Mała polanka

Wielkie ogrody Gildii powierzchnią dorównują budynkom magów. Wiele różnych roślin ściągniętych z dalekich stron świata rośnie w tym miejscu.
W południowej części ogrodów znajduje się mała polanka. W centrum polanki stoi wielki stary posąg anioła. Dokładnie koło kamiennego posągu jest pięknie rzeźbiona ławka.
Z tego miejsca bardzo dobrze widać Arenę. Widok na resztą budynków zasłaniają wysokie drzewa.

Oczywiście był w swoim pokoju, nawet sprowadził swoje rzeczy do niego. Choć lepszym określeniem byłoby dokupił, ponieważ nie miał nic ze sobą oprócz ubrań i wspomnień po katastrofie, którą sam spowodował oraz jego lud. Westchnął cicho, nie znał jeszcze dosyć dobrze terenów gildii, wiec postanowił dzisiaj dzień trochę się z nimi zapoznać, później może zechce mu się wyjść poza mury i obadać teren wokół tego miejsca.
Zaraz po opuszczeniu budynku mieszkalnego odszukał jakiego mistrza, choć ten akurat znalazł go sam. Uśmiechnął się lekko i skłonił nisko, tak że kaptru niezałożony na głowę opadł na nią, a włosy zawirowały. Wyprostował się, powodując, że wszystko odleciało do tyłu.
- Witaj mistrzu, może znasz miejsce w gildii, gdzie w spokoju mógłbym odpocząć i poćwiczyć magię z małą szansą zostania podglądanym
- Hm, spróbuj na małej polanie, jest niedaleko nawet. Musisz...
Starszy mag wytłumaczył mu dokładniej gdzie powinien skręcić i jak iść krętymi drogami gildii, aby dojść do miejsca o którym mówił. Stwierdził, że to duży obszar i mało prawdopodobne, aby ktoś mu przeszkadzał podczas treningu. Eto podziękował i odbiegł dosyć szybko. Mag tylko zdążył rzucić serdeczne.
- Miłego dnia
Po czym ruszył do swoich obowiązków, z których wyrwał go nowicjusz. Ten ostatni już był na polanie, kilkanaście minut biegiem mu zajęło dojście. Otwartą dłonią przeczesał włosy od grzywki w górę i ruszył gdzieś w głąb. Znalazł jakieś dogodne miejsce w postaci małej polanki, brak drzew wokół i brak możliwość sprawienia kłopotów.
Musiał sobie przypomnieć w jaki sposób kontrolował się jego moce. Westchnął głębiej kilka razy, nabierając powietrza do płuc i skupił sie, przymykając oczy. Zazwyczaj wystarczyło, żeby o tym pomyślał, ale dawno nie używał i musiał, aby nie wymknęła mu się spod kontroli. Ziemię wokół pod nim pokrył świetlisty krąg, barwiący się co chwilę coraz to innym kolorem o promieniu dwóch metrów od jego stóp. Powoli zapełniał się znakami, liniami świecąc intensywniej. Wszystko działo się w ułamkach sekund. Kontrole ognia od magi ognia wyróżniał sposób w jaki się korzystało. Magia potrzebowała słów i gestów, dlatego często była nieporęczna. Zaś jemu wystarczała sama myśl i nic więcej. W tym stanie był zdolny pokryć całe swoje ciało w ogniu, tak i też zrobił tym razem.
Zaczął oczywiście małymi kroczkami, bo już czuł jak kontrola chce się wyrwać z ryzów. Zaczął od stóp oraz dłoni, ogień powoli 'pochłaniał' jego ciało, aż w końcu cały płonął. Osoba postronna będą niedoświadczony magiem mogłaby pomyśleć że ten się spala ot. Jednak nawet ubrania nie był tknięte. Jak bywa przy takim wysiłku drżał, ciężko oddychając po tak długiej przerwie.
'Nie to co kiedyś, cholera'
Burknął w myślach, chciał wykonać pewien czar, ale wątpił aby był na siłach. Odpuścił, próbując jak najdłużej utrzymac efekt, który uzyskał aktualnie. Na szczęście wokół było pusto.

Zjawiła się tu już jakiś czas temu. Przesiadywanie w pokoju nigdy jej nie służyło. Zamknięta pośród czterech ścian dusiła się ze swoimi myślami. Zdecydowanie wolała schować się w jakimś zarośniętym miejscu i tam odpocząć od wszystkiego. Od czas, u gdy wyrzucono ją z sierocińca stała się bardziej zamknięta w sobie. Poniewierała się po ulicach i jedyne, co tam poznała to ból i strach, nikt nie wyciągnął do niej pomocnej ręki.
Będąc już niedaleko polanki usłyszała coś. Natychmiast stała się bardziej czujna. Jej kroki przestały wydawać jakiekolwiek dźwięki. Z każdą chwilą była bliżej polany. Nie była pewna, co może tam spotkać, więc natychmiast przypomniała sobie jedno z przydatnych w takich chwilach zaklęć. Bezszelestnie weszła między krzewy. Nie łamiąc żadnej gałązki poruszała się pomiędzy roślinami. W pewnej chwili zawahała się, czy był to, aby najlepszy pomysł by zapuścić się w niebezpieczne miejsce?
Skarciła się w duchu za takie głupie myśli i podsunęła się jeszcze bliżej. Zrobiła ostatni krok i delikatnie odsunęła liście zasłaniające jej widok.
Była zaskoczona tym, co widzi. Nie tylko, dlatego, że sądziła, iż będzie to coś niebezpiecznego, lecz też z powodu jej ucznia znającego jakieś dziwne zaklęcia.
Przygryzła swoją dolną wargę delikatnie. Jej uczeń nie powinien ukrywać przed nią tak ważnych informacji. A co gdyby zauważył go ktoś inny? Mogliby mu ściąć za to głowę a ją jako nauczycielkę zapewne wzięto by na tortury. Nikt nie słuchałby tego, że nie ma z nim nic wspólnego. W tej chwili miała chęć do niego podejść i spoliczkować go za głupotę, powstrzymała się.
Nie było sensu siedzieć w ukryciu. Chłopak nie miał już wyboru musiał jej teraz wszystko powiedzieć.
Wyszła bezszelestnie zza krzaków i oparła się o posąg. Jedynie kaptur zasłonił jej oczy, które żarzyły się teraz dzika zielenią.
Gdy tylko chłopak zwrócił na nią uwagę posłała mu chłodne spojrzenie.
-Czy jest coś jeszcze, co powinnam o tobie wiedzieć Etolepsed’zie?

Tylko usłyszał szelest i reakcja była natychmiastowo. Wszystko znikło w mgnieniu oka, a on stał jakby nigdy nic. Otarł dłonią czoło i rozejrzał się wokół swoim zwykłym, bezdusznym spojrzeniem. Podniósł jedną brew, bo okazało się, że myszkująca tu osoba to jego mistrzyni. Poczuł się przez to dotknięty, nawet nie usłyszał jak zmierza w tym kierunku, no i co tu robiła? Choć bardziej stawiał na to, że była tu od początku gdzieś tam w roślinności odpoczywając. Taki bieg wydarzeń pasował najbardziej. Zarzucił kaptur na głowę, ukrywając twarz i jeszcze jarzące się ogniem oczy, który po chwili wróciły do normalnego, szkarłatnego koloru. Obrócił się w jej stronę i zrobił kilka kroków do niej.
- Tak, sądzę że powinienem Ci to powiedzieć na początku, ale za dużo magów kręcił się wkoło. To co widziałaś nie jest magią, a kontrolą ognia połączoną z magią, zwykły mag spłonął by żywcem. Ja nie mogę, bo jestem ze starego rodu magów-obrońców. Nie wiem czy słyszałaś o pewnej krainie, zwanej Krainy Wiecznych Płomieni, położoną daleko na gorącą północ, pokrytą wielką ilością czynnych i niebezpiecznych wulkanów. Żył tam kiedyś lud zwany ludźmi fenixami. Potrafili oni właśnie kontrolować ogień i byli mistrzami jeżeli chodzi o magię tego żywiołu. Najlepsi byli w stanie wybudzić w pełnym stopniu wewnętrznego fenika i stworzyć jego avatar na krótką chwilę siejąc zniszczenie. Ja...
Skrzywił się lekko, zerkając na nią ukradkiem spod kaptura.
- ... uh. Jestem jednym z nich. Ostatnim z tej rasy o czystej krwi.
Stwierdził tylko i obrócił się na pięcie, odchodząc kawałek i splatając dłonie na klatce piersiowej. Powiedział co mógł, nie powie jej przecież swoich słabości. Zadarł głowę do góry, patrząc w nieboskło zamyslony i nieobecny.

Przez chwilę milczała kalkulując wszystko w swojej głowie. Stuknęła wskazującym palcem w swoje usta w zamyśleniu. Czyli jej uczeń nie był tylko zwykłym rozpuszczonym dzieciakiem, powinna się tego spodziewać. Jacy rodzice mogli wysłać swoje rozpuszczone dziecko tak daleko, jeśli by żyli? Dopiero po kilkunastu sekundach zdążyła się ocknąć.
-Czyli twoja rodzina nie żyje. –Stwierdziła podchodząc do chłopaka. –Nawet, jeśli nie określasz tego magią przez osoby postronne jest to tak odebrane. Nie powinieneś bawić się w takich miejscach, nawet, jeśli są rzadko uczęszczane. Jesteś czujny, lecz to wciąż za mało. –Stanęła naprzeciw niego zdejmując kaptur, chciała żeby zobaczył, iż jest całkiem poważna i nie warto z nią teraz zadzierać. –Twoja moc jest zbyt wielka jak na nowicjusza, magowie mogą wziąć to za czarną magię a wtedy będzie już po tobie. –Westchnęła przerywając na chwilę- No i po mnie, bo jestem twoim opiekunem. –Jej oczy chwilowo pociemniały, tak, że tęczówki stały się praktycznie czarne.
-Następnym razem znajdź lepsze miejsce na takie zabawy. I nikomu więcej o tym nie mów! W tej krainie jest niewiele osób wartych zaufania. Nie potrzebujemy problemów, więc się pilnuj! –Gdy tylko skończyła zdjęła swój płaszcz i usiadła na nim. Oparła się dłońmi i odchyliła lekko głowę do tyłu dając słońcu oświetlić swą twarz.
-Że też to akurat ja musze być twoją nauczycielką…-mruknęła do siebie.

Cóż, Elys miała bardzo dużo racji. Nie myślał nad tym szybciej w ten sposób, że może być spostrzeżony jako ktoś potężniejszy niż zwykły nowicjusz i wzięty za kogoś, kto uprawiał magię zanim przystąpił do gildii. Mogłoby to być dla niego niebezpieczne, wiec od tego momentu postanowił używać o wiele słabiej swojej kontroli, choć i tak był ograniczony przez długi czas zostawienia jej w cieniu. Zaśmiał się ciszej, widząc minę mistrzyni oraz jak mruczy pod nosem z jego powodu.
- Nie bój się moja mistrzyni. Nie dam Ci zginąć
Rzucił nagle wesoło, rozbawiła. Przejmowała się nim chyba tylko z powodu swojego życia. Tak on to odbierał. Machnął dłonią dziarsko i szybko odbiegał, miał zamiar się trochę po przechadzać, ale pierw będzie musiał się wymknąć z tego dziwnego miejsca. Tak też zrobił.
Po chwili zniknął w oddali, zostawiając dziewczynę samej sobie.

[zt]

Przymknęła oczy słysząc, że uczeń odszedł. Wredny typek, niech się cieszy, że zna jak na razie jedynie jej dobrą i łaskawą stronę.
Na jej spokojną twarz wpełzł wredny uśmieszek. Znała kilkanaście sposobów na to by mu uprzykrzyć życie. Oczywiście wszystko zrobi tak by nie zepsuć tym sobie reputacji jego lub swojej w gildii. Lepiej, zęby nikt nie rozpowiadał niepotrzebnie o wyczynach Elys.
Wstała otrzepując swoją szatę i płaszcz z trawy.
Jeśli cokolwiek chce zrobić to nie może tutaj siedzieć. Poza tym jest jeszcze wiele innych spraw niecierpiących zwłoki. No tak! Na miłość boską właśnie zapomniałaby o interesach, którymi dawno się nie zajmowała! Jak mogła sobie pozwolić na takie zaniedbanie sprawy? Powinna się wziąć porządnie do pracy, jeśli nie chce zostać wyparta przez wrogów.
Szybkim krokiem oddaliła się z tego miejsca.