Urwisko

Ciągnie się wzdłuż całej doliny.


Siedziałem nad urwiskiem i patrzyłem wgłąb doliny, rzeźbiąc coś z drewna. Jeszcze nie wiedziałem co to będzie. Zresztą jak zwykle.

Była dosyć znośna pogoda gdy Dension dotarła nad urwisko. Rozciągał się stąd malowniczy pejzaż. Roślinność w dole tworzyła kolorowe plamy. Na przeciwko siebie widziała miasta. Usiadła na jednym z kamieni wyciągając mały szkicownik, oprawiony w skórę i wieczne pióro, w którym przed wyjściem uzupełniła atrament. Rozejrzała się jeszcze raz by znaleźć jakiś ciekawy punkt do narysowania. Po chwili niedaleko niej zauważyła kępkę kwiatów, które zaczęła rysować.

Wstała, pozbierała swoje rysunki i znikła idąc w stronę swojego domu.

Kuroi przyszła nad urwisko, aby sobie odpocząć od siedzenia w trochę dusznym barze. Raz na jakiś czas trzeba wyjść na świeże powietrze.
Usiadła na ziemi zwisając nogami w dół. Nie było tu tak ciepło jak w budynku, ale jednak przyjemnie. Rozczesała kościstymi palcami czarne długie włosy z zamyślonym wyrazem twarzy. Westchnęła cicho. Jakoś nie mogła się dogłębnie rozstać z pracą w barze, a to było okrutnie nużące.

Zdjęła płaszcz i zawiązała sobie go w pasie. Przesunęła ręce do tyły, aby mieć lepsze podparcie i zanuciła sobie cicho jakaś melodię. Przymrużyła nieznacznie oczy i zamyśliła się na chwilę. Od rozmyślać wyrwał ją głośny gwizd wiatru. Położyła się na trawie spoglądając beznamiętnie w niebo. Nie było tu nawet, co robić, a istoty chyba tu nie przychodzą, skoro jest pusto.

Podniosła się powoli, otrzepała ubranie i spojrzała na piękny widok w dole. Opuściła teren urwiska.

Przyszła sobie tutaj. Odetchnie przed świtem świeżym powietrzem. Przyda jej się po posiłku, choć ledwo starczyło na zachamowanie apetytu. Ech, jej problem to czarna dziura w okolicach żołądka. I uzaleznienie od krwi, zdecydowanie.

On przechodził rekreacyjnie, a że spotkał ją to już inna sprawa. W sumie nawet dobrze ją pamiętał z tamtego baru, a wiedział o niej tyle co nic. Może i lepiej, nie wnikał w to.
- Witaj wampirzyco
Rzucił spod kaptura swojego płaszcza podróżnego, który odruchowo poprawił. Tak, źle znosił różnice temperatur.

Pociągnęła nosem. Wyczuła znajomy zapach sekundę przed tym jak usłyszała głos Eto. A to ten mag, co ją odtrącił w sensie dosłownym. Przez niego wydała pieć srebrników, chociaż warto było, oj tak...
-Pan Niedotykalski. Piekna noc, czyż nie?-teraz bardziej się skupiła. Też nie pachniał żadnym znanym jej gatunkiem. Pokręciła głową. Nie, zdecydowanie za dużo się ich mnoży. Nie powiedziała słowa na temat jego zachowania, bo wyglądało jakby chciał się kapturem od niej odgrodzić.

Źle odczuwał zimno, dlatego nosił takie, a nie inne rzeczy. No, ale podczas rozmowy poświęcał się i ściągał ten rodzaj ochrony z twarzy, a teraz to nawet lekko się skrzywił przy jej słowach
- Tak, Pan Niedotykalski we własnej osobie. Noc jak noc, taka sama jak tysiące innych. Przynajmniej dla mnie
Wzruszył ramionami, nie przejmując się tym co ona powie na ten temat. Po prostu był sobą i nie miał zamiaru się zmieniać z dnia na dzień. Poprawił opadające włosy i odgarnął kosmyki z grzywki palcami. Tak, w oczach miał dziwne iskierki. Jakby płonął w środku. W nocy było to bardzo widoczne, tak to tylko przy dobrym wpatrywaniu.

Ona nie czuła zimna i tak zazwyczaj była lodowata. Jako nieumarły miała chyba do tego prawo.
-Nie do wiary. A dla mnie nie. Wreszcie zjadłam.-oblizała wargi z lekkim uśmiechem na samo wspomnienie posiłku. Tak, wampirzyca nie dość, że uzalezniona to monotematyczna.
-Kim jesteś?-spytała ciekawsko, chcąc przyporządkować sobie jego zapach do jakiegoś gatunku. Spojrzała mu prosto w oczy i poczuła jak płonie. Pisnęła cicho cofając się. Zamknęła oczy, objęła się ramionami. Otworzyła, spojrzała. Nie, nie ma pożaru.

Wywrócił oczami, wampiry przecież są lodowate. Zapomniał o tym całkiem. W każdym razie przysiadł sobie na ziemi pod jakimś przewalonym konarem i oparł o niego plecami. Zamknął oczy, nie chciał sprawiać, aby ktoś czuł przez nie do niego strach. Już jedna się bała go dotykać, teraz skojarzył sobie że przecież miała kły... będzie musiał skołować dla niej zielsko.
- Smacznego spóźnione w takim razie moja pani. Jestem nikim ważnym, ot przedzieram się przez dzieje historii jak ostrze miecza, a później ginę w zgiełku historii.
Zacytował sobie z jakiej znanej mu książki i odetchnął cicho, splatając dłonie za karkiem.

Uspokoiła się. Podeszła do niego i siadła obok. Wpatrzyła się w niebo, unikając tym samym płomiennego wzroku. Przez chwilę było jej ciepło, aż nazbyt. I jakie znowu zielsko? Ona jest drapieżnikiem, proszę jej nie mylić z królikami chociażby.
-Twoja pani? Nawet pić mi nie dałeś...-prychnęła.
-Pytałam o Twe imię panie, ale jeśli nie chcesz go zdradzić wsyatrczy powiedzieć.-chwilowo ogłuchła na cytaty znanych i lubianych. Miała cel.

Nie zaprotestował, był zmęczony i miał całkiem dość kobiecego urodzaju. Każda inna, każda inny charakter. No i do każdej inne podejście! Masakryczny ten nowy świat, a on nie rozumiał niczego praktycznie. Taki nowicjusz w świecie z kobietami.
- Pić? Nie prosiłaś nawet... więc nie zwalaj winy na mnie. Nie jestem też znów specjalnie towarzyski, taki mój żywot. Za gorący ciałem i reakcjami.
Zaśmiał się lekko, dmuchając w swoją grzywkę która nie dawała mu spokoju od pewnej chwili.
- Mów mi Eto, tak mówią do mnie znajomi.
Mruknął tylko, nie znał jej celu. Nie czytał również w myślach.

A co ona miała powiedzieć? Co minuta to nowy gatunek, jeden przenika, drugi grzeje no po prostu istny cyrk.
-Na kogoś trzeba.-wzruszyła ramionami.
-Ciepłyś? Miła odmiana po lodowtym towarzystiwe.-tak, to miało zabrzmieć dwuznacznie. Ale... Ale przecież ona sobie zawsze znajdzie ciepło, chociażby na jedną noc.
-Eto? Śmiesznie. Eto powiedz mi więc kim jesteś?-obróciła głowę w bok i spojrzała na niego ciekawsko. Kolejne informacje, potencjalne srebrniki. Cel-imie.

Burknął coś cicho pod nosem, gdy przypomniała mu o tym jaki jest ciepły
- Tak, moje przekleństwo. Raczej jestem unikany przez nie, ale to na jedno wychodzi. Kim jestem? Nikim... po co Ci taka wiedza?
Tak, nagle zaczęła się strasznie nim interesować. Źle podeszła do wyciągania informacji, bo zwrócił na to uwagę.
- Tak, Eto. Skrót od mojego imienia jakże dziwnego, no ale jest. Nie narzekam, lepsze takie niż żadne.
- Etolepsed
Powiedział tylko cicho i westchnął, przymknął oczy i oddychał miarowo. Ma co chciała osiągnąć, żadna tajemnica to nie była.

Nie dość, że Niedotyklaski to jeszcze naburmuszony. Piekna partia do towarzystwa jej się trafiła, nie ma co.
-Lubię wiedzieć. Informacje można sprzedać lub można coś za nią kupić. Na przykład życie.-wzruszyła ramionami. Tak, prócz bycia rozpieszczoną szlachcianką trudniła się zdobywaniem wiedzy. Szpiegiem była innymi słowy.
-Etolepsed?-powtórzyła cicho.
-Brzmi staro.-wzruszyła ramionami i wróciła do oglądania gwiazd. Kojarzyło jej się z jakimś archaicznym bohaterem na łamach kronik.

Taki był, cóż więcej rzec. Płakać tylko nad takim towarzystwem. Ni to zabawne, ni towarzyskie. Tylko kopnąć w cztery litery za takie nastawienie.
- Wiedza za pieniądz. Skąd ja to znam, ale na mnie nie zarobisz. Chyba, że trudnisz się eksterminacją ras
Zażartował, ale czarnym żartem przygryzł dolną wargę nieświadomie. Myśl o tym, że miałby spaprać wszystko była nieciekawa.
- Tak, bo jestem stary. Może nawet za bardzo, dawne czasy to były.
Troszku odszedł wspomnieniami do dawnych czasów, ale ciągle siedział w bezruchu.

Dama nie kopie świeżo poznanego dżentelmena w żadne cztery litery, nawet jeśli ślicznie prosi.
-A co? Też jesteś ostatni, ze swoich?-przewróciła oczami. To już się nudne robi. Albo ostatni, albo jakaś superpopularna rasa. Może znalazłyby się jakieś plemiona pomiędzy wiele a jeden?
-Długowieczny? To kim Ty jesteś? Człowiekiem? Bo wyglądasz na dwadzieścia kilka lat, nie więcej.-przyjrzała się mu czerwonymi ślepiami. Upiornie wyglądała, ale mało ją to obchodziło.

Zaśmiał się cicho, widać była podirytowana jego podejściem do sprawy.
- Nie wiem czy ostatni, ale tutaj jestem jeden moja droga. Nie wiem jak z resztą mojej rasy, mieliśmy poważne problemy. Póki co sobie żyje sam.
Wzruszył ramionami i otworzył oczy, czując jej spojrzenie. Nawet spotkał się z jej, ale jakoś nie wzbudziła w nim od razu czy też strachu. Jej oczy przypominały mu jego, tylko brak było tego ukrytego płomienia. Tylko taki lodowaty powiew jakby.
- Tak, jestem człowiekiem. Ty również pani wyglądasz młodo, a nawet zalotnie śmie powiedzieć. Choć szczerze nie wiem, co mężczyźni widza w kobietach...
Burknął cicho, patrząc na nią pytająco.

Tak, była. Nie rozumiała jak można podchodzić do życia aż tak napuszenie.
-Nie jestem drogą, nie mówiąc już o ścieżce czy też ulicy.-zmrużyła oczy, zirytowana.
-Jaka to rasa?-kolejne, niecierpliwe pytanie. Same cisnęły się na usta. Nie spuszczała z niego wzroku, tym razem była przygotowana na płomienie. Cieplej... Miło, cieplej.
-Ja jestem wampirem, a Ty panie nie. Wyczułabym.-pokręciła głową.
-Widzą ujście swoich żądzy. Może, panie, kiedyś trafisz na tą właściwią i poczujesz co widzą. Ewentualnie zapłacisz. Monetą, krwią... Chociaż nie, płaci się zawsze, chociażby czasem i uwagą.

Pokręcił głową
- To był komplement, eh
Wzruszył ramionami bezradnie, tak. Czasem był staroświecki co do pewnych spraw, ale na kobietach to się nie znał. Przynajmniej nie tak przesadnie i wielce. W sam raz można rzec.
- Nęci Cię ta wiedza?
Zrobił minę kąśliwą, patrząc jak znów próbuje coś z niego wyciągnąć, ale tym razem on będzie wytrwały i nie pozwoli od tak poznać siebie od razu.
- Nie mam żądzy, nawet względem Ciebie. Niby w jaki sposób mógłbym dać im ujść? O ile bym je miał. Krwią? Niestety tylko wampirzyce ją spożywają, a nie jest też ich zabójczo wiele. Czas i uwaga, coo?
Przesunął palcem i swojej przegryzionej wardze, mocząc palec w ciepłej krwi, która po niej spływała swobodnie po kąciku ust, koło podbródka i po szyj. A co zrobił? Przesunął tym samym palcem po jej wargach. Przyjemne zimne, a zimno najczęściej bolało.
- Smacznego, bo wytrzymujesz ze mną
Zrobił minę zawadiacką. Tak, czasem był inny, ale to rzadko.

-Wysil się bardziej.-w kompletnie dziecinnym odruchu pokazała mu język. Dziadek do niej mówił per 'moja droga', więc wprost nienawidziła tego zwrotu grzecznościowego.
-Nęci mnie każda wiedza, szczególnie ta rzadka. Powiedz, proszę.-ostatnie słowo przeciągnęła nadając mu błagalnym nut.
-Nie poczuwam się do tego 'nawet'. Seksem, mądralo. Tak.-przełknęła głośno ślinę patrząc co wyrabia. Kpi sobie z niej? Pogrywa? Kusi? Tak czy siak nie powinien igrać z ogniem. Gdy dotknął jej warg palcem drżała już cała. Z niecierpliwości i z prób opanowania się.
-Nie baw się w kotka i myszkę, dobrze? Bo kotek Cię zje.-wyszczerzyła kły. I oblizała wargi. Dobra krew, porównywalna z tą Ducha. Może to Ci ostatni z danego gatunku mają taką specjalną? Jakby natura chciała się ich do końca pozbyć, kusząc drapieżniki takim smakiem.

Sam nie wiedział co robi, praktycznie robił to co kiedyś widział. Jak mężczyzna zabawiał się z kobietą, ale nie w taki sposób. To akurat zrobił instynktownie i nie wiedział, że tak zareaguje w taki sposób. Poeksperymentować nie zaszkodzi, chociaż nie chciał jej w jakiś sposób wykorzystać czy też skrzywdzić.
- Po prostu jesteś ciekawa, a ja lubię czasem i podroczyć się. Kotek głodny? Kocico...
Cichy odgłos rozbawienia i oparł się wygodnie o zwalone drzewo, patrząc na nią z przekrzywioną głową. Celowo wysunął język poza obręb warg i powoli zaczął nim wodzić po swoich ustach, rozprowadzając ciepłą, szkarłatną zawartość jego ciała po nich. Zebrał też więcej na opuszek palca i rozprowadził po jej dolnej wardze, wmasował lekko.
- Seksem?
Nie wiedział co to... aż takiej wiedzy nie posiadał niestety.

Poeksperymentować? Ludzie widząc drobną blondynkę często zapominali, że jest ona zwyczajnym drapieżnikiem przystosowanym do zabijania i wysysania krwi. Czemu miałaby tego nie zrobić tym razem, skoro ją tak kusi?
-Uważaj, bo Ciebie zjem. Masz dobrą krew.-oblizała wargi. Zamknęła oczy powolutku licząc do dziesięciu. Udało się, opanowanie nadeszło. Odwróciła oczy, by nie widzieć co on wyprawia. Teraz jej oczy miały ciemny, prawie czarny kolor.
-Seks. Wiesz, pszczółki, pręciki, dziewięć miesięcy...-wyjasniła skrótowo.