaszczyt - mruknął cichutko wpatrując się w demona swoimi pięknymi, dużymi oczami. - Tylko nie wiem, czy się nie zawiedziesz.. - westchnął cicho.

Przekrzywił głowę minimalnie w bok i zbliżył swoje usta do jego. - Spraw bym się nie zawiódł. - powiedział, wodząc czubkiem zadartego noska po policzku Shinna. Dzieciak wprawdzie był pociągający, jednak wszelkie przedłużenia sprawiały, że Reno zaczynał się nudzić. A wszystko, co mu się znudziło, stawało się w jego oczach bezwartościowe.

- Niczego nie obiecuję - przejechał językiem po wargach demona, a potem wsunął go szybko do jego ust i całował agresywnie. Zdecydowanie nie był teraz sobą. Odezwała się jego demoniczna natura.

Demon cofnął się raptownie i popatrzył na młodego w dziwny sposób. W jego oczach można było znaleźć nawet nutkę obrzydzenia. O dziwo, w końcu jak dotąd nie przejawiał żadnych stanów. Małolat najwidoczniej działał szybko, chcąc ukryć swój strach. - Za mało się starasz. - Jego głos był chłodny. Czyżby musiał czekać na upadłego jeszcze kilka lat, by móc zapoznać się bliżej z jego walorami?

Uraziło go to. Zagryzł wargi i popatrzył na niego spod byka.
- Nie to nie - mruknął i znikł obrażony.

Demon uśmiechnął się szeroko. Zwierzyna zdała test, nie był łatwa zdobyczą co Reno odbierał jako ceche pozytywną. Rzucił się na łoże. Chwila relaksu.

Pojawił się ze swoim nietypowym gościem.
- Narażam się dla jakiegoś... ugh. - Fuknął dość głośno, więc zwierzak mógł go usłyszeć.

Zniknął sobie.

Powoli ból przechodził. Tęczówki zanikły, źrenice tak się rozszerzyły.
-Bogini śmierci, zniszczenia, zstąpi na świat gdy dzwon zabije. Niosąc chaos i rozpacz... Każdy kto ujrzy, postać z krukiem w ręce, poczuje ból i cierpienie, poczuje szpony w ciele.
No i osunął się na ziemię. Ten cytat z legend mógł nieść wiele na myśl. Może i lepiej ze nikogo nie było. Głowa go znów zaczęła boleć. Przepowiednie... Dlaczego bogowie muszą przeżywać reinkarnacje w ciałach istot naziemnych. Leżał na ziemi. Oddychał niespokojnie. Z jednej strony, lepiej jak by to się wszystko skończyło... I odrodziła się już w nim. Z drugiej strony, błagał sam siebie aby odrodziła się jak najpóźniej. Przecież wystarczy wysłuchać legendy. Która prawdopodobnie się niedługo ziści. Przymknął powieki. Dlaczego nie może zasnąć. Dlaczego musi o tym cały czas myśleć... Był zmęczony, makabryczne sny nim targały nocami, za dnia widział wizje przyszłości.

Pojawił się na łożu. Ah, jakże miło się lezało. Nie tak bosko jak w wieży, ale nie zostawi przecież swego gościa samego w nieznanym miejscu.
- Żyjesz czy juz nie?

-Żyje...
Mruknął jak by niezadowolony z treści tego słowa. Nie wiedział komu może zaufać w tym momencie. Nadal leżał półprzytomny na ziemi. No i sam zamiaru wstać ani nawet ruszyć się nie miał.

- Zabiją mnie za to... - wywrócił oczami. Nie mógł jednak pozwolić na to, by jego gość spał na podłodze. Spod łoża wysunął się duzy i miękki materac. Po chwili leżał na nim zwierzołaczek.

-Czy ja mówiłem że jestem śpiący?
Usiadł. Wpatrując się spokojnie w demona. Po czym westchnął.
-Pytałeś się co się stało... Chyba rzeczywiście raz trzeba by się wyżalić komuś...
Mruknął. A nóż poczuje się lepiej, bądź osobnik mu jakoś doradzi.

(zostawiłeś mnie dla niego?! pfff ;<)