Bar 'Alibii'

Zdziwiło ją to nagłe spotkanie. Nie odzywał się odkąd... pamiętała? Jakoś tak. Z obrzydzeniem zerknęła na kwiaty.
- Czarny nie nadaje się do róż- odpowiedziała i odsunęła bukiet na bok- i witak, kotku- odpowiedziała tak tylko dlatego, że miała taki nawyk przez swoją pracę- nie, nie tęskniłam- uśmiechnęła się słodko.

Zerknęła niechętnie na wino.
- To za chwilę, najpierw dopiję swoje- uśmiechnęła się lekko i uniosła kieliszek, w którym miała likier.
Kiedy usłyszała jego kolejne słowa lekko pobladła.
- Nie rozumiem... Myślałam, że te blizny są tutaj w jakimś celu...- wydukała- i że niby jak obdarować?
Kątem oka spojrzała na barmana. Nie dziwiło jej to zachowanie.
- Mam do ciebie jeszcze dużo pytań Sabinie...- powiedziała łagodnie i założyła nogę na nogę , by bardziej odkryć swoje uda.

- Nie odganiają- powiedziała rozbawiona.
Oj, chyba nie wiedział w jakim zawodzie działa....
- Wątpię, byś wiedział jak zarabiam na życie, ale wydaje mi się, że nie spodobałoby ci się to... cóż, częściowo to twoja wina- niewinnie przejechała paznokciem po jego policzku- i co ja mogę dostać od ciebie?- zapytała zaciekawiona.
Wypiła swój likier duszkiem.
- Po pierwsze.... jak to się stało, że tutaj jesteśmy? Wiem, że to twoja sprawka- zmrużyła oczy- po drugie... jak wysoko stoisz w tutejszym społeczeństwie?

Nie pomyślałaby, że kiedykolwiek zmieni się jej nastawienie do niego. A jednak tak było. Nic ją z nikim nie wiązało, była wolna... no nie licząc właściciela burdelu, ale to jakby się nie liczyło.
Usiadła Sabinowi na kolanach i sięgnęła po kieliszek z winem, które jej wcześniej proponował.
- Teraz mówisz, że jestem silna...- zaśmiała się- kiedyś było inaczej.
Zamruczała cicho, kiedy poczuła jego usta na swojej skórze. Nie mogła się powstrzymać przed tym kobiecym odruchem.
- Trochę dofinansujesz?- spojrzała mu w oczy- jak dokładniej?

- Zarabiam tylko w jeden sposób.
Była niemalże pewna, że właśnie takiej odpowiedzi się po niej spodziewał.
- Cóż masz rację. To co mi się przytrafiło... niemalże zniszczyło mi życie. Co do tego, że jestem inna, zgadzam się. Teraz nie czuję się związana z niczym, co mogłoby mnie zranić. Takiej rzeczy, ani osoby po prostu nie ma.
Odrzuciła swoje wspomnienia. Obiecała sobie, że nie będzie patrzeć wstecz i tak się stało.
- To chyba dobrze- odpowiedziała na jego ostatnią wypowiedź i objęła go za szyję.

Pokręciła głową.
- Muszę odrzucić tę ofertę. Nie to, że bym nie chciała. Po prostu wolę sama na siebie zarabiać. Życie tutaj wiele mnie nauczyło. Jeśli uda mi się zamieszkać w luksusowym domu chcę do tego dojść dama. Mam nadzieję, że to rozumiesz? W ten sposób bardziej się będę doskonalić. I nie mówię tutaj o moim fachu.
Nie wiedziała, czego się teraz po nim spodziewać. W sumie miał też rację co do drugiej omawianej sprawy.
- Może i tak... ale zauważ, że nie spotkaliśmy się od...- szukała odpowiedniego określenia- tamtej chwili. Nie było przyjemnym uczuciem obudzić się w śniegu z obolałym ciałem- westchnęła cicho i szybko wypiła wino- Sabinie, czy rzeczywiście możesz się pozbyć tych blizn?

- Tak.
Zamknęła oczy.
- W ten sposób stanę się jeszcze silniejsza, nie myślisz?
Ostrożnie zeszła z jego kolan. No tak... zachwycony to on nie był.

- Uspokój się- warknęła- i nie przeinaczaj moich słów. Nie powiedziałam, że nie chcę, to po pierwsze. Po drugie jeśli tak cię to denerwuje to zrób z tym coś- podeszła do niego mrużąc oczy i rozłożyła ręce- proszę, ulżyj sobie, możesz zrobić ze mną co tylko chcesz. Nie zależy mi. W końcu jestem tylko twoją zabawką prawda?- sama nie do końca wiedziała, co mówi. Ale nie obchodziło jej to. Skoro Sabin tak się złości przez nią, to powinien coś z tym zrobić nieprawdaż?

Spojrzała za nim. Nic nie powiedziała. Zacisnęła tylko usta tak, że zaczęły blednąc i spojrzała na swoje ręce... dalej pokryte tymi szpetnymi bliznami. Po chwili i po niej nie było ani śladu.