Brzeg Jeziora

Położył jednąrękę na jej szyi i łączył ich usta czule ciągle.

Niemalże rozpływałam się pod wpływem jego pocałunków. Tak bardzo się za nimi stęskniłam. Delikatnie dotknęłam jego karku, nie przerywając pocałunku.

Dłonią głądził jej szyję. Czuł jej ciepło i czuł że ona za nim tęskniła, tak jak on za nią.

Uśmiechałam się delikatnie całując go nadal. Z każdą sekundą coraz zachłanniej. Wplotłam delikatnie palce jednej ręki w jego włosy, drugą cały czas trzymałam jego dłoń.

Przywarł ją mocniej do drzewa, chciał się nią teraz nacieszyć. Oderwał sie od niej na chwilę, by po chwili znów zaatakować jej usta.

Nie protestowałam. Wręcz przeciwnie. Opuściłam rękę i wykonałam szybki gest, sprawiając, że moje miecze zniknęły. Następnie przesunęłam dłonią wzdłuż jego boku, od nogi po żebra, by wrócić do jego paska. Wsunęłam dłoń pod jego koszulę, dotknęłam jego boku, przesunęłam dłoń na plecy, przytulając go do siebie, jakby w obawie, że zaraz zniknie.

Lecz ten gest był zrozumiany jednoznacznie. Odkleił się od niej i oparł czoło o jej.
- Muszę znikać. - Szepnął cicho.

- Nie. Znowu? - szepnęłam nie otwierając oczu - Nie. Ja się nie zgadzam. Nie zostawiaj mnie znowu. - z przestrachem spojrzałam w końcu na Thoma - Kiedy wrócisz?

- Niebawem się znów spotkamy. - Szepnął, przykładając rękę do jej ucha. W jego ręku nagle pióro z jego skrzydeł. Wsadził jej za ucho. Uśmiechnął się spokojnie i cmoknął ją w usta.
- Kocham Cię. - Znikł pojawiając się z 10 metrów nad ziemią za nią i odlatując.

Odwróciłam się natychmiast by jeszcze za nim spojrzeć. Westchnęłam cicho
- Też Cię kocham. - szepnęłam uśmiechając się nikle. Dotknęłam swoich warg i zamknęłam oczy. Po chwili rozpłynęłam się w powietrzu.

[...]
Powoli wstał lekko zaspany i przeciągnął się unosząc dłonie do góry. Przyjmując taką pozycją bluza lekko się uniosła pokazując lekko umięśniony brzuch, grzywka przykryła oczy zakrywając ich całą postać. Powoli rozejrzał się i wyleciał z małym pośpiechem bez słowa pożegnania...
z/t

odpływam... po chwili udaje się gdzieś daleko...
<zt>

Przyszła spokojnie.
Siadła na brzegu i zaczęła malować..

Zostawiła mały obraz i poszła

Przyszedł, siadł na brzegu, tak by woda go nie sięgała. Patrzałem tak na środek jeziora i zastanawiałem sie nad znaczeniem pewnego słowa. Westchnąłęm.

Pojawiła się, dokładnie wisiała nad wodą. Rozłożone skrzydła pozwalały jej na utrzymanie się w tej pozycji. Pochyliła się nad jeziorem i dotknęła palcem tafli wody. Dopiero teraz zauważyła, że nie jest tu sama. Wyprostowała się i spojrzała na chłopaka.

Gdy pojawiła się Kuroi, zacząłem się jej przyglądać. Gdy ta się na mnie spojrzała, odruchowo schowałem ogon i złapałem się za kaptur. Spojrzałem lekko w bok, ot tak sobie i zacząłem przyglądać się jakeimuś tam drzewku

Nagle oczy dziewczyny zmieniły kolor, a skrzydła w mgnieniu oka zniknęły. Kuroi z hukiem wpadła do wody. Nie umiała pływać, więc machała tylko niezdarnie rękami. Może jezioro nie było głębokie, ale i tak wampirzyca nie umiała siebie poradzić i wydostać się na suchy ląd. Zaczęła się już krztusić wodą.

Doznałem takiego szoku, że aż mnie zamurowało. Pierwszy raz coś takiego zobaczyłem. Westchnąłem cicho. Wstałem i weszłem do wody, podpływając do niej i łapiąc ją w pasie. Zdziwiło mnie troche swoje zachowanie, jednak nie dałem po sobie tego poznać. Zastanawiało mnie, czy zrobiłem to odruchowo, bo sam jestem po części wampirem, czy też może... Po chwili byłem z nią na suchym piaszczystym brzegu.
Siadłem obok i patrząc się gdzieś, byle nie na nią.
-W porządku?

Kaszlała, aby pozbyć się wody z płuc. Machnęła tylko ręka do chłopaka, bo na razie odezwać się nie mogła. Po chwili położyła się na trawie w przemoczonym ubraniu i spojrzała na zwierzołaka.
-Dziękuję.
Powiedziała

-Ależ proszę. Tylko nie wiem po co to zrobiłem.
Westchnął
- W końcu chcesz mi zabrać mój ogonek, co nie?
Przejechał jej końcem ogonka po nosie. Jeśli go nie zdązy złapac/nie będzie chciała złapać to chowa go pod ciuchy. Na wszelki wypadek

-Daj mi go!
Powiedziała i szybko wstała. Z mokrego ubrania wola leciała ciurkiem, zauważając to dziewczyna porozwiązywała wszystkie ciemne sznurki i zdjęła czarną cześć swoje ubioru, zostając tylko w białej. Usiadła i położyła ubranie koło siebie.

Wstał i odwrócił sie do niej przodem. Tyłem stał do wody, jednak było do niej trochę daleko.
- Mój?
spytał dosyc niepewnie uśmiechając się kpiąco. Bądź co bądź przyzwyczaił się już o ogona i chyba nie chciał sie z nim już teraz rozstawać.

Widząc jego kpiący uśmieszek, zamknęła oczy i uderzyła go dłonią w twarz. Odsunęła się trochę i objęła rękom kolana. Nadal było jej zimno, to jest normalne jak się przemoknie do suchej nitki.

Zamknęła oczy, więc nie spodziewał sie uderzenia. Jak widać na załączonym, obrazku, błędnie. Gdy ta objęła ręką kolana, odruchowo bardziej niz z przyczyny podszedł do niej
- W porządku?
Ogon wyjął zza ciuchów i obwinął sobie szyje